Hi allemaal,

Ik ben een vrouw van 50 jaar en al 10 jaar slik ik ad. Al een paar keer geprobeerd af te bouwen, maar angst, verdiet en sombere gevoelens worden te sterk om volwaardig te functioneren, zeker met 3 kinderen nog thuis. Ik ben een kind van twee getraumatiseerde ouders (een door de oorlog en de ander door verLaten te zijn als kind). Ook was een van mijn ouders alcoholist. Door jarenlang therapie met vooral praten heb ik veel inzicht gekregen in waar mijn angsten vandaan komen. Maar zeker als ik afbouw met ad merk ik dat ik qua gevoelsleven nauwelijks verder ben. Ik heb nu net weer een afbouwpoging gedaan en na 4 weken op een halve dosis wordt mijn angst, verdriet, prikkelbaarheid en somberheid steeds groter waardoor ik geen ruimte heb om er goed voor mijn man en kinderen te zijn. Verdrietig en frustrerend dat ik nog steeds niet zonder de ad kan, ondanks alle therapie! Maar ik blijf zoeken naar alternatieven. Hebben jullie tips voor mij, voor bijvoorbeeld een meer lichaamsgerichte therapie? Iets wat waarmee je bij je gevoel komt? Concrete tips voor een therapeut zijn ook van harte welkom! Zou fijn zijn als het ergens in Zuid-Holland is.

Groetjes, Olijf

Hoi Olijf, 

Ik herken je probleematiek.
 En inderdaad op een gegeven moment ben je wel uitgepraat, Er is ook nog het lichaam en een ziel. 

Ik kan je niet aan een adres helpen in zuid-holland.
Ik heb wel goede ervaringen met lichaamsgerichte therapie. Die heb je in soorten en maten. Google . 
Kijk goed naar een goede aanvullende verzekering want het wordt niet vergoed (behalve sommige vormen van haptotherapie.)

Ook yoga wordt aanbevolen, psychodrama, neurofeedback, lees anders het boek trauma sporen van Bessel van de Kolk. 

Er zijn  wel  meer redenen zijn waarom antidepressiva afbouwen lastig is. Dat brengt zijn eigen problematiek met zich mee, los van je oorspronkelijke klachten.  
Het wil dus niet perse zeggen dat je je dan niet goed hebt ontwikkeld of zo.  

Niet alles is maakbaar aan  beschadigingen,  niet alles valt te fixen.  Ook met schade mag je er zijn en ben je goed genoeg. Behalve dat begrijp ik dat acceptatie ook erg lastig is.  Zelf ook problemen mee.

Liefs!

Hi allemaal,

Ik ben een vrouw van 50 jaar en al 10 jaar slik ik ad. Al een paar keer geprobeerd af te bouwen, maar angst, verdiet en sombere gevoelens worden te sterk om volwaardig te functioneren, zeker met 3 kinderen nog thuis. Ik ben een kind van twee getraumatiseerde ouders (een door de oorlog en de ander door verLaten te zijn als kind). Ook was een van mijn ouders alcoholist. Door jarenlang therapie met vooral praten heb ik veel inzicht gekregen in waar mijn angsten vandaan komen. Maar zeker als ik afbouw met ad merk ik dat ik qua gevoelsleven nauwelijks verder ben. Ik heb nu net weer een afbouwpoging gedaan en na 4 weken op een halve dosis wordt mijn angst, verdriet, prikkelbaarheid en somberheid steeds groter waardoor ik geen ruimte heb om er goed voor mijn man en kinderen te zijn. Verdrietig en frustrerend dat ik nog steeds niet zonder de ad kan, ondanks alle therapie! Maar ik blijf zoeken naar alternatieven. Hebben jullie tips voor mij, voor bijvoorbeeld een meer lichaamsgerichte therapie? Iets wat waarmee je bij je gevoel komt? Concrete tips voor een therapeut zijn ook van harte welkom! Zou fijn zijn als het ergens in Zuid-Holland is.

Groetjes, Olijf

Dag Olijf wat goed dat je dit allemaal toch hebt overleefd, te boven kwam en verantwoordelijkheid mannin in therapie te gaan.
De wens om het zelf te doen zonder AD is zoo navoelbaar. Goed dat je dat uitgeprobeerd hebt en ook zoekt naar ander soort ondersteuning. Soms gaat dat afbouwen gewoon niet omdat de jeugdervaring te heftig is, dat kan best. Iedereen zit anders in elkaar ook qua omgaan met kwetsuren. Lichaamsgewichten therapie is er zeker. Je kan ook eens met je huidige behandelaar winkelen misschien? Er is haptonomie, reichiaans, en nog veel meer. Je kan daar veel aan hebben. Of het genoeg is om je depressie voor te zijn zou je moeten uitproberen. Ikzelf heb nu 18 jaar 10 x antidepressiva op en afgebouwd. Ga nu intensief traject in Schematherapie individueel. Bij de viersprong omdat er met testen op
Mijn verzoek is gevonden dat een persoonlijkheidsstoornis me telkens richting depressie stuurt. Ik hoop door het traject nog wat handiger te worden in mislukken vermijden en wat vriendelijker voor mijzelf en anderen.
Dat kan dus ook dat depressie meer een symptoom is van iets anders. Ik ben niet blij met die testuitslag maar het geeft wel weer mogelijkheden voor een aanpak. De antidepressiva laat ik maar even zoals ze nu zijn. Niet alles tegelijk overhoop halen wil ik.