Misschien niet het goede gedeelte maar ... wist niks anders. En voor mij is het toch wel een soort van hart luchten. Gewoon wat dingen kwijt. En misschien dat er mensen zijn die me goede raad / advies kunnen geven, of wat dan ook.

In mijn voorstel topic vond Liefde+Hoop mijn klachten 'vaag'. Dus vandaar ook dit topic. Voor het gemak zal ik (proberen) het een beetje te scheiden, de klachten zegmaar en / of dingen waar ik mee zit.

Twijfels - Al mijn hele leven, zover ik weet, heb ik al twijfels over van alles en nog wat. Niet bij alles, maar wel bij veel. Dat kan ook kleine, eigenlijk zinloze, dingen zijn. Zo irrirant. Ben je iets aan het maken: misschien zo, misschien is dit wat... Dit is dan zowel bij hobby, werk, met tekenen. Op mijn vorige werk ook, maak je een paar leidingen voor electra, loop je je eigen een beetje moeilijk te doen over hoe die buis loop. Dan denk je bij je eigen: lekker boeie, er komt toch een plafond in, of een wand voor.

Zenuwen - Op de één of andere manier lijkt het wel of ik vrijwel altijd een soort van onrust ervaar. Of ik zit met een pen of wat dan ook te tikken, of te draaien, jutteren met me been ofzo, of af en toe loop ik domweg ergens heen en weer terug dat ik denk van: waarom?

Verlegen - Bij veel dingen merk ik gewoon dat ik niet echt spontaan ben. Dan wacht je tot iemand klaar is met praten ofzo, of je wil wat zeggen maar er komt niks uit. Op feestjes bijvoorbeeld. Andere mensen die praten honderduit maar ik heb op de één of andere manier niks te zeggen. Of je een soort van dicht klap. In het verleden had ik wel eens meetings van een clubje waarbij een aantal mensen zaten die ik wel mocht, voelde me ook op mijn gemak en praatte toch wel meer. 
Op mijn vorige werk was er een meisje, pas begonnen, en die begon op een gegeven moment mij een soort uit te horen. Op een leuke manier dan é. We zaten samen aan een tafel en moesten een paar dingen testen enzo en zo begon het eigenlijk. Normaal zou ik niet zo gauw met haar een praatje maken maar doordat ze mij 'lastig viel' was het ijs gebroken zegmaar en sindsdien was het net of ik haar al jaren kon. Heel raar maar toch...

Uitstellen - Ook zoiets. Veel dingen stel ik uit. Komt morgen wel, ik kijk dan wel effe... Rekeningen enzo dat lukt op zich wel, en ook heb ik wel eens van die momenten van doe eens gek. Pas ook, ik wou wat hebben, en dacht doe eens gek en heb het besteld. Meestal denk ik van ik zal het eens bestellen en dan komt er ook niet van. Dus soms denk ik dus van doe eens gek, maar over het algemeen ... dan word er wel het één en ander uitgesteld.
Op mijn huidige werk merk ik wel dat ik van bepaalde dingen minder last heb. Mede ook dat het wel relax is, ook qua collega's en baas zegmaar. Het is een klein bedrijf en ook niet van dat jasje dasje gedoe. Dan 'durf' je toch wel makkelijker iets te vragen of te doen. Met één collega heb ik wel een soort van probleem maar dat is een ander verhaal. Misschien vertel ik dat nog wel.

Al met al zit ik eigenlijk al jaren rond te kloten met onder andere deze dingen. Met als resultaat dat ik veelal niet weet wat ik wil, waarom en hoe (gelukkig niet bij alles). Wel heb ik een soort van Lekker boeie mentaliteit ontwikkeld voor sommige dingen zoals bijvoorbeeld muziek. Vroeger werd je een beetje gek aangekeken als je zei wat voor muziek je luisterde, nu heb ik zo'n idee van lekker boeie. Ik vind het goede muziek, klaar. En met nog een aantal dingen. Met veel dingen boeit het me gewoon niet wat een ander ervan vind.

Maar toch, ik blijf toch met een hoop dingen zitten waar ik niet echt uit kom. Ben wel blij dat ik nou werk heb waarbij ik ook me eigen kan zijn. Ik had pas ook een gesprek met mijn baas/chef. Was toen een paar weken thuis vanwege mijn elleboog enzo, toen ik op het werk was vroeg hij hoe het er mee ging. Ik zei dat het daarmee wel goed ging, met de rest niet echt. Toen wou ie het wel weten en hebben toen een gesprek gehad. Ik heb het één en ander uitgelegd en hij zei dat ie wel tevreden over me was en dat ik wat hem beterft welkom was. Dus dat was wel prettig om te horen. Eerder had ik al aangegeven, toen ik mijn contract ging tekenen, dat ik niet zo spontaan was enzo. Heb zoiets al eerder gehoord dat ze zeiden, dat is helemaal niet erg. Niet iedereen is zoals ...  maar toch, kan wel zo zijn maar toch zit je er dan mee.

Volgens mij is het toch wel een aardig lang verhaal geworden, maar ik wou het toch even kwijt.

Hallo, 

Je lijkt vooral onzeker en ook ongemakkelijk, dat uit zich in wat je zenuwen noemt mogelijk.

 Ik heb veel van je  verschijnselen ook. Dingetjes die voor n ander niets voorstellen kunnen voor mij een soort hangende plaat worden.  Een obstakel. Ik moet alles analyseren , van alle kanten bekijken enzo... je kunt er echt knettergek van worden (en uiteindelijk doe ik maar wat of beslis ik iets  want draai ik me helemaal vast. Beslissingen nemen is een drama vaak ... wat is nou een goede beslissing/  wanneer is iets nou goed etcetera) 

Ken ook mensen die precies weten wie ze zijn , hoe ze de dingen  doen ,  fietsen zelfverzekerd een beetje t leven door, van n leien dakje, geen zelftwijfel of zelfverwijt, ze zijn gewoon oké. 
Die hoeven er allemaal niet zo over na te denken die kunnen gewoon doen en hup klaar, goed genoeg of zo, verder, volgende stap.  Praten en doen tegelijk. Zitten goed in hun vel en hebben de energie ook (Of ze laten het allemaal zo lijken.  ) En ze zijn ook op hun gemak tussen anderen. 
 Lijkt mij ook fijn,  fijn voor hen ook , -maar ik heb het niet. 

Vervelender is als ze in het voorbijgaan doen alsof het voor iedereen zo is, zichzelf als maatstaf nemen,  en laten lijken dat anderen er n keuze in hebben dat het voor hen ook zo kan zijn. Maar dan hebben we het over gebrek aan inlevingsvermogen,begrip en afstemming en geen geduld. 

Dat nou 'boeien'  ken ik ook.  Je kan overal wel over blijven twijfelen /piekeren ... dan heb je geen leven meer ...
Ik helaas  ook dat ik bijvoorbeeld al niet eens meer aan dingen begin omdat ik het hele gedoe vooraf en rondom bij mezelf al helemaal niet meer trek. Soort nee laaaat maar.... 

Dat meisje op je werk was je niet aan het 'uithoren'  maar je  ws aan het leren kennen, Ze was geïnteresseerd en stelde vragen (zonder oordeel). Nou dat heeft ze blijkbaar goed gedaan, gezien jou reactie. Misschien wil/ durf  je ook eens dergelijke vragen aan een ander stellen. 

Als het op n verhoor lijkt en niet oké voelt is het wat anders : dan kun je vragen: vanwaar deze interesse of waarom wil je dit weten of wat wil je precies weten?  
Je kan ook aanvoelen dat iemand vraagt om het vragen, omdat er anders geen contact plaatsvind en dat ongemakkelijk voelt.

Tja spontaniteit, ik kan het wel als ik niet te depressief ben en als ik me veilig voel , maar het is geen verplichting in het leven of zo. Je mag wat introvert zijn. 

Ik ben ook n onzeker persoon ,  en nee , daar ben ik niet zo  blij mee op zich . 
Het maakt mijn eigen leven onnodig moeilijk , maar kijk,...  het is ook  geen misdaad of een  fout te noemen. 

Ook zijn er mensen die gewoon van huis uit geen sociale vaardigheden geleerd hebben gekregen, geen voorbeelden, heel beperkte communicatie in een gezin, weinig open constructiieve interesse in n ander, of communicatie laten vergezellen met een zweem van last / afkeuring/ oordeel  zodat de communicatie en het contact gewoon vervelend is en je je niet uitgenodigd voelt om nog iets te delen. 
Met een beetje pech is dat het contactgedrag wat je dan hebt aangeleerd gekregen en ga je dat ook Buitenhuis vertonen waardoor het daar allemaal ook niet vlot en je telkens faalt en teleurstelling ervaart. (Daar heb ik zelf wel last van gehad in mijn leven.) 

Wel interessant wat je beschrijft.  Het is heel menselijk,  en eigenlijk ook helemaal niet abnormaal of een ziektebeeld of n stoornis, ongemakkelijk kan het wel zijn.

Groetjes

Hallo Mabel,

Thanks voor je reactie.

Het zou best kunnen van dat onzeker, eigelijk is dat ook wel zeker. Dat van die zenuwen is wat anders denk ik, of misschien heeft het er toch wel iets mee te maken. Misschien heeft het ook te maken dat ik voor veel dingen te veel nadenk, hoe, wat, waarom, kleur, vorm en zo meer. Dat je dan onbewust ofzo toch in je hoofd een soort van onrust krijg, en daarom ook dingen ga doen als jutteren met je been als je zit, beetje dom met je beker 'draaien' dat je koffie in de rondte gaat, met een pen draaien/friemen, dat soort ongein.

Wat dat boeien betreft. Vroeger had ik er ook een soort van moeite mee met bepaalde dingen, zoals als ze vragen wat voor muziek luister je. Vroeger had ik zo'n idee van beetje rock enzo. Nou boeit het me gewoon geen ruk. Metallica vond ik, en nog steeds goed. Later zijn er ook andere bands bijgekomen die ik veelal via youtube ben tegengekomen. Daar zit wel aardige herrie tussen. Op mijn werk zei er ook wel eentje van wat een teringherrie. Ik zei ook, inderdaad, maar ik vind het goed. Ja, wat dat soort dingen ben ik, gelukkig, makkelijker in geworden. Dat ik van bepaalde dingen het gewoon geen ruk kan schelen wat iemand er van vind. Net als mijn hobbies. Ik vind het leuk om te doen (momenteel iets minder maar ...) dus ...

Dat 'uithoren' was wel prettig eigenlijk. Zoals ik al zei, zelf zou ik niet zo gauw tegen haar beginnen te praten maar toen ze mij 'lastig' kwam vallen hadden we wel een leuk gesprek. En daarna gingen we samen met  de trein van en naar werk enzo. Ben toen ook nog een keer thuis geweest (ook om een ontwerp te maken voor de kamer) en hebben we nog een keer afgesproken en ergens wat wezen eten en drinken. Op de één of andere manier voelde dat gewoon goed. Gewoon een soort van eng eigelijk, haha. Alleen jammer dat ik geen contact meer heb (ligt aan mij). Zal toch eens facebook aan moeten slingeren.

Van die sociale vaardigheden ligt denk niet van dat uit huis geleerd gekregen. Ik heb een zus en, was vroeger al zo, je hoorde niet anders van 'ik heb mensen ontmoet in de trein, blala, en daar heb ze dan wel eens contact mee. Of ze komt ergens in de stad of weet ik veel waar iemand tegen. 
Het is misschien niet abnormaal zoals je zegt, ongemakkelijk is het wel inderdaad.

Hé hallo en welkom

Lijkt me fijn dat je al een beetje 'boeiend' bent over je muzieksmaak. 
M'n vriend/meneer/partner luistert naar nog verschrikkelijkere teringherrie dan metal, hahaha
En ik luisterde vroeger naar electronische teringherrie, lees hardstyle en hardcore. 
Het enige wat een beetje jammer is, is als hij 3 dagen festival teringherrie wil gaan en ik na 1 dag echt weer ff m'n rust nodig heb nu.
Misschien met het idee van doe eens wat, zou je ook naar een muziekevenement kunnen gaan en zien hoeveel anderen dezelfde muziek leuk vinden.

Heb je wat vrienden of iemand bij wie je je geaccepteerd voelt? 

Ik heb het idee dat dat 'uithoren' waarschijnlijk ook gewoon interesse is, misschien een poging om te ontdekken of jullie wat dezelfde dingen leuk vinden. 
Trouwens helemaal oké als je wat meer introvert bent, of wat rustiger in de omgang. Niks mis mee vind ik.
Lijkt me vooral vervelend als je er zelf last van hebt dat je anders wil zijn.

Groetjes

Precies wat Joy zegt , je bent ook prima zo hè. 

Je hoeft geen supervlotte man van de wereld oid  te worden, maar natuurlijk mag je eens hier en daar wat willen aanpassen en uitproberen. 
Zoiets kan een leuk experiment zijn zelfs. 
Persoonlijke ontwikkeling noemen ze dat dan. Daar kun je overigens ook  cursussen in volgen , waar mensen op elkaar in groepsverband oefenen met contactuele onzekerheden.  Zoiets kan leuk zijn, en levert ook onderling contacten op, schaamte  aan ongemak zijn dan al snel geen drempel meer. 

Ik ken meer motorisch onrustige mensen. Niet iedereen kan maar stil op n stoel zitten. In principe is een mens daar van nature  niet eens voor gemaakt.  

Maar als het jou stoort dat je een mogelijk  nerveuze indruk wekt ,  zoek ook eens op tips op internet, er is vast een trucje op toe te passen. 

Groet

Trouwens helemaal oké als je wat meer introvert bent, of wat rustiger in de omgang. Niks mis mee vind ik.
Lijkt me vooral vervelend als je er zelf last van hebt dat je anders wil zijn.

Ik hoor dat wel vaker ja. Dat het niet uitmaakt, dat iedereen is zoals ie is... of opmerkingen wat er op lijkt. Kan wel zijn maar het gevolg is dus toch dat ik het niet echt 'naar mijn zin heb', geen vrienden enzo en dat ik dus af en toe hier rondhang. Als ik er geen problemen mee zou hebben zou ik dit forum ook niet hebben gevonden 

Is inderdaad wel fijn ja. Ik heb het niet met alles, maar wel met veel dingen, zoals muzieksmaak bijvoorbeeld. Op mijn werk, veelal jonge(re) gasten hebben beetje dezelfde muzieksmaak, het meeste ken ik niet eens en wil dat ook zo houden. Ook qua auto's. Ze vinden zwarte velgen mooi, ik vind er geen ruk aan, heb ik ze ook gezegd. Komen ze van 'mooie auto', zeg ik 'ja wel gaaf, alleen die velgen zijn ruk'. Ook houden ze veelal van 'dure' auto's, lopen ze te blaten over dikke audi's enzo. Niet mijn ding. Dat weten ze ook wel inmiddels, haha.
Dus dat wat dat betreft is het wel de goede kant op gegaan moet ik zeggen. Maar voor de rest ...

Het is zeker vervelend als je er zelf last van heb. Dat ik stil(ler) ben dan de gemiddelde mens, of andere hobby's heb oké, maar bepaalde dingen irriteren me gewoon. Ik heb wel eens dat ik iets wil hebben en dan ga ik effe de stad in. Maar meestal is het gewoon van komt wel, ik ga morgen wel. Resultaat, weken, maanden nog niks. Het heeft ook een voordeel: het bespaart geld. Dat dus, en ook die besluitloosheid. En ook dat ik geen relatie heb. Aan de ene kant denk je van je ben lekker aan het hobby'en (prutsen meer eigenlijk), aan de andere kant zie je overal mensen gezellig uit eten, op vakantie gaan, of gewoon lekker op d'r gemak gezellig op een braderie of festival rondhangen. D'r zijn dan van die dingen die je wel leuk vind maar om er dan alleen rond te gaan hangen ... dat is het ook niet echt.


Mabel

Ik ken meer motorisch onrustige mensen. Niet iedereen kan maar stil op n stoel zitten.  

Maar als het jou stoort dat je een mogelijk  nerveuze indruk wekt...

Ik kan het wel maar ligt ook, zit ik net te bedenken, ook wel aan de omgeving. Thuis, beetje internetten, film kijken, heb ik er niet echt last van. Bijvoorbeeld op mijn werk, met s'ochtends bakkie drinken begin ik toch al gauw met mijn koffie te 'slingeren' (weet effe niet hoe je het noem).

Het stoort me niet echt of ik nou wel of niet een nerveuze indruk werk, alleen voor mezelf. Gewoon irritant.

Het irritant zijn voor jezelf herken ik ook, haha.
Zo frustrerend af en toe!

Zo te lezen lijkt het me dat je het op je werk wel oké hebt. Een baas die wat begrip toont is fijn en niet altijd vanzelfsprekend. Waarschijnlijk zijn ze hier wel tevreden over het werk wat je levert.

Heb het idee dat je vooral wat aansluiting zoekt, toch? 
Misschien zie je het zitten om ook eens naar een concertje ofzo te gaan (ik ben ook heeel vaak alleen overal geweest) vast ongemakkelijk en het idee dat mensen het maar raar vinden dat je alleen bent. Maar hè, je doet dat dan wel maar! 
Kun je hier van je afschrijven hoe het was, positief of negatief maakt niet uit. 

Groetjes

Qua werk heb ik het denk wel getroffen. Ik werk er nou een paar jaar en we zijn al met z'n alle naar een beurs geweest (was meer een soort 'kroegentocht'   ), keer uit eten omdat de 'baas' met pensioen ging en 2x naar beachvolleybaltoernooi, erg gezellig, ook aardig laat geworden haha. Ook leuk pakketje met kerst, zelfs met pasen een doos met lekkere dingen. Wat dat betreft ... En nou ook, paar keer een gesprek gehad en ja ...

Wat concerten enzo betreft zou ik niet zo gauw doen denk. Ben wel een paar keer naar een soort van festival in de buurt geweest. Gezellig park-achtig iets (wist heel niet dat het er was maar goed...) lekker weer, een bar, verschillende kramen met lekker eten. Was wel gezellig. Maar toch, zo in je eentje is het toch ... Wat wel leuk was, op een gegeven moment tikte er iemand me op me schouders. Dacht huh, draaide me om en er stonden 2 mensen die gedag zeiden. Ik was een tijdje terug bij ze geweest voor mijn werk. Had me collega geholpen toen. Dat was wel leuk, had ik niet verwacht. Trouwens ook eens een keer gehad bij de patatboer op de hoek. Toen zei er ook ineens een vrouw van Hey hallo. Moest effe denken (ken niet zo veel mensen é), Ik zei ook: Hai, effe denken hoor haha. Was het iemand waar ik ook was geweest voor mijn werk. Ik zei: je ben ook aardig eindje uit de buurt. Effe praatje gemaakt, was wel leuk. Ook wel apart dat dan mensen gedag zeggen waar je wel eens ben geweest voor werk. Heb ik toch iets goed gedaan 

Maar wat die concerten enzo betreft ... het is inderdaad zo ja. Het is, ongemakkelijk weet ik niet, maar het is in ieder geval wel minder gezellig. En dat mensen het maar raar vinden ... fuck it. Ben ook eens aan het rondkijken voor een cursus oid. Pas geleden begonnen met een kleurcursus, zoals ik het zelf noem (zie ander topic) en hoewel ik er pas 1x ben geweest voelt het gewoon goed. Leuke mensen enzo.

Kun je hier van je afschrijven hoe het was, positief of negatief maakt niet uit. 

Zai ik doen, thanks.

Ben trouwens ook vandaag weer naar die psycholoog geweest. Heb het één en ander verteld en een poging gewaagd om uit te leggen hoe of wat ik voel (wat ik zelf ook niet helemaal weet), dat ik een soort onrust heb, vaak met me been jutter of dat soort ongein, en geloof dat er niet veel meer uit kwam dat het goed was om dan meer te bewegen, een wandeling maken ... Daar heb ik dus niet veel aan. Ook als ik iets niet helemaal wist, of ... viel regelmatig een soort van stilte. Bij de 1e keer had ik al een beetje een gevoel van ... laat maar. Ik stond ook na nog lang geen half uur alweer buiten. Ben wel leuk bezig geweest in de tuin, thuis, was wel lekker weer, maar in principe, voor de rest was het wel zonde van mijn 'vrije dag'. Ik ga het nog één keer proberen.
Ondertussen kijk ik eens rond voor een ander iemand / alternatief. Dus als iemand nog ideeën of tips heeft, dan hoor ik het graag.

Ik krijg de indruk dat je behoefte hebt aan een soort 'mentor' ,, dat hoeft niet perse een psycholoog te zijn. Zoek eens op internet onder coach , begeleiding, ontwikkeling , oid . 

Groet

Heeerlijk als je een tuin hebt.
Waarom dan zonde van je vrije dag?  Lijkt me lekker wat rommelen in je tuintje, beetje gezelig maken, bloemetje planten, beetje voer voor vogels hangen..



Hoe mogen we je eigenlijk noemen? Don't know? 
Ik wou even zeggen (en dat kan eigenlijk heel verkeerd overkomen) dat het best fijn is om ook even wat te lezen van iemand die 'gewoon' wat onzeker is en misschien sociaal zich wat ongemakkelijk kan voelen ofzo.
Dat is echt niet bedoeld om je niet serieus te nemen hoor. Of om te zeggen dat het niks is, wat het kan en zal behooorlijk in de weg zitten! 
Maar geen ptss, angsstoornis, pillengedoe en doodswensen, borderlinetrekjes ect. ect.
'Gewoon' onzeker over je bakkie koffie geknoei en teringherrie muzieksmaak

( het is echt positief bedoeld hè)