Hallo. 

Normaal ben ik niet zo van het hulpbehoevende type, maar ik zit al maanden in de rats en wou mijn verhaal eens kwijt. 


Het gaat over mijn beste vriendin. (Gewoon vriendin, niets meer). 2 handen op 1 buik. De hele dag door berichten sturen om te lachen, veel projecten samen afgesproken, we zagen elkaar 3-4 keer per week, en bleven praten tot laat in de avond….. Ikzelf heb een vriendin, al jaren, we wonen samen. Ze is nogal veel aan het werk (vaste job en bijberoep). En ik vulde mijn “alleen tijd” aan met mijn beste vriendin. Zij had een af/aan relatie met haar toenmalig vriendje…. 
En hier is het begonnen…. Ze kwam steeds klagen over hem, hij maakte haar ongelukkig, was niet sociaal genoeg…… en ik was haar luisterend en troostend oor. Ze heeft er voor gekozen de feestdagen met ons te vieren, in plaats van haar vriend…..  Daar had ik het goede idee gekregen om mijn beste vriend ook uit te nodigen. Hij was vrijgezel, had geen plannen en de feesten waren onder ons 4 fantastich. 

Nu laat mijn beste vriendin haar vriendje blijkbaar definitief vallen enkele weken erna….. veel drama maar goed, nu was het voorgoed gedaan… 

Enkele weken later beslist zij om met mijn bedte maat beginnen sturen. En daar is het lis gegaan…. Ik kwam ineens op de tweede plek. Na drie dagen heeft ze mij laten staan bij een afspraak die we hadden om elkaar te zien. Zonder verwittigen, pakte tel niet op. Heb uren op haar gewacht. 2 dagen nadien onze eerste ruzie. Ze had een slechte dag op het werk en ik had voorgesteld om een weekendje weg te gaan met mijn vriendin erbij en mijn bedte maat als ze wou. Eerst was ze akkoord, na 10 min veranderd ze van gedacht. Ze wou minder dingen samen doen, want ze had de indruk dat ze tussen mij en mijn vriendin inkwam. Daar had ze blijkbaar diezelfde nacht aan gedacht. Ik heb haar erop aangesproken dat ze eenzijdig de dynamiek van onze vriendschap veranderde, zonder iets te zeggen of uit te leggen naar mij toe. Toen heeft ze mij vlakaf gezegd dat de periode waarin ze mij hard nodig had voorbij was, ze een priveleven heeft dat ik niet respecteer en dat het haar recht is om van gedacht te veranderen en dat ik dat ook niet respecteer…… ik heb erop gezntwoord dat het toch bizar is dat ze 5 dagen nadat ze met mijn maat begint te praten, mij laat staan en we ruzie hebben…. Terwijl dat nog nooit gebeurd is vooraf. Toen was het hek helemaal van de dam. 

Na 3 dagen radiostilte hoor ik van haar dat voor haar alles weer in orde is en er niet meer gepraat moet worden….

Zonder veel verassing was het de dag erna weer prijs. Ze kon ineens noet meer 4keer per week met mij omgaan. De benzine was ineens duur. Ik wou haar gaan halen en terugbrengen thuis, maar dat wou ze ook niet. De dag erna kom ik er via mijn maat achter dat ze afgesproken hebben, maar dat was blijkbaar top secret. 

Ik zat et echt mee, tot depressief zijn aan toe. Mijn vriendin heeft toen contact met haar opgenomen om te zeggen dat ze de zaken met mij duidelijk moet maken en toen is de bom echt gebarsten. We werden verwijderd van facekook, instagram,…… we mochten haar niks meer sturen. Na enkele maanden zou zij de balans opmaken en kijken of er nog vriendschap mogelijk was of niet. 

Dat gaat zo nu al 2 maanden door. 

Het enige verschil is dat mijn maat nu ook gegen mij beginte te liegen. Ik weet dat ze dit weekend samen op weekend zijn gegaan, en ii heb hem aan tel voor iets te regelee. Voor volgende week en hij beweert bij zijn vader te zijn…..


Ik heb twee mensen aan elkaar voorgesteld en alles is in mijn gezicht ontploft. 

Ik weet niet meer wat doen of hoe op hen nog te reageren. 

Ben er echt kapot van. 


M.

Om het even cru te zeggen: Nobody owns you shit!
Als jouw vriendin laat merken meer afstand te willen is dat haar goed recht... Aan jou natuurlijk hoe je daarmee omgaat.
Ik ben zelf zo dat als iemand afstand wil en ik begrijp de reden niet goed dan trek ik mij ook terug uit een vriendschap. 
En heb ook wel eens meegemaakt dat ik de reden wel begreep en diegene tijd gegeven heb... Maar dat is helemaal aan jou. 
Je hoeft je in ieder geval niet als een voetveeg laten behandelen. 
Het is lullig als mensen je laten vallen/ineens met iemand anders meer optrekken (vooral als t je beste vriend is) maar mensen zijn eenmaal veranderlijk. 
Ik ben een half jaar geleden vrij onverwacht aan de kant gezet door (wat ik dacht dat ze waren) een vriendengroep. Via de app en totaal vanuit het niets in mijn beleving. En op zo n manier krijg je ook geen kans om vragen te stellen of een weerwoord te geven. 
Ik heb vergelijkbare dingen wel eerder meegemaakt en ik ging dat altijd heel erg op mezelf betrekken of proberen het contact weer te herstellen (chasen noem ik dat als de ander niet zoveel bereidheid heeft daarin als jij dat hebt en dat werkt averechts)
Maar door schade en schande kan ik inmiddels (in ieder geval tegen mijzelf zeggen en wie weet heb jij er wat aan) : Laat het gaan. Laat het los. Je hebt geen controle over wat anderen wel of niet doen.
Maak je eigen leven zo fijn mogelijk en vertrouw erop dat als de tijd daar is er wel weer nieuwe mensen op je pad komen.

Ikzelf heb op dit moment een vrij sober sociaal leven maar het geeft mij inmiddels wel een bepaalde rust. Achteraf gezien als ik over die vriendschappen die ik toen zo hoog had zitten nadenk stonden we wel ver uit elkaar met dingen die we belangrijk vinden in het leven. 
De 5 mensen met wie je het meest optrekt hebben veel invloed op jouw innerlijke wereld dus laat dat in ieder geval mensen zijn die je inspireren en je voornamelijk fijne energie geven. 
Relaties die gelijkwaardig zijn en waarbij je jezelf kan zijn. 
Ik heb nu weer een beginnende vriendschap met een buurvrouw. Ik vind het altijd wel spannend om weer mensen te vertrouwen maar het niet doen is voor mij geen optie. 

Ik denk dat mensen beter af zijn zonder vrienden dan met "vrienden" die niet bij ze passen en die voornamelijk stres geven. We zijn het beste af natuurlijk met goede vrienden maar dat is toch niet voor iedereen altijd weg gelegd. 

Zet hem op en laat je niet depressief maken door of iemand wel of niet met je wilt optrekken.

Het beste is om je terug te trekken. Geen berichtjes sturen en niet bellen totdat zij weer contact met je opneemt. Ik weet dat het lastig is maar als je niets meer doet zal ze beseffen wat ze kwijt is geraakt

Word niet haar deurmat door er alleen te zijn wanneer zij contact opneemt. Laat maar voelen zal ik zeggen. Het probleem ligt niet bij jou maar bij haar...