Therapie deze week was vreselijk.. Enorm slechte sfeer.
Iemand die klaagt dat ze op de verkeerde manier geholpen wordt, maar zelf niet weet hoe ze het wel wil.. daar ging zowel maandag als gisteren praktisch de hele sessie over. Heb me dus de hele tijd zitten irriteren. En 2 weken geleden hebben we een nieuwe groepsgenoot gekregen. Die voelt zich niet veilig dus was er daarom niet.. Ik denk dan meteen weer: Oh is dat mijn schuld..

Verder een heel gedoe over dat de drama therapeut maandag streng tegen haar was geweest omdat ze de huiswerk opdracht niet had gedaan en ook niet van plan was te gaan doen. Dramatherapeut gaf aan dat ze commitment van iedereen verwacht. Iedereen was dus aan het roepen dat ze dat niet had mogen zeggen. Maar ik heb gezegd dat ik het er eigenlijk wel mee eens ben en dat ik het niet fair zou vinden als zij dat ineens niet zou hoeven.. Heb wel het gevoel dat de meeste groepsleden me nu echt haten dankzij deze opmerking..

Ik vind het gewoon niet fijn om eruit te liggen en afgewezen te worden.. :-(  En dan zeggen mensen dat ik daar boven moet staan maar dat vind ik echt heel lastig.. Kreeg gisterenmiddag wel een mailtje van de therapeuten dat ze het goed vonden dat ik mijn mening heb laten horen.. Ikzelf heb er de hele nacht over liggen huilen..

ach Pjotr, wat een gedoe. Ik vind het heel dapper dat je zo voor je mening uitkwam, maar dat kost je blijkbaar heel veel, Ik vind ook dat je gelijk hebt, je doet een cursus of je doet hem niet, een beetje moeite in steken. De cursus is niet bedoeld om in je comfortzone te blijven, je zal er uit moeten, dat brengt de veranderingen, maar goed dat snap jij ook. sterkte met die starre personen die eigenlijk niet willen veranderen.


groet,
Run

Ik vind het goed, wat je gedaan hebt.
Zo kom je verder, alleen zien de anderen het niet zo.
Die zijn waarschijnlijk meer depressief.
Maar als je een opdracht niet gedaan hebt, wordt de dramatherapeut dan boos?
Vind ik ook niet oké.
Wat voor een opdracht was dat dan?

Groetjes,

Ans

Hoi Pjotr,

Wat vervelend dat het een slechte week was.
Ik denk dat je zeker gelijk hebt en dat het normaal is dat de therapeut van iedereen committment verwacht. Ik zou mij niet zo zorgen maken dat iedereen je haat. Dat is misschien wel jouw angst, maar in hoeverre komt dit echt uit. 
En iedereen die in therapie zit heeft natuurlijk zijn eigen leerdoelen. 
Zoals je weet sta ik zelf ook op de wachtlijst en ik denk dat ik een mega betrokken cursist gaat worden. Iemand die ontzettend gemotiveerd is juist afgeremd moet worden.

Waarom voel jij je trouwens schuldig dat de nieuwe groepsgenoot niet is komen opdagen?


Groetjes,
Marjolein

Bedankt voor de reacties allemaal. Waarom ik denk dat het Mijn  schuld is van die nieuwe weet ik niet zo goed. Misschien is het m'n depressie die spreekt: Alles negatief zien .

Bedankt voor de reacties allemaal. Waarom ik denk dat het Mijn  schuld is van die nieuwe weet ik niet zo goed. Misschien is het m'n depressie die spreekt: Alles negatief zien .

Hoi Pjotr,

Gaat het er juist niet om dat dit soort gedachten en reacties aan het licht komen, zodat je leert waarom je je schuldig voelt en wat er aan gedaan kan worden dat je in de toekomst in vergelijkbare situaties je krachtiger voelt? (Want dit schuldgevoel is in deze situatie niet terecht neem ik aan?)

Hetzelfde geldt voor die persoon die er niet was. Waarom voelt zij zich niet veilig? (Want het is in werkelijkheid wel veilig toch?)

Bij ons op de therapie was een meisje die zich overal wat van aan trok.
Ze dacht dat het altijd om haar ging, terwijl het een andere patiënt betrof.
Dat had een naam, hoorde inderdaad ook bij de depressie.
Je zou het na kunnen vragen bij de psychiater.

Denk aan jezelf en niet aan anderen.
Als jij je zorgen maakt om iets wat jou schuld niet is, zul je niet vooruit gaan.
Zorg voor jezelf en trek je van een ander, hoe zielig ook, niets aan.
Ik vind het fout, dat ze je per mail iets schrijven, dat jij gelijk had, dat je dat zei.
Vind ik ook fout van de dramatherapeut.
Ik vind de titel dramatherapeut ook vreemd.
Nooit van gehoord.
Het zijn therapeuten.
Drama klingt al negatief.

Ik zou graag meer van je willen horen, als zoiets vaker voor komt of een andere vreemde situatie.

Succes!

Groetjes,

Ans

P, Jij bent niet verantwoordelijk voor het gedrag van anderen. Niet voor het al dan niet slagen van de hulpverlening voor anderen , noch voor het al dan niet maken van een opdracht door anderen. Mogen ze allemaal zelf weten. Jij mag er iets van vinden en dat kenbaar maken.  Of je dat doet is aan jou, maar in groepstherapie  is dat erg welkom geloof ik.  Dat vinden therapeuten fijn want dat levert situaties op om te oefenen. 
Maar als iemand niet aan n groep wil deelnemen omdat ie t als onveilig ervaart, dan zullen die therapeuten toch iets aan groepsdynamiek,  groepssfeer moeten doen.  Daar ben jij als individuele cliënt niet verantwoordelijk voor. Je kan dat wel ter sprake brengen, die rotsfeer, want je hebt er last van, en anderen wellicht ook. 
En daar zullen de therapeuten je ook dankbaar voor zijn, maar daar hoef je t niet voor te doen. Het zou niet hoeven dat je je niet veilig voelt en vijandig bejegent , dat is niet oké  in n therapie. 

Dus nee, er is echt geen sprake van schuld van jouw kant ,  het is een groepsproces.

Sterkte, Mabel

Ik kan me toch wel redelijk indenken dat tijdens een behandeling huiswerk maken een hele opgave kan zijn en dat het voor sommige mensen niet haalbaar is.
Vaak zit je al op de bodem van de put als je je aanmeld voor een behandeling, vervolgens mag je daarna nog maanden tot een jaar wachten wat de situatie meestal niet beter maakt.
Ik had ook vreselijk veel moeite met het maken van huiswerk en het bijhouden van een dagboek, huiswerk deed ik dan wel, maar dagboek bijhouden zag ik de zin niet van in, als ik vroeg wat het doel was van een dagboek bijhouden kreeg ik een antwoord waar ik niks mee kon.
Zelf ervoer ik het als teruglezen dat de ene dag kut was en de andere dag superkut alsof ik dat wil teruglezen, zie op zich wel dingen die wel van belang kunnen zijn in een dagboek bv veranderingen die je anders niet opmerkt.
Maar het bijhouden kost me teveel moeite.
Niemand vroeg eigenlijk wat tijdens de therapie en als ik wat vroeg wat ik hier mee moest omdat ik het niet begreep en dat ik er nu nog niks mee kon, kreeg ik een antwoord waar ik niks mee kon en merkte ik wel dat het niet gewaardeerd werd dat ik zulke vragen stelde.
Uiteindelijk werd ik uit de groep gestuurd omdat ik teveel in mijn hoofd zat, ja die open deur kan ik zelf ook intrappen.
Je voelt je gewoon opgegeven door de behandelaars en had de laatste keer ook sterk het gevoel dat de behandelaar mij anders behandelde en niet bepaald zachtzinnig.
Na vele therapieën die niks uithaalden, is het verrekte moeilijk om je 100% in te zetten voor iets waar je eigenlijk nog weinig vertrouwen in hebt.
Je doet wat je kan maar je volledig openstellen voor alle info en begrijpen hoe je dat moet toepassen is bijna een onmogelijke opgave.
Het zal wel zo zijn dat je bij depressie voor elke oplossing een probleem vindt en het daardoor moeilijk is je nog helemaal over te geven in een therapie.

Therapie deze week was vreselijk.. Enorm slechte sfeer.
Iemand die klaagt dat ze op de verkeerde manier geholpen wordt, maar zelf niet weet hoe ze het wel wil.. daar ging zowel maandag als gisteren praktisch de hele sessie over. Heb me dus de hele tijd zitten irriteren. En 2 weken geleden hebben we een nieuwe groepsgenoot gekregen. Die voelt zich niet veilig dus was er daarom niet.. Ik denk dan meteen weer: Oh is dat mijn schuld..

Verder een heel gedoe over dat de drama therapeut maandag streng tegen haar was geweest omdat ze de huiswerk opdracht niet had gedaan en ook niet van plan was te gaan doen. Dramatherapeut gaf aan dat ze commitment van iedereen verwacht. Iedereen was dus aan het roepen dat ze dat niet had mogen zeggen. Maar ik heb gezegd dat ik het er eigenlijk wel mee eens ben en dat ik het niet fair zou vinden als zij dat ineens niet zou hoeven.. Heb wel het gevoel dat de meeste groepsleden me nu echt haten dankzij deze opmerking..

Ik vind het gewoon niet fijn om eruit te liggen en afgewezen te worden.. :-(  En dan zeggen mensen dat ik daar boven moet staan maar dat vind ik echt heel lastig.. Kreeg gisterenmiddag wel een mailtje van de therapeuten dat ze het goed vonden dat ik mijn mening heb laten horen.. Ikzelf heb er de hele nacht over liggen huilen..

---

Harstikke goed Pjottr! Mje vindt het doodeng en je doet het toch.
Daar gaaat het toch juist om in de groepstherapie, dat dingen oo tafel komen. Dat je je irritatie als zijnde jouw bezit, op tafel legt. Dan stel je je kwetsbaar op en krijgt daar bijval en tegenwind op. In elk geval relativeert dat en leer je ervan. O a dat je er niet dood aan gaat en dat er altijd medestanders zijn en tegenstanders. Gewoon goed bezig dus!!