Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Het dagboek van Feline


#11

Dank je Bert. Ik had zelf ook een ritme gevonden waarin ik geen depressies meer had. Ik werkte toen 2,5 dag, soms 3,5. Op mijn dagen thuis kon ik ook uitslapen en in mijn eigen ritme functioneren. Op de werkdagen zat ik op plekken (twee verschillende plaatsen vrijwilligerswerk) waar ik me wel prettig voelde en het idee had in mijn eigen tempo te kunnen werken. Dit was niet per definitie langzamer, maar ik kon wel zelf indelen wanneer ik wat deed. Op een gegeven moment weet je wanneer je je beter kunt concentreren en wanneer minder. 

Als ik door mijne energie heen was, hielp het me vaak om een zaterdag, zondag en maandag helemaal niets te doen. Op dinsdag ging het dan wel weer. Ik heb geteld, dit kwam eens in de twee maanden voor, dat ik een lang weekend niks deed. 

Bij mijn laatste baan was het allemaal anders. Het begon er al mee dat ik mijn 24 uur niet zelf kon indelen maar dat de manager dat deed. Liever had ik bijv rekening gehouden met de dagen/avonden waarop ik mijn hobby's had. Zodat dat niet een verhaal werd van onderweg een patatje naar binnen proppen in de trein en opschieten. Ik mocht wel een uur eerder weg, maar dan moest ik ook een uur eerder beginnen. (En wat dat met je bioritme doet, als je in plaats van 6.30 één dag per week om 5.30 opstaat...  Dodgy ) 

Vervolgens kwamen opdrachten vaak onaangekondigd, min of meer uit de lucht vallen. Ik heb vaak gezegd, geef nou aan het begin van de week aan wat er allemaal komt. Dan kan ik zelf een planning maken. Ook was het lastig om vrije dagen op te nemen of vrije uren. Ik heb zoveel mogelijk mijn medische afspraken op mijn vrije dagen gepland, maar wat de psychiater betreft kon dat niet altijd. Die man had een hele volle agenda. Maar als ik dan een ochtend vrij vroeg, of desnoods ruilen, kreeg ik telkens geen antwoord. 

Ok er zit bij mij nog veel boosheid en verontwaardiging. Omdat ze een zeer laag tarief hoefde te betalen en ik verder mijn Wajong had behouden. Maar rekening houden ho maar, en ik ben afgelopen jaar instabieler dan ik in jaren ben geweest. 

Ik probeer nu inderdaad een ritme te vinden wat voor mijn lijf en geest 'behapbaar' is. Ik heb in de zomer wat minder uren gewerkt en merkte dat alles toen veel sneller ging, omdat ik niet de dagen hoefde 'uit te zitten' of het nou lukte of niet. 

Mijn jobcoach was het met me eens dat manager het écht niet begreep en dat het echt niet mogelijk was afspraken met haar te maken. Ze hield zich er gewoon niet aan. De prijs die ik heb moeten betalen is hoog, ik ben lange tijd niet zo instabiel geweest. Gelukkig heb ik vandaag het gevoel dat het beter gaat. Helderder in mijn hoofd, meer energie.
Antwoord

#12

Het doet me echt heel erg goed om hier te schrijven. Het was een gecompliceerd verhaal geworden met een manager, een jobcoach, een psychiater die vertrok, een SPV-er die ik kwijtraakte evenals een maatschappelijk werkster. Een nieuwe coach, een nieuwe SPV die tegenviel, nog steeds geen nieuwe psychiater. Een andere coach. 

Het werd een heel ingewikkeld verhaal maar ik heb het gevoel dat we nu weer bij de essentie zijn. Wat heb ik nodig? Wat voel ik? Hoe kan het dat het eerst eigenlijk best goed ging en het afgelopen jaar niet meer? 

De laatste dagen word ik me ook bewust van hoe ik soms mijn best doe in de buitenwereld. Hoe ik me overal maar aanpas, gezellig probeer te doen, aardig probeer te zijn. En hoe dat er eigenlijk toe geleid heeft dat ik al maandenlang alleen in huis zit, het grootste deel van de tijd. Want ik kan niet altijd leuk en gezellig zijn en ik moet leren om dat ook niet te proberen. Om niet meer zo doodmoe te worden van alles. 

Ik heb mezelf trucjes geleerd om me altijd en overal maar aan te passen. Het heeft me geholpen om me te redden in allerlei sociale situaties. Maar het maakt ook dat ik veel tijd thuis nodig heb, alleen, om op te laden. Ik voel dat ik nu op een punt ben dat het niet meer hoeft. Dat ik zelf mag kiezen waar ik mijn tijd en energie in steek, in wie ik mijn tijd en energie steek. 

Ik wil niet nog een keer crashen. Niet meer zo hard. Niet meer zo lang.
Antwoord

#13

Morgen komt de coach weer. Ik ben wat aan het opruimen en schoonmaken want ik liep weer achter. 

Ze heeft een document opgesteld voor het UWV met de vinger op de zere plek rondom mijn vorige werksituatie. Hoe daar gereageerd is op mij en hoe ik me gevoeld heb. Ik ben heel blij dat zij het begrijpt maar het is ook een beetje pijnlijk. Er is zó veel gepraat op het werk en ik heb zó veel tijd gestoken in die jobcoaching en we kwamen er maar niet uit. 

En deze (nieuwe) mevrouw begrijpt eigenlijk meteen hoe het zit. Ze kent het ziektebeeld ook beter. 

Ik merk hoeveel tijd alles nodig heeft. Voor ik me weer mezelf voel, voor ik weer zie wat ik wél kan. Voor ik iets ga doen in plaats van wachten tot mijn energie terugkomt. 

Nadat ik het document had aangepast en teruggestuurd, realiseerde ik me dat er niets in stond over mijn huishouden. Daar heb ik op zijn zachtst gezegd wat moeite mee. Kennelijk vindt zij het niet van dien aard dat dat aan het UWV gerapporteerd moet worden. Denkt ze dat ik het best kan Smile
Antwoord

#14

Hoi Feline,

Het blijft voor mij ook een leerproces werken, keuzes maken en assertief zijn.
Ik denk dat je het de volgende keer niet meer zover laat komen toch?
Het is leren leven met een zekere kwetsbaarheid, totdat een zekere balans bereikt wordt en de klachten wat naar de achtergrond verdwijnen.

Goed bezig Feline,

Groetjes,  Bert
Antwoord

#15

Dank je wel Bert. 

Toch was ik ook niet helemaal niet-assertief toen ik er aan begon. Maar de vermoeidheid die opkwam enkele weken nadat ik begon, icm iets op relationeel vlak dat niet leuk gegaan was, icm een destructieve vriendschap... ik was niet meer echt mezelf. 

Toen na de proefplaatsing bleek dat manager niet van plan was mij het minimumloon te gaan betalen, heb ik heel erg getwijfeld. Echt heel erg. Ik weet nog dat ik op een donderdagmiddag door het park liep, november nota bene, en mijn tranen maar net kon bedwingen. Ik wist het écht niet, ik wilde heel graag stoppen maar tegelijk vond ik stoppen na twee maanden zo... zo snel. Ik kwam er net in. Heb ook nog mijn (toenmalige) maatschappelijk werker erbij betrokken en zij gaf hele goede tips maar liet de keuze ook aan mij. 

Het was steeds zo'n strijd. Niet de gesprekken tussen mij en de coach, maar wel zodra we met zijn drieen gingen praten, met manager. Coach zei het ook eens: Het lijkt wel of ze zich wapent als ze met ons in gesprek gaat. Als ik heel voorzichtig iets uitlegde over mijn ziekte dan kwam er meestal een weerwoord. 'Ja Feline als jij zegt duizelig dan kan ik daar niks mee hoor, dan moet je zeggen of dat bij je ziekte hoort of dat het iets anders is'. Of die keer dat ik wilde uitleggen dat ik al een tijdje niet meer tegen drukke groepen mensen kon (wandelevenement bijv) en dat dat een teken was dat het echt niet goed ging. Haar reactie was dan, zolang ik er in de trein geen last van had was het toch niet zo'n probleem om gewoon te werken? 

Nou ik moet even stoppen met hierover na te denken. Mijn coach komt om 14 uur en ik wil nog wat opruimen.
Antwoord

#16

Hoi Feline,

Goed gesprek met jouw coach?

Groetjes,  Bert
Antwoord

#17

Ja zeker! 

De vorige keer schrok ik een beetje omdat ze allemaal verschillende onderwerpen aansneed. De gesprekken zijn bij mij thuis en voor mij is het al heel wat om zo'n vreemde vrouw in de kamer te hebben zitten, er komen niet zoveel mensen over de vloer hier. 

Ze vroeg toen over jeugd, puberteit, depressies, psychose, opname, studentijd, eigenlijk alles door elkaar. En ik was best van slag daarna. Deze keer gingen we buiten wandelen (houden we allebei van) en ging het eerst een hele tijd over werk. Ik heb het idee dat ze goed door heeft hoe dat gegaan is. 

Toen even op een bankje gaan zitten en toen is ze wel meer gaan vragen over vroeger, waar de depressies vandaan kunnen komen. Zij gelooft er namelijk niet in dat het zomaar iets genetisch is zonder dat daar verder een verhaal bij hoort. We komen er wel op uit dat het in mijn tienerjaren erg druk was bij ons thuis en dat ik toen heel veel alleen ben gaan doen. En dat is een patroon geworden, dat als ik het moeilijk heb met iets, ik nog steeds probeer daar helemaal alleen mee om te gaan. 

Dat ik in 2005 voor het eerst flink ontregelde (eerst depressie, toen manie, toen pyschose, toen opname) begon ook eigenlijk met dat ik steeds meer hooi op mijn vork nam en daar geen mensen meer in betrok. Vrienden of familie waren steeds verder van me af gaan staan. 

Pijnlijke dingen om aan terug te denken, maar ook wel goed want dan kun je er wel iets mee. Anders dan gewoon denken 'het zit in de genen' en er een pil tegen slikken. 

Ja ik was blij met het gesprek vanmiddag. We spreken nu iedere twee weken af en voorlopig hoef ik ook nog niet te solliciteren. Eerst wat stabieler worden.
Antwoord

#18

(18-02-2018, 19:33)Feline schreef: Het doet me echt heel erg goed om hier te schrijven. Het was een gecompliceerd verhaal geworden met een manager, een jobcoach, een psychiater die vertrok, een SPV-er die ik kwijtraakte evenals een maatschappelijk werkster. Een nieuwe coach, een nieuwe SPV die tegenviel, nog steeds geen nieuwe psychiater. Een andere coach. 

Het werd een heel ingewikkeld verhaal maar ik heb het gevoel dat we nu weer bij de essentie zijn. Wat heb ik nodig? Wat voel ik? Hoe kan het dat het eerst eigenlijk best goed ging en het afgelopen jaar niet meer? 

De laatste dagen word ik me ook bewust van hoe ik soms mijn best doe in de buitenwereld. Hoe ik me overal maar aanpas, gezellig probeer te doen, aardig probeer te zijn. En hoe dat er eigenlijk toe geleid heeft dat ik al maandenlang alleen in huis zit, het grootste deel van de tijd. Want ik kan niet altijd leuk en gezellig zijn en ik moet leren om dat ook niet te proberen. Om niet meer zo doodmoe te worden van alles. 

Ik heb mezelf trucjes geleerd om me altijd en overal maar aan te passen. Het heeft me geholpen om me te redden in allerlei sociale situaties. Maar het maakt ook dat ik veel tijd thuis nodig heb, alleen, om op te laden. Ik voel dat ik nu op een punt ben dat het niet meer hoeft. Dat ik zelf mag kiezen waar ik mijn tijd en energie in steek, in wie ik mijn tijd en energie steek. 

Ik wil niet nog een keer crashen. Niet meer zo hard. Niet meer zo lang.

Sterk!!! :-)
Antwoord

#19

Dank je. Het kwam met de coach ook weer ter sprake. Dat ik, als het er op aankomt, toch weer probeer het brave meisje te zijn, net als vroeger thuis. 

Ik vertelde haar dat ik in de tijd bij mijn vorige werk, langzaam al mijn hobby's was gaan wegstrepen. Zelfs koor, op het laatst. Alles om die drie dagen te kunnen blijven werken. Vond coach ook weer typisch voor dat brave meisje, maar ze vondt het ook wel typerend voor deze tijd.
Antwoord

#20

Vandaag gewandeld met een groep. Het zijn voornamelijk gepensioneerden (en ik ben 35) maar ik kan geloof ik beter met gepensioneerden omgaan dan met mensen van mijn eigen leeftijd. In ieder geval kostte het 'in een groep zijn' me niet zoveel energie, terwijl het dat vaak wel doet. Juist waar ik het deze week over gehad. In ieder geval mooie dag gehad, mede dankzij de zon. 

Deze week een akkefietje gehad. Ik zal niet in details treden maar het wordt me steeds vaker duidelijk hoe ik het drama heb opgezocht afgelopen jaren. Destructieve vriendschappen, foute mannen. Rare managers waar ik teveel van gepikt heb... 
Ik besef nu dat er een keuze is. Dat je ook tijd kunt steken in mensen die wat minder 'heftig' zijn. Waarmee ik natuurlijk niet wil zeggen dat je geen vriendschappen aan moet gaan met mensen die het moeilijk hebben... maar dan bijv niet 24 uur per dag beschikbaar zijn om te bellen of appen. 
En ik kan ook eens aandacht geven aan mensen die niet (of weinig) problemen hebben want die zijn ook leuk Smile
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Dagboek J Started by misterj
1,533 Replies - 185,083 Views
Gisteren, 19:31
Laatste bericht: misterj
  Nieuw dagboek van Feline Started by Feline
2,278 Replies - 240,283 Views
15-10-2024, 18:04
Laatste bericht: misterj
  Dagboek Chaya Started by Chaya
13 Replies - 1,351 Views
11-02-2024, 15:41
Laatste bericht: Joy
02-09-2023, 14:45
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Dagboek MQ Started by MaryQ
15 Replies - 1,908 Views
08-05-2023, 12:48
Laatste bericht: MaryQ
  Dagboek Started by Janpieter
1 Replies - 571 Views
06-08-2022, 12:06
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Richie Started by lerichie
3 Replies - 1,177 Views
02-04-2022, 14:31
Laatste bericht: Feline
  Dagboek Goldenleaf Started by Goldenleaf
1 Replies - 1,016 Views
01-03-2022, 12:19
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Started by Nick
76 Replies - 11,917 Views
16-02-2022, 22:55
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Amelie04 Started by Amelie04
18 Replies - 4,034 Views
16-02-2022, 16:28
Laatste bericht: misterj



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)