Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Schuldgevoel tegenover werk


#11

Hoii,

Jaa goede vraag. 

Vandaag ben ik dus deels door het gepush gaan werken. Ik kwam aan op mijn werk en raakte zo in paniek dat ik als een balletje in de hoek van een lege ruimte ben gaan huilen/ hyperventileren. Alles behalve ideaal dus. 

Er was een ontzettend lieve collega die ook last heeft gehad van paniekaanvallen en die heeft me er echt doorheen geholpen. Ik heb een uurtje administratie gedaan en ben toen naar huis gegaan. 

Ik ga maandag 2 uur werken op arbeidstherapeutische basis. Dus als ik niet kom word er niet mega erg op gerekend. Dit heeft de tijdelijke vervanger van de tijdelijke vervanger gezegd. 

Ik verwacht dus dat hier nog een hele strijd over komt en probeer me daarop voor te bereiden. Ik had zeker wat aan jullie antwoorden. Daarom heb ik besloten geen ontslag te nemen en het meer op zijn beloop te laten. 

Hopelijk kan ik hier binnenkort een bericht plaatsen dat werk begripvol is geweest maar het is afwachten. Zoals de meeste dingen als het mentaal niet goed gaat heb ik gemerkt. 

Groetjes
Antwoord

#12

Hallo RHE,

Ik herken mij erg in de situatie die je beschrijft. Een jaar geleden zat ik in een vergelijkbare situatie. Ik voelde mij erg verantwoordelijk voor het afzeggen van cliënten en extra druk die bij collega's terecht kwam dankzij mijn ziekmelding. Ik had daarnaast een werkgever die dit nog even haarfijn benadrukte.
Nu zie ik in dat de schuld, van het probleem wat ontstond door mijn ziekte, volledig in mijn schoenen geschoven werd, terwijl dit niet terecht was. Jij hebt geen schuld aan dat je ziek bent! 
Ik werkte voor een klein bedrijf en voelde mij schuldig dat zij een forse financiële tegenslag kregen door mijn ziekte. Maar het risico van een zieke werknemer hoort ook bij het vak van ondernemer! En het is aan de werkgever hier mee te dealen. Je bent wel verplicht mee te denken aan een plan van aanpak qua reïntegratie, maar niet verantwoordelijk voor de gevolgen van jouw ziekteverzuim voor het bedrijf!

Ik voelde de behoefte en dacht dat ik er goed aan deed eerlijk en open te zijn tegenover werkgever en collega's. Dit ben je echter niet verplicht! Tegenover cliënten ben ik altijd vaag gebleven, om de relatie cliënt/behandelaar professioneel te houden. (Hoe lastig dit soms ook was, omdat ik af en toe wel van de daken wilde schreeuwen hoe ellendig ik mij voelde en de tranen heel hoog zaten).

Ontslag nemen is inderdaad geen goed idee, omdat je dan nergens recht meer op hebt en zonder inkomen komt te zitten. 
Omdat ik de extra druk niet meer aan kon, de sfeer op het werk niet meer te genieten was en ik toekomstige verhuisplannen had buiten de provincie, heb ik uiteindelijk een vaststellingsovereenkomst getekend. Ik kreeg hierdoor nog een aantal maanden salaris mee, maar zat daarna wel zonder inkomen. Gelukkig had ik een financiële buffer en een man met goed vast inkomen.

Ik had een heel fijne werkplek en goede verstandhouding met mijn werkgever, maar dit veranderde en is nooit meer goed gekomen helaas.
Denk aan jezelf! Zo te horen ben jij ook erg begaan en meelevend met andere mensen(denk ik op te maken uit jouw schrijven). Valkuil is dat je niet goed genoeg voor jezelf opkomt. En schuldgevoelens horen ook bij de depressie, dus laat je hier niet door leiden!

Waar ik destijds niet aan gedacht heb, maar wellicht een goed idee was geweest: het inschakelen van een mediator en/of second opinion bij een (onafhankelijke)arbo-arts die niet direct of indirect betaald wordt door de werkgever.

Overigens is in huilen uitbarsten of een paniekaanval op je werk niet persé erg. Ik was geneigd een "professioneel" masker op te zetten en daardoor was het voor mijn werkomgeving lastig te zien dat ik echt ziek was en wellicht minder begrip.


Ik vind dat je hier fijne en verstandige reacties hebt gehad. Hoop dat je er steun aan hebt!

Jorin

[-] 2 gebruikers zegt bedankt tegen Jorin :   • RHE, Sky
Antwoord

#13

Ik ben erg benieuwd hoe het verder gaat. In ieder wel fijn dat je zo veel steun hebt gehad aan een collega. Wat Jorin zegt: het inschakelen van een mediator, is misschien ook wel een goed idee. Wat denk jij daarvan?

mijn partner staat op dit moment juist aan de andere kant van de streep. Hij gaat begin oktober weer werken na 9 jaar ziek te zijn geweest. Ook spannend! Hij ziet het gelukkig erg positief in. Ik twijfel omdat het meteen ruim 40 uur per week is, en dan ook nog in 4 ploegen. Hij kan ook niet meer aankloppen bij het UWV als het niet gaat omdat ze het werk niet geschikt voor hem vinden.
Antwoord

#14

Hoi RHE,

Schuldgevoelens en schaamte horen bij een depressie. Toen ik voor het eerst depressief werd op mijn 25e had ik dat heel erg. Ik had een eigen bedrijf... O ik voelde me zo schuldig en onmisbaar. Ook als baas kom je bedrijfsartsen tegen die al net zo lullig doen. 
Ik zie bijna mezelf van vroeger terug als ik jouw verhaal lees. Ik herken het zo nog. 

Nu merk ik dat ik toch veel geleerd heb, want zo erg is het nu niet meer. Nu ben ik somber, veel huilen, eenzaam angstig om naar buiten te gaan.

Sterkte liefs Zip
Antwoord

#15

Hoii allemaal,

Bedankt voor het mee denken en de lieve reacties. 

Mijn werk is akkoord gegaan met 2 uur om de dag werken op arbeidstherapeutische voorwaarden. Daar was ik erg blij mee. 

Ze hebben al wel benoemd dat mijn contract niet verlengt gaat worden (het loopt af in maart) en de vraag of ik een .....overeenkomst wil tekenen (ben even de naam vergeten) zodat ik niet de druk meer vanuit hun ervaar en de WW in kan. Maar wat ze zich niet hebben gerealiseerd is dat ik met 21 jaar geen WW heb opgebouwd dus hier enkel een/twee maanden recht op zal hebben. 

Dus ik heb besloten mijn tijd daar uit te zitten en het te accepteren dat ik deze baan niet meer zal hebben in de toekomst. Voor nu is die 2 uur om de dag geaccepteerd dus schakel ik nog geen vertrouwenspersoon in. Mocht dit in de toekomst veranderen heb ik al gekeken bij wie ik daarvoor eventueel kan aankloppen. 

Het is lastig om continue verantwoording af te moeten leggen voor alles. Zeker omdat ik op een wachtlijst sta en mijn gesprekken telkens vanuit organisaties worden uitgesteld maar het is even zo. 

Ik probeer mega zen de situatie te accepteren en dit lukt zo heel af en toe ook.
Antwoord

#16

(04-10-2018, 10:56)RHE schreef: Ze hebben al wel benoemd dat mijn contract niet verlengt gaat worden (het loopt af in maart) en de vraag of ik een .....overeenkomst wil tekenen (ben even de naam vergeten) zodat ik niet de druk meer vanuit hun ervaar en de WW in kan. Maar wat ze zich niet hebben gerealiseerd is dat ik met 21 jaar geen WW heb opgebouwd dus hier enkel een/twee maanden recht op zal hebben. 
Hoi RHE,

Fijn voor je dat de druk van de ketel is. Een hele opluchting lijkt me.

Bedenk echter wel dat de belangen van je werkgever anders zijn dan die van jou. Dus afzien van een vertrouwenspersoon of een andere specialist in arbeidsrecht lijkt me niet verstandig. Ik zou die toch maar inschakelen en dan samen naar die vaststellingsovereenkomst kijken (dat zal het wel zijn).
Evenals je baas heb je rechten en verplichtingen en die kun je maar beter zwart-op-wit hebben.

Kijk bijvoorbeeld ook eens hier https://ontslag.nl/over-ons/bel-de-ontslaglijn/

groet,
Ray
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Ray :   • RHE
Antwoord

#17

Sterkte RHE!

Liefs Zip
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Zip :   • RHE
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
26-07-2021, 00:58
Laatste bericht: Joy
  Werk en studie Started by Njvm
3 Replies - 2,121 Views
30-12-2019, 14:19
Laatste bericht: Liefde+Hoop
08-10-2019, 18:36
Laatste bericht: Run
05-01-2018, 17:27
Laatste bericht: Raya



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)