Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Nieuw hier en moeite om te geloven dat ik depressief ben


#1
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 23-09-2022, 19:13 door Sara123.)

Hallo allemaal,

Mijn naam is Sara en ik ben 29 jaar. Na een paar gebeurtenissen (trauma’s) in mijn leven heb ik ongeveer 2 lange depressief gehad. Ik zit momenteel in de 2e depressie. Na mijn afstuderen ging ik fulltime werken maar al gauw begon ik te merken dat ik veel stress ervoer, dit nam ik elke keer mee maar huis. Ik sliep erg slecht. Dit resulteerde tot een burnout en uiteindelijk tot een depressie. Momenteen ben ik onder behandeling voor EMDR. Ik weet niet precies wat ik ervan moet vinden. Zelf slik ik geen AD. 

Waar ik vooral tegen aanloop ik het zelf verwijten. Ik lig urenlang in bed en voel mij een enorme mislukkeling die geen ‘normale kantoorbaan’ kan volhouden zoals andere mensen. Ik struggle vooral met het idee dat ik niet wil geloven dat mijn hersenen niet ‘normaal’ willen meewerken, maar he wat is normaal? Mijn grootste valkuil is dat ik een perfectionist ben en dat heeft voor die burnout gezorgd denk ik. Nu blijft ik constant piekeren over wat ik wil doen in mijn leven, ik wil van alles doen maar tegelijkertijd komt er geen beweging in. Ik zie mezelf niet meer een kantoorbaan hebben, mijn droom is om zelf iets op te bouwen en daarmee succesvol te worden. het lijkt zo niet haalbaar door mijn eigen negatieve gedachten. Misschien is het niet de tijd om zulke beslissingen te maken, eerst herstellen? 

 Ik heb moeite met douchen, tandenpoetsen, eten, alle normale basisdingen die een mens doet. Ik ben zooo erg bang om mezelf pijn te doen. Gelukkig kom ik nooit zover omdat ik zulke gedachten gelijk tegenhoud, toch blijft die angst bestaan. Ik kom amper het huis uit, alleen als het echt moet. 

ikvoel mij zo erg alleen in dit proces [Afbeelding: sad.png]. Ik lees altijd de verhalen hier, dus ik dacht misschien helpt het om zelf iets te posten. 

mijn vraag is vooral: kun je succesvol worden met een depressie? Zal de depressie mij tegenhouden om mijn dromen na te gaan? 

alvast enorm bedankt. 
gr Sara
Antwoord

#2

(23-09-2022, 18:53)Sara123 schreef: Hallo allemaal,

Mijn naam is Sara en ik ben 29 jaar. Na een paar gebeurtenissen (trauma’s) in mijn leven heb ik ongeveer 2 lange depressief gehad. Ik zit momenteel in de 2e depressie. Na mijn afstuderen ging ik fulltime werken maar al gauw begon ik te merken dat ik veel stress ervoer, dit nam ik elke keer mee maar huis. Ik sliep erg slecht. Dit resulteerde tot een burnout en uiteindelijk tot een depressie. Momenteen ben ik onder behandeling voor EMDR. Ik weet niet precies wat ik ervan moet vinden. Zelf slik ik geen AD. 

Waar ik vooral tegen aanloop ik het zelf verwijten. Ik lig urenlang in bed en voel mij een enorme mislukkeling die geen ‘normale kantoorbaan’ kan volhouden zoals andere mensen. Ik struggle vooral met het idee dat ik niet wil geloven dat mijn hersenen niet ‘normaal’ willen meewerken, maar he wat is normaal? Mijn grootste valkuil is dat ik een perfectionist ben en dat heeft voor die burnout gezorgd denk ik. Nu blijft ik constant piekeren over wat ik wil doen in mijn leven, ik wil van alles doen maar tegelijkertijd komt er geen beweging in. Ik zie mezelf niet meer een kantoorbaan hebben, mijn droom is om zelf iets op te bouwen en daarmee succesvol te worden. het lijkt zo niet haalbaar door mijn eigen negatieve gedachten. Misschien is het niet de tijd om zulke beslissingen te maken, eerst herstellen? 

 Ik heb moeite met douchen, tandenpoetsen, eten, alle normale basisdingen die een mens doet. Ik ben zooo erg bang om mezelf pijn te doen. Gelukkig kom ik nooit zover omdat ik zulke gedachten gelijk tegenhoud, toch blijft die angst bestaan. Ik kom amper het huis uit, alleen als het echt moet. 

ikvoel mij zo erg alleen in dit proces [Afbeelding: sad.png]. Ik lees altijd de verhalen hier, dus ik dacht misschien helpt het om zelf iets te posten. 

mijn vraag is vooral: kun je succesvol worden met een depressie? Zal de depressie mij tegenhouden om mijn dromen na te gaan? 

alvast enorm bedankt. 
gr Sara

Dag Sara,
Wat een nare periode heb je daar nu. Zo een burn-out hakt er stevig in. Zelf heb ik het al enkele keren meegemaakt, en ik kan je vertellen dat het erg wordt onderschat. Dus : Als het je nu nog niet lukt om zo efficiënt te handelen zoals je normaal zou willen, en als je nu geen keuzes gaan maken en je beslissingsvaardigheid eveneens in een deuk ligt: dan zit je prima op schema. Maar helaas zit je er nog midden in.
Een burn-out is als een brandje in je zenuwstelsel  Dat herstelt gelukkig ooit wel, maar dat neemt véél tijd. In die tijd werkt je brein met zijn verbrande contactpunten maar op half vermogen en met veel uitval. Hoe meer je dat nu gaat belasten, hoe trager het herstelt. (Ik weet het, dát wil je dan niét horen) 
Wat doe je daar best aan: een hulpteam inschakelen. Mocht je een herseninfart hebben, zou iedereen je dat al meteen hebben aangeraden. Maar met een burn-out denken velen nog: nou beetje overwerkt. Makkie, weekjes thuis. Niet dus. Je hebt hulp nodig om je dagelijks functioneren te realiseren, hulp voor je dag-en nachtritme  hulp bij administratie, dagindeling en vooral bij al het piekeren. Doe je dat niet, dan is depressie een extra last bij je herstel. Ofwel sluimerde er al iets, ofwel is het een gevolg van dat (na)smeulend brandje in je brein. Whatever, je zal het maar hebben.
Je verdient alle hulp nu: in het huishouden, bij je rust en herstel, met psychische en fysieke klachten. Eerst stabiliseren, dan kan je pas over later nadenken. 
Best mogelijk dat je nu voortdurend het overzicht verliest, of je betrapt om cirkelredeneringen met dols tegengestelde uitkomsten. Herkenbaar?
Dus, je hebt nu een goed hulpteam nodig. Zijn die er niet, dan is de allerbeste tip een Opname. Dat versnelt je herstel 5 tot 10x sneller en langduriger met minder kans op recidive. Maar dat is ook niet gemakkelijk; het vraagt overgave. En Ik kan zelf getuige dat mijn ego daar alvast veel obstructie heeft geleverd. Met 4 stoere weggegooide jaren tot gevolg. En alle nare gevolgen onderweg. Het heeft me meer gekost dan de weggegooide jaren. Maar ik wist toen nog niet hoe helend een opname kan zijn)
Kan je wel succesvol zijn met depressies? Ja, natuurlijk! Vraag je therapeuten maar een keer wie je ze zoal kunnen opnoemen  Google er eerst zelf een paar. De lijst is quasi eindeloos. Je kan je ook de vraag stellen of je een verzwinkte enkel ooit nog stappen kan zetten in het leven. You bet.
Eerst goed laten verzorgen, Sara, en doe het alsjeblief niet alleen. Er is aanbod, maak er maar gebruik van. 
Veel erkenning, begrip en een fijn herstel, wens ik je.
Dan komen de inzichten, oplossingen en successen vanzelf weer.
Warme groet
L'essentiel est invidible pour les yeux
Antwoord

#3

Ha Sara,

Geen traumatische ervaringen gehad, maar je klote voelen delen we. Om iets voor jezelf te kunnen doen kan altijd. Ik zou je vooral wil aanraden is voor jezelf te kiezen, voor en aan je zelf te werken.

Ik heb geen ervaring met bovengenoemde opname. Sterker nog ik heb er angst voor. Net als jij heb ik ook angst voor gedachtes over jezelf iets aan doen maar het nooit willen doen. Heel akelig. 

Ikzelf probeer vooral strijdbaar te blijven. In alles een overwinning zien. Als je gegeten hebt, dan heb je voor jezelf gezorgd. Klasse.

Als je even maar buiten gaat voor een blokje om. Klasse weer een overwinning etc etc.

Ten tweede maak gebruik van je mond om te praten, praat van je af zoek mensen die met je willen praten. Depressies zijn pas eenzaam als je ze eenzaam maakt. Je bent niet de enige. Met jou struggle wereldwijd zoveel mensen maar met jou willen ook heel veel mensen je helpen. Thumps up voor jou dat je dromen hebt en zoekt naar mogelijkheden om ze te bereiken. 

Zoek er niet teveel bij dat jou hoofd niet werkt, je hersenen hebben twee keer een tik gehad. Dat is jou pech. Maar ook je hersenen kunnen “kapot” of gebroken zijn. Accepteer het en accepteer hulp.

Ik zelf gebruik wel AD mijn mening is niet negatief of positief maar voor alles heb je iets… als het jou makkelijker laat leven… waarom niet. 

Succes, als je wil praten zie ik het wel
Antwoord

#4

Hoi Sara,
 
Je staat zeker niet alleen! Wat ontzettend naar voor je dat je door zo’n dal gaat op het ogenblik. Ik meen te weten en te voelen wat je doormaakt. Het is bijna eng, maar wat een vereenzelvigend verhaal heb je geschreven! (en dit geldt voor veel van onze generatiegenootjes, maar ja, die hoor je nauwelijks…)
 
EMDR is voor mij ook een groot raadsel. Ik begin er niet meer aan, maar in het verleden veel sessies gehad ter verwerking van mijn trauma’s. Het lukte me niet te voelen. Ik bleef koel en kon de pijn die gekoppeld zat aan mijn nare gebeurtenissen, niet oproepen en/of doorvoelen, terwijl dat thuis wel altijd zo gebeurde. Ik heb jarenlang AD geslikt, maar inmiddels ook niet meer en nooit meer.
 
Normaal is wat de meeste mensen gek vinden. Perfectionisme is volgens mij een voedingsbodem voor veel succes, mits je het naar volle tevredenheid kan benutten en daar ook een podium voor hebt. Harry Mulisch, Bill Gates, Freddie Mercury konden zonder hun perfectionisme nooit zo groot worden als ze zijn. Het is denk ik enkel op kantoor een “valkuil”, want op kantoor kost perfectionisme geld en stress, terwijl jij er juist succes mee kan oogsten. Zo ver ben ik zelf nu ook. Ik ben ook een hyperperfectionist en na drie burn-outs zal ik een kantoorbaan echt vaarwel moeten zeggen. Dit is geen schande! Politieagenten, artiesten, klusjesmannen zijn niet gek; die gaan echt niet op kantoor zitten, maar die weten misschien een tikkie beter in het leven wat ze willen dan wij en ook dat is geen schande (en vaak weten zij het ook niet zo goed…)
 
Die twijfel over óf eerst herstellen óf een beslissing nemen om een andere weg in te slaan, zijn volgens mij nauw aan elkaar verwant. Ik denk dat die beslissing al veel herstel oplevert, althans zo ervaar ik dat. Nu ik een kantoorbaan heb afgeschreven, durf ik weer vooruit te kijken, na zeven jaar als geïmplodeerde kantoorzombie geleefd te hebben (en te worden). Mijn dromen komen weer tot leven. Ik weet niet of ik ook kan berusten in mijn trauma’s, maar ik geloof wel dat je ‘werk’ zo precies mogelijk moet afstellen op je eigen innerlijke wereld, en dat is heel vaak een zoekplaatje…
 
Ik heb wel wat vraagjes: vind je je werk of vakgebied leuk? Weet je waar jouw talenten liggen of waar je goed in bent of wat je naar hartenlust doet? Vaak laat je ze onbenut en dát veroorzaakt jouw depressie. Gezien jouw trauma’s, zou ik ook willen zeggen: iets doen met het lijden des levens! Het is vaak een enorme voedingsbodem. Wat zou je willen opbouwen, waar droom je van, heb je daar al een beeld bij? Dat idee zit in jouw innerlijke wereld, maar laat je het onbeantwoord (geestdoding), dan implodeer je (depressie), terwijl je er juist expressie aan moet geven.
 
Als je succesvol bent, hoop ik dat je niet meer depressief bent. Ik denk dat “succesvol zijn” betekent dat je dingen doet die goed voor je zijn (en het liefst ook voor je omgeving). Geen geld en status, maar mentaal welzijn. Doe je dat niet, dan word je depressief. Het roer moet om: innerlijke wereld, dromen ontwaren en waarmaken! Toen ik mijn verdrongen dromen begon te ontdekken (en de positieve energie die ervan afkwam), verdween dat deel van mijn depressie.
 
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Als je wil sparren, let me know! Ik kan nog zo’n epistel volschrijven, omdat ik zoveel in jouw verhaal herken en met je wil delen wat het mij heeft opgeleverd. Ik hoor graag van je!
 
Hartelijke groetjes en een hart onder de riem,
Michael
Antwoord

#5

Hoi Sarah , welkom hier ! 

Je kunt zeker depressief en succesvol zijn . Vele schrijvers zijn het, filmmakers etc . Wellicht ook vele mensen in kantoorbanen. 
Wat is succesvol? 

Zelf ben ik depressief en hen n ptssvorm , en niet maatschappelijk succesvol te noemen.  
Maar ik red mezelf, ben zelfstandig ,   ook financieel, met n Iva uitkering.  

Ik zou zelf n fulltime baan nooit trekken en ken ook vele mensen die niet depressief zijn die dat ook niet trekken of willen .. wat betekent succesvol ? 

Groetjes!
Antwoord

#6

Welkom Sarah,
Er is al door meerdere gereageerd dus je leest dat je niet de enige bent met zulke gevoelens! 
Ook hier veel herkenning in je verhaal. Ik ben iets ouder en ik denk dat ik ook jaren terug burn-out ben geraakt. Maar toen hoorde je dat nog weinig, zeker van jonge meiden!  Gooi daar wat trauma's bij, en je hebt een mooie cocktail om in de knoop te raken met jezelf..
Burn-out en depressie lijken ook op elkaar, kunnen overvloeien in elkaar en samengaan. 
Burn-out is overbelasting en dat moet (langzaam) herstellen. Moeilijk, want soms wil je meer. En sneller. En 'normaal'  (maar wat is normaal?)
In onze tijd hebben we wel de luxe in materiële dingen (wasmachines ect.) maar er word ook verwacht dat we 24/7 bereikbaar zijn en we verwerken meer informatie van nieuws over heel de wereld en noem maar op.. Dat is ook een belasting.

Voor mij was het ook al teveel om mezelf alleen al aan te kleden en te douchen! En dan denk je, het is zo simpel, voor anderen. Die knop moet om. Maar het is geen knop.
Ik denk dat het een proces gaat worden van voelen waar voor jou je grenzen liggen, niet alles doen wat 'moet' maar vooral balans in wat jíj leuk vind vs 'moetjes'. Dat klinkt nu wrs teleurstellend want je wil snel weer dooor hoe het ging. Maar burn-out is eigenlijk een teken dat je zo niet langer door kàn gaan.
Het moet dus anders, en hoe dat mag jij voor jezelf ontdekken. Lees advies, probeer dingen uit die anderen als tip geven, maar ga vooral ervaren wat voor jou zelf werkt. En het blijft moeilijk maar probeer je eigen kleine succesjes te zien. 

Succes en sterkte!
Antwoord

#7

Hier een persoonlijke site mbt dit onderwerp, burnout/ depressie.  

https://www.kakikhebeenburnout.nl/

Verder ontmoette ik tijdens n opname vele mensen die naar eigen zeggen een  burnout zouden hebben  maar in feite behandeld werden voor psychose of depressie. 
Via overspanning n psychose of depressie  in komt ook nog al eens voor.  

Benamingsvoorkeur zit m vermoedelijk erin dat burnout in deze wereld aan te hard werken refereert, en hard werken is n deugd in onze calvinistische samenleving . Zo kan je je voor je uitval ' verontschuldigen' , want helaas komt er al snel schuld bij kijken omdat een niet werkende al snel 'fout'  is in deze samenleving,  - tenzij je zichtbare mankementen hebt. 
Zeg je een psychisch probleem dan word dat gezien als n persoonlijk defect. 

Zelf is mijn depressieve kwetsbaarheid te wijten aan cptss ,  en word ik als ptss -er een stuk aangenamer benaderd dan  voorgesteld als depressielijder. 

Jammer dat we ons daar ook nog mee bezig moeten houden overigens, maar het kan verschil maken in hoe je benaderd word.  
Persoonlijk vind ik t achterlijk , maar ik kan een buitenwereld niet veranderen en er wel flink hinder van ondervinden. 

Persoonlijk ken ik geen mensen die 45 jaar door werken  en zonder ziekte / onderbreking het pensioen halen. 
Denk dat t hele voorgehouden beeld totaal niet realistisch is.  Zoiets werkt ziekte ook in de hand .

Groetjes
Antwoord

#8

(23-09-2022, 18:53)Sara123 schreef: Hallo allemaal,

Mijn naam is Sara en ik ben 29 jaar. Na een paar gebeurtenissen (trauma’s) in mijn leven heb ik ongeveer 2 lange depressief gehad. Ik zit momenteel in de 2e depressie. Na mijn afstuderen ging ik fulltime werken maar al gauw begon ik te merken dat ik veel stress ervoer, dit nam ik elke keer mee maar huis. Ik sliep erg slecht. Dit resulteerde tot een burnout en uiteindelijk tot een depressie. Momenteen ben ik onder behandeling voor EMDR. Ik weet niet precies wat ik ervan moet vinden. Zelf slik ik geen AD. 

Waar ik vooral tegen aanloop ik het zelf verwijten. Ik lig urenlang in bed en voel mij een enorme mislukkeling die geen ‘normale kantoorbaan’ kan volhouden zoals andere mensen. Ik struggle vooral met het idee dat ik niet wil geloven dat mijn hersenen niet ‘normaal’ willen meewerken, maar he wat is normaal? Mijn grootste valkuil is dat ik een perfectionist ben en dat heeft voor die burnout gezorgd denk ik. Nu blijft ik constant piekeren over wat ik wil doen in mijn leven, ik wil van alles doen maar tegelijkertijd komt er geen beweging in. Ik zie mezelf niet meer een kantoorbaan hebben, mijn droom is om zelf iets op te bouwen en daarmee succesvol te worden. het lijkt zo niet haalbaar door mijn eigen negatieve gedachten. Misschien is het niet de tijd om zulke beslissingen te maken, eerst herstellen? 

 Ik heb moeite met douchen, tandenpoetsen, eten, alle normale basisdingen die een mens doet. Ik ben zooo erg bang om mezelf pijn te doen. Gelukkig kom ik nooit zover omdat ik zulke gedachten gelijk tegenhoud, toch blijft die angst bestaan. Ik kom amper het huis uit, alleen als het echt moet. 

ikvoel mij zo erg alleen in dit proces [Afbeelding: sad.png]. Ik lees altijd de verhalen hier, dus ik dacht misschien helpt het om zelf iets te posten. 

mijn vraag is vooral: kun je succesvol worden met een depressie? Zal de depressie mij tegenhouden om mijn dromen na te gaan? 

alvast enorm bedankt. 
gr Sara
Hoi Sara alles is zo herkenbaar. Toen ik nog werkte nam ik ook alle stress mee naar huis en werd het alsmaar zwaarder en zwaarder. Vandaar het gevolg niet te kunnen volhouden en naar een andere job waar het opnieuw hetzelfde scenario was. En daarna kwamen de schuldgevoelens dat ik het niet vol kon houden. Dat heeft jaren zo geduurd totdat ik werd afgekeurd op werken en waar ik dan opnieuw schuldgevoelens over had. Je zou zo graag iets opbouwen maar zoals je zelf al aangeeft misschien eerst herstellen, alles verwerken want als je nu zo een verantwoordelijkheid neemt, ja dan hou je het misschien ook niet vol. Gelukkig lees ik dat je hulp hebt met emdr , het zal misschien wel even duren tot je je wat beter voelt maar dat is volgens mij een goede stap die je hebt gezet. Ikzelf ben jarenlang mezelf niet geweest , zoekend naar gepaste hulp maar die bleef uit en zo kon mijn depressie voort duren. Daarmee heb ik veel verloren onderweg. Ik snap het totaal als je zegt dat je jezelf wil pijn doen en dat je daar bang van bent, ikzelf was sterk op t destructieve pad vroeger en daar kwamen vele problemen van. Nu heb ik dat gelukkig kunnen overwinnen. Wat mijn ervaring is is dat je met therapie toch wat stabieler kan worden de depressie blijft altijd een deel van mij maar er is wel meer stabiliteit en kan ik bepaalde situaties in mijn leven wel vasthouden zoals mijn relatie. Dus het loont om aan jezelf te werken volgens mij. IKzelf deed dialectische gedragstherapie voor persoonlijkheidsstoornis. Dat geeft me wel veranderd in de positieve zin. Maar ik herken nog zoveel wat je schrijft , ik kom ook niet zo graag onder de mensen maar ga wel vaak wandelen... En s morgens me douchen en aankleden en make up  het vraagt ook veel van me heel herkenbaar. Het is goed je hier van je afschrijft ik ga t alvast lezen vele groetjes cyranno
Antwoord

#9

Hoi Sara,

Welkom op het forum.
Veel is wel herkenbaar wat je zegt.


Groeten, Jupiter.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw Started by Ellau
3 Replies - 75 Views
22-10-2024, 20:23
Laatste bericht: Ellau
26-09-2024, 16:54
Laatste bericht: Soepgroente
  Nieuw hier Started by NoraR111
2 Replies - 112 Views
26-08-2024, 10:50
Laatste bericht: Joy
  Nieuw Started by Chesterfield1944
1 Replies - 211 Views
02-04-2024, 23:27
Laatste bericht: Joy
  NIEUW Started by NONA69
7 Replies - 653 Views
30-03-2024, 17:12
Laatste bericht: don't know
  Nieuw hier Started by Tazz
7 Replies - 582 Views
18-03-2024, 18:13
Laatste bericht: Bert
  Nieuw Started by Cel
3 Replies - 313 Views
13-03-2024, 16:29
Laatste bericht: Monica1970
29-01-2024, 22:39
Laatste bericht: AfterForever
  Nieuw Started by Lina123
2 Replies - 510 Views
02-10-2023, 22:51
Laatste bericht: don't know
30-07-2023, 12:57
Laatste bericht: Floyd



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)