Hallo iedereen

Ik ben nieuw hier en wil dit heel graag van me afschrijven. Ik heb een aantal jaar geleden een zware depressie gehad. Ik ben ondertussen er bovenop gekomen met uitzondering van een paar dipjes in een maand. 

Ik heb 3 jaar hard gewerkt om te leren omgaan met stress en met bepaalde gebeurtenissen in mijn leven. Ik heb namelijk meerdere keren de verkeerde jongens tegen gekomen. De ene was fysiek agressief naar me toe, de ander kleineerde me, ik ben zwanger geraakt tijdens mijn studies en door de thuissituatie, financiële moeilijkheden en de slechte relatie heb ik uiteindelijk voor abortus gekozen met de gedachte dat dit het beste was voor het kindje. Toch bleef ik het jarenlang heel zwaar hebben hiermee. Nu heb ik het meeste kunnen plaatsen, maar heel wat familie en vrienden weten niet wat ik allemaal heb meegemaakt en nu voel ik me vervreemd van iedereen...

Ik wil me herpakken en het vertellen, maar zelf ben ik geen prater en ben ik nog steeds verschrikkelijk bang voor hun reacties.

Hallo iedereen

Ik ben nieuw hier en wil dit heel graag van me afschrijven. Ik heb een aantal jaar geleden een zware depressie gehad. Ik ben ondertussen er bovenop gekomen met uitzondering van een paar dipjes in een maand. 

Ik heb 3 jaar hard gewerkt om te leren omgaan met stress en met bepaalde gebeurtenissen in mijn leven. Ik heb namelijk meerdere keren de verkeerde jongens tegen gekomen. De ene was fysiek agressief naar me toe, de ander kleineerde me, ik ben zwanger geraakt tijdens mijn studies en door de thuissituatie, financiële moeilijkheden en de slechte relatie heb ik uiteindelijk voor abortus gekozen met de gedachte dat dit het beste was voor het kindje. Toch bleef ik het jarenlang heel zwaar hebben hiermee. Nu heb ik het meeste kunnen plaatsen, maar heel wat familie en vrienden weten niet wat ik allemaal heb meegemaakt en nu voel ik me vervreemd van iedereen...

Ik wil me herpakken en het vertellen, maar zelf ben ik geen prater en ben ik nog steeds verschrikkelijk bang voor hun reacties.

Hoi Bolleke,

Natuurlijk ben je welkom hier met je verhaal. Ik vroeg mij alleen af of er misschien ook een forum of iets dergelijks is over abortus. Je bent vast niet de enige die daarmee worstelt en het is vast fijn als je met anderen kunt praten die ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt.

Hoi Bolleke,

Misschien kun je hier dan vast oefenen,  in plaats van praten, met schrijven en delen? . 
Ik heb destijds ook op jonge leeftijd een abortus gehad, maar daar heb ik geen problemen mee en eigenlijk nooit gehad, al was het absoluut een onaangenaam gebeuren. Ik geloof dat veel meer vrouwen dan jij denkt hier ervaring mee hebben. 
Ik wil maar zeggen, je bent niet de enige hier die een hoop heeft meegemaakt wat niet zo makkelijk te delen lijkt, tot je het doet, en dan blijken er toch aardig wat mensen te zijn met dergelijke ervaringen.
Men staat hier ook niet zo snel vreemd te kijken . Die depressiviteit valt meestal ook niet zomaar uit de lucht.

Liefs, Mabel

Dag Jorin

Ik heb onlangs een facebookgroep gevonden met mensen die een kindje zijn verloren of die gekozen hebben voor abortus. Ik ben sinds deze week aangesloten bij de groep. Ik hoop dat dit me zal helpen. Alvast bedankt voor de hulp ?

---

Dag Mabel

Bedankt voor de steun. Het lijkt me inderdaad een goed idee om hier eerst alles te delen om te oefenen. Ik ben blij dat ik dit hier kan doen. Jammer dat ik er nog nooit eerder aan had gedacht.

Hoi Bolleke,

Nou wat een goede  actie heb je al ondernomen, nu maar gewoon rustig gaan proberen !

Gewoon beginnen met schrijven, 

Groet Mabel

Hallo iedereen

Ik ben nieuw hier en wil dit heel graag van me afschrijven. Ik heb een aantal jaar geleden een zware depressie gehad. Ik ben ondertussen er bovenop gekomen met uitzondering van een paar dipjes in een maand. 

Ik heb 3 jaar hard gewerkt om te leren omgaan met stress en met bepaalde gebeurtenissen in mijn leven. Ik heb namelijk meerdere keren de verkeerde jongens tegen gekomen. De ene was fysiek agressief naar me toe, de ander kleineerde me, ik ben zwanger geraakt tijdens mijn studies en door de thuissituatie, financiële moeilijkheden en de slechte relatie heb ik uiteindelijk voor abortus gekozen met de gedachte dat dit het beste was voor het kindje. Toch bleef ik het jarenlang heel zwaar hebben hiermee. Nu heb ik het meeste kunnen plaatsen, maar heel wat familie en vrienden weten niet wat ik allemaal heb meegemaakt en nu voel ik me vervreemd van iedereen...

Ik wil me herpakken en het vertellen, maar zelf ben ik geen prater en ben ik nog steeds verschrikkelijk bang voor hun reacties.

Lieve Bolleke,

Neem vooral de tijd om hier te praten, niks is te gek voor afwijzing, eerder herkenning zul je treffen. Misschien kunnen we je verder helpen al is het alleen door steun.

groet,
Run