Gister naar de kerstmarkt geweest en was hooguit betreurend. Ik voelde me verloren en eenzaam tussen al die mensen , ik voelde me niet op mijn gemak bij mijn vriend. Het begon goed maar draaide al vlug uit op een heuse teleurstelling. Ik heb geen voeling meer met mijn omgeving tussen de mentaliteit van individualisme en egocentrisme. Het lukt me niet meer.  Op de kerstmarkt voelde ik me al vlug een hoopje ellende. Mijn humeur daalde onder nul , ik voelde me bedreigd en mijn vriend merkte het al vlug aan me. Die vroeg constant waarom ik  me nu zo voelde. En het draaide weer uit op een fikse ruzie omdat hij dit niet kan verstaan dat mijn humeur zo kan omslaan. Dat heet nl stemmingsschommelingen en dat is voor een ander zo moeilijk te verstaan blijkbaar. Ik heb gesnapt dat mijn uitstapje niks veranderd is buiten vroeger. Ik kan zo maar ergens komen en dan een half uur later weer naar huis willen, maar dat gaat niet altijd. Op kerst en oudejaar ook uitstappen gepland. Ik vrees het ergste. Niks is veranderd buiten vroeger voor de therapie, ik begin het stilletjesaan zeer beu te worden en denk dat het beter zou zijn ik er niet meer ben. Want zo een leven wil ik niet meer vol angst , leegte en onbegrip. Ik ga hier niet uitbreiden over wat ik echt wil maar ik word het stilletjes aan beu. Dit moest me effe van het hart, ik kan het maar enkel hier kwijt. Bedankt voor het lezen en luisteren. Hier vind ik begrip. Ik ben radeloos, cyranno

Gister naar de kerstmarkt geweest en was hooguit betreurend. Ik voelde me verloren en eenzaam tussen al die mensen , ik voelde me niet op mijn gemak bij mijn vriend. Het begon goed maar draaide al vlug uit op een heuse teleurstelling. Ik heb geen voeling meer met mijn omgeving tussen de mentaliteit van individualisme en egocentrisme. Het lukt me niet meer.  Op de kerstmarkt voelde ik me al vlug een hoopje ellende. Mijn humeur daalde onder nul , ik voelde me bedreigd en mijn vriend merkte het al vlug aan me. Die vroeg constant waarom ik  me nu zo voelde. En het draaide weer uit op een fikse ruzie omdat hij dit niet kan verstaan dat mijn humeur zo kan omslaan. Dat heet nl stemmingsschommelingen en dat is voor een ander zo moeilijk te verstaan blijkbaar. Ik heb gesnapt dat mijn uitstapje niks veranderd is buiten vroeger. Ik kan zo maar ergens komen en dan een half uur later weer naar huis willen, maar dat gaat niet altijd. Op kerst en oudejaar ook uitstappen gepland. Ik vrees het ergste. Niks is veranderd buiten vroeger voor de therapie, ik begin het stilletjesaan zeer beu te worden en denk dat het beter zou zijn ik er niet meer ben. Want zo een leven wil ik niet meer vol angst , leegte en onbegrip. Ik ga hier niet uitbreiden over wat ik echt wil maar ik word het stilletjes aan beu. Dit moest me effe van het hart, ik kan het maar enkel hier kwijt. Bedankt voor het lezen en luisteren. Hier vind ik begrip. Ik ben radeloos, cyranno

Lieve Cyranno

Wanhoop niet. Er is een groot verschil tussen de eisen die je jezelf stelt en wat je kan. Dat is voor iedereen een reden tot teleurstelling. Laat je eisen zakken dat is de eenvoudigste remedie. Een kerstmarkt of pretpark is een opgeklopte situatie met veel prikkels en gedoe en mensen en torenhoge verwachtingen van feel good.
Natuurlijk geeft dat stress. Ga zo een situatie dan ook niet aan. Zelfmanagement is belangrijk als je gevoelig bent.
Jammer om ter plekke ruzie te maken. Je man hoeft het ook niet te begrijpen dat is helemaal niet nodig. Als jullie elkaars wensen maar respecteren.
Ik had gisteren totaal geen zin in een kerstconcert. Uit liefde voor mijn vrouw meegegaan nadat ze zei nou ja ik kan ook alleen gaan. We overlegden dus tevoren en gaven allebei wat toe. Het bleek een heel erg goed koor en uitstekende onbekende oude muziek. Heerlijk. Maar een concert is voorspelbaarder dan een markt of feest. 
Overleg beter met je partner vooraf zou ik zeggen. Geef elkaar wat vrijheid en ruimte.
Dat verlaagt de stress. Gaat t niet dan kan je altijd nog naar huis, al of niet alleen en in overleg vooraf. Focus op wat je wel kan komende feestdagen en plan niet ambitieus. Heel simpel en klein kan ook innig en orettig en feestelijk zijn.!

---

Gister naar de kerstmarkt geweest en was hooguit betreurend. Ik voelde me verloren en eenzaam tussen al die mensen , ik voelde me niet op mijn gemak bij mijn vriend. Het begon goed maar draaide al vlug uit op een heuse teleurstelling. Ik heb geen voeling meer met mijn omgeving tussen de mentaliteit van individualisme en egocentrisme. Het lukt me niet meer.  Op de kerstmarkt voelde ik me al vlug een hoopje ellende. Mijn humeur daalde onder nul , ik voelde me bedreigd en mijn vriend merkte het al vlug aan me. Die vroeg constant waarom ik  me nu zo voelde. En het draaide weer uit op een fikse ruzie omdat hij dit niet kan verstaan dat mijn humeur zo kan omslaan. Dat heet nl stemmingsschommelingen en dat is voor een ander zo moeilijk te verstaan blijkbaar. Ik heb gesnapt dat mijn uitstapje niks veranderd is buiten vroeger. Ik kan zo maar ergens komen en dan een half uur later weer naar huis willen, maar dat gaat niet altijd. Op kerst en oudejaar ook uitstappen gepland. Ik vrees het ergste. Niks is veranderd buiten vroeger voor de therapie, ik begin het stilletjesaan zeer beu te worden en denk dat het beter zou zijn ik er niet meer ben. Want zo een leven wil ik niet meer vol angst , leegte en onbegrip. Ik ga hier niet uitbreiden over wat ik echt wil maar ik word het stilletjes aan beu. Dit moest me effe van het hart, ik kan het maar enkel hier kwijt. Bedankt voor het lezen en luisteren. Hier vind ik begrip. Ik ben radeloos, cyranno

Ps
Ik snap dat je denkt o therapie hielp niks maar je kunt onmogelijk elke moeilijke situatie vermijden. het gaat er om dat je eerlijk plant en overlegt vooraf en als het toch niet gaat dan uit de situatie te gaan. Dat lukt nu, dat is al wat. weliswaar met ruzie maar het kan wellicht op een betere manier. Geef jezelf en vriend maar wat ruimte om dit te oefenen, dat geeft lucht

Gister naar de kerstmarkt geweest en was hooguit betreurend. Ik voelde me verloren en eenzaam tussen al die mensen , ik voelde me niet op mijn gemak bij mijn vriend. Het begon goed maar draaide al vlug uit op een heuse teleurstelling. Ik heb geen voeling meer met mijn omgeving tussen de mentaliteit van individualisme en egocentrisme. Het lukt me niet meer.  Op de kerstmarkt voelde ik me al vlug een hoopje ellende. Mijn humeur daalde onder nul , ik voelde me bedreigd en mijn vriend merkte het al vlug aan me. Die vroeg constant waarom ik  me nu zo voelde. En het draaide weer uit op een fikse ruzie omdat hij dit niet kan verstaan dat mijn humeur zo kan omslaan. Dat heet nl stemmingsschommelingen en dat is voor een ander zo moeilijk te verstaan blijkbaar. Ik heb gesnapt dat mijn uitstapje niks veranderd is buiten vroeger. Ik kan zo maar ergens komen en dan een half uur later weer naar huis willen, maar dat gaat niet altijd. Op kerst en oudejaar ook uitstappen gepland. Ik vrees het ergste. Niks is veranderd buiten vroeger voor de therapie, ik begin het stilletjesaan zeer beu te worden en denk dat het beter zou zijn ik er niet meer ben. Want zo een leven wil ik niet meer vol angst , leegte en onbegrip. Ik ga hier niet uitbreiden over wat ik echt wil maar ik word het stilletjes aan beu. Dit moest me effe van het hart, ik kan het maar enkel hier kwijt. Bedankt voor het lezen en luisteren. Hier vind ik begrip. Ik ben radeloos, cyranno

Hoi Cyranno,

Ik heb je verhaal gelezen, ik begrijp het, maar je bent zon lieverd we kunnen je hier niet missen he.
Jammer dat je vriend het niet begrijpt dat geeft ook extra druk lijkt me, want het lijkt zo of je gestraft wordt voor je gevoel.

Veel sterkte en tot gauw,

Dikke knuffel

lieve Cyranno,

wat akelig dat je je weer zo onverbonden voelde met de samenleving, helemaal vervelend dat dat uit liep op ruzie. Het valt niet mee, op openbare plekken een beetje verbondenheid te voelen, zeker op zo'n markt. Het is er vaak alleen maar druk. ik wil je in ieder geval laten weten dat ik met je meeleef en dat ik je zeer waardeer als persoon. 

groet,
Run

Lieve Cyranno

Wanhoop niet. Er is een groot verschil tussen de eisen die je jezelf stelt en wat je kan. Dat is voor iedereen een reden tot teleurstelling. Laat je eisen zakken dat is de eenvoudigste remedie. Een kerstmarkt of pretpark is een opgeklopte situatie met veel prikkels en gedoe en mensen en torenhoge verwachtingen van feel good.
Natuurlijk geeft dat stress. Ga zo een situatie dan ook niet aan. Zelfmanagement is belangrijk als je gevoelig bent.
Jammer om ter plekke ruzie te maken. Je man hoeft het ook niet te begrijpen dat is helemaal niet nodig. Als jullie elkaars wensen maar respecteren.
Ik had gisteren totaal geen zin in een kerstconcert. Uit liefde voor mijn vrouw meegegaan nadat ze zei nou ja ik kan ook alleen gaan. We overlegden dus tevoren en gaven allebei wat toe. Het bleek een heel erg goed koor en uitstekende onbekende oude muziek. Heerlijk. Maar een concert is voorspelbaarder dan een markt of feest. 
Overleg beter met je partner vooraf zou ik zeggen. Geef elkaar wat vrijheid en ruimte.
Dat verlaagt de stress. Gaat t niet dan kan je altijd nog naar huis, al of niet alleen en in overleg vooraf. Focus op wat je wel kan komende feestdagen en plan niet ambitieus. Heel simpel en klein kan ook innig en orettig en feestelijk zijn.!

---

Ps
Ik snap dat je denkt o therapie hielp niks maar je kunt onmogelijk elke moeilijke situatie vermijden. het gaat er om dat je eerlijk plant en overlegt vooraf en als het toch niet gaat dan uit de situatie te gaan. Dat lukt nu, dat is al wat. weliswaar met ruzie maar het kan wellicht op een betere manier. Geef jezelf en vriend maar wat ruimte om dit te oefenen, dat geeft lucht

Bedankt Dipjes voor je reactie, inderdaad ik begrijp dat ik mezelf  veel eisen stel, ik wil gewoon eens weg uit mijn omgeving en thuissituatie en ga dan naar iets voor de hands liggends zoals een mooie kerstmarkt zoals iedereen wel doet. Maar ik merk al gauw ik niet iedereen ben. Ik word getriggerd door dingen waar anderen normaal over gaan zonder problemen. Er zijn inderdaad te veel prikkels en ik ben daar te gevoelig aan . Ik wil gewoon zijn zoals iedereen want er is al zo weinig begrip voor mijn situatie in mijn familie. Gister ook een familiebijeenkomst zijn gaan eten voor ma haar verjaardag. De onderhuidse spanningen komen dan steeds naar boven en daar heb ik ook weinig boodschap aan want dat maalt dan ook door mijn hoofd dagenlang. Ik heb  besloten daar ook mee te kappen, enkel contact als t hoog nodig is. Mijn partner begrijpt de lading niet van mijn pijn want hij had niet zo een jeugd als ik dus kan ie t niet gaan inleven hoe ik me voel. Inleven is voor hem heel moeilijk. Vandaar dat dat ook een ontgoocheling is voor me. Gelukkig is hier wel begrip. Je zegt dat ik me moet focussen op wat ik wel kan de komende feestdagen maar ik kan zowaar niet veel meer aan. Er staan twee uitjes gepland , één voor kerstavond en één  voor oudejaarsavond omdat ik mijn vriend ook wel iets wil gunnen maar ik weet bij god niet hoe ik me zal voelen... ik kan er nooit op aan hoe ik me zal voelen, het kan zo omslaan ik heb er zo genoeg van...

---

Hoi Cyranno,

Ik heb je verhaal gelezen, ik begrijp het, maar je bent zon lieverd we kunnen je hier niet missen he.
Jammer dat je vriend het niet begrijpt dat geeft ook extra druk lijkt me, want het lijkt zo of je gestraft wordt voor je gevoel.

Veel sterkte en tot gauw,

Dikke knuffel

Hoi Desi, ja je stelt het goed ik word steeds gestraft voor mijn gevoel. Als kind mocht ik geen gevoelens toelaten want mijn zeven jaar oudere zus gaf aan dat het allemaal aanstellerij was. Er was geen plaats en vrijheid om gevoelens te uiten. Nu nog is het zo , ik mag niks zeggen over mijn depressie . Mijn schoonbroer vind dat allemaal overdreven en mijn zus ja die verlangt dat alles goed gaat en ik maar door blijf functioneren. Indien het niet zo is dan worden ze allemaal boos en ongeduldig want  het heeft al lang genoeg geduurd. Maar een persoonlijkheidsstoornis gaat nooit over . Je kan er enkel mee leren leven. Ik heb nog zo vaak worstelingen en diepe depressies. En ik mag het aan niemand tonen en moet verder doen. Hoelang gaat dit nog gaan? Bedankt voor je mooie woorden het doet me deugd.

---

lieve Cyranno,

wat akelig dat je je weer zo onverbonden voelde met de samenleving, helemaal vervelend dat dat uit liep op ruzie. Het valt niet mee, op openbare plekken een beetje verbondenheid te voelen, zeker op zo'n markt. Het is er vaak alleen maar druk. ik wil je in ieder geval laten weten dat ik met je meeleef en dat ik je zeer waardeer als persoon. 

groet,
Run

Bedankt run voor je lieve woorden doet me deugd ik heb het weer heel erg moeilijk.

Bedankt Dipjes voor je reactie, inderdaad ik begrijp dat ik mezelf  veel eisen stel, ik wil gewoon eens weg uit mijn omgeving en thuissituatie en ga dan naar iets voor de hands liggends zoals een mooie kerstmarkt zoals iedereen wel doet. Maar ik merk al gauw ik niet iedereen ben. Ik word getriggerd door dingen waar anderen normaal over gaan zonder problemen. Er zijn inderdaad te veel prikkels en ik ben daar te gevoelig aan . Ik wil gewoon zijn zoals iedereen want er is al zo weinig begrip voor mijn situatie in mijn familie. Gister ook een familiebijeenkomst zijn gaan eten voor ma haar verjaardag. De onderhuidse spanningen komen dan steeds naar boven en daar heb ik ook weinig boodschap aan want dat maalt dan ook door mijn hoofd dagenlang. Ik heb  besloten daar ook mee te kappen, enkel contact als t hoog nodig is. Mijn partner begrijpt de lading niet van mijn pijn want hij had niet zo een jeugd als ik dus kan ie t niet gaan inleven hoe ik me voel. Inleven is voor hem heel moeilijk. Vandaar dat dat ook een ontgoocheling is voor me. Gelukkig is hier wel begrip. Je zegt dat ik me moet focussen op wat ik wel kan de komende feestdagen maar ik kan zowaar niet veel meer aan. Er staan twee uitjes gepland , één voor kerstavond en één  voor oudejaarsavond omdat ik mijn vriend ook wel iets wil gunnen maar ik weet bij god niet hoe ik me zal voelen... ik kan er nooit op aan hoe ik me zal voelen, het kan zo omslaan ik heb er zo genoeg van...

---

Hoi Desi, ja je stelt het goed ik word steeds gestraft voor mijn gevoel. Als kind mocht ik geen gevoelens toelaten want mijn zeven jaar oudere zus gaf aan dat het allemaal aanstellerij was. Er was geen plaats en vrijheid om gevoelens te uiten. Nu nog is het zo , ik mag niks zeggen over mijn depressie . Mijn schoonbroer vind dat allemaal overdreven en mijn zus ja die verlangt dat alles goed gaat en ik maar door blijf functioneren. Indien het niet zo is dan worden ze allemaal boos en ongeduldig want  het heeft al lang genoeg geduurd. Maar een persoonlijkheidsstoornis gaat nooit over . Je kan er enkel mee leren leven. Ik heb nog zo vaak worstelingen en diepe depressies. En ik mag het aan niemand tonen en moet verder doen. Hoelang gaat dit nog gaan? Bedankt voor je mooie woorden het doet me deugd.

---

Bedankt run voor je lieve woorden doet me deugd ik heb het weer heel erg moeilijk.

Dag Cyranno
Als je behoefte hebt over je gevoel te praten heb je ons he. Je familie wil en kan dat niet. Met mijn partner sprak ik wel 10 minuten gesprekjes af soms meer per dag, waarop alleen geluisterd werd. Was fijn voor mij even en te overzien voor de ander die ook niets hoeft doen. Misschien is dat een vorm voor jullie om wat stoom af te blazen of erkenning te voelen. Lotgenotengroepen is ook een mogelijkheid misschien. En over een week is de donkere tijd weer voorbij dat helpt mij meestal wel de goede kant op. Liefs