Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Naar werk gaan als je moe en depressief bent


#1

Ik probeer dan door te zetten maar soms kan ik alleen maar huilen op de fiets onderweg en denken aan hoe graag ik ter plekke dood zou willen neervallen zodat ik me niet meer zo slecht (over mezelf) voel.
In zo n staat kan ik eigenlijk niet werken en dan moet ik weer afzeggen waar ik dan weer schaamte over voel.

Ik ben trouwens een tijd hier niet geweest. 
Ik lees sinds kort weer beetje mee en herken sommige dingen ook heel erg die ik lees zoals struggles met vriendschappen (het gevoel dat mensen je laten zitten of erger) 

Hoe doen jullie dit met werk? Op hele slechte dagen?
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Djyn :   • J@n
Antwoord

#2

Hoi D, 

Ik ben vanwege mn klachten in de iva .  Als ik er zo aan toe ben als jij beschrijft, zeg ik activiteiten af. En ja, dat geeft na jaren nog steeds een gevoel van falen , echt bijzonder vervelend !
Maar wat is het alternatief? Ik wil op die manier echt niet onder mensen zijn, in het openbare leven , of wat dan ook . 
Sterkte, Mabel
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Mabel :   • Djyn
Antwoord

#3

Als het kort van tevoren is ga ik gewoon, moet het van mezelf altijd proberen. Kan mijn collega's ook niet laten zitten. En het gekke is, eigenlijk gaat de knop altijd om. Nou heb ik wel fantastische collega's waardoor ik mijn werkzaamheden wel wat kan afstemmen op mijn stemming. 

In hele slechte periodes meld ik me wel boventallig maar dan ruim van tevoren en in overleg.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Freya25 :   • Djyn
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 21-04-2021, 12:02 door Djyn.)

Ik ben vanmorgen dus wel gegaan...
Misselijk gevoel van weerstand tegen het leven en heel negatief over mezelf maar toch proberen.
Ik had ook gevraagt of ik iets later kon beginnen en gister dus afgemeld... (het is vrijwilligerswerk) 
Eerst begint t al dat ik via het kantoor ga en daar werd ik op gewezen.... Oke dat kan gebeuren maar is al een vervelend begin... Voel me dan meteen niet welkom.
En een andere vrouw zei: goedemiddag (omdat ik wat later begon maar het was nog lang geen middag) en daarna zei ze: jaaaa ik kan soms wat flauw zijn.
Ik kan er gewoon niet tegen dit! Ben weer naar huis gegaan en onderweg naar huis enorme huilbui op de fiets.

Ik ben 1,5 maand geleden mn vader ook verloren hij is plotseling overleden.
Maar ook al was dat niet zo dan had ik dit ook niet leuk gevonden. 

En ik krijg schoon genoeg van hoe mensen doen. 
Waarom zijn er zoveel mensen die overal weer iets over moeten zeggen want ik kom dit echt vaak tegen. 
En omdat ik me zo negatief voel betrek ik alles ook op mezelf. 

Ik vind dit leven echt heel moeilijk.

(20-04-2021, 18:00)Mabel schreef: Hoi D, 

Ik ben vanwege mn klachten in de iva .  Als ik er zo aan toe ben als jij beschrijft, zeg ik activiteiten af. En ja, dat geeft na jaren nog steeds een gevoel van falen , echt bijzonder vervelend !
Maar wat is het alternatief? Ik wil op die manier echt niet onder mensen zijn, in het openbare leven , of wat dan ook . 
Sterkte, Mabel

En als het wekenlang duurt ook?

(21-04-2021, 09:03)Freya25 schreef: Als het kort van tevoren is ga ik gewoon, moet het van mezelf altijd proberen. Kan mijn collega's ook niet laten zitten. En het gekke is, eigenlijk gaat de knop altijd om. Nou heb ik wel fantastische collega's waardoor ik mijn werkzaamheden wel wat kan afstemmen op mijn stemming. 

In hele slechte periodes meld ik me wel boventallig maar dan ruim van tevoren en in overleg.

Dat is wel fijn dat je je daar op je gemak voelt. Ik ben nieuw op die andere werkplek dus dat maakt het ook lastiger. Maar wilde wat ritme en afleiding.
Antwoord

#5
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 21-04-2021, 13:32 door Freya25.)

Inderdaad, als ik me niet op mijn gemak zou voelen zou het anders zijn, hoewel de werkplek niet de juiste is voor mij. Maar ben nu te instabiel om te wisselen.

Goed dat je toch gegaan bent. Ik hou me aan de twintig minuten regel. Als ik ergens tegenop zie, al is het maar wandelen, probeer ik het twintig minuten. Gaat het dan nog niet, dan ben ik trots op mezelf dat ik het geprobeerd heb en mag ik stoppen. Maar 9 van de 10 keer lukt het gewoon wel. 

Weten ze wel van je situatie af? Merk zelf dat als je open en eerlijk bent, je vaak een hoop begrip krijgt en mensen meer geneigd zijn rekening met je te houden.

Heb je goede hulp?
[-] 2 gebruikers zegt bedankt tegen Freya25 :   • Djyn, franc1711
Antwoord

#6

Herkenbaar, ik vind het ook iedere keer lastig om een afweging te maken. Behalve als het eeeecht niet gaat. Maar heeft mede geleid tot burn-out, dus is echt uitvinden wat wel kan en wat niet. Met knop om en dat het dan alsnog leuk is, kan later alsnog te uitputtend blijken te zijn geweest.

Freyas principe pas ik ook regelmatig toe voor het werk. Als het twijfelachtig is wel beginnen en dan na half uurtje ofzo even kijken hoe het is. Afspraken zeg ik dan wel vaak af, maar dat moet maar net kunnen met het werk wat je doet. Korte deadlines etc. is voor mij mede reden geweest om ander werk te zoeken.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Fae :   • Djyn
Antwoord

#7

(21-04-2021, 13:31)Freya25 schreef: Inderdaad, als ik me niet op mijn gemak zou voelen zou het anders zijn, hoewel de werkplek niet de juiste is voor mij. Maar ben nu te instabiel om te wisselen.

Goed dat je toch gegaan bent. Ik hou me aan de twintig minuten regel. Als ik ergens tegenop zie, al is het maar wandelen, probeer ik het twintig minuten. Gaat het dan nog niet, dan ben ik trots op mezelf dat ik het geprobeerd heb en mag ik stoppen. Maar 9 van de 10 keer lukt het gewoon wel. 

Weten ze wel van je situatie af? Merk zelf dat als je open en eerlijk bent, je vaak een hoop begrip krijgt en mensen meer geneigd zijn rekening met je te houden.

Heb je goede hulp?

Ik dacht dat ze van mn situatie af wisten maar kennelijk niet of het boeit ze gewoon niet...

Ach goede hulp... Ik ga al jaren naar een ggz instelling. Heb beter met mn emoties om leren gaan en gedragingen aan te passen maar ben er nog steeds liever niet dan wel.
Dat is al heel lang zo, soms meer op de achtergrond en soms heel erg aanwezig. 

Ik zit nu alweer dagen thuis. Ik word teveel getriggerd op een plek waar veel mensen werken (en er zitten teveel eikels tussen naar mijn smaak) 
Ik laat wel honden uit en dat gaat wel goed. 
Met die mensen kan ik ook goed opschieten en zij zijn heel tevreden. 
Ik denk dat ik het idee dat ik moet werken of een of andere opleiding moet volgen (volgens het "schoolsysteem" waar ik ook niet in pas) echt los wil laten. 
Het kost me vaak mijn gezondheid... Maar ik zou wel graag iets willen doen waar ik plezier en ritme uithaal... Begin steeds meer te denken dat ik die plek niet ga vinden. En betrek het ook heel erg op mezelf.
Antwoord

#8

(23-04-2021, 16:09)Djyn schreef: Ik dacht dat ze van mn situatie af wisten maar kennelijk niet of het boeit ze gewoon niet...

Geef je zelf wel bv aan hoe het op dat moment gaat, zodat ze er rekening mee kunnen houden?


Ach goede hulp... Ik ga al jaren naar een ggz instelling. Heb beter met mn emoties om leren gaan en gedragingen aan te passen maar ben er nog steeds liever niet dan wel.
Dat is al heel lang zo, soms meer op de achtergrond en soms heel erg aanwezig. 

Heel herkenbaar helaas. Denk ook niet dat ik dat gevoel ooit kwijt ga raken. Als het maar dragelijk wordt...
[quote pid='17449' dateline='1619186942']

Ik zit nu alweer dagen thuis. Ik word teveel getriggerd op een plek waar veel mensen werken (en er zitten teveel eikels tussen naar mijn smaak) 
Ik laat wel honden uit en dat gaat wel goed. 
Met die mensen kan ik ook goed opschieten en zij zijn heel tevreden. 
Ik denk dat ik het idee dat ik moet werken of een of andere opleiding moet volgen (volgens het "schoolsysteem" waar ik ook niet in pas) echt los wil laten. 
Het kost me vaak mijn gezondheid... Maar ik zou wel graag iets willen doen waar ik plezier en ritme uithaal... Begin steeds meer te denken dat ik die plek niet ga vinden. En betrek het ook heel erg op mezelf.

Moet je werken,of heb je een uitkering? Is vrijwilligers werk in de zorg anders niets voor je, iets kunnen betekenen voor de ander?
[/quote]
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Freya25 :   • Djyn
Antwoord

#9

Ja heb het wel aangegeven dat ik niet lekker in mn vel zit en het lastig heb.

Ik heb een wajong uitkering. Dit is een soort sociale werkplaats... Al vond ik er weinig sociaals aan afgelopen keer.
Antwoord

#10
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 09-05-2021, 18:37 door J@n.)

(20-04-2021, 09:14)Djyn schreef: Ik probeer dan door te zetten maar soms kan ik alleen maar huilen op de fiets onderweg en denken aan hoe graag ik ter plekke dood zou willen neervallen zodat ik me niet meer zo slecht (over mezelf) voel.
In zo n staat kan ik eigenlijk niet werken en dan moet ik weer afzeggen waar ik dan weer schaamte over voel.

Ik ben trouwens een tijd hier niet geweest. 
Ik lees sinds kort weer beetje mee en herken sommige dingen ook heel erg die ik lees zoals struggles met vriendschappen (het gevoel dat mensen je laten zitten of erger) 

Hoe doen jullie dit met werk? Op hele slechte dagen?
Hoi Djyn,

Mijn ervaring is dat jezelf forceren nooit helpt (jammer genoeg). Ik kan gelukkig mijn aanwezigheid doseren. Soms ga ik eerder naar huis.
Ben je goed ingesteld op medicatie denk je? Ik denk ook vaak negatief over mezelf, maar ergens weet ik ook dat ik in de kern best oké ben, heb jij dat ook?

Gr, J@n
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen J@n :   • Djyn
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Werk en studie Started by Njvm
3 Replies - 2,111 Views
30-12-2019, 14:19
Laatste bericht: Liefde+Hoop
08-10-2019, 18:36
Laatste bericht: Run
  Schuldgevoel tegenover werk Started by RHE
16 Replies - 8,969 Views
05-10-2018, 10:23
Laatste bericht: Zip
05-01-2018, 17:27
Laatste bericht: Raya
08-01-2017, 21:27
Laatste bericht: Positiva



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)