Leven zonder medicatie |
(10-03-2020, 19:48)Bert schreef: Hallo Mabel, He Bert en Mabel, hier nog een ex hulpverlener, psychiatrie.....ik vind he tinteressant wat jullie bespreken. Ben later coach geworden omdat ik dat veel gelijkwaardiger vond. Ook ik heb natuurlijk grote moeite met het aan de andere kant zitten. Hoewle ik dat de laatste 15 jaar gedaan heb terwijl ik werkte als coach. Twee dingen ontdekt. 1 Ik heb wel eens bij de 3 meest vertrouwde clienten in een stabiele fase gevraagd wat ze vonden van dat ik depressies had en AD slikte. 3x hetzelfde antwoord. je bent ene heel goede coach, en daar heeft wat je noemt niks mee te maken. Zelf vond ik dat ik invoelender, zachter werdt van depressie. Een voordeel in dit beroep... 2 is dat bovengenoemd conflict, dat het schuurt en pijn doet, zich afspeelt in mijn ego, wie wil ik dat de ander ziet als ze naar mij kijken. Nou mijn ego is al zo enorm groot, daar mag best een stukje van af, denk ik dan. Natuurlijk schuurt dat, doet het pijn, maar op zich is het goed je te realiseren dat je werkte in een setting waarin je noodzakelijk anders, om niet te zeggen beter, was dan je clienten. Dat is als je deze site leest maar een betrekkelijke kleine waarheid. Hoeveel mededogen, opoffering, Liefde en zorg voor anderen zie je hier niet dagelijks voorbijkomen? Gratis ook nog. Dat is niet iets om te zeggen nou dat doe ik betaald veel beter of zo. llNatuurlijk kennis en opleiding zijn zeer belangrijk om geen stomme fouten te maken, maar uiteindelijk bepalen die niet echt en zeker niet alleen of de ander iets aan je heeft. Dat zijn toch zaken van persoonlijke groei en rijpheid en karakter die dat bepalen denk ik.
hoi Bert,
Het gaat heel wisselend, Ik heb wel ok dagen maar er zitten ook hele slechte dagen tussen en ik kan mijn vinger er niet op leggen waarom een dag goed of slecht is. Het is een kwestie van goed opstaan of niet. IK kan 's morgens mijn dochter helpen opstaan en dan is er niks aan de hand en dan kom ik een uurtje later mijn bed weer uit en dan is het mis, dan voel ik me een loser en kom niet tot actie, er moet zoveel gebeuren hier, maar ik kom er niet toe, het kost me teveel energie. Ik voel me wel fitter sinds ik later naar bed ga en eerder mijn bed uitkom, maar nog niet voldoende om dat in actie om te zetten. Het gevoel niet capabel te zijn, is erg groot. Ik voldoe niet eens als vrouw of moeder, ook al doe ik mijn best en wordt dat over het algemeen gewaardeerd. Daarbij worstel ik met de overgang, dat helpt ook niet. Wat ik vooral mis is een keer een lekker potje janken. Het lijkt wel of ik geen gevoelens meer heb. Ik voel me een ijskoningin. Nou ja, erg onevenwichtig dus, daar baal ik van. groet, Run sorry, ik reageer op een vraag die er niet is groet, Run sorry, ik reageer op een vraag die er niet is groet, Run ik lees de posts in de verkeerde volgorde. groet Run
(11-03-2020, 13:03)Run schreef: hoi Bert,Lieve Run Geeft niks, daarom krijg je ook antwoord van iemand waar je je niet op richtte...wat je beschrijft is zo herkenbaar. Mooi dat je je dochter uit bed kan helpen, er voor haar kan zijn smorgens. Ik herinner mij dat ik dat ook deed voor mijn dochtertje toen ze klein was. Dat is een houvast he. En ook als ik me naar voelde was haar Liefde soms zo tastbaar. En o ik herken het helemaal om dan weer in bed te vallen. Dat is niet goed voor je hormonen, die raken daarvan in de war. Dat weet jij natuurlijk net als ik best, maar de drang om in bed te kruipen is groot, ik weet het. En dan kom je er later uit en voelt je rot. Toch krijg je he tniet voor elkaar om uit bed te blijven he. Zo gaat dat. Je bent al later gaan slapen zeg je, bedoel je dat je nu niet ultra vroeg maar op een meer gewone tijd gaat slapen? Dat zijn vaak heerlijke uurtjes he, in bed, boekje er bij, niks hoeven, de nacht nog voor je. Ik geniet daar altijd van. Lezen tot mijn ogen dichtvallen. en dan dromen, mooie dromen heb ik juist als he toverdag tegenzit. Ik hou mij nu vast aan het idee dat de ochtenddip en de avond onbezorgdheid achtig elkaar zo een beetje in evenwicht houden. Vandaag was ik wel wakker maar ga dan de ochtendpost in bed doen via mobiel. Ook niet echt goed, veel beter op te staan en op d epc te werken. We weten het maar doen het niet. Echte puberbrein heb ik zeg ik dan... Nou dat evenwicht is dus wel wat verschuifbaar heb jij ontdekt, later naar bed kan. Ik ben als nachtmens juist eerder gegaan. Rond 23 u naar boven, relaxen en tussen 9-10 op afhankelijk van wanneer ik inslaap (1-2 u) Hoop is dat ik het langzaam op kan schuiven richting "gewoner".
Natuurlijk kennis en opleiding zijn zeer belangrijk om geen stomme fouten te maken, maar uiteindelijk bepalen die niet echt en zeker niet alleen of de ander iets aan je heeft. Dat zijn toch zaken van persoonlijke groei en rijpheid en karakter die dat bepalen denk ik.
Deze laatste zin vind ik zelf een belangrijke. Als ik terug kijk op die periode in de psychiatrie moet ik vast stellen dat ik er weinig van bakte. Ik was gewoon te groen, te onervaren, teveel met mijn problemen aan het stoeien en had te weinig levenservaring. Inderdaad als je een flinke persoonlijke groei door maakt wordt je ook milder naar anderen. Ik oordeel ook veel en veel minder en heb het niet meer nodig mij beter te voelen dan anderen. Het feit dat ik een ouwe bok ben help daar ook aan mee. in contact met collega's, mijn baas en mensen die ik wat ondersteun ben ik nogal veranderd. Ik heb geen geheimen meer, ga open en gelijkwaardig met anderen in gesprek, ontspannen. Dat geeft een fijn gevoel en ik merk dat het gewaardeerd wordt. Hoi Run, Je heb een partner en een kind die van je houden. Hoe zou dat nu komen?
Maar weer even een reactie van mijn kant.
Het gaat weer een stukje beter. Als ik het graag wil kan weer aardig wat energie opbrengen om actief te zijn. Het lukt weer aardig om mijn leventje te structureren en waar mogelijk (gezien de omstandigheden in Nederland en daar buiten) mijn werk te doen. Ik slaap dagelijks nog lang uit, maar dit komt vooral omdat ik toch vooral binnen moet blijven. Activiteiten buitenshuis staan nu eenmaal op een laag pitje niet waar. Wel veel contact via verschillende apps en mail met collega ervaringsdeskundigen. Gisteren eindelijk weer toiletpapier kunnen scoren, Hi. Ik kan mij thuis goed vermaken en met het heerlijke zonnetje de laatste dagen, trek ik er dagelijks even op uit met mijn scooter (ik ben lui mens). Groet, Bert
goed te horen dat het weer een beetje beter gaat en dat je je acties goed op de rit hebt. Goed bezig Bert.
groet, Run
(25-03-2020, 19:31)Bert schreef: Maar weer even een reactie van mijn kant. Hoi Bert, Alsnog even een berichtje. Ben blij voor je dat het lijkt aan te slaan en je positieve stappen merkt, bijna net zo belangrijk als het toiletpapier haha. Structuur is voor veel mensen nu een uitdaging. Hier een minder dagje vandaag, maar dat zijn de hormonen. Ook al is het voorspelbaar, irritant blijft het wel. Groetjes!
Hallo Jorin.
Toiletpapier heb ik volop in huis en is hier ook gewoon te koop. Moet ik wat voor je in slaan? Ik heb wel een structuur, maar een andere dan als ik gewoon actief mag zijn. Ik zet mijn wekker om tien uur, druk 3 keer de herhaling in en sta dan rond één uur 's middags op. Dan begint mijn dag met koffie. Als het droog is ga ik er op uit met mijn scooter, of doe boodschappen. 's Avonds kijk ik afwisselend TV, lees op het forum, mijn doorloper puzzelboek of doe een spelletje. Om twee uur 's nachts duik ik weer mijn bed in. Toch een structuur niet, hi. Vervelend die hormonen al horen ze er bij. Hoe gaat ie verder met jou? Groet, Bert |
![[-]](https://www.depressie-forum.nl/images/theme-II/collapse.png)
| Lijst met mogelijk verwante topics | |||||
|
29-08-2017, 08:14
Laatste bericht: Purple |
|||||
| Gebruikers die dit topic lezen: |
| 1 gast(en) |