Hallo Freya, 

Leuk weer van je te lezen ! 

Goed dat het al met al toch wat beter gaat.  Je hebt in ieder geval op vakantie kunnen gaan en ook redelijk doorstaan.  En minder bijwerkingen! 

Ik probeer zo nu en dan maar weer wat, eens onder mensen komen bijv. , beetje kletsen .  
Tja , de ondersteuning is n reden voor om uit huis en bed  te komen en erover en van me af te kunnen praten . Verder kom ik tot weinig. Beetje lezen , schrijven hier   Ik durf ook niet veel, voel me erg onzeker , en heb angst/ spanning  . Het is niet gezond mezelf zo te isoleren , maar het lukt me niet om het niet zo  te doen.   

Verjaren vind ik ook weinig  aan ,  ik voel me daar ook niet goed bij . En ja blijft beladen hè , geeft dan toch spanning   ,  denk dat heel veel mensen dat hier hebben..  Niet fijn, gelukkig is het maar 1 dag. 
Toch gefeliciteerd! En weet dat je van waarde bent , voor mij en anderen hier! 

Liefs!

Hey Mabel, 

Dank je voor je woorden .

Vandaag was toch een rampzalige dag.... Doodop, negatief, bang voor de toekomst, overzicht kwijt, noem maar op. Het vertrek van de hulpverlening hakte er toch ff in, huis nog wat chaotisch met alle vakantie spullen. Ook toch pms erbij ( net ongesteld geworden). Als reactie bijna de hele dag in bed gelegen. En ben dan ook meteen zo bang dat ik weer terugval. Nu gelukkig weer uit mijn bui.

Een beetje kletsen, onder de mensen komen, klinkt toch ook wel weer goed. Heb jij wel eens nagedacht of iets als ervaringsdeskundige wat voor je is? Volgens mij help jij mensen graag, ook gezien je bijdragen hier. Geeft je misschien wat doel en afleiding?

Knuffel!

Vandaag wat meer uit bed geweest maar weer een kl*te dag......
Begint nu echt wel als een terugval te voelen

Lieve Freya, 

Pms kan je een flinke duw ( en dat is echt ontzettend angstig en  rot hoor! Daar is moeilijk vat op te krijgen !) ,  en dan  na een week of wat lijkt alles er toch weer wat anders uit te zien. 

Wacht t af, geef t wat tijd en ruimte , er zijn ook andere veranderingen geweest,  dat heeft impact en ook daar gaat die pms mee aan de haal.
Alleen voel je je zo slecht dat je dat niet goed kan relativeren dan, dat is de pest!  De alarmbellen slaan aan . 

Probeer dat voor ogen te houden, en heb wat geduld met je jezelf . Wees mild.  Deze dagen overleven , zo goed mogelijk doorstaan , is ruim voldoende ! 

Veel sterkte en liefs!
Mabel

De pms is meestal over zodra het doorbreekt. Ik weet het nog net zo niet. Ben de helderheid in mijn hoofd ook kwijt....de alarmbellen luiden flink, met momenten tegen paniek aan.

Ik doe idd maar rustig aan, alles is me ook teveel. Morgen ( vervangend ) psychiater, hoop dat die wat weet....

Hallo Freya, 

Goed dat je een vervanger kan spreken! 
Pms echter, verloopt ook niet altijd hetzelfde in de loop der jaren. 
Wat een ellende joh , idd rustig aan, zorg goed voor jezelf! Het valt niet even weg te dwingen,  helaas.


Liefs!
Mabel

Weer ff iets rustiger nu na de psychiater. Het schema strakker getrokken ( juist niet te weinig doen zoals nu, vriend minder/ anders over laten nemen) en gaan toch weer schuiven met de pillen in de hoop dat ik beter ga slapen en daardoor ook weer meer kan hebben. Verder laat hij de dosering wel zo omdat het hierop even wat beter ging en hij het niet handig vind om in deze chaos daar aan te trekken. Eerst kijken wat er gebeurt als de rust thuis terugkeert. 

Ben benieuwd of deze rust genoeg is om het afglijden te stoppen.

Ok, Freya, 

Even aankijken of dit werkt dan . Laat weten hoe het verloopt. Blijf (van je af ) schrijven .

Liefs , en sterkte!

Blegh, ik blijf wegzakken. Heb veel buien dat ik totaal niet meer rationeel ben, vooral in de avond. Wil dan alle hulpverlening stopzetten en de pillen door de wc spoelen. Ook suïcidale gedachten komen dan weer voorbij. Overdag is het wat minder, maar lig meer in bed dan goed voor me is. Heb niet de kracht om mijn ritme weer op te pakken. Volgende week veel afspraken, misschien helpt dat nog een beetje ( kan ik niet zo makkelijk in bed blijven/ mijn bed in).

De opleving voelde echt anders dan voorheen, baal zo dat ik nu weer zo zak...

Wat naar dat het nu zo gaat... 
Hoe gaar de omgeving ermee om?  

Hopelijk dat dit tijdelijk is en niet weken gaat voortduren. Kan me voorstellen dat het zwaar voelt erdoorheen te worstelen.