Hallo allemaal,

Ruim een half jaar geleden ben ik helemaal vastgelopen. Het begon met een lichte somberte, maar dit is inmiddels uitgegroeid tot een flinke depressie. Ik heb professionele hulp, maar heb verder het gevoel aardig alleen te staan in dit alles. Vandaar dat ik lid ben geworden van dit forum en hoop wat steun te kunnen halen uit verhalen van en contact met lotgenoten. Ik ben nog nooit actief geweest op een forum, dus ervaar dit ook als erg spannend...

Lieve groet,
Mimosa

Hallo allemaal,

Ruim een half jaar geleden ben ik helemaal vastgelopen. Het begon met een lichte somberte, maar dit is inmiddels uitgegroeid tot een flinke depressie. Ik heb professionele hulp, maar heb verder het gevoel aardig alleen te staan in dit alles. Vandaar dat ik lid ben geworden van dit forum en hoop wat steun te kunnen halen uit verhalen van en contact met lotgenoten. Ik ben nog nooit actief geweest op een forum, dus ervaar dit ook als erg spannend...

Lieve groet,
Mimosa

Dag Mimosa

We lopen gelijk, ik ben ook 6 maanden bezig nu. Gelukkig heb je hulp/ behandeling gekregen.
Ja steun in je directe omgeving is van heel groot belang. Als je depri bent onderhoud je je contacten niet. Het is oncomfortabel om met vrienden om te gaan als je je zo voelt.
Toch zit daar je ruimte. Korte doe dingetjes met vertrouwde mensen ondersteunen je herstel, je kan nieuw gedrag oefenen en even wat anders aan je hoofd. Ik heb nu net het dieptepunt gepasseerd voel ik. Voel me nog naar maar er is langzaam kleine verbetering. Vandaag appte ik een vriend of hij zin had in een wandelingetje Die kwam gelijk. Ik legde in drie woorden met een ander een ruzietje bij eindigde in een knuffel. En appte een andere vriend en die komt morgen op de koffie. Kortom, mensen willen vanalles voor je doen als je kleine concrete dingen vraagt. Daarbij hoef jij het gesprek niet op gang te houden. Dit is de oogst van een dag voorzichtig contact onderhouden. Mij helpt dat ietsje vertrouwen krijgen dat t beter wordt. Kan jij vast ook uitproberen als je wilt. En dan heb je ook dit forum nog….

Hoi Mimosa,

Welkom op het forum. Ik kan me voorstellen dat het heel spannend voor je is als je dit nog nooit hebt gedaan. Wil je misschien wat meer over jezelf vertellen? Hoe oud je bent bijvoorbeeld, of je hobbies hebt en wat je hebt meegemaakt? Heb je een partner waar je mee kunt praten? Zolang je geen (plaats)namen gebruikt kun je prima anoniem blijven.

Ook al ken je alle stappen uit je hoofd, je moet stappen uit je hoofd. - Fresku

Hoi mimosa,
Join the club.  ! Schrijf met ons mee! Liefs

Dag Mimosa

We lopen gelijk, ik ben ook 6 maanden bezig nu. Gelukkig heb je hulp/ behandeling gekregen.
Ja steun in je directe omgeving is van heel groot belang. Als je depri bent onderhoud je je contacten niet. Het is oncomfortabel om met vrienden om te gaan als je je zo voelt.
Toch zit daar je ruimte. Korte doe dingetjes met vertrouwde mensen ondersteunen je herstel, je kan nieuw gedrag oefenen en even wat anders aan je hoofd. Ik heb nu net het dieptepunt gepasseerd voel ik. Voel me nog naar maar er is langzaam kleine verbetering. Vandaag appte ik een vriend of hij zin had in een wandelingetje Die kwam gelijk. Ik legde in drie woorden met een ander een ruzietje bij eindigde in een knuffel. En appte een andere vriend en die komt morgen op de koffie. Kortom, mensen willen vanalles voor je doen als je kleine concrete dingen vraagt. Daarbij hoef jij het gesprek niet op gang te houden. Dit is de oogst van een dag voorzichtig contact onderhouden. Mij helpt dat ietsje vertrouwen krijgen dat t beter wordt. Kan jij vast ook uitproberen als je wilt. En dan heb je ook dit forum nog….

---

Hoi Mimosa,

Welkom op het forum. Ik kan me voorstellen dat het heel spannend voor je is als je dit nog nooit hebt gedaan. Wil je misschien wat meer over jezelf vertellen? Hoe oud je bent bijvoorbeeld, of je hobbies hebt en wat je hebt meegemaakt? Heb je een partner waar je mee kunt praten? Zolang je geen (plaats)namen gebruikt kun je prima anoniem blijven.

Hoi Jarno,Dank voor je reactie. Ik zag net pas dat ik reacties heb op mijn berichtje, vandaar mijn late reactie (sorry!).De reden dat ik een tijdje geleden helemaal ben vastgelopen, is dat ik waarschijnlijk al vanaf mijn puberteit (dus ruim 20 jaar geleden) last heb van een zeer negatief zelfbeeld en een sociale angststoornis (gevolg van pesten op de basisschool en de middelbare school). Hierdoor ben ik steeds verder van mezelf en mijn gevoel verwijderd geraakt. Ik heb een partner, maar hij vindt het lastig om mij te begrijpen en er voor me te zijn. Dit maakt de weg naar herstel erg lastig. De laatste weken lijkt het gelukkig iets beter te gaan, dus hopelijk is dat een beginnetje van de weg uit dit diepe dal!Groetjes,Mimosa

Hoi Mimosa,

Geen probleem. Ik denk dat veel mensen met een depressie ook raakvlakken hebben met angsten en een negatief zelfbeeld. Heb je naast je vriend geen vrienden of familie waar je hier over mee kunt praten? Ik ben in ieder geval wel nieuwsgierig naar je verhaal.

Ook al ken je alle stappen uit je hoofd, je moet stappen uit je hoofd. - Fresku