Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Het dagboek van Feline



Dank je wel. Mijn vaatwasser is net gebracht maar kon nog niet aangesloten worden. Dus helaas het moment van 'nu kan ik alles in de vaatwasser zetten' is nog niet aangebroken. 

Ik had de keuken en gang netjes gemaakt, redelijk last minute. En t kastje leeg waar de watertoevoer zit. Vuilnisbak etc weg uit de keuken maar dat hield wel in dat alles in de kamer stond en daar heb ik de deur maar dicht gehouden. Daar is het zo'n zooi. De mannen kwamen eerder dan verwacht en het was even schakelen. Die ene was gelukkig super aardig. Maar ik kan niet zeggen dat het hele snelle handige mannen waren. Zeker de bijrijder. Peukie voor de klus, peukie erna. 

Mijn broer had de vorige keer de boel aangesloten maar hij had iets met ducttape gekoppeld en dat wilde deze man echt niet doen want dat zou gaan lekken zei hij. Dat snap ik wel. 

Toch ff gek om zo met 3 pers op een kluitje te staan. In mijn huis waar al heel lang geen mensen mogen komen. Ik merk ook dat het genoeg is, voor vandaag. Ik had gisteren al een 'onzekerheid' omdat ik niet wist hoe laat ze vandaag zouden komen. En vandaag dus het weten dat ze komen en keuken/gang ruim maken. 

Qua vriendin S sta ik er nu iets anders in. Ze is namelijk echt ziek en ik weet ook niet hoe ze zit met haar boodschappen. Ze woont heel dichtbij. Ik weet wel dat voor vandaag mijn energie op is, maar misschien vraag ik morgen toch even of ze iets nodig heeft. Dat is toch een stukje medemenselijkheid... Communiceren is lastig in deze tijd maar eigenlijk vroeg S vandaag echt mijn hulp en heb ik keihard nee gezegd. Terwijl ik weet hoe k.*.t. het is als er niemand naar je om kijkt. 

Ik sprak mijn moeder en die heeft zo'n vage buurvrouw. Dan merkt ze ook dat het met dat Whatsapp zo lastig is. 'Vroeger' maakte je duidelijk afspraken maar nu is het zo vaak 'we houden contact' en 'we appen'. De buurvrouw zou de dieren verzorgen aangezien mijn ouders een nachtje weg waren voor medisch onderzoek. Maar toen ze terugkwamen hadden de kippen geen voer en geen water. Best apart. Anyway, toen vertelde ik van S en haar appgewoontes maar dat zij misschien ook weer een eigen gebruiksaanwijzing heeft daarin. Want ik heb met S al meer leuke dingen gedaan in 2 maanden dan met andere vriendinnen in 8 jaar.
Antwoord


Heb S niet gesproken vandaag, had even mijn energie voor mezelf nodig. 

Ik merk dat ik zelf mijn klachten als een afspiegeling zie van hoe ze vanaf mijn jeugd met mij zijn omgegaan en zeker in mijn puberteit en jongvolwassen jaren. 

Terwijl mijn moeder praat alsof ik de enige ben in de familie die ‘ziek’ is. 

Zij zal dat wel zo blijven zien. Dat is lastig want dan mist ze ook vertrouwen ‘want ik ben ziek’. Ik zal maar proberen me daar niet teveel van aan te trekken.
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 04-07-2021, 20:09 door Feline.)

Ook vandaag vriendin S niet gesproken, zelf geen contact gezocht. 
Het is eigenlijk niet zo dat ik helemaal niks te doen heb de hele week. Integendeel. Zij lijkt alleen te zien 'je werkt niet' maar ik doe vrijwilligerswerk, thuisstudie, ik zie mijn familie, heb mijn hardloopclub, zelfhulpgroep.... natuurlijk zoek ik ook mensen om leuke dingen mee te doen. Maar die appjes van 'kom ff langs' dat is gewoon niet mijn stijl. 

Ik was bij mijn ouders en mijn moeder had een anekdote. Ik was nog heel jong, mijn moeder lag nog in bed en was nog niet goed wakker. Mijn vader was zich aan het aankleden voor werk. 
Mijn moeder zei: Je hebt de verkeerde sokken aan. 
Mijn vader zei: Ik heb nog helemaal geen sokken aan. 

Je kunt hier best veel uithalen. 
Ten eerste dat het soms niet uitmaakt wat je doet, want het is hoe dan ook niet goed. 

Zo maken we regelmatig mee dat iemand op de verkeerde stoel gaat zitten want daar wilde moeder net gaan zitten. Of dat ze te veel/ te weinig koffie krijgt want ze het het kopje voller gewild of juist minder vol. idem met de koffiemelk, het is teveel of te weinig. 
Ik ben dat wel gewend en ik geef ook wel commentaar terug. Maar je hebt ook van die moeders bij wie het altijd goed is. Of je nou dik of dun bent, paars of groen haar hebt, advocaat wordt of vuilnisvrouw... dat het sowieso goed is. Of je de koffie nou te sterk of te slap hebt gezet, sommige mensen zijn gewoon blij dat je uberhaupt koffie zet. 

Verder vertelde moeder dat ze nog drie avonden werkte in die tijd en dat dat soms best lastig was 'als je een baby hebt'. 

En ik kan me zo voorstellen dat mijn moeder in halfslaap er af en toe een soort vaste riedel uit gooide waaronder 'je hebt de verkeerde sokken aan', tegen mijn vader dus. 

Het valt me soms op hoe mijn oudste broer (drie jaar later geboren dan ik) zo'n compleet ander beeld van zijn jeugd heeft. Maar ik ga nu langzaam zien dat er echt wel verschillen waren. Ik was 'niet gepland' (wat me laatst nog ingewreven werd) en mijn moeder was nog bezig met werk, carrière. Het was in de jaren 80 nog niet vanzelfsprekend dat moeders bleven werken na 1 kind maar mijn moeder wilde dat wel. En dan is het best zwaar 'met een baby' als je laat thuis bent en vroeg weer wakker moet zijn voor de borstvoeding. Dat zal ze heus wel eens lastig hebben gevonden. 
(En dat is bij mij bij een zweef-therapie-mevrouw ook wel eens ter sprake geweest, ook al ontkende moeder dat toen ik het vroeg). 

Ze hebben voor het tweede kindje, mijn broer, bewust gekozen. Moeder stopte toen met werken en zal minder stress gehad hebben. Plus dat ze al wist hoe het werkt, met een kind. 

Het is eigenlijk wel fijn als soms het gevoel uit mijn onderbewuste bevestigd wordt. Mijn jongste broer (ik heb er drie) die snapt het beter als ik kanttekeningen plaats bij sommige dingen van vroeger. Toen hij kwam (wel gepland) hadden mijn ouders het razend druk met van alles en wat het financieel ook wat krapper allemaal. 

Mijn psycholoog zegt dat vaak alle kinderen uit hetzelfde gezin compleet verschillende verhalen hebben. Ik denk dat mijn oudste broer (nr 2 in het gezin) het meest positief is. Maar hij heeft ook veel gereisd en ik denk dat dat ook goed geweest is om alles los te laten en een plek te geven, de patronen van vroeger. Jongste broer is veel extraverter dan ik en heeft al zijn boosheid en verdriet op het moment zelf al ge-uit. Dat scheelt een hele hoop. De middelste weet ik niet zo goed. We zien hem niet zo vaak. Hij komt braaf bij familiedingen, uit plichtsgevoel, maar voor de rest weten we niet zo veel van hem. Hij heeft ook een tijd gehad dat het niet zo goed ging en dat we eigenlijk helemaal niet wisten wat hij deed. Waarschijnlijk heeft hij die tijd gamend doorgebracht. Nu heeft hij wel een baan, best een leuke ook.

En wat ik schrijf over dat het nooit goed is, ik denk dat dat best een groot ding is in mijn leven. 

Toen ik gymnasium deed met goede cijfers was ik te dik. Of te dun. Dat weet ik niet meer, maar het zal niet helemaal naar wens zijn geweest. 
Toen ik braaf mijn boekenlijst las op de middelbare school, zat er teveel seks in de boeken. 

Toen ik keurig netjes vroeger een kasboekje bij hield en spaarde, kocht ik teveel make-up. 
Mijn kamer was een troep (ja dat was wel echt zo). 
Ik stonk (en ik ging zelf bijna onderdoor aan mijn darmklachten en het rennen naar de wc op school... maar mijn moeder deed er nog een schepje bovenop). 

Mijn rug was krom. Mijn vriendinnetje had een mooie rechte rug maar ik leek op oma. 
Ik leek ook op oma omdat ik van dat oude ondergoed droeg. 

Dat ik jong op kamers ging daar was ze ook geen voorstander van want bij alles vond ze dat ik maar weer 'naar huis' moest komen. Ook al ging het de eerste tijd best goed. Maar ik zou wel nooit een vriend krijgen want daar was ik veel te gesloten voor. Dat willen mannen niet. 

Ik heb me toch alweer teveel op mijn huid laten zitten denk ik. Ik kon het beter van me af laten glijden de laatste weken. Maar afgelopen week geen sessie met de psycholoog gehad en ik word alweer wat 'wiebeliger'. Ik zag op TV een BN'er en die gaf haar dochter een knuffel en zei: Wat ben je toch een lekker kind. 

Niks niet te dik of te dun of je haar zit niet goed of je had andere schoenen aan gemoeten. 

Ik kan overigens van andere mensen best waardering ontvangen. Daar kan ik echt warm van worden. Daar ligt het niet aan. Het is denk ik iets wat moeder vanuit haar eigen jeugd niet gevoeld heeft, van 'je bent goed omdat je er bent'.
Antwoord


hoi Feline 

ik deed in mijn beleving ook niet veel goed in de familie :Sad

ik kom je een  hard onder de riem steken 

liefs en knuffels
Antwoord


Herkenbaar Feline, 

En dat is doodvermoeiend . 
Bij mijn moeder was er ook nog zoiets als ,  behalve de vergelijkingen met andere kinderen , die sportiever waren, netter eruitzagen,  iets leuk leken te vinden  wat ik niet leuk vond maar wel leuk moest vinden blijkbaar, -  dat je dan toch vooral geen last moest zijn. 
Dat je er überhaupt al was was nog daar aan toe,  maar 'lastig' zijn  , nee. 
Dus meedraaien, toevoegen( in de vorm van huishoudhulp of zo),   en bij voorkeur naadloos en onzichtbaar opgaan in het dagelijks gebeuren  . 
Over het overige lag al snel n zweem van 'lastig en vervelend '. Ontkennen, wegdrukken, negeren . Niet willen zien, horen , niet reageren behalve wat gesnauw hier en daar. En nooit ergens op terugkomen, niet voorbereiden op iets , geen nabespreking, eigenlijk zeer beperkt geinterreseerd en contact. 
 Verder heeft ze neiging tot confabulatie , wat ze  niet weet, en dat is dus erg veel,  vult ze zelf in ten voordeel van haar eigen gedachtengoed soms, ter bescherming van afwetend gedrag of om maar gewoon wat te vertellen . Geen idee , maar het slaat kant nog wal.  Ik schaamde me vroeger ook vaak vreselijk   om die rare kletspraatjes. 

Mijn moeder is ook een ster in riedels als : doe een das om , regent t niet dan,  lust je nog vla, heb je wel..... ?  Is je kat binnen , etc etc etc.  En dan hups in de herhaling.  Heel irritant ,en gedrag wat na je 10de of zo  nergens meer over gaat, maar alles is wat er is. 
Ze is nu 94,  en daardoor is men geneigd het aan de leeftijd toe schrijven. Wat er al was is nu extreem .  


Groet, Mabel
Antwoord


Dan vraag ik mij af, kun je hier mee leren om gaan op een manier dat je er geen last van hebt of het van je af kan laten glijden?
Kun je überhaupt het verleden een plek geven en er rust in vinden? 

Groet, Bert
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Bert :   • Mabel
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 05-07-2021, 14:36 door Feline.)

(05-07-2021, 12:19)Bert schreef: Dan vraag ik mij af, kun je hier mee leren om gaan op een manier dat je er geen last van hebt of het van je af kan laten glijden?
Kun je überhaupt het verleden een plek geven en er rust in vinden? 

Groet, Bert

Dank jullie wel.

Bert, ik ben met de hypnotherapeut nog bezig met het thema 'moeder'. We waren nog niet klaar maar er kwam zoveel tussendoor dat ze ook zei 'neem maar even je tijd'.

Ik ben gewend bij mooi weer vaker bij ze langs te gaan omdat het daar zo relaxed en groen is, en het niet zo prettig is om dan binnen in mijn flat te zitten. Ik zit bovenin, het wordt als snel heet en het balkon is op zonnige dagen ook te warm.
Maar ook daarvoor kan ik beter iets anders verzinnen. Dat ik voortaan meer 'op bezoek' kom (kort) in plaats van in hun tuin te zitten omdat het thuis niet prettig is. Ik heb gelukkig (na veel gedoe) mijn zwembadkaart kunnen ophalen dus dan is het zwembad een optie.

Ik ga ook met een vriend wat spullen ophalen die ik nog daar heb staan. Mijn moeder begint vaak over de rommel en over klus X en Y wat nog allemaal gebeuren moet. En zij vindt dat ze niet kan beginnen met opruimen omdat wij (kinderen) er nog spul hebben staan. En daar zit natuurlijk wat in... maar het grootste gedeelte is toch echt van vader en moeder zelf. Maar dan is in ieder geval dat hangijzer uit de lucht. Dan liggen er nog wel veel papieren en knutsels van vroeger enzo... maar dat moet dan een volgende keer. Anders word ik er hier thuis onder bedolven.

Het 'lastige' is dat ik mijn vader wél fijn gezelschap vind en omdat hij ziek is wil ik soms ook de 'dag plukken'. Voorheen werkte mijn moeder en kon ik af en toe zo plannen dat zij niet thuis was als ik langskwam. Maar als ze er allebei zijn zit ik toch in het gevit over teveel/ te weinig melk in de koffie etc.

Mijn broer heeft laatst een kippenhok gemaakt maar nu willen ze weer een grotere. Ze willen het 'zelf doen' zei mijn moeder... en misschien was daar de bedoeling dat ik zei: Ik kan wel helpen. Maar dat heb ik niet gezegd.

Ik mis hun tuin soms ontzettend als ik hier in mijn flat zit... soms huil ik er om... maar het is ook niet de oplossing om vaker langs te gaan. Want dan blijf ik 'kind'. Waar bijv mijn broer ondertussen 'bezoek' is. Die kondigt het aan, blijft nooit lang, komt vaak met zijn vrouw samen. Natuurlijk is het bij mij allemaal anders gelopen. Maar ik kan beter uit de kind-rol stappen.

Het ging echt beter. Maar ook omdat ik gisteren een diploma zocht en weer geconfronteerd werd met al hun spullen... en tegelijk moeder weer een aantal klus-wensen had... dit is even een terugval denk ik :-)

En ik kwam eigenlijk omdat ik weer even 'last' heb van de psychiater.

Ik heb hem laten weten dat ik baat heb bij het gebruik van een speciale bril. Die filtert het licht en ik wil hem bestellen. Heb nu een exemplaar te leen van GGZ en dan kan die terug.

Dan denk ik... eindelijk iets waar we het over eens zijn. Hij leent mij die bril, ik zeg dat het helpt.

Maar nou gebruik ik hem niet goed volgens hem. Blablabla 'als je hem op je nachtkastje legt, blabla'. Ik heb helemaal geen nachtkastje, altijd dat gezeur over een nachtkastje. Het lijkt of hij altijd net het laatste woord moet hebben. Ik kan daar zo slecht tegen.

Ook met pillen: 'dan leg je er één op je nachtkastje'.
Mijn pillen liggen in de keuken en daar blijven ze ook.

Pffff.... ik dacht... eindelijk hebben we iets waar we het over eens zijn. Die bril.

Hij wilde namelijk ook een hoge dosis antipsychotica proberen bij me en dan weer andere antipsychotica dan de Seroquel. Ik ben daar echt van geschrokken... als je even niet hard genoeg 'nee' zegt dan heb je er zo weer een paar recepten bij.

Misschien toch maar aan de psycholoog vragen of er mogelijkheden zijn voor een andere arts. Eentje die me wat meer met rust laat, zoals de vorige. Ik weet niet of dat kan want tegenwoordig zit je ingedeeld op postcodegebied. Als dit nou de enige mogelijkheid is bij deze postcode dan is het niet anders. (Met de psycholoog is de band wel goed en daar kan ik het hopelijk aan vragen zonder dat het meteen in het dossier staat).

Ik ben ook even boos op wat andere mensen en het richt zich nu allemaal op de psychiater. Ik wilde eigenlijk die bril meteen weer terugbrengen naar GGZ met de mededeling dat ie m in zijn achterwerk mag steken als ik het weer niet goed doe.

Misschien beter van niet. Ik moet maar even naar buiten denk ik... dit wordt niks.
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 05-07-2021, 18:25 door Mabel.)

(05-07-2021, 12:19)Bert schreef: Dan vraag ik mij af, kun je hier mee leren om gaan op een manier dat je er geen last van hebt of het van je af kan laten glijden?
Kun je überhaupt het verleden een plek geven en er rust in vinden? 

Groet, Bert

Goeie vraag Bert, 

Ik vraag me dat (ook ) af.   Maar weet even niet of je vraag op mijn reactie is/voor ons beiden of voor Feline . 
Voor mij is het zo dat mn huidige klachten daar  mee in verband staan en ik  daar veel last en hinder van ondervind. Ik ben helemaal niet blij met hoe ik ben geworden, en met mn huidige leven, en het is me duidelijk waar dat is ontstaan . De 
' moeder'  bron leeft nog en doet echter alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Is nergens op aan te spreken en verduidelijkt ook niets.  Dat doet zeer! Gister was ik met veel moeite eens langsgegaan (schuldgevoel) en dat is me zwaar gevallen . 
 Dan vlamt dat op , is n stuk van Feline heel herkenbaar, en schrijf ik n reactie. Waarvan ik nu denk, mischien hoort die ook helenaal niet thuis als reactie in haar dagboek. 
Groet Mabel.
Antwoord


Het 'lastige' hiier is, dat ik in sommige periodes van mijn leven er goed aan deed ze een tijdje niet te zien. 

Maar er is nu een neefje en ik wil niet te veel van hem missen. Het is praktisch niet mogelijk om elke week of elke twee weken bij broer en schoonzus op bezoek te gaan. Dat laten de agenda's gewoon niet toe. Het zou al schelen als ik mijn huis kindvriendelijk maak zodat ze af en toe hier kunnen komen. Hoeft ook niet wekelijks... maar het is leuk als het kán. Nu ga ik (ongeveer eens in de maand) langs als mijn ouders op hem passen. 

En ik wil ook niet teveel missen van mijn vader, nu het nog redelijk goed gaat. 

Dus dan wordt het idd zaak het meer van me af te laten glijden. Ik schiet ook al heel snel in de adviserende rol. Mijn moeder had bijv de buurvrouw op de huisdieren laten passen toen ze een nachtje weg waren. Maar toen ze terug waren hadden sommige dieren geen eten en geen water. Moeder durft daar dan de buurvrouw niet op aan te spreken. Dan zeg ik wel: Mam, vraag volgende keer gewoon tante Rita, dan weet je zeker dat het goed gebeurt. 
En dan blijft mijn moeder er op terug komen en dan blijf ik zeggen: Vraag tante Rita. 

En vervolgens wil ze een groter kippenhok. Het zijn altijd van die dingen dat je al heel snel advies gaat geven. (Nee ik heb niet aangeboden een groter kippenhok te maken). En dat gedoe over dat mijn vader op haar stoel gaat zitten en te veel koffie met te weinig melk doet of andersom... ik zeg daar een paar keer niks van maar vervolgens toch. 

Ik ga nog een keer naar de hypnotherapeute binnenkort en dan gaan we verder met dit thema. Die week met dat 'niet gepland' en dat ik zo overgevoelig reageer op alles... toen heb ik echt pijn gehad van binnen. Toen heb ik heel veel gedronken ook, dat is nu weer klaar. De buurvrouw (die de dieren niet goed verzorgd had) kent mijn broers en mij niet. Het gesprek tussen mijn moeder en de buurvrouw was er op uitgedraaid dat de buurvrouw vroeg of mijn broers en ik dik waren en toen had mijn moeder gezegd dat we helemaal niet dik zijn. Dus dat is mooi, dat ik niet meer te dik ben (er is geen kilo af hoor haha)

Verder een vriend geappt over de psychiater. Hij heeft hem ook gehad en vind hem de slechtste psychiater die hij ooit gehad heeft... juist vanwege dat betuttelende. Deze psychiater heeft ook ge-eist dat ik familie of partner mee zou nemen naar een gesprek. Partner is er niet dus het werd familie, maar eigenlijk is het voor mij een stap terug dat nu mijn familie erbij betrokken is terwijl ik al 11 jaar alles zelf deed op dat gebied. Want nu... als er iets is... ben ik bang dat de arts mijn familie bel dus dan licht ik ze zelf maar in om te voorkomen dat ze het van de arts horen. En dan zegt mijn moeder natuurlijk: Kom maar snel bij ons. 
Nouja de vriend snapt me en zegt dat de GGZ er voor mij moet zijn en dat het niet de bedoeling kan zijn dat ik met een behandelaar zit die ik niet wil. Hij zei het netter overigens. Maar hij weet ook niet de route hoe je een andere arts kunt krijgen. Want ze werken met teams en de teams gaan op postcode. Ik vind het niet erg om een andere SPV te krijgen maar ik wil niet bij deze psycholoog weg. 

Ik denk dat het hoe dan ook gedoe gaat worden. En dat gedoe kan er deze week even niet bij. Maar ik ga er wel over nadenken. 

Er is natuurlijk meer aan de hand dan ik hier op het forum kan zeggen. Ik merk dat zijn negatieve houding mijn herstel in de weg staat.
Antwoord


Mijn vragen waren voor jullie beide bedoeld Mabel.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw dagboek van Feline Started by Feline
2,260 Replies - 169,005 Views
27-03-2024, 11:52
Laatste bericht: Joy
  Dagboek J Started by misterj
1,464 Replies - 138,687 Views
17-03-2024, 15:50
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Chaya Started by Chaya
13 Replies - 556 Views
11-02-2024, 15:41
Laatste bericht: Joy
02-09-2023, 14:45
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Dagboek MQ Started by MaryQ
15 Replies - 1,138 Views
08-05-2023, 12:48
Laatste bericht: MaryQ
  Dagboek Started by Janpieter
1 Replies - 415 Views
06-08-2022, 12:06
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Richie Started by lerichie
3 Replies - 857 Views
02-04-2022, 14:31
Laatste bericht: Feline
  Dagboek Goldenleaf Started by Goldenleaf
1 Replies - 858 Views
01-03-2022, 12:19
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Started by Nick
76 Replies - 9,044 Views
16-02-2022, 22:55
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Amelie04 Started by Amelie04
18 Replies - 3,302 Views
16-02-2022, 16:28
Laatste bericht: misterj



Gebruikers die dit topic lezen:
3 gast(en)