Nou Cyranno, 

Ben het met Jarno eens hoor! 
Je bent  hartstikke goed bezig! 

En let wel: 
Jij hoeft niet van alle markten thuis te zijn. 

Vriend kan prima met iemand anders op stap

Voor die diepte gesprekken een emotionele steun is er misschien iemand anders? 
Kan je ergens hulp krijgen bij alle administratieve rondslomp en de rekeningen? 

Wat zijn de leuke en/of  steunende kanten van je vriend? 
Die zal hij ongetwijfeld hebben anders was je niet met hem. 

Ik krijg alleen de indruk dat die man  ontzorgt wordt , dat er in zijn behoeften wordt voorzien , dat hij naar zijn werk gaat en met een boodschapje doen er verder wel mee weg komt. Het is toch een volwassen vent, en jij bent zn moeder niet. 

Ik lees telkens maar een hoop geploeter om de hele boel rond te breien, met als tegenprestatie de vraag wat scheelt eraan? Waaruit geen besef  blijkt. Wat is er met die man aan de hand? 

Maak geen klap uit wat voor stoornis/ persoonlijkheid whatever je ook zo zou hebben ; er klopt hier ook  echt  iets niet in de verdeling van  het dragen van  taken - vermoed ik. 

Ik vind dat vrijwilligerswerk ook nog wel een beetje gewoon leuk en ontspannend mag zijn. Geen bron van stress. 

En je MAG ook gewoon depressief zijn hoor.  Tuurlijk lijd je daar onder, wij allemaal , maar dat wordt niet minder als het ook niet eens er  mag zijn . Volgens mij is dat nog een groter probleem dan die hele depressiviteit bij elkaar . 

Dat je niet naar je eigen zijn en op je eigen tempo mag leven. Dat dat depressie bevorderend is, maar dan is de depressie het euvel terwijl dat eigenlijk een vrij normale reactie is. 

En ik geloof zonder meer dat jij hier ook weer uitkomt. 

Liefs!

Nou Cyranno, 

Ben het met Jarno eens hoor! 
Je bent  hartstikke goed bezig! 

En let wel: 
Jij hoeft niet van alle markten thuis te zijn. 

Vriend kan prima met iemand anders op stap

Voor die diepte gesprekken een emotionele steun is er misschien iemand anders? 
Kan je ergens hulp krijgen bij alle administratieve rondslomp en de rekeningen? 

Wat zijn de leuke en/of  steunende kanten van je vriend? 
Die zal hij ongetwijfeld hebben anders was je niet met hem. 

Ik krijg alleen de indruk dat die man  ontzorgt wordt , dat er in zijn behoeften wordt voorzien , dat hij naar zijn werk gaat en met een boodschapje doen er verder wel mee weg komt. Het is toch een volwassen vent, en jij bent zn moeder niet. 

Ik lees telkens maar een hoop geploeter om de hele boel rond te breien, met als tegenprestatie de vraag wat scheelt eraan? Waaruit geen besef  blijkt. Wat is er met die man aan de hand? 

Maak geen klap uit wat voor stoornis/ persoonlijkheid whatever je ook zo zou hebben ; er klopt hier ook  echt  iets niet in de verdeling van  het dragen van  taken - vermoed ik. 

Ik vind dat vrijwilligerswerk ook nog wel een beetje gewoon leuk en ontspannend mag zijn. Geen bron van stress. 

En je MAG ook gewoon depressief zijn hoor.  Tuurlijk lijd je daar onder, wij allemaal , maar dat wordt niet minder als het ook niet eens er  mag zijn . Volgens mij is dat nog een groter probleem dan die hele depressiviteit bij elkaar . 

Dat je niet naar je eigen zijn en op je eigen tempo mag leven. Dat dat depressie bevorderend is, maar dan is de depressie het euvel terwijl dat eigenlijk een vrij normale reactie is. 

En ik geloof zonder meer dat jij hier ook weer uitkomt. 

Liefs!

Beste Mabel en Jarno , dank jullie wel , ik doe inderdaad mijn best om alles rond te krijgen, ik heb veel stemmingswisselingen maar ik blijf wel stabiel, geen destructieve dingen meer voor mij dat is echt een grote vooruitgang. Ik voel me  vandaag wel ietsje beter ook , gelukkig. Ja emotionele steun en diepgang kan ik niet in mijn relatie vinden, mijn vriend heeft dat thuis ook nooit echt meegekregen , vandaar ik graag een goede vriendin zou vinden van hier een beetje in de buurt , kan je ook lekker meer aan vertellen en eens een koffietje , een uitstap en van alles , dat ben ik nu aan t zoeken een goede vriendin ... Mijn vriend kan dan inderdaad ook eens alleen op stap , hij heeft na vele jaren zijn halfbroers ontmoet en daar hoopt hij nog mooie momenten mee te beleven en ik ga wel eens mee maar niet de hele tijd. De steunende kanten van mijn vriend is dat ie me aanvaardt zoals ik ben , ik ben ook geen doorsnee vriendin door mijn stemmingswisselingen en ook uiterlijk aanvaardt ie me wel , hij weet dat ik niet van het traditionele type ben en die open minded houding aanvaardt ie wel. Maar ja rond taakverdeling , het klopt , mijn vriend gaat wel uit werken dus is veel weg maar ik niet , ben meer thuis is dan wel normaal ik het meeste thuis op mijn kerfstok neem. Maar ja ik voel me vaak niet optimaal , heb ook niet veel energie zou willen hij wat meer inspringt. Ja Mabel , mijn vriend is vaak verstrooid vergeet van alles , ook de administratie doe ik daar om die reden, ja men vermoedt hij een lichte vorm van autisme heeft ,wat dan meebrengt dat ik automatisch wat meer op mij neem maar het ligt ook aan mij , ik moet me maar niet verantwoordelijk voelen voor hem klopt ik voel me soms als een soort moeder heb daar geen zin meer in. Maar ja we zijn nu al dertien jaar samen is ook financieel niet haalbaar om apart te gaan leven niet voor hem , niet voor mij maar we kunnen wel een alternatieve vorm van samenwonen integreren. We doen ons best , ik vind het ook vervelend dat ie elke keer vraagt wat scheelt er  nou? Heb ik trouwens bij iedereen dat dat mij ergert... Maar ja er zijn ergere dingen dan dat ik doe voort maar werk aan mezelf en aan mijn relatie bedankt voor jullie inbreng.... Vele groetjes van CYranno

Cyranno, je zet wel stappen. De afgelopen tijd heb je al meerdere stappen gemaakt vind ik. 
Fijn dat vrijwilligwerk misschien even "on hold" kan.
Ik hoop dat je snel daar aan therapie kunt beginnen 
en dat ook helpend gaat zijn. Of dat je je in ieder geval gehoord voelt.

Heel veel sterkte en een knuffeltje vanuit hier!