Hopelijk vind ik hier lieve mensen om mee van gedachten te wisselen.

Ik ben een vrouw van 51 en heb geen kinderen. Heb een vriend waarmee ik samen woon maar hij kan er emotioneel niet voldoende voor me zijn aangezien hij in het autisme spectrum zit. Erover praten lukt niet, hij erkent zijn diagnose niet echt dus constructief praten over zijn reacties op mij lukt niet. Ik schaar me op dit forum omdat ik een dystieme stoornis heb wat erg te vergelijken is met depressie. Ik heb geen afgebakende periodes van depressie maar leef in fases van het gaat redelijk tot zeer kut. De depressieve gevoelens zijn denk ik hetzelfde.

Mijn jeugd was moeilijk met een weliswaar lieve moeder maar zij zat ook met zichzelf in de knoop en was er emotioneel ook weinig voor me. Ze heeft haar stinkende best gedaan en ik ben haar er dankbaar voor. Ik heb geen vader of broers en zussen. Wel had ik een goede band met mijn oma en mijn moeder ( ook moeilijk) maar deze zijn beiden al lange tijd geleden gestorven. Mijn overige familieden zijn een stel eikels, en dan zeg ik het voorzichtig.

Voordat dit een klaagzang wordt, ik wil graag een luisterend oor voor anderen zijn en ik hoop op mensen die dat ook voor mij kunnen zijn. Ik voel me erg alleen en als ik niet nog ergens aan het leven hing had ik er al een eind aan gemaakt.

Psychologische hulp heb ik in het verleden al gehad maar de meesten 'helpen' met boekenwijsheid en begrijpen er niets van. De lullige opmerkingen waar ik het mee moest doen varieerden van "ach, zie je moeder toch als dat gekke mens met haar katten" tot "je bent wel een beetje zeurderig". De laatste psycholoog die ik had leek wel wat echte menselijkheid te tonen maar uiteindelijk kon hij me helaas ook niet voldoende helpen. De hulpverlening ga ik dus ook niet meer in.

Hoi Welkom hier ,

Ben ook dystyme , ken ook het een vitale depressie erbovenop hebben ,dit alles behorende bij cptss, belabberde  jeugd gehad. Leef solo ,  ben 53 .

Welkom hier en schrijf gerust mee, of van je af. 

Groetjes en liefs.

Welkom op het forum.
Herkenning in het vaak niet begrepen voelen door hulpverlening en al meerdere therapie geprobeerd.
Het zal bij een groot deel vast goedbedoeld zijn denk ik, de meeste therapeuten/psychologen zullen het werk willen doen om hulp te bieden.. 

Wel naar van die k#t opmerkingen

Voordat dit een klaagzang wordt, ik wil graag een luisterend oor voor anderen zijn en ik hoop op mensen die dat ook voor mij kunnen zijn.

Zou zeggen 'klaag' maar hoor . Als het oplucht moet je 't zeker doen. Daar is dit forum ook voor toch?

En uiteraard: Welkom op het forum.

hoi, het is allemaal zo lastig met de psychologen en psychiaters,
ik heb een psychologe die komt elke maandag, ze is vrij druk en was meer aan het woord dan ik deze keer.
bij de psychiater geweest 2 weken geleden en opgestart met nortryptiline en afbouwen venlafaxine,
vrijdag weer terug om te kijken hoe het gaat. Ja gewoon kut, heb al ruim een jaar nier meer gelachen...
ben ongeveer in deze staat sinds anderhalf jaar, daarvoor vooral angst en ineens zware paniek aanvallen, die kende ik wel van 25 jaar geleden, ik denk zelf door een burn out en de overgang, en een trauma waar nog niks mee gedaan is.
dus weer afwachten op de GGZ voor een onderzoek persoonlijkheids stoornis en misschien trauma therapie.
ik ben 55 geworden in december en heb dit niet kunnen vieren omdat het zo slecht gaat,
ook kerst en oud en nieuw was drama... heb een vreselijke lieve zoon die me probeert te motiveren om even te gaan fietsen of wandelen of even een pilsje drinken ergens.
vandaag heb ik een bed rook dag, eruit om te roken en er weer in.
en vreselijk veel verdriet wat ik ook niet kan inhouden bij bv de jumbo als iemand vraagt hoe het gaat,
merk nu het langer duurt dat de mensen en vrienden en bekenden minder laten horen...ze weten waarschijnlijk niet wat ze kunnen zeggen.
ik dacht zit nu toch op het forum laat ik even wat uitgebreid typen.
toevallig iemand uit Breda?
warme groet  Conny

Hoi Conny , 

Moeilijk allemaal . Je zit  duidelijk in de molen van de GGZ. Ik hoop dat het een beetje opschiet. Hou vol, hou vol . 
Misschien kun je overwegrn  hormonen te proberen ( via de huisarts). Als het een link heeft met de overgang zoals je schrijft zou je dat kunnen proberen. Er zijn dames die er flink van opknappen.

Lieve groet!

Hoi Conny , 

Moeilijk allemaal . Je zit  duidelijk in de molen van de GGZ. Ik hoop dat het een beetje opschiet. Hou vol, hou vol . 
Misschien kun je overwegrn  hormonen te proberen ( via de huisarts). Als het een link heeft met de overgang zoals je schrijft zou je dat kunnen proberen. Er zijn dames die er flink van opknappen.ik heb idd hormonen, heb dus geen last van opvliegers,hoopte daarbij ook minder somber te zijn of angstig, maar helaas.
ik ben daar ook allemaal zelf achteraan gegaan.


Lieve groet! Warme groet Conny 

Ja je moet overal flink achteraan.... Dat is die GGZ. Jammer dat je geen baat hebt bij de hormonen. Maar die zijn ook weer een soorten naar maten dus daar kun je ook nog eens naar kijken.

Ik weet dat clomipramine wordt ingezet (het zusje van Nortriptyline) bij voornamelijk angst problematiek. Misschien is dat dan  een optie.  

Groetjes

hoi, het is allemaal zo lastig met de psychologen en psychiaters,
ik heb een psychologe die komt elke maandag, ze is vrij druk en was meer aan het woord dan ik deze keer.
bij de psychiater geweest 2 weken geleden en opgestart met nortryptiline en afbouwen venlafaxine,
vrijdag weer terug om te kijken hoe het gaat. Ja gewoon kut, heb al ruim een jaar nier meer gelachen...
ben ongeveer in deze staat sinds anderhalf jaar, daarvoor vooral angst en ineens zware paniek aanvallen, die kende ik wel van 25 jaar geleden, ik denk zelf door een burn out en de overgang, en een trauma waar nog niks mee gedaan is.
dus weer afwachten op de GGZ voor een onderzoek persoonlijkheids stoornis en misschien trauma therapie.
ik ben 55 geworden in december en heb dit niet kunnen vieren omdat het zo slecht gaat,
ook kerst en oud en nieuw was drama... heb een vreselijke lieve zoon die me probeert te motiveren om even te gaan fietsen of wandelen of even een pilsje drinken ergens.
vandaag heb ik een bed rook dag, eruit om te roken en er weer in.
en vreselijk veel verdriet wat ik ook niet kan inhouden bij bv de jumbo als iemand vraagt hoe het gaat,
merk nu het langer duurt dat de mensen en vrienden en bekenden minder laten horen...ze weten waarschijnlijk niet wat ze kunnen zeggen.
ik dacht zit nu toch op het forum laat ik even wat uitgebreid typen.
toevallig iemand uit Breda?
warme groet  Conny

Hoi Conny,

Hopelijk voel je je vandaag iets beter. Bij mij wisselt het ook van dag tot dag. Ik heb de overgang inmiddels gehad en ik denk dat ik daar kneiterdepressief van ben geweest. Aangezien ik als dystieme sinds mijn tienerjaren al met depressieve gevoelens kamp legde ik pas later de link met de overgang voor mijn laatste depressie. Heel zwaar maar weer overleeft.
Misschien heb ik een tip voor je die mij enigszins heeft geholpen. Voor traumatherapie heb ik gemerkt dat emdr erg goed kan helpen. Het vreemde is dat de gevoelens die je eerst ervaarde bij een traumaherinnering meteen afnemen na een emdr behandeling. Mocht je het niet kennen dan leg ik graag kort uit wat het inhoudt. Je vertelt je trauma aan de therapeut en dan geef je de emotie die het oproept een cijfer. Daarna vertel je hetzelfde trauma maar tegelijkertijd beweegt de therapeut met zijn of haar vinger van links naar rechts voor je ogen. Deze vinger volg je met je ogen. Het kan ook zijn dat er voor piepjes door een koptelefoon wordt gekozen i.p.v. een vinger.
Daarna wordt gevraagd opnieuw een cijfer voor je emoties te geven. Bij mij werkte het erg goed, ik ging van een hoog naar een heel laag cijfer. Het kan dus echt werken maar hou er wel rekening mee dat het geen eenvoudige sessie is. Alle gevoelens kunnen zeer heftig zijn en dan heb ik nog een van mijn kleinste trauma's gedeeld. De rest durfde ik niet aan omdat ik zo schrok van mijn emoties. Als je dit aangaat kan het dus zwaar zijn maar tegelijkertijd een opluchting. Zoek hiervoor een fijne therapeut die zich toegelegd heeft op traumaverwerking middels emdr. Geen clown van de GGZ als ik het zo mag zeggen. Wellicht zijn er ook goede hulpverleners daar maar ik heb ze toen niet gevonden.

Lieve groet MyMyselfandI