Hoi Freya , 

Wat goed om te lezen dit. Gewoon maar hopen dat het zich voortzet , hoe en waarom maakt inderdaad geen bal uit. 

Hier is het niet veel anders dan leven in een depressie.  Ik heb wat extra hulp van de ggz gevraagd zodat ik de mogelijkheid heb te kunnen praten. Aangezien ik amper nog  iemand zie en  ook niet meer kan opbrengen iemand te benaderen en daarvoor erop uit te gaan. Ik ga mezelf die teleurstelling liever niet meer aandoen.  Maar tja ik ben en blijf nog steeds een mens hé , die bestaat in relatie tot anderen.   Voor de rest is het isolement, wat nog veilig aandoet :  smiddags eens opstaan om naar een  korte overzichtelijke afspraak te gaan .  Verder lees ik wat . Ik ben elke dag blij dat het donker word.   Alles wat 'moet' en stress geeft  , en dat is al heel heel snel,  schrap ik . En zo (over) leef ik.  
Met de vriend gaat het slecht , nog wat chemo voor verlenging , dat is het hoogst haalbare . 
En dan verlies ik de laatste waar ik nog n werkelijk wederkerig contact mee heb.   Dus ik probeer mezelf daar aan te laten ' wennen' . 


Veel liefs en sterkte , Mabel

Och meid toch,ik gun jou ook zo een lichtpuntje maar het blijft donker he. Wat voor hulp hoop je te krijgen bij de GGZ? Ik hoop dat er iets is was je hoop geeft, zicht op iets om uit de overlevingsstand te kruipen. 

Pas goed op jezelf, ook mbt het verlies van je vriend. Dat zal heftig zijn, zelfs als je je helemaal afgevlakt voelt.

Dikke knuffel!

Jij ook een lieve knuffel Freya, 

Ik heb nu een wekelijks contact met een svp-er , het eerste contact viel me niet tegen . Deze man is van team stemming , en dat sluit op het moment wel aan is mn indruk .  
Verder heb ik n nieuwe ervaringsdeskundige, die moet ik nog leren kennen. 

Kijk ik verwacht niet dat ze me 'beter'  gaan maken of zo.  Ik heb zelfs het eeuwige streven naar verbetering maar losgelaten ( tijdelijk?) .  Leek enkel tot wanhopig gespartel te leidden en onrust. Zo werkt het t blijkbaar niet voor mij.  
Zonder druk lijkt het nog het beste te gaan in deze tijd. De lat laag  en haalbaar houden .   En niets geen gedoe met 'activatie en afleiding'. Ik moet niets. Ik mag gerust tot 14.00 op bed liggen ,  ff wat doen en verder  op de bank liggen . Ik lees veel. Blijkbaar heb ik daar behoefte aan. 

Naar ggz heengaan helpt om niet compleet van de wereld vervreemd te raken , ik weet ook dat compleet terugtrekken niet iets handigs is .  En ik kan van me af praten.   Dat lijkt me toch wel gezond in mn situatie . Ook omdat ik niet echt ervaren ben in het zien aftakelen van iemand die dichtbij staat .  Dan kan ik dat ergens kwijt. 

Dus zo .

Knuffel en liefs, 
Mabel.

Fijn Mabel om te lezen dat je toch wat hulp hebt nu. Ik hoop dat het met je ervaringsdeskundige klikt. Ik heb daar zelf geen ervaring mee maar ik heb wel de net nu van een spv en ik vind haar heerlijk. Gewoon net iets realistischer en praktischer. Wanneer ontmoet je je ervaringsdeskundige?

Voor nu is het misschien ook genoeg dat je zo de dagen doorkomt. Depressie moe is ook moe en als dit voor jou nu zo werkt is dat toch genoeg.

Mooi dat je iig kan lezen. Dat heb ik lang niet meer gedaan,maar op advies van een verpleegkundige van de kliniek toch weer begonnen. Ze gaf me mee dat ik het niet fijn of leuk hoefde te vinden maar dat het me wel gewoon even bezig hield en af zou leiden van mijn gedachten. Heb me de boeken van Harry Potter nu door geworsteld, concentratie is echt heel belabberd maar ze had wel gelijk. Dus nu voor de vakantie ook maar wat boeken ingepakt.

Ik realiseerde me net dat ik na dinsdag ivm vakantie een paar weken zonder hulpverlening zit en zelfs daarvan raakte ik niet in een stuip. Ik ben toch echt wel wat stabieler nu, en dat aan het begin van de zomervakantie.

Liefs Freya

Kijk ik verwacht niet dat ze me 'beter'  gaan maken of zo.  Ik heb zelfs het eeuwige streven naar verbetering maar losgelaten ( tijdelijk?) .  Leek enkel tot wanhopig gespartel te leidden en onrust. Zo werkt het t blijkbaar niet voor mij.  
Zonder druk lijkt het nog het beste te gaan in deze tijd. De lat laag  en haalbaar houden . 

heel herkenbaar dit  Mabel

Tja Joy, 

Het geeft in ieder geval wat rust. 
Het hoeft niet beter,  meer,  anders.
 Mischien zelfs , ik ben erger depressief ,  nou én.   Geen paniek, geen extra pillen, geen  crisisgedoe , geen druk . Het is gewoon n stom ziektebeeld of mischien ben ik nu gewoon zo. 
Het zal wel. Het hoeft niet weggewerkt,  dat werkt toch niet, ik hou er gewoon rekening mee ,geen oordeel noch zelfverwijt, en op zgnde uitdagingen zit ik geheel  niet te wachten, en als ik al enige druk voel is het antwoord nee. 
Ik heb er vooral behoefte aan me zo veilig mogelijk te voelen en mischien wel aan saaie  voorspelbaarheid.  Daar kom ik mezelf zo goed mogelijk in tegemoet. 
 En het lijkt toch  minder lijdensdruk te geven , dan verzet, gespartel , gedoe, ertegen inzetten .   

Dat hele leefregel, en adviezen bij depressie - circus lijkt mij helemaal niets op te leveren behalve stress.  Dat wou ik nou net vermijden ,  dat werkt averrechts . 
Dus dan maar niet. 

Groet!

Het lieve Mabel,

Er klinkt wel berusting/ acceptatie in je post door. Mij lukt dat niet. Ik wil of beter worden, of doodgaan. Zwaar depressief doorleven is voor mij geen optie en ik vind het bewonderenswaardig dat het jou op dit moment lukt.

 Hoewel ik een hard hoofd heb/ had in het beter worden, vind ik wel dat ik voor ik kan gaan eerst alles geprobeerd moet hebben. Niet voor mezelf, niet perse om in aanmerking te komen voor de levenseinde kliniek, maar voor mijn kinderen. 

En verdomd, er lijkt toch echt wat beweging te zijn. Gisteren en eergisteren waren moeilijke dagen, maar vanmorgen was mijn hoofd helder en heb een hele goede dag gehad. Het kan dus wel bij mij...

Liefs Freya

Hoe is het Mabel?

Ik ben inmiddels op vakantie. Niet mijn favoriete bezigheid.... Ook nog eens baggerweer.

Maar mijn stemming houdt zich goed. Op de aankomstdag ff een break down ( maar ook niet gek na 12 uur in de auto, praktisch niet geslapen en de boel opbouwen,) maar dat was na een dagje rust ook weer over. Dat had ik een paar weken terug niet kunnen denken, dat ik weer zo makkelijk terug kan veren. Er verandert langzaam aan een hoop. Wordt ook niet meer doodmoe van de tracydal, ook al winst. Hoop echt dat deze lijn zich doorzet.

Knuffel Freya

Hallo Freya, 

Met mij gaat het beroerd.   Ik hoef ook niet zo nodig depressief door het/te leven. Het is meer : je gaat nou eenmaal niet gewoon ff dood en beter worden valt niet af te dwingen,( of je nu wel of geen kinderen hebt).  Ik vind dat ik echt wel ook voldoende heb geprobeerd. 

Maar wat goed om dit te lezen zeg! 
Super, waar zijn jullie heen?
Hopen dat het zich zo doorzet! 


Groet Mabel

Snap dat je het proberen zat bent, dat heb ik ook met vlagen. Maar zoals gezegd vind ik zo door gewoon geen optie. Het moet beter kunnen en anders maar niet. Maar idd, het hele proces levert ook flink stress op. 

Heb je het idee dat je wel wat steun haalt uit de hulpverlening zoals die nu is? 

Heb mijn laatste SAM ingenomen, de therapie loopt nog even door. Tot die tijd blijf ik in Utrecht, daarna ga ik waarschijnlijk terug naar mijn eigen behandelaar. Aan de ene kant fijn, aan de andere kant vind ik het heel moeilijk om Utrecht te "verlaten". Maar ach, ook afscheid van hulpverlening went wel.

Vakantie ging verder wat op en af, toch heb ik echt wel het idee dat het onder de streep beter ging dan normaal. Ben nu ( zijn vannacht teruggekomen uit Frankrijk) total loss, maar niet compleet afgedraaid zoals eerder. Verwacht ook dat ik wel sneller hersteld ben. 

Maar eerst nog mijn verjaardag. Ik haat dat. Ik kan nou eenmaal niet iets vieren waar ik totaal niet blij mee ben. Ik vier het dus ook niet, maar toch voelt de dag altijd erg beladen en zorgt voor een grotere dip dan pms ?. 

Groetjes Freya