Hoi allemaal , hier zijn in de stad vele feesten gepland voor deze pinksterdagen, met vele optredens en gezellige marktjes en ik , ik heb er weer geen zin in. Ik begrijp mezelf niet meer, ik wil er helemaal niet naartoe , ik wil gewoon niet buiten komen. De dagdagelijkse beslommeringen eisen zoveel energie dat ik eigenlijk   maar moeilijk nog kan buiten komen. Ik ben ontgoocheld in mezelf , wil geen leuke dingen meer doen en kan van weinig nog genieten. De festiviteiten in stad zullen veel mensen op de been brengen en ik kan er niet meer tegen, het geluid, de indrukken en energieën van de mensen. Ik slorp alles op en voel me dan ellendig. Daarvan kom ik zo moe. Maar tevens voel ik me nog te jong om met die mentaliteit te leven. Het beste voel ik me alleen thuis of in de stilte van de natuur. Gelukkig heb ik een partner die ook niet zo een behoefte heeft om veel weg te gaan. Maar het staat me tegen van mezelf waar is mijn levenslust , mijn interesse; mijn energie?? Het is ver weg. Ik ben gewoon... depressief. Zie tegen alles op en ben ook steeds angstig. Volgende week ook een familiefeest waar ik tegenop zie. Het is de hele dag en zal me ook slopen. Want wat heb ik te vertellen? Ik werk niet , rijd niet in auto en ga niet op reis. Ik leef in een kleine wereld. De mensen rondom mij hebben het allemaal op een rij met werk en kinderen die goed leren en studeren. Ik ben een buitenbeentje , zal dat ook altijd blijven. Daarom zie ik ertegenop en dan die vermoeidheid op het eind van zo een dag ... Ik heb het gevoel ik veel dingen moet doen waar ik me helemaal niet meer goed bij voel. Ik zou het liefste me voor altijd afzonderen. Ik wens jullie allemaal veel sterkte en hoop dat de pinksterdagen wat leuke momenten zal meebrengen althans voor jullie groetjes cyranno.

Hallo lieve Cyranno,

ik heb helemaal geen plannen met de pinksterdagen. Blijkbaar is er in jouw stad van alles en nog wat en festiviteiten .Hier is dat helemaal niet. (Of ik ben niet goed ingelicht.) 

Probeer je er allemaal maar niet zo druk over te maken. Je voelt gewoon dat je er geen zin in hebt. Je hoeft er ook helemaal geen zin in te hebben. 
Al zou je liever hebben van wel,  maar je kan geen dingen voelen die je niet voelt. Het is zoals het is. 

Maar thuis zitten kan dan ook niet goed  voelen , als het om je heen zo bruist. 
Kies een  middenweg!  
Er zijn altijd wel wat dingen te doen in een rustigere parkachtige omgeving. Ga dan niet te lang. Je voelt het wel wanneer het genoeg is - en ga dan ook! 

Met je familie hetzelfde,  waarschijnlijk niet gaan zal niet goed voelen, wel gaan ook niet.   Spreek met jezelf af dat je 2 uur volhoudt bijv. En ga dan ook weg. Dat is dan je doel, opdracht . De rest is maar bijzaak. 

Ik heb het eens zo aangepakt , toen ik besloot dat ik toch - hoewel ik er helemaal geen zin in had en het ook niet zag zitten - weer wat moest  oefenen met onder de mensen te zijn.

Ik gaf mezelf dan n haalbare opdracht .  Ik hoefde het niet leuk te vinden en ik hoefde er ook niet van te genieten. Gewoon een beetje suf meebabbelen, (en op tijd maken dat ik weg kwam.)  .

 Ik herinner me dat als ik als ik  mezelf daaraan hield,  ik toch iets van trots had dat ik het had gehaald en goed had afgebakend en ernaar had gehandeld.  En ik was blij dat ik weer thuis was. 

Klinkt misschien suf maar voor mij werkte het. Daarna werd het telkens wat makkelijker. 

Maar oh ... wat kan ik nog verlangen naar een lockdown.  Niets geen gedoe van buitenaf en ook niet van binnenuit. Iedereen was gelijk,  niemand kon  nog iets.

Misschien heb je er iets aan om het als een oefening te zien.

Liefs en sterkte!

Cyranno, als ik je lees krijg ik bij jou vaak het idee dat je steeds vastzit in wat zou moeten, wat anderen allemaal van je verwachten. Misschien is dat ook de reden dat je levenslust wegraakt..
Ik herken het namelijk

Wat zou jij dit weekend willen doen? Ik ken meer mensen die zo'n feestjes niks vinden en liever iets anders doen. Ikzelf weet dat ik behoorlijk chagerijnig word van die marktjes waar hordes mensen achter elkaar aanhobbelen. 
Een vriendin van mij is op een stilte- retraite ergens in de natuur (ben wel een beetje jaloers haha) 
En ik heb dit weekend he-le-maal niks gepland, misschien dat ik ga wandelen als het niet teveel regent.  
Wat ik wil zeggen is dat je gevoel niet gek is
en ik gun het je dat je hoe je moet voelen en doen even kunt laten varen 
Liefs en fijn weekend

Hoi Cyranno, 

Je hebt al mooie en wijze reacties van Mabel en Joy gekregen, zie ik wel!
Ik herken ook wel veel in wat je schrijft. Vroeger had ik daar extreem veel last van en gelukkig wordt dat minder. Jij bent zo bezig met wat je zou moeten doen en wat anderen doen en wat er van jou verwacht wordt. Dat is zo vermoeiend en verlammend Cyranno. Er wordt namelijk niets van jou verwacht. Het enige wat je hoeft te doen is kijken/voelen waar jij op dit moment behoefte aan hebt. Niks meer en niks minder....
Ik heb het ook nog wel, hoor. Tijdens mijn vakantie had ik het in de 1e week. Ik moet dit zien en dat zien en volgens een collega moet ik beslist naar de D-day stranden en ik moet straks wel wat te vertellen hebben als ik thuis kom en ik kan hier toch niet alleen maar bij het vakantiehuisje blijven!
Zijn jullie er nog? Daar word je toch niet goed van? Dat verlamde me zo Cyranno, dat ik 3 dagen niet van het erf ben geweest. Drie dagen bij het huisje. Gelukkig was het mooi weer en zat ik buiten. Toen was ik al dat zinloze denken zo zat en kwam er veel meer rust. Per dag heb ik gekeken waar ik energie en zin in had. Zo nu en dan moest ik mezelf wel even aanpakken om ook daadwerkelijk op pad te gaan, maar heb ik wel genoten. Zo simpel is het eigenlijk, dacht ik toen ook. Ik hoop dat je uit die vicieuze cirkel kunt komen en er JOUW Pinksterweekeinde van maakt!

Succes en een lieve groet, Alex

Hoi Mabel, Joy en ook Alex, jullie hebben gelijk , ik doe altijd maar wat anderen van mij verwachten en als ik dat niet doe dan voel ik me super schuldig en slecht. Ik heb dat altijd moeten doen in mijn familie en als ik het niet deed werd ik scherp veroordeeld en dat is nu een deel van mezelf geworden. Wat haat ik dat deel. Als ik dan eens voor mezelf kies ja dan krijg ik allerlei reacties en voel ik me schuldig. Ik ben het zo gewoon , me altijd aanpassen. Nu blijkt dat ook weer met het familiefeest. Mabel had een goed idee om maar eventjes te blijven een uurtje of twee maar we zijn afhankelijk van het vervoer ( geen auto). Ik vrees dat het een lange dag zal worden. Ik zal er echt moeten aan werken om naar mezelf te luisteren en eens te doen en te reageren hoe ikzelf het aanvoel en me dan niet beroerd voelen achteraf. Het  is een vicieuze cirkel. Vanmorgen al heel wat stress rond dat familiefeest, mijn zus eist geen tegenspraak. Ze verwacht we er zijn voor de volle dag tot s avonds. Ik vind het allemaal heel erg moeilijk.Maar ik word zo uitgeput van altijd maar te doen wat anderen van mij verwachten net alsof mijn mening er helemaal niet toe doet. Het is een gevolg vanuit het verleden (kindertijd) , ik moet me steeds verantwoorden dat ik gewoon maar leef en werd heel vaak veroordeeld voor alles en nog wat. Zeker toen ik gedragsproblemen vertoonde en me niet stabiel gedroeg werd ik ook veroordeeld. Eigenlijk zou ik het liefste alleen verder gaan met niemand meer contact  hebben en gewoonweg leven hoe ik het wil. Bedankt voor jullie treffende antwoorden. Groetjes en sterkte met de pinksterdagen. Cyranno

Lieve C, 

Stop even ,  trap er niet in,  laat je niet onderdrukken door je zus. Hou vol en hou stand.  Pak die regie. Ze kunnen een dagdeel krijgen,  en als  dat niet voldoende is , dan heeft zuslief pech . 

Deel maar gewoon mee: ' zoals gezegd  is n hele dag ons wat veel ,  gezien de reistijd,  wij wensen jullie echter de volle 8 uur plezier!  , wij sluiten van 1 tot 5  bij jullie aan . We kijken er naar uit.  ( Bijv ) Tot dan! Smiley erachter en liefs. 
Onderwerp gesloten. 

Deel het maar mee. Er word niet onderhandeld en onder druk gezet. 

Ik hoop niet dat ik nu heel streng klink , maar het onderdruk gedrag van jouw zus klinkt  echt niet acceptabel.  

Sterkte !

Beste Cyranno, 

Jouw zus kan wel van alles willen, maar jij bepaalt potjandorie toch hoe jij dit in wilt vullen? Jij en niemand anders Cyranno. Jij hebt jouw zus al die hele hand gegeven van dat spreekwoord: "Als je haar een vinger geeft, pakt ze jouw hele hand".
Hoogste tijd om die hand terug te pakken. Daar heb je gewoon recht op. Als ik het goed begrijp kun je eigenlijk niet een paar uurtjes gaan ivm vervoer? Dan ga je er helemaal niet naartoe! Je hoeft je ook niet te verantwoorden. Nergens voor nodig.
Als jij stukje bij beetje jouw eigen leven gaat leven, ga jij je stukken beter voelen. Of ben jij hier op aarde om dat te doen wat anderen jou opleggen? Jouw zus weet heel goed hoe ze jou moet bespelen, volgens mij. De hoogste tijd om te laten zien dat die tijd voorbij is. Cyranno gaat zijn eigen leven leven!! Wat zullen we nou beleven!!
Dit klinkt misschien allemaal erg streng, maar ik gun jou zo de regie over jouw leven. Laat ze maar een poepie ruiken Cyranno.....

Succes en een lieve groet van Alex

Jullie hebben eigenlijk overschot van gelijk , ik weet dat ook diep van binnen. Maar ik ben constant angstig en heb zoveel schuldgevoel en ja het gaat er zo aan toe bij ons in vele verschillende situaties maar dat zal nooit veranderen als ik eens niet voor mezelf opkom. Het ligt ook allemaal zo zwaar op mijn lever, ik vraag me af waarom ik zo onzeker ben geworden in de loop van de jaren en waarom ik over me heen laat lopen in die familie? Door trauma s uit het verleden? Het is tijd ik me niet meer laat leven dat klopt en dat ik niet altijd de anderen wil pleasen want eerlijk gezegd ik krijg er geen dank voor . Toch bedankt voor jullie reacties en dat jullie de moeite nemen om naar mijn verhaal te luisteren , ik ga eraan werken. Groetjes cyranno

Jullie hebben eigenlijk overschot van gelijk , ik weet dat ook diep van binnen. Maar ik ben constant angstig en heb zoveel schuldgevoel en ja het gaat er zo aan toe bij ons in vele verschillende situaties maar dat zal nooit veranderen als ik eens niet voor mezelf opkom. Het ligt ook allemaal zo zwaar op mijn lever, ik vraag me af waarom ik zo onzeker ben geworden in de loop van de jaren en waarom ik over me heen laat lopen in die familie? Door trauma s uit het verleden? Het is tijd ik me niet meer laat leven dat klopt en dat ik niet altijd de anderen wil pleasen want eerlijk gezegd ik krijg er geen dank voor . Toch bedankt voor jullie reacties en dat jullie de moeite nemen om naar mijn verhaal te luisteren , ik ga eraan werken. Groetjes cyranno

Beste Cyranno, 

Natuurlijk luister ik naar jouw verhaal. "Er aan werken" is bij jou verworden tot "er over nadenken". Het is de hoogste tijd voor daden Cyranno en dit familiefeest is een mooie oefening. Hoe langer jij met dit oude gedrag doorgaat, deste onzekerder jij wordt en deste zwaarder het op jouw lever ligt. Ik zou jou zo graag willen helpen, maar jij moet het zelf doen. Misschien ben je er nog niet akelig genoeg van en ga je "braaf" de hele dag naar het familiefeest. Alleen jij kunt het roer omgooien.
"Vandaag is de eerste dag van de rest van jouw leven", dat is zo'n mooie uitspraak. Ik weet even niet meer van wie. We zeggen vaak: "Morgen ga ik......". Maar vaak zeggen we dat morgen weer en komt er nooit wat van. Het leven is veel te kort om het alleen maar te vullen met "pleasen". Ga jezelf maar eens wat meer plezier doen, beste Cyranno. Als ik jou te veel achter de broek zit, hoor ik het wel....
Het is doodeng om het roer om te gooien, maar wat heb je te verliezen? Nu verlies je jezelf steeds, doodzonde!!

Succes en veel liefs, Alex

Cyranno, ik herken je schuldgevoel ook hoor. Voorheen zat ik er zo erg mee, dan ging ik liever over m'n grenzen dan dat ik me achteraf 3 dagen schuldig voelde. Maar uiteindelijk dacht ik, wat heeft het voor zin? Als ik over grenzen blijf gaan en b.v. in crisis raak of burn'out heeft ook niemand er wat aan..
Dus stukje bij beetje stappen zetten! En soms weet je zelf ook niet wat je wil of kom je weer terug in dezelfde patronen of geef je de ander toch z'n zin 
(soms is het wat geven en nemen)

Maar voldoen anderen altijd aan jouw verwachtingen? Nee!  Dus.. Jij hoeft dat ook niet altijd voor anderen. Dat anderen daar dan boos om worden ligt bij hen. Mensen die het echt goed met de Cyranno diep van binnen voorhebben maken ruimte om erover te praten, niet alleen maar kritiek te geven. En soms is dat niet je eigen familie..  Dan maak je zelf een familie!