Hallo Freya ,

Och vervelend dat je hele verhaal weer weg blijkt... overkomt mij ook nogal eens ... grrr...

Mijn ondermaatse stemming is ontstaan door  vooral n gebrek aan positieve levenservaringen. Ik  doe het allemaal maar maar je ontleent er amper wat aan .  Niets lichamelijks is ontdekt met n duidelijk verband .
B 12 via injecties  helpt me  wel wat tegen de vermoeidheid, lusteloosheid en de sleetsheid. Ik had geen gebrek er aan. 

Als ik je verhaal zo verder lees denk ik wel  echt dat  het toch hoog tijd is voor wat rust . Gelukkig is er weer school. De huishoudmachinerie zal waarschijnlijk wel doordraaien . Maar ik hoop toch dat je uren kan pakken om maar wel op bank of bed te liggen en dan wat te slapen bijvoorbeeld .  

Sterkte, Mabel

Als je geen gebrek aan B12 hebt, was het dan meer om uit te proberen? 

Het maar gewoon doen herken ik helemaal, zelfs in betere periodes snap ik de lol van mijn leven niet. Ik zie anderen dan wel genieten, het gevoel herken ik niet....

Eerlijk gezegd heb ik de afgelopen drie dagen de middagen/ avonden vooral op de bank en in bed gelegen, vriend heeft bv met de hond gelopen en gekookt, ik heb buiten me met de kinderen bemoeien en vaatwasser/ was eigenlijk niets gedaan.... En zelfs dat was teveel. Gewoon het geluid van de anderen, het constante gemama, het gekibbel onderling. En ook dat heeft geen zin, ben nog net zo moe, en mijn gedachten razen alleen maar harder. 

Vandaag was amper te doen, gewoon weer misselijk bij het idee de dag weer te moeten doorkomen. Is me echt een paar keer aangevlogen vandaag. Kinderen hebben er gelukkig weinig van gemerkt, en toen ik het echt niet meer hield onder het mom van hoofdpijn ze maar ff gesommeerd zich even terug te trekken. Hoop echt dat de psychiater morgen een acceptabele oplossing heeft.

Ondanks de vermoeidheid ga ik gewoon ophogen. Psychiater hoopt dat er een kanteling komt omdat de tracydal officieel hoort op te peppen en ik nu nog laag in de dosering zit. 

Ik weet het zelf ook niet meer dus heb maar toegestemd, maar ben heel bang voor nog meer vermoeidheid. Mocht het niet gaan komt opname toch weer in beeld, da's wel een goede motivatie om nog even door te bijten

Hallo Freya, 

Wat zwaar allemaal!  Kan we voorstellen dat je doodop bent . Dat je nog steeds te laag zit zou kunnen omdat je een snelle enzymafbraak hebt. 

Als ik het zo lees zou het eigenlijk geen kwaad kunnen om eens ergens helemaal ontzorgt tot rust te kunnen komen. Maar ik begrijp ook dat dat met n gezin n drama is. 


De b12 kreeg ik voorgeschreven op grond van overeenkomstige klachten. En helpt een beetje. Heb wel ooit D tekort gehad . Moest toen bijspuiten.  Slik dat al jaren standaart nu. 

Heel sterkte voor nu,
Mabel

[quote pid='17208' dateline='1617877653']
Hoi Mabel,

Dank je wel

Officieel is de dosering 20-40 ( ik zit nu op 30 en ga naar 40) maar begreep dat ze in de praktijk tot 120 voorschrijven, dus dan kan ik nog even...

Opname lijkt me ook drama eerlijk gezegd. Niet zelf de regie meer hebben, constant mensen om me heen, uit mijn eigen ritme) Heb wel eens overwogen om maar een week in mijn eentje in een hotel te gaan zitten maar het risico dat ik dan juist verdwaal in mijn depressieve gedachten is me te groot. 

Groetjes freya
[/quote]

Hoi Freya, 

Ok ik begrijp t  ophoog ide! Niet fijn maar wrl de moeite waard om dat dan te proberen. .  Maar weer zien dan en  afwachten hè , het hoeft niet meer bijwerkingen op te leveren...

Nou valt het wel mee , (mocht er toch n opname nodig zijn, ) met wat je schrijft. Je hebt n eigen kamer, kunt je terugtrekken en bent doorgaans  niet verplicht aan t hele dagprogramma deel te nemen, je word er toe uitgenodigd. 
Het ligt er ook aan met welk doel je bent opgenomen en hoelang. .  Kan rust  zijn  ,  en medicatieopbouw, 


Sterkte!
Mabel

Ik snap hem ook wel, maar moet het wel zien vol te houden terwijl ik echt aan mijn tax zit. Vandaag maar weer extreem rustig aangedaan in de hoop dat ik dan morgen wel mijn vier uurtjes kan werken. Wil.het werk wel heel graag blijven doen maar ben benieuwd of het in deze toestand gaat lukken.


Toch lijkt het me echt echt echt niet fijn, dan nog liever hulp aan huis. Als het zo blijft ga ik daar wel.naar informeren denk ik, ik red het gewoon niet zo...

Lieve Freya, 

Als je het niet red, dan is dat zo , het is geen schande of n groot falen.  . Van een enorme zelfopgelegde  uithoudingstoer word je ook niet beter. Bij ziekte is n ziekenhuisopname soms nodig.  Daar valt t namelijk onder. En echt niemand gaat daar heen als t niet nodig nodig is, iedereen ziet daar vreselijk tegen op. 

Volgens mij word bij opbouw met n mao remner zowiezo  vaak opgenomen omdat de bloeddruk en van alles gemonitord  moet worden.

Eerlijk gezegd zou ik t je ook gunnen dat er eens voor jou  word gezorgd , en dat je ontlast word van alle  gezinsbeslommeringen . 
Je kan vanuit een kliniek  bijv ook naar je werk gaan als dat wel gaat , je bent de eerste niet . 

Als je hoe dan ook maar tot wat rust komt en goede begeleiding krijgt bij die opbouw. 
Thuishulp kan ook , maar ik vermoed dat jij die mensen over de vloer stress tussen de kinderen etc door  dan ook nog moet gaan regelen ... dat je daar nog meer stress van krijgt. Maar mischien zie ik dat  verkeerd. 

Sterkte, Mabel

Veel sterkte Freya. Ik lees niet altijd mee maar wel af en toe.

Ik heb het altijd nog gered, ook stukken depressiever dan dit. Het is de uitputting die het nu onmogelijk lijkt te maken. 

Ben inmiddels wel zo murw dat het idee van opname me niet meer zo'n angst aanjaagt als een paar maanden geleden. Maar toch liever niet
 Thuishulp ook niet, maar als dit niet verbeterd moet ik wat, het groeit me echt boven mijn hoofd. En inderdaad, op het moment voelt het of ik vooral behoefte heb aan iemand die het van me overneemt. Dat kan natuurlijk niet volledig, maar misschien dat een klein beetje al helpt. Iemand in huis is niet fijn, maar ik uit huis ook niet.

Klopt dat instellen op mao vaak klinisch gebeurt, maar omdat er nog steeds twijfel was/ is of een opname wel goed voor me zou zijn mocht ik het thuis doen ( op voorwaarde dat het goed zou gaan). Scheelt denk ik ook dat ik veel ervaring heb met opbouwen .

---

Het lijkt tot nu toe niet erger te worden. Scheelt denk ik ook dat de aripiprazol ook omhoog is, die pept volgens mij wel wat op


Werken gisteren was drama, toen ik klaar was stond ik te trillen op.mijn benen van vermoeidheid. Vandaag vooraf goed rustig aangedaan en nu ging het wat beter. Scheelt ook dat er stress was op.het werk vandaag en dat geeft dan ook wel wat adrenaline om door te gaan. Denk toch dat het beter is om er niet teveel aan toe te geven en maar kalm aan door te hobbelen voor zover dat lukt.