Ik zal me even voorstellen. Ik ben Mart, 44 jaar en 23 jaar getrouwd. Helaas heeft mijn vrouw sinds een jaar of 8 nu een depressie. Maar het heeft lang geduurd voordat ik erachter kwam dat het daadwerkelijk een depressie was. Zaken omdraaien, het buiten zichzelf stellen, alles wat er mis ging lang aan mij. In het begin ging ik erin geloven, tot t kwartje viel bij mij. Toen ik dat ging benoemen ging t in onze relatie steeds slechter. Hoeveel begrip op ook toonde, niks werkte. Op momenten zat ik er ook doorheen, niemand begreep mij echt, ben daardoor ook veel mensen kwijtgeraakt.
De depressie ging verder en verder, stiekem gedrag kwam erbij, liegen etc. Tot het moment kwam dat zij bij ons gezin weg wilde, op de dag van een gezinsvakantie. Ik bleef achter met huilende kinderen, en kwam er later achter dat ze vertrokken was naar een andere man, waar ze al een poos een affaire mee had. Later bleek dat hij niet de enige is geweest.
Ik moest overal zelf achter komen, en heb tig leugens aangehoord, en heb haar telkens vergeven , omdat ik haar depressie de schuld gaf. Maar in plaats dat het beter ging, ging ze door met verwoesten. Tot het echt niet meer ging en in therapie intern naar Spanje ging. Ik zorgde voor de kinderen, en heb haar bezocht tijdens de 6 weken. Het leek beter te gaan, tot ze weer thuiskwam. Daar ging t weer steeds slechter, dat is nu ruim een jaar geleden en zo is t met hele diepe dalen, en hele kleine lichtpuntjes. Ik mis de liefde, het gezien worden, iemand die mij eens een hart onder de riem steekt, begrip.. herkenbaar voor iemand?
Alvast dank voor het lezen van dit bericht.

Ik zal me even voorstellen. Ik ben Mart, 44 jaar en 23 jaar getrouwd. Helaas heeft mijn vrouw sinds een jaar of 8 nu een depressie. Maar het heeft lang geduurd voordat ik erachter kwam dat het daadwerkelijk een depressie was. Zaken omdraaien, het buiten zichzelf stellen, alles wat er mis ging lang aan mij. In het begin ging ik erin geloven, tot t kwartje viel bij mij. Toen ik dat ging benoemen ging t in onze relatie steeds slechter. Hoeveel begrip op ook toonde, niks werkte. Op momenten zat ik er ook doorheen, niemand begreep mij echt, ben daardoor ook veel mensen kwijtgeraakt.
De depressie ging verder en verder, stiekem gedrag kwam erbij, liegen etc. Tot het moment kwam dat zij bij ons gezin weg wilde, op de dag van een gezinsvakantie. Ik bleef achter met huilende kinderen, en kwam er later achter dat ze vertrokken was naar een andere man, waar ze al een poos een affaire mee had. Later bleek dat hij niet de enige is geweest.
Ik moest overal zelf achter komen, en heb tig leugens aangehoord, en heb haar telkens vergeven , omdat ik haar depressie de schuld gaf. Maar in plaats dat het beter ging, ging ze door met verwoesten. Tot het echt niet meer ging en in therapie intern naar Spanje ging. Ik zorgde voor de kinderen, en heb haar bezocht tijdens de 6 weken. Het leek beter te gaan, tot ze weer thuiskwam. Daar ging t weer steeds slechter, dat is nu ruim een jaar geleden en zo is t met hele diepe dalen, en hele kleine lichtpuntjes. Ik mis de liefde, het gezien worden, iemand die mij eens een hart onder de riem steekt, begrip.. herkenbaar voor iemand?
Alvast dank voor het lezen van dit bericht.

Jemig dat is erg veel Mart. Het gedrag van je vrouw zal misschien best verband houden met hoe jij doet maar het lijkt niet alleen maar een depressie wat je beschrijft. Je doet heel erg je best, zorgt voor de kinderen en dat is erg te respecteren. Om hier uit te komen zou je aan relatietherapie denken. Jouw vrouw lijkt me uit jouw verhaal niet een type om daar mee in te stemmen. Maar voorstellen kan altijd. Als er meer dan een depressie speelt bij je vrouw dan is relatietherapie mogelijk niet toereikend. 
Misschien moet zij eerst vastlopen voordat zij gemotiveerd wordt voor therapie…. Voor jezelf en je kinderen zorgen is op de eerste plaats belangrijk denk ik. Je kan haar niet veranderen ben ik bang