Gisteravond mijn sertraline gehalveerd en vannacht 9 uur geslapen.

Gisteravond mijn sertraline gehalveerd en vannacht 9 uur geslapen.

Dat is een grote stap Bert in een keer de helft. Maar kennelijk effectief op slaapduur vermindering he. 
Het is heel persoonlijk hoe ieder reageert hierop he. Ligt aan je individuele hormoonhuishouding. Heb je al eerder dit gedaan? Ik ben zo eens ineen keer gestopt met venlafaxine, waar de meesten heel langzaamaan me moeten afbouwen. Ging prima maar werd ook later logisch toen ik mijn hormoonprofiel liet onderzoeken.
Toch is begeleiding van een deskundige echt nodig hoor Bert dus goed dat je de huisarts mailen wilt.

Voorheen gebruikte ik altijd sertraline 150 mg en 7,5 mg mirtazapine, een slaapmutsje. Door mijn klachten is deze laatste verhoogd naar 15 mg i.v.m angst en paniekklachten. Deze zijn nu al een tijdje niet meer aanwezig, dus nu weer terug op 7,5 mg. Inderdaad even mailen maandag.
Dank voor je reactie.

Voorheen gebruikte ik altijd sertraline 150 mg en 7,5 mg mirtazapine, een slaapmutsje. Door mijn klachten is deze laatste verhoogd naar 15 mg i.v.m angst en paniekklachten. Deze zijn nu al een tijdje niet meer aanwezig, dus nu weer terug op 7,5 mg. Inderdaad even mailen maandag.
Dank voor je reactie.

O je hebt twee middelen en het “slaapmutsje” terug gebracht naar oude dosis omdat t goed gaat, dat is natuurlijk een veel genuanceerder bericht.
 Heb een goed weekend Bert

Hallo Bert,

Ik moest ook even nadenken over deze conversatie.
Is het zo als je weerstand voelt dat je dan iets moet veranderen? 
Wat is mis met 10 uur slaap en geen ochtend als je je daar goed bij voelt? 
Of is het meer een onderdeel van dat het over de hele linie nog niet zo goed gaat, en dat niet willen zien? 

Als ik het naar mezelf toe trek denk ik dan , ik voel de hele tijd weerzin/ weerstand. dat voel ik duidelijk, ik moet die dag maar weer door. Ik ga om  9.00 mn bed uit  en voel me tot in de middag  zwaar ellendig ,  ik zou liever kunnen doorslapen, van functioneren is immers toch geen sprake. voel me avonds meestal  wat beter., ws omdat de dag dan achter me ligt en ik me mag ontspannen, en niets meer moet. Terwijl ik de hele dag nauwelijks iets  doe , omdat het niet lukt. 
Bij mij kan het ook over de hele linie beter maar ik vraag me ook weleens af wanneer het dan ' goed' is of goed genoeg.  Wat de norm dan eigenlijk is waar het  aan moet voldoen en waarom. En voor wie..
Misschien ben ik ook wel te depressief voor deze conversatie.  Het structuur, ritme en vroeg opstaan verhaal , het levert mij niet echt iets op , als t al lukt. 


Liefs Mabel

Hallo Mabel,

Die zelfde gedachten gingen ook door mijn hoofd. Als je je daar nu het best bij voelt, waarom dan niet? Een goed dag/nacht ritme is ook maar een richtlijn die men adviseert. Daar komt bij dat ik van mening ben dat DE depressie niet bestaat. Iedereen ervaart het net even anders op zijn/haar eigen manier.
In het dal van deze depressie vond ik dit lange slapen en laat naar bed gaan prima, ook ik voelde mij 's avonds en 's nachts wat beter. Ook het mij overdag duf voelen kwam mij eigenlijk wel goed uit, er kwam toch weinig tot niets uit mijn handen. Dus het bewust accepteren van dit ritme. Mijn depressie schuift nu langzaam naar de achtergrond en ik begon wat weerstand te voelen bij dit ritme, maar ook een gevoel van verzet om dit ritme op te geven. Want mijzelf weer in het zadel trekken en mijn ritme naar "normale" proporties terug brengen kost ook veel energie. En waarom zou je onder deze omstandigheden waarbij je toch op jezelf wordt terug geworpen?  Mijn conclusie vandaag is, dat ik weer toe ben aan de volgende stap. Weer langzaam toe groeien naar mijn oude niveau van voor de depressie. De belangrijkste reden is dus dat het goed "voelt" om die stap te zetten. Maar nogmaals dit is mijn proces en manier van om gaan met mijn depressie, het is voor iedereen anders.
Ja je afvragen wat goed is of goed genoeg doe ik ook vaak. Ik zelf ben dit gaan vertalen naar "wat goed voelt". Dus het weinig moeten, maar in hele kleine stapjes ontdekken wat ik graag wil. Een klein beetje accepteren dat het is zoals het is en op basis daar van piep kleine doelen stellen. Maar nogmaals dit is mijn manier om er mee om te gaan, voor jou kan dit natuurlijk heel anders zijn.
Hoor het graag.

Groet, Bert



Bij mij kan het ook over de hele linie beter maar ik vraag me ook weleens af wanneer het dan ' goed' is of goed genoeg.  Wat de norm dan eigenlijk is waar het  aan moet voldoen en waarom. En voor wie..

Hoi Bert, 
Ik snap het.  Fijn om te weten dat een ander ook die gedachtengangen heeft. 
Ik word er soms namelijk helemaal simpel van, van al die adviezen waar ik eigenlijk geen bal aan heb. Als ik het al kan opbrengen om ze toe te passen en maar stom vol te houden. Wat dus niet lukt. Of wel, en het blijkt vervolgens geen duidelijk verschil uit te maken. 

Voelen hoe het voelt , tja das ook lastig voor mij dan, als ik niet duidelijk meemaak dat de wijzer naar 'voelt best ok, redelijk, wat beter' uitslaat, of juist dit is niet wat ik moet doen. 
Eigenlijk lijkt wat dat betreft mijn innerlijk kompas al mn hele leven stuk. Ik voel voornamenlijk verwarring en vertwijfeling. Niet bepaald richtinggevend zeg maar.

Het blijft heerlijk eenvoudig klinken ( maar mischien is het niet zo) hoe jij met jezelf omgaat. Vriendelijk en niet dwingend, beetje sturend .  
Geen getrek en gesleep met je ziel onder de arm, geen eeuwig zelfverwijt. 
Ik ben er jaloers op bijna!

Liefs Mabel

Hallo Mabel,

Die zelfde gedachten gingen ook door mijn hoofd. Als je je daar nu het best bij voelt, waarom dan niet? Een goed dag/nacht ritme is ook maar een richtlijn die men adviseert. Daar komt bij dat ik van mening ben dat DE depressie niet bestaat. Iedereen ervaart het net even anders op zijn/haar eigen manier.
In het dal van deze depressie vond ik dit lange slapen en laat naar bed gaan prima, ook ik voelde mij 's avonds en 's nachts wat beter. Ook het mij overdag duf voelen kwam mij eigenlijk wel goed uit, er kwam toch weinig tot niets uit mijn handen. Dus het bewust accepteren van dit ritme. Mijn depressie schuift nu langzaam naar de achtergrond en ik begon wat weerstand te voelen bij dit ritme, maar ook een gevoel van verzet om dit ritme op te geven. Want mijzelf weer in het zadel trekken en mijn ritme naar "normale" proporties terug brengen kost ook veel energie. En waarom zou je onder deze omstandigheden waarbij je toch op jezelf wordt terug geworpen?  Mijn conclusie vandaag is, dat ik weer toe ben aan de volgende stap. Weer langzaam toe groeien naar mijn oude niveau van voor de depressie. De belangrijkste reden is dus dat het goed "voelt" om die stap te zetten. Maar nogmaals dit is mijn proces en manier van om gaan met mijn depressie, het is voor iedereen anders.
Ja je afvragen wat goed is of goed genoeg doe ik ook vaak. Ik zelf ben dit gaan vertalen naar "wat goed voelt". Dus het weinig moeten, maar in hele kleine stapjes ontdekken wat ik graag wil. Een klein beetje accepteren dat het is zoals het is en op basis daar van piep kleine doelen stellen. Maar nogmaals dit is mijn manier om er mee om te gaan, voor jou kan dit natuurlijk heel anders zijn.
Hoor het graag.

Groet, Bert



Bij mij kan het ook over de hele linie beter maar ik vraag me ook weleens af wanneer het dan ' goed' is of goed genoeg.  Wat de norm dan eigenlijk is waar het  aan moet voldoen en waarom. En voor wie..

Is dat niet gewoon als je het gevoel hebt: zo is het leven de moeite waard?  Denk dat dat voor iedereen geldt, en dus ook voor iedereen verschillend is.

Ja Positiva zo zou ik het ook verwoord kunnen hebben en dat is inderdaad voor iedereen verschillend.
Het is natuurlijk wel zo dat als je uit een depressie kruipt het even duurt voor je op die manier kan denken en voelen.
En als je depressie maar blijft duren is het moeilijk om überhaupt te voelen dat het leven de moeite waard is.

Groet, Bert

Dat herken ik inderdaad wel. Ik merkte bij mijn partner altijd eerder als het weer iets beter ging als hij zelf. En als ik dat dan aangaf, zwakte hij het vaak af. Ik denk om geen verwachtingen te scheppen.