Ja Positiva zo zou ik het ook verwoord kunnen hebben en dat is inderdaad voor iedereen verschillend.
Het is natuurlijk wel zo dat als je uit een depressie kruipt het even duurt voor je op die manier kan denken en voelen.
En als je depressie maar blijft duren is het moeilijk om überhaupt te voelen dat het leven de moeite waard is.

Groet, Bert

Het komt evenwichtig over en me toverzicht lijkt het, zoals je daar nu over schrijft Bert, mooi, je bent ook ervaren hierin he
hartelijke groet

Ik meldde een paar dagen terug dat ik een aantal dagen mijn Mirtazapine 's avonds ging halveren omdat ik zo lang slaap iedere dag. En ook aan mijn huisarts advies  heb gevraagd per mail. Vandaag belde zij mij en meldde dat zij zich af vroeg of dit wel verstandig is in deze crisis. Veel mensen voelen zich geïsoleerd was haar ervaring.
Ik heb haar uitgelegd dat ik mij helemaal niet geïsoleerd voel, dat ik er (rekening houdend met de huidige richtlijnen) regelmatig op uit trek. Ook dat ik gewoon mijn werk doe als ervaringsdeskundige. Toen was haar reactie, dan moet je het zeker doen, afbouwen naar 7,5 mg Mirtazapine. Ik heb haar maar ook meteen gevraagd hoe het met haar gaat, beren druk was het antwoord. 
Vanmorgen had ik vroeg telefonisch werkoverleg en daardoor heb ik 7 uurtjes geslapen, mijn dag/nacht ritme gaat weer de goed kant op.

Groet, Bert

Hallo,

Dat zou idd een maatstaf voor wanneer is het dan goed kunnen zijn,  de moeite waard . Ik denk voor mij wat te hoog gegrepen.  Ik kan dit niet voelen , dus ga ik er over denken, wanneer is je  leven dan de moeite waard? Wat zou ik dan moeten doen om het de moeite waard te maken. Kan ik dat?  Ik kom bij doorredeneren dan tot niet al te fijne conclusies en ook als ik terugkijk niet.  Dat is niet zo helpend. Deze maatstaf is  denk ik aan mij niet zo besteed.  Die laat ik maar. 

Hee maar goed Bert, dat je gecheckt en bevestigd heb gekregen en dat de resultaten er ook snel zijn.!

Liefs, Mabel

Ik meldde een paar dagen terug dat ik een aantal dagen mijn Mirtazapine 's avonds ging halveren omdat ik zo lang slaap iedere dag. En ook aan mijn huisarts advies  heb gevraagd per mail. Vandaag belde zij mij en meldde dat zij zich af vroeg of dit wel verstandig is in deze crisis. Veel mensen voelen zich geïsoleerd was haar ervaring.
Ik heb haar uitgelegd dat ik mij helemaal niet geïsoleerd voel, dat ik er (rekening houdend met de huidige richtlijnen) regelmatig op uit trek. Ook dat ik gewoon mijn werk doe als ervaringsdeskundige. Toen was haar reactie, dan moet je het zeker doen, afbouwen naar 7,5 mg Mirtazapine. Ik heb haar maar ook meteen gevraagd hoe het met haar gaat, beren druk was het antwoord. 
Vanmorgen had ik vroeg telefonisch werkoverleg en daardoor heb ik 7 uurtjes geslapen, mijn dag/nacht ritme gaat weer de goed kant op.

Groet, Bert

Mooi Bert!

Met 7,5 mg Mirtazapine slaap ik nu negen uur per dag, dit is voor mij nu goed genoeg. Ik ga nog wel bewust pas om twee uur 's nachts mijn bed in, heb toch geen fluit te doen. Ik ben wel actiever overdag, minder loom. Maar nog steeds doe ik alleen die dingen die ik echt nodig vind, bijvoorbeeld absoluut geen zin om te zuigen en te dweilen. Ik dobber een beetje door deze periode heen, trek er met dit weer wel iedere dag op uit met mijn scooter. Ik moet nodig meer bewegen, wandelen maar ik krijg het nog niet voor elkaar, veel weerstand. Het lijkt wel of ik tijdens deze lastige periode (net te?) rustig mee dein op de rimpelingen van vandaag. Ik voel me niet slecht maar ook niet geweldig, maar kan het wel aardig met mijzelf vinden.

Met 7,5 mg Mirtazapine slaap ik nu negen uur per dag, dit is voor mij nu goed genoeg. Ik ga nog wel bewust pas om twee uur 's nachts mijn bed in, heb toch geen fluit te doen. Ik ben wel actiever overdag, minder loom. Maar nog steeds doe ik alleen die dingen die ik echt nodig vind, bijvoorbeeld absoluut geen zin om te zuigen en te dweilen. Ik dobber een beetje door deze periode heen, trek er met dit weer wel iedere dag op uit met mijn scooter. Ik moet nodig meer bewegen, wandelen maar ik krijg het nog niet voor elkaar, veel weerstand. Het lijkt wel of ik tijdens deze lastige periode (net te?) rustig mee dein op de rimpelingen van vandaag. Ik voel me niet slecht maar ook niet geweldig, maar kan het wel aardig met mijzelf vinden.

Dat is al heel wat Bert, effe houwe zo, en dan weer verder. Je ziet t helder lijkt me
Beweging is zeer belangrijk. Neem s de fiets als compromis anders

Hallo Bert, en anderen, 

Ik zou ook meer moeten bewegen. Ik zou meer onder de mensen moeten komen. Ik zou actiever moeten zijn. Ik zou naar buiten moeten om van het weer te te gieten. 
Ik zou om 8 00 dagelijks aangekleed aan het ontbijt moeten zitten , om opgewekt een goed bestede dag door te komen. Die goede besteding had ik ook allang moeten regelen uiteraard.  Omdat het zo goed is. 
Maar pff, wat MOET n  mens dan allemaal wel niet, en van wie en waarvoor ? En is het dan goed, voor wie en waarom?  In mijn geval interreseert t echt niemand geen ene reet.  En de gevoelens die er bij zouden moeten optreden,  treden niet op, Misschien tijdelijk even . 

Ik kan al deze dingen niet opbrengen , nu niet in ieder geval. Misschien ooit?  En soms lukt er zomaar vanzelf iets , zonder innerlijke dwang of worsteling.  Ik heb n enorme aversie ontwikkeld tegen moeten doen om het doen . 

Vervelend is wel als ik dan het gevoel krijg dat ik dan niet goed bezig zou zijn tegen depressie. Want al deze dingen heb ik geprobeerd. Onder dwang van hulpverlening zelfs. En nee, de tijd gaat hoogstens sneller voorbij, maar van binnen hielp het niet.

Ik dwaal helemaal af van de post . Wat een forum bericht wel niet teweeg brengt. 

Ik vind het al heel goed van je Bert dat je er elke dag op uitgaat met de scooter. Leg je je zelf op dat het op eigen beweging moet , is dat weer n extra drempel misschien om er op uit te gaan. 
Als dat zo is  dan laat dat zo . 
Als dat niet het geval is dan begin klein en eenvoudig zou ik denken.  Ik begrijp dat wandelen de voorkeur heeft. Wellicht zijn er doelen op loop afstand ( winkel of zo)? 

Liefs, Mabel

Hallo Bert, en anderen, 

Ik zou ook meer moeten bewegen. Ik zou meer onder de mensen moeten komen. Ik zou actiever moeten zijn. Ik zou naar buiten moeten om van het weer te te gieten. 
Ik zou om 8 00 dagelijks aangekleed aan het ontbijt moeten zitten , om opgewekt een goed bestede dag door te komen. Die goede besteding had ik ook allang moeten regelen uiteraard.  Omdat het zo goed is. 
Maar pff, wat MOET n  mens dan allemaal wel niet, en van wie en waarvoor ? En is het dan goed, voor wie en waarom?  In mijn geval interreseert t echt niemand geen ene reet.  En de gevoelens die er bij zouden moeten optreden,  treden niet op, Misschien tijdelijk even . 

Ik kan al deze dingen niet opbrengen , nu niet in ieder geval. Misschien ooit?  En soms lukt er zomaar vanzelf iets , zonder innerlijke dwang of worsteling.  Ik heb n enorme aversie ontwikkeld tegen moeten doen om het doen . 

Vervelend is wel als ik dan het gevoel krijg dat ik dan niet goed bezig zou zijn tegen depressie. Want al deze dingen heb ik geprobeerd. Onder dwang van hulpverlening zelfs. En nee, de tijd gaat hoogstens sneller voorbij, maar van binnen hielp het niet.

Ik dwaal helemaal af van de post . Wat een forum bericht wel niet teweeg brengt. 

Ik vind het al heel goed van je Bert dat je er elke dag op uitgaat met de scooter. Leg je je zelf op dat het op eigen beweging moet , is dat weer n extra drempel misschien om er op uit te gaan. 
Als dat zo is  dan laat dat zo . 
Als dat niet het geval is dan begin klein en eenvoudig zou ik denken.  Ik begrijp dat wandelen de voorkeur heeft. Wellicht zijn er doelen op loop afstand ( winkel of zo)? 

Liefs, Mabel

Ja Mabel al dat moeten, dat mag wel wat minder. En blij zijn met wat er nu al is lijkt mij ook goed. Als je innerlijke stem dan nog zegt, je bent niet actief genoeg dan is een compromis soms mogelijk. 
Dingen als wandelen en fietsen helpen de giede richting op, dat zeggen de meeste deskundigen. Maar het heeft geennonmiddelijk effect dat de depressie weg is gelijk.
Ik merkt dat als ik eenmaal over het opzien tegen heengestapt ben er altijd wel momenten zijn van he dit is toch even prettig. Dat is fijn en zou ik niet hebben als ik binnen was gebleven. Dat is toch een verschil wat de moeite waard is. Samen met andere factoren kan dat opbouwen.
Ik herinner me uit vorige depressies dat herstel begint met momenten.

Hallo Mabel,

Fijn weer wat van je te lezen.
Ik moet er niet aan denken om al om acht uur aan het ontbijt te zitten, poeh. Ik ontbijt zo wie zo nooit, ook nooit gedaan.
Inderdaad ga ik er graag op uit met mijn scooter, dat gaat van zelf.
Ik herken dit inderdaad ook dat er soms ineens iets van zelf gaat. Zo heb ik net in een impuls de afwas gedaan en de aanrecht schoon gemaakt.
Het lijkt me moeilijk voor je dat er in het verleden iets is stuk gegaan, dat zich maar niet wil herstellen, dat het jouw gevoelsleven beschadigd heeft.
Mag ik vragen hoe jij een beetje je balans vind onder jouw omstandigheden Mabel?

Groet, Bert

Bedankt voor jullie reacties, fijn dat jullie je er ook wel in herkennen.

Tja Bert,

Balans ..  Ik probeer me maar wat te redden. Al weet ik ook niet echt waarvoor.  Probeer elke dag wel ' iets " te doen.  .Ik vrees dat mijn omstandigheden ook niet bepaald helpend zijn. Nauwelijks support,  voel me onprettig in mijn woonsituatie.  Geen perspectief kunnen zien , uitzichtloos . Eigenlijk is alles in mijn leven stuk gegaan. Nou ja, Ik ben stuk gegaan.  
Ik  strompel wat rond tussen de brokstukken en puinhopen  van een oud leven en het begint hier en daar al flink te overwoekeren.  Ik wil best verder maar geen idee hoe of waarheen.  Van mijn gevoel kan ik niet op aan , maar negeren lukt ook niet. 

Maar misschien bedoel je dit helemaal niet met balans? Misschien bedoel je het meer praktisch.?

Liefs, Mabel