Hallo,

Doordat ik nu een aantal jaar met een depressie worstel, heb ik vorig jaar geprobeerd om er een eind aan te maken. Ik zag het echt niet meer zitten en ik ben enigszins ook nog wel teleurgesteld dat het niet is gelukt.

Voor die tijd heb ik altijd geprobeerd mijn depressie te verbergen, omdat ik me er eigenlijk ook wel een beetje voor schaam. Ik twijfel altijd aan mezelf en in mijn ogen kan ik ook nooit iets goed doen. Ik heb soms zo'n enorme hekel aan mezelf. Op deze momenten doe ik mezelf meestal pijn (vooral snijden). Het helpt me om de pijn die ik vanbinnen voel even te vergeten. Daar schaam ik me eigenlijk nog het meeste voor.  Volgens mij heb ik ook niet een specifieke reden voor mijn depressie. Ik kan er in ieder geval geen bedenken.

Ik wil er heel graag beter worden. Ik heb al van alles geprobeerd, maar niks werkt. Al die gedachtes in mijn hoofd gaan gewoon niet meer weg. 

Door mijn zelfmoordpoging weten mijn ouders nu ook van mijn depressie, zelfbeschadiging enzo. Dat vind ik nog wel het ergst, ik wil ze helemaal geen pijn doen, maar ik kon er niet meer tegen. Ze willen graag dat ik er met iemand over ga praten en dat is juist iets wat ik heel moeilijk vind en ook eigenlijk niet echt durf te doen. 

Christine

Hoi Christine, 

Wat een nare situatie. Ik kan me voorstellen dat je je schaamt nu je ouders/omgeving dit weten,  maar wellicht kan het ook voor wat opluchting zorgen?
Ik snap dat je je ouders geen pijn wil doen maar het niet weten wat er in jou omgaat is misschien ook wel pijnlijk voor ze.

Hallo Christine,

Gelukkig ben je er nog Christine, jij bent het ook waard en je mag er echt zijn!

Een depressie verbergen is voor mij niets nieuws, ik heb het altijd verborgen gehouden voor mijn ouders en familie. 
En geloof me dat is best lastig vooral met je somberheid, want dat is soms lastig te verbergen. Een masker op doen noemen ze het vaak.

Nu gaat het qua depressie met mij veel beter. Ja ik heb verdriet van een hoop dingen nog steeds wat mijn somber maken maar dat ga ik hier niet op jou topic neerzetten. Want dit topic gaat over jou, en niet over mij.

Iets niet goed kunnen doen dat heb ik ook dat is een probleem die bij mij is ontstaan omdat mensen altijd al zeiden je kan niets en noem maar op.
Dat heeft bij mij altijd al veel stress veroorzaakt. Je moet nooit een hekel aan je zelf hebben, dat maakt je verdriet en pijn groter.

Ik weet ook de reden van mijn depressie of nu lichte depressie niet. Maar ik vermoed dat het bij mij komt door het verdriet en leegte die je ervaart.
Zo veel mensen op de wereld, maar geen eentje wilt aan je vast hangen. 

Snijden is iets wat ik best eng vind. Ik weet niet hoe het in zijn werk gaat, maar het is iets wat je moet proberen te stoppen.
Het is niet goed voor je, je krijgt er misschien op een dag echte littekens van vooral als je het dieper doet of iets anders raars doet.
Ik hoop dat je dit niet meer gaan doen, en hoop dat je niet meer dit je zelf aan doen.

Je pijn die je voelt vergeet je, maar vergeet je ook niet dat je je lichaam ook pijn doen? Want jou lichaam huilt ook omdat die denkt waarom doe je dit?
Gedachtens zijn erg moeilijk te bestrijden zeg ik altijd, ik weet ook geen oplossing echt niet. Ik heb zelf ook gedachtens iedere dag, die ik wil dat ze weg gaan en verdwijnen maar ze komen atlijd wel weer terug het is allemaal heel lastig hé?

Heb je iemand om mee te praten zoals een juffrouw, of een meester die je vertrouwd van school? Je gaat na school neem ik aan toch?
Of heb je iemand in de familie die je erg vertrouwd? Zoals een Tante? 

Je wilt gewoon rust hebben vooral van je gedachen. Heb je iets wat je kan doen elke dag? een hobby? Gamen? Muziek luisteren? Series kijken?
En als je een handje vol vrienden heb, misschien online lekker chatten met elkaar. Over dingen praten die je leuk vind en van geniet.
En als je een huisdier hebt ga dan eens knuffelen met je hond/ kat etc. Dat lucht echt op en dat weet ik wij hebben ons hele leven al honden gehad.

Blijf hier schrijven, of maak voor je zelf thuis een dagboek en schrijf het daar op. 
En als je niet aan papier kan komen start je kladblok op, op je computer en schrijf je het daar iedere dag op. 

In je eigen dagboekje op papier of op de kladblok op je computer kun je zeggen wat je wilt!

Hou je sterk en hou vol, je mag er echt zijn 

Liefs Jupiter

Hoi Christine, 

Wat een nare situatie. Ik kan me voorstellen dat je je schaamt nu je ouders/omgeving dit weten,  maar wellicht kan het ook voor wat opluchting zorgen?
Ik snap dat je je ouders geen pijn wil doen maar het niet weten wat er in jou omgaat is misschien ook wel pijnlijk voor ze.

Hi Joy,

Ik snap dat ze er voor mij willen zijn, maar nu zijn ze telkens zo ongerust en dat is ook wel begrijpelijk. Maar dat wil ik helemaal niet. Ik heb ook nog een jonger broertje. Ze moeten er voor hem zijn en niet voor mij dat verdien ik helemaal niet. Mijn ouders en ik hebben besloten hem verder niks te vertellen.

Christine

Welkom op het forum Christine. Er zijn best veel mensen met zelfmoordgedachten of die een poging hebben gedaan. 

Ik hoop dat je goede hulp vindt en dat je je dan wat meer begrepen voelt.

Hi Joy,

Ik snap dat ze er voor mij willen zijn, maar nu zijn ze telkens zo ongerust en dat is ook wel begrijpelijk. Maar dat wil ik helemaal niet. Ik heb ook nog een jonger broertje. Ze moeten er voor hem zijn en niet voor mij dat verdien ik helemaal niet. Mijn ouders en ik hebben besloten hem verder niks te vertellen.

Christine

Waarom verdien je dat niet dan? 
Lijkt me fijn als je ouders er voor jullie beiden kunnen zijn wanneer dat nodig is.

Hoi Christine,

Hoe is het met je nu op het moment? 
Ik hoop dat het wat beter met je gaat sinds de vorige keer dat je schreef.

Groet, Jupiter.

Waarom verdien je dat niet dan? 
Lijkt me fijn als je ouders er voor jullie beiden kunnen zijn wanneer dat nodig is.

Ik ben het niet waard, ik maak ze alleen maar ongerust en verdrietig, maar dat wil ik helemaal niet. Het zou beter zijn als ik er niet meer was.

---

Hoi Christine,

Hoe is het met je nu op het moment? 
Ik hoop dat het wat beter met je gaat sinds de vorige keer dat je schreef.

Groet, Jupiter.

Hi Jupiter,

Het gaat wel, ik ga nu gewoon door een wat moeilijker tijd. Ik heb nog steeds wel zelfmoordgedachten, maar ze zijn niet meer zo aanwezig als eerst. 

Christine

Ik ben het niet waard, ik maak ze alleen maar ongerust en verdrietig, maar dat wil ik helemaal niet. Het zou beter zijn als ik er niet meer was.

---

Hi Jupiter,

Het gaat wel, ik ga nu gewoon door een wat moeilijker tijd. Ik heb nog steeds wel zelfmoordgedachten, maar ze zijn niet meer zo aanwezig als eerst. 

Christine

Hej Christine,

Je bent het wel waard, je ouders geven om je en willen natuurlijk dat je goed terecht komt en dat je een fijn leven hebt in de toekomst.
Als ze je zo zien dan doet het hun zo'n pijn dat hun meid zo veel verdriet heeft.

Goed dat ze nu wat minder aanwezig zijn dan eerst, ik weet zelf ook hoe die gedachten kunnen zijn. 
Vooral als ze heel heftig zijn, en dat je dan ook (misschien) niemand hebt om het tegen te vertellen.

Je draait nu gewoon om een zwart gat, die klaar is om je op te slokken. 
Verzet je er tegen, verzet je tegen deze gedachten. Het is makkenlijke gezegd dan gedaan dat weet ik.

Je kan altijd hier blijven schrijven, en je kan ook nog als het echt niet meer gaat met je gedachten ook chatten met 113, of met de Luisterlijn.

Het komt goed, alleen heeft het wat tijd nodig en dat kan jij dat weet ik zeker want je hebt al de stap gezet om er over te praten en het te schrijven hier.

Groeten Jupiter