Hallo iedereen,
Ik ben Stefke, 39 jaar en woon in Vlaanderen.
Ik worstel al sinds september met mezelf en nog steeds ben ik verre van ok. Ik volg heel intens therapie en ook loopbaanbegeleiding. Nu komen heel veel triggers naar boven... waarom ik in zo een fase beland ben. Is het nu een depressie of burn out... het ligt bijna ik elkaar verweven denk ik soms. Nu zijn we aan het zoeken naar de oorzaak waarom ik hier in beland ben. Word veel getest, wat zorgt voor een zware emotionele rollercoaster. Maar we zijn er bijna uit. Het zou gaan om een jeugdtrauma. Een emotionele verwaarlozing die nu naar boven komt.
Iemand daar ervaring mee? Want het maakt de relatie met mijn moeder nu behoorlijk moeilijk.

Warme groet Stefke

Hoi Stefke, 

Ik zit zelf ook pas net op het forum hier, maar desalniettemin: welkom! 

Wat vervelend dat je zo worstelt. Ik ben wel benieuwd naar welke therapie je volgt als je daar meer over zou willen delen. Ik heb ook het idee dat burn-out en depressie elkaar vaak overlappen. Voor mij zit het verschil er vooral in dat ik tijdens een depressie niet alleen aan loop tegen een gebrek aan energie, maar vooral ook een gebrek aan motivatie. Dus zelfs als ik lichamelijk wel energie heb om bijvoorbeeld een rondje te gaan lopen buiten krijg ik mezelf daar moeilijk toe gezet. En als ik het dan toch voor elkaar krijg, kan ik er vervolgens niet van genieten. Zoiets... maar zoals ik zei: veel overlap, dus de scheidslijn is niet altijd helemaal duidelijk. 

Ik heb wel ervaring met emotionele verwaarlozing ja als kind ja. Maar dat is wel vanaf mijn tienerjaren altijd al duidelijk geweest, dus -ondanks dat het steeds terug blijft komen & het nu ook voor het eerst als 'trauma' wordt aangeduid- heb ik geen ervaring met daar pas na jaren achterkomen... Kan me voorstellen dat het de relatie met je moeder lastig maakt. Voor mij geldt dat het contact met mijn ouders vrij oppervlakkig is en ik mijn afstand houd, maar dat is dus iets wat vanaf mijn tienerjaren al zo gegroeid is. 

Sterkte met alles! 

Liefs, 
Chaya

Hoi stefke,  ik heb er ervaring mee , hechtingsproblematiek en  oppervlakkig  bijna niet familièr te noemen contact met mn moeder , en de rest van het stamgezin . Een zogenaamde onveilige jeugd, wat bij  alle gezinsleden  tot problemen heeft geleid in de psychische sfeer bij  functioneren later. 

Groetjes

Welkom op het forum Stefke, 

Depressie en burn-out hebben naar mijn mening ook overlap. Ik denk dat je vanuit een burn-out uiteindelijk naar depressie zou kunnen rollen. 

Fijn dat je met therapie aan de slag bent, hoewel het heel pittig en moeilijk kan zijn om te gaan graven.

Heel veel succes met therapie!