Een paar weken terug reed ik op de motor naar Zweden. Ik wilde Zweden veroveren en er mooie wandelingen maken. Gewoon op de bonnefooi en per dag maar zien waar de tent op te zetten. In Zweden geldt het allemansrecht. Mits je je netjes gedraagt en je troep opruimt mag je in principe overal een nacht kamperen. Over de reis heb ik ruim anderhalve dag gedaan. 

Het plan was om via Malmö langzaam langs de kust naar boven te rijden. Vooral boven Göteborg zou het er mooi zijn. Noorwegen is dan in de buurt en zou ik ook aan kunnen doen. “Highly recommended” volgens sommigen.

Ik ben gestrand bij het Söderåsens nationalpark. Ik heb er drie dagen op een camping gestaan en ben vervolgens naar huis geracet. Op de vlucht voor mensen en eenzaamheid. In één dag ruim duizend kilometer op de motor. Meer laagvliegend dan rijdend. 

Het liefst kruip ik als een heremietkreeft in een lege schelp. De muren komen op me af, de buren zijn een bedreiging, maar ik lijk die schijnbare en bekrompen veiligheid binnen het appartementencomplex te verkiezen boven dat van de vrijheid en uitdaging.

Ik kan natuurlijk weer naar Zweden gaan. Dit keer wat beter voorbereid. Ik heb de tijd en de mogelijkheid. Ik hoef alleen een tas te pakken, die op mijn motor te binden en ik kan weer onderweg. Toch, de vrees voor eenzaamheid houd me tegen. Ik heb mooie wandelingen gemaakt in Söderåsens nationalpark en ook vriendelijke mensen ontmoet. Iedereen is aardig en in voor een praatje, maar de eenzaamheid blijft verpletterend zwaar drukken op mijn gemoed. 

Pippi Langkous, de nationale heldin van Zweden, zegt “ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan.” Had ik haar onbevangen moed dan had ik overal vrienden en was iedere dag een avontuur.

Nou weet vooral dat je zeker niet  de enige bent met dit soort ervaringen . 

Alleen die verhalen lees je niet op internet, en die worden niet verteld op die verjaardagsfeestjes waar men elkaar afloopt te pochen met verre dure en avontuurlijke reisondernemingen, om te etaleren hoe ontzettend autonoom en ontwikkeld en fantastisch ze zijn. 
Meestal zijn ze dan met z'n tweeën overigens. 

De moed heb je dus blijkbaar wel. 
Laat Pippi Langkous verder voor wat het is; n  leuk avontuurlijk kinderverhaal  

Het is een volstrekt menselijk ervaring wat je schrijft. 
De meesten, waaronder ik,  waren niet eens vertrokken. 
Ik heb dit soort herinneringen,  kan ze ook wel van anderen, en ik zit persoonlijk helemaal niet om herhaling verlegen. 


Liefs

Er is een woord voor het gevoel wat ik in Zweden en op eigenlijk al mijn vakanties had. Het woord is ‘heimwee’. Google er maar eens op. Er is genoeg over te vinden. Wie had dat gedacht, 59 jaar zijn en last van heimwee hebben.

Oh ja,  dat kan ook. 

Daar hebben  meer mensen last van. Dat kan reis plezier verpesten. Daar doe je geloof ik niet zoveel aan. Kan me voorstellen dat je daar wel van baalt.

Groet

Wat ik denk als ik jou verhaal lees is: Wat kan deze persoon zich mooi uitdrukken in woorden. 
Misschien kun je wel een boek gaan schrijven?
Of begin hier met een blog Ik zou deze volgen dagelijks.


En ik vind het gaaf dat je die reis gewoon onderneemt.
Soms ineens mis je die connectie met anderen...zelfs als ze om je heen zijn.
Of je mist deze met jezelf en daarom dus ook anderen.
Ik las deze week een mooie quote...het was iets als dat echte connectie eenzaamheid verdrijft en dat die te maken heeft met je compleet gehoord en gezien en geaccepteerd te voelen.

Wat ik denk als ik jou verhaal lees is: Wat kan deze persoon zich mooi uitdrukken in woorden. 
Misschien kun je wel een boek gaan schrijven?
Of begin hier met een blog Ik zou deze volgen dagelijks.


En ik vind het gaaf dat je die reis gewoon onderneemt.
Soms ineens mis je die connectie met anderen...zelfs als ze om je heen zijn.
Of je mist deze met jezelf en daarom dus ook anderen.
Ik las deze week een mooie quote...het was iets als dat echte connectie eenzaamheid verdrijft en dat die te maken heeft met je compleet gehoord en gezien en geaccepteerd te voelen.

Dank je Caro! Dat is lief van je, maar één leuk stukje maakt nog geen hele schrijver. Wat die quote betreft, daar kan ik me helemaal in vinden.

---

Oh ja,  dat kan ook. 

Daar hebben  meer mensen last van. Dat kan reis plezier verpesten. Daar doe je geloof ik niet zoveel aan. Kan me voorstellen dat je daar wel van baalt.

Groet

Een advies is: niet alléén en niet zo ver weg op vakantie gaan.  In mijn uppie naar Zweden was misschien toch niet zo’n goed idee. 

De quote 'het was iets als dat echte connectie eenzaamheid verdrijft en dat die te maken heeft met je compleet gehoord en gezien en geaccepteerd te voelen' is inderdaad prachtig en ik denk dat dat ook klopt. 

Alleen dit overkomt  mij persoonlijk zelden tot nooit . Zoiets komt in mijn huidige leven nog maar moeizaam tot stand , als het überhaupt al tot stand komt.

 Het lijkt me fijn als als je zoiets in eerste instantie bij je ouders meekrijgt, wellicht dat je dat dan later  elders ook kan ervaren in contact . 

 Er is  altijd voorbehoud, bij mezelf en de ander en ik voel me zelden veilig. 

Daar had ik ook last van op vakantie met een reis partner. , Het kostte me op een gegeven mornent te veel energie om de ander maar tevreden te houden en om er zelf er ook nog aan te beleven in het samen reizen.

 Ben ook erg  gewend om alleen te zijn, (niet uit voorkeur op zich, maar ontstaan uit noodzaak  omdat het alternatief dus spanning meebrengt) , kan maar heel beperkt ontspannen in gezelschap verkeren. 
Knap lastig als mens, want je hebt de ander wel nodig. Die behoeften zoals in de quote gaan wel door. 

Ik persoonlijk laat het reis/ vakantie gedoe dus voor wat het is. 
Misschien kan ik er ooit een vorm in vinden die wel past , voorlopig zie ik het niet gebeuren.

Groetjes

De quote 'het was iets als dat echte connectie eenzaamheid verdrijft en dat die te maken heeft met je compleet gehoord en gezien en geaccepteerd te voelen' is inderdaad prachtig en ik denk dat dat ook klopt. 

Alleen dit overkomt  mij persoonlijk zelden tot nooit . Zoiets komt in mijn huidige leven nog maar moeizaam tot stand , als het überhaupt al tot stand komt.

 Het lijkt me fijn als als je zoiets in eerste instantie bij je ouders meekrijgt, wellicht dat je dat dan later  elders ook kan ervaren in contact . 

 Er is  altijd voorbehoud, bij mezelf en de ander en ik voel me zelden veilig. 

Daar had ik ook last van op vakantie met een reis partner. , Het kostte me op een gegeven mornent te veel energie om de ander maar tevreden te houden en om er zelf er ook nog aan te beleven in het samen reizen.

 Ben ook erg  gewend om alleen te zijn, (niet uit voorkeur op zich, maar ontstaan uit noodzaak  omdat het alternatief dus spanning meebrengt) , kan maar heel beperkt ontspannen in gezelschap verkeren. 
Knap lastig als mens, want je hebt de ander wel nodig. Die behoeften zoals in de quote gaan wel door. 

Ik persoonlijk laat het reis/ vakantie gedoe dus voor wat het is. 
Misschien kan ik er ooit een vorm in vinden die wel past , voorlopig zie ik het niet gebeuren.

Groetjes

Dit klinkt allemaal als een vermijdende persoonlijkheid. De oorzaak daarvoor ligt inderdaad in het contact met je moeder. 

Tussen mij en mijn moeder is geen vertrouwensband ontstaan. Ik heb daardoor een basis wantrouwen ontwikkelt. Dat wantrouwen smeult altijd onder de oppervlakte en zit de verbinding met anderen in de weg. Dat maakt eenzaam.

Zoef, wat geweldig dat je gegaan bent!
Jammer dat je zo snel weer terug wilde maar hé
dat kan gebeuren
Je kan inderdaad nog eens proberen, als je dat wil
Of je beslist dat het niks voor je is.. dat kan ook.

Voor jezelf kun je afvragen waar die eenzaamheid mee te maken heeft.
Ik had op mijn grote reis ook soms wat eenzame momenten, maar dan meer omdat ik het ff jammer vond dat ik dat moment niet echt met (een belangrijk) iemand kon delen.
Eenzaamheid hoeft ook niet met een reis of een plek te maken te hebben. In m'n relatie met ex heb ik me ook een tijdje eenzaam gevoeld, en dat vind ik denk ik nog verdrietiger dan eenzaam zijn als je echt alleen bent. 
Misschien is het dat je je gevoel niet kan delen? 
Of dat je je anders voelt? Of dat je "jezelf niet voelt"?

Succes met wel of niet reizen
En waar je ook bent, hopelijk minder eenzaam
Of dan lekker van je af schrijven hier

Zoef, wat geweldig dat je gegaan bent!
Jammer dat je zo snel weer terug wilde maar hé
dat kan gebeuren
Je kan inderdaad nog eens proberen, als je dat wil
Of je beslist dat het niks voor je is.. dat kan ook.

Voor jezelf kun je afvragen waar die eenzaamheid mee te maken heeft.
Ik had op mijn grote reis ook soms wat eenzame momenten, maar dan meer omdat ik het ff jammer vond dat ik dat moment niet echt met (een belangrijk) iemand kon delen.
Eenzaamheid hoeft ook niet met een reis of een plek te maken te hebben. In m'n relatie met ex heb ik me ook een tijdje eenzaam gevoeld, en dat vind ik denk ik nog verdrietiger dan eenzaam zijn als je echt alleen bent. 
Misschien is het dat je je gevoel niet kan delen? 
Of dat je je anders voelt? Of dat je "jezelf niet voelt"?

Succes met wel of niet reizen
En waar je ook bent, hopelijk minder eenzaam
Of dan lekker van je af schrijven hier

Ik heb een vermijdende persoonlijkheidsstoornis. Ik kan niet zonder mensen, maar zeker ook niet met. Op de camping kom je elkaar continu tegen. Je kan elkaar straal voorbij lopen, maar da’s raar. Een praatje is beleefd en kan geen kwaad. Dat wordt wat anders als je elkaar steeds tegenkomt. Ik voel me dan ongemakkelijk worden. Het rare is dat ik toch een paar maal werd uitgenodigd voor koffie of een borrel. Ondanks dat de contacten hartelijk waren voelde ik me niet op mijn gemak. Wandelen deed ik alleen. Af en toe stond het huilen me na omdat ik het niet kon delen. Ik wandelde alléén. Ik mis de emotionele verbinding met een partner, maar daar zit ook mijn valkuil. Ik ben niet goed in staat om mij emotioneel te binden aan een partner. Ik word een bullebak.

Ik woon in Alkmaar. Het is een prachtige stad. We hebben een paar geweldige restaurants (eervolle vermelding in de Michellingids), we hebben een bierwinkel met ambachtelijk gebrouwen speciaal bieren, we hebben een wijnhandel die alleen wijnen van biologische wijnboeren verkoopt, er is een frietzaak die de heerlijkste frieten in de wijde omtrek bakt en we hebben een ijssalon met ijs, zo weergaloos lekker dat zelfs mensen uit Groningen er een ijsje halen. Ik hoef helemaal niet op vakantie. Bijna alles wat mijn hartje begeert is binnen handbereik. We hebben zelfs een straat met betaalde liefde. Lieve dames die allemaal Maria heten. De ware liefde is helaas onbereikbaar voor mij. Ik heb besloten om me daarom in het Bourgondische leven te storten. Lekker eten en lekker drinken. Alkmaar heeft genoeg te bieden.