Hallo bert,

Vandaag gaat net als alle andere dagen (zo lijkt het tenminste) Ik hijs mezelf uit bed, help mijn dochter naar school en ga weer terug, doe uiteindelijk wat kleine dingen in het huishouden, maar dat kost zo verschrikkelijk veel energie. Daarom vroeg ik in een ander topic ook, hoe anderen dat doen, sommigen werken zelf ook nog, wauw. Ik heb heel lang het idee tegen gehouden dat het komt door vroeger, dat vond ik zo'n  dooddoener, maar ik krijg nu schematherapie en ik heb daar geleerd, dat ik inderdaad oude patronen hanteer, waar ik nu niks meer aan heb, maar vroeger van nut waren. Ze afleren is nog een hele kluif, het erkennen dat ze er zijn vind ik al zo deprimerend en als ik me dan bewust ben dat ik oud gedrag vertoon word ik er wel eens moedeloos van, ik leer het nooit. mijn psychiater begon er laatst over dat ik wellicht de risperidon kan gaan verlagen als ik klaar ben met de therapie, ik schrok me een hoedje, zoals jij zonder medicatie red ik niet. Ik vind het zo knap dat jij dat wel gewoon probeert en wens je er heel veel sterkte mee.

groet,

Run

Hoi Run,

Je schrijft:
Ik heb heel lang het idee tegen gehouden dat het komt door vroeger, dat vond ik zo'n  dooddoener, maar ik krijg nu schematherapie en ik heb daar geleerd, dat ik inderdaad oude patronen hanteer, waar ik nu niks meer aan heb, maar vroeger van nut waren. Ze afleren is nog een hele kluif, het erkennen dat ze er zijn vind ik al zo deprimerend en als ik me dan bewust ben dat ik oud gedrag vertoon word ik er wel eens moedeloos van, ik leer het nooit. 

Wat je schrijft snap ik heel goed, zeker omdat je nu een sombere periode door maakt. Ik vind het idee dat mijn jeugd een rol heeft gespeeld niet zo zeer een dooddoener, eerder iets waar toch niets meer aan te veranderen valt. Toch heeft het onderzoeken van mijn jeugd (voor zover ik mij er nog iets van herinner) wel iets opgeleverd. Zo ben ik bijvoorbeeld uitgebreid met mijn zus in gesprek gegaan en ervaringen uitgewisseld. Onze band is daardoor een stuk warmer geworden.
Het afleren van oude patronen was voor mij ook een onmogelijke opgave, een beetje minder van hetzelfde. Wat mij wel hielp was te fantaseren over een nieuwe versie van mijzelf. Zonder dwang of druk mijzelf onderzoeken. Fantaseren over wat zou ik anders willen in mijn leven en wat is er voor nodig om eerste stapjes te zetten.  Meer in de richting van geboeid onderzoeken bij mijzelf wat er allemaal niet mogelijk zou kunnen zijn. Rome is niet in één dat gebouwd en mijn proces duurt ook al weer zo'n 4 jaar. Maar vooral het geboeide, het nieuwsgierige zoeken naar mogelijkheden zou ik je zo toe wensen.

Groet, Bert

Dag bert,

Dat onderzoeken van jezelf doe je dat helemaal in je eentje of krijg je daar hulp bij? 
Bij mij zijn mijn ogen behoorlijk open gegaan tijdens schematherapie, waar ik leerde waarom ik bepaald gedrga laat zien en dat dat nu echt niet meer nodig is. Ik weet niet goed wie ik ben, dus zelfonderzoek lijkt me heel lastig. Ik weet niet precies wat ik wil en al helemaal niet hoe, maar misschien is dat nu ook nog een stap te ver, moet ik eerst eens ontdekken wat ik wil, niet wat anderen van me  verwachten, maar wat ik daadwerkelijk zelf wil, dan kom ik er misschien  achter wie ik ben en wat ik voorstel. Het is nog een hele weg te gaan, jij bent duidelijk al verder op weg. Maar zoals ik me afvroeg doe je dat in je eentje of krijg je daar hulp bij?


groet,
Run

Hallo Run,

Ja, ik deed en doe het inderdaad grotendeels zelf. Heb sterk de behoefte zelf achter het stuur te zitten en in mijn tempo op ontdekkingsreis te gaan. Eigenlijk ben ik er nog niet zo lang geleden achter gekomen dat ik een erg sociaal mens kan zijn, maar in de kern behoorlijk introvert ben.
Iemand die introvert is haalt de kwaliteit van zijn leven vooral uit zichzelf, in tegenstelling tot extroverte types die juist veel mensen om zich heen nodig hebben om het leuk te hebben. Dus als iets mij bezig houdt keer ik naar binnen en ga op zoek. Pas als ik er bijna uit ben ga ik er met anderen over praten. Ik ben in het begin wel een half jaar naar een (door mij geselecteerde) psycholoog langs gegaan. Ik heb met hem onderzocht of mijn depressie endogeen van aard waren (lees komt van binnen uit, weinig aan te doen dus rekken en er bij blijven) of dat deze voortvloeide uit mijn jeugd. Eigenlijk wist ik het antwoord al, maar we kwamen samen tot de conclusie dat mijn depressies hun oorsprong vinden in mijn jeugd. Daar was ik blij mee, want het betekende dat ik er in het hier nu actief mee aan de slag kon. Daarna heb ik hem nog een tijd gebruikt om mijn vorderingen te vertellen en mijn vraagstukken te bespreken. Fijne man die ook in staat was zijn eigen gevoelsleven met me te delen als ik er om vroeg. Gelijkwaardig contact. Maar natuurlijk doe ik niet alles alleen maar bovenstaande is wel de kern.

Ik weet niet goed wie ik ben. Ik ben eigenlijk nog nooit iemand tegen gekomen die daar het antwoord al op had gevonden. Zijn al zeker 100 boeken over geschreven, maar geen helder antwoord.
Inderdaad ontdekken wat ik graag wil staat bij mij regelmatig op de agenda. Ik kies dan altijd voor kleine doelen waarbij ik het gevoel heb dat ik er toe doe. Mijmeren en langzaam aan ontdekken Run.

Groet, Bert

Hallo Run,

Ja, ik deed en doe het inderdaad grotendeels zelf. Heb sterk de behoefte zelf achter het stuur te zitten en in mijn tempo op ontdekkingsreis te gaan. Eigenlijk ben ik er nog niet zo lang geleden achter gekomen dat ik een erg sociaal mens kan zijn, maar in de kern behoorlijk introvert ben.
Iemand die introvert is haalt de kwaliteit van zijn leven vooral uit zichzelf, in tegenstelling tot extroverte types die juist veel mensen om zich heen nodig hebben om het leuk te hebben. Dus als iets mij bezig houdt keer ik naar binnen en ga op zoek. Pas als ik er bijna uit ben ga ik er met anderen over praten. Ik ben in het begin wel een half jaar naar een (door mij geselecteerde) psycholoog langs gegaan. Ik heb met hem onderzocht of mijn depressie endogeen van aard waren (lees komt van binnen uit, weinig aan te doen dus rekken en er bij blijven) of dat deze voortvloeide uit mijn jeugd. Eigenlijk wist ik het antwoord al, maar we kwamen samen tot de conclusie dat mijn depressies hun oorsprong vinden in mijn jeugd. Daar was ik blij mee, want het betekende dat ik er in het hier nu actief mee aan de slag kon. Daarna heb ik hem nog een tijd gebruikt om mijn vorderingen te vertellen en mijn vraagstukken te bespreken. Fijne man die ook in staat was zijn eigen gevoelsleven met me te delen als ik er om vroeg. Gelijkwaardig contact. Maar natuurlijk doe ik niet alles alleen maar bovenstaande is wel de kern.

Ik weet niet goed wie ik ben. Ik ben eigenlijk nog nooit iemand tegen gekomen die daar het antwoord al op had gevonden. Zijn al zeker 100 boeken over geschreven, maar geen helder antwoord.
Inderdaad ontdekken wat ik graag wil staat bij mij regelmatig op de agenda. Ik kies dan altijd voor kleine doelen waarbij ik het gevoel heb dat ik er toe doe. Mijmeren en langzaam aan ontdekken Run.

Het was belangrijk voor mij om me niet teveel druk op te leggen. In alle vrijheid en rust bij jezelf stil staan. Het eerste jaar heb ik er mindfulness bij gebruikt. Ik zat voortdurend in mijn hoofd en heb die techniek gebruikt om wat ruimte te maken in mijn hoofd en in het hier en nu te komen en even te blijven. Wil je wat vertellen over de oude patronen die niet meer bij je passen vandaag?

Groet, Bert

Dank je wel Bert voor je heldere en mooie persoonlijke verhaal. Ik herken me 100% in hoe jij naar depressie kijkt, ik zie dat ook zo. Heel fijn dat je dit (nog eens, en zo bondig) verwoordt en deelt, het is een belangrijke kijk die haaks staat op wat je in de zorg veel tegenkomt. Daarom juist zo belangrijk om aandacht aan te geven.

En dat doe jij hier.

Dankjewel daarvoor

Goedemorgen Bert en Run

Een vraag die nu opkomt bij mij is of je dan nu anders met depressieve gevoelens om gaat nu of dat depressie wegblijft. 

Mooi dat de psycholoog je hielp uitzoeken Bert.
Hoe werkt het dan dat je daardoor niet zo snel in depressie terecht komt. 

Schematherapie helpt kennelijk ontdekken welk overbodig gedrag je nog vertoont begrijp ik. Dat lijkt me mooi
Bij mij is het alsof ik halverwege opgeef telkens bij klussen en taken. Angst voor succes
ken ik goed. En de boel zelf in het hindert laten lopen alsof ik me snel verveel als het goed gaat. 
Toch heb ik ook wel gekke unieke creatieve dingen voor elkaar gekregen met allerlei werk.

Het lijkt zo een tegenstelling in mij
Herkenbaar?

Hallo Vera,

Je schrijft:
Ik herken me 100% in hoe jij naar depressie kijkt, ik zie dat ook zo.
Misschien toch een lichte correctie. Het is zoals ik kijk naar mijn leven met depressies. Mijn situatie.
Er zijn verschillende invalshoeken om naar depressie te kijken, allemaal even waardevol. Waar het om gaat denk ik is dat je de invalshoek kiest waar jezelf het meest aan hebt. 

---

Hallo Dipjes,

Schematherapie heb ik zelf nooit gehad. Ik denk wel dat het mooie inzichten kan geven.

Of de depressie weg gaat blijven weet ik natuurlijk niet.
Wat wel een rol speelt is dat ik minder bang ben voor een nieuwe depressie. Dat komt mede doordat mijn laatste depressie 3 jaar geleden milder aan voelde. Ik had voor het eerst het gevoel dat ik zelf nog achter het stuur zat, het lukte me er een beetje aan toe te geven, maar wel wat grenzen te blijven stellen. Een ander belangrijk verschil was dat mijn eigenwaarde niet onderuit ging.

Wat vandaag een rol speelt nu ik een dip heb (noem het bewust geen depressie) is dat ik mijn gevoelsleven wat ontrafelt heb. Zoals bijvoorbeeld lusteloos en weinig energie, veel in mijn hoofd zitten of soms de neiging hebben mensen te ontwijken. Ik vlucht er niet meer voor, voel hoe het aan voelt. Stel dan even minder hoge verwachtingen aan mijzelf maar blijf wel mijn grenzen bewaken van wat ik nog acceptabel vind.    

Tenslotte wat voor mij erg belangrijk is mijn eigenwaarde (en zelfvertrouwen) te blijven onderhouden en voeden. 
Dat doe ik vooral door te blijven werken als ervaringsdeskundige bij MEE (vrijwilligerswerk). Het vanuit de principes van Herstelondersteuning mensen ondersteunen bij het vinden van hun eigen weg naar herstel/net even anders leren leven.

Geeft dat wat antwoord op je vragen Dipjes?

Ja dat geeft antwoord Bert dankje wel. Bizonder dat je nu de ervaring hebt zelf te sturen. En dat de dip minder zwaar is dan voorheen. Ik dacht dat ze meestal moeilijker werden bij voortschrijden van de leeftijd.
Dat sturen zoek ik ook inderdaad. Ben nog lerende hierin maar dan wel met medicatie.
Ben ook weer aan het kijken naar vrijwilligerswerk want heb te weinig het gevoel er voor anderen te kunnen zijn. Dat zou helpen weet ik ook voor mijn gevoel van eigenwaarde.....dat zoek ik nu op het forum door anderen mijn kennis en ervaring te geven. Dat helpt ook wel wat.
De kunst is om de middenweg te bewandelen voor mij, niet doorschieten in hypomanie of diepe depressie. Of dat mogelijk is zal de tijd en het voorbeeld van mensen als jij me leren.

Ja dat geeft antwoord Bert dankje wel. Bizonder dat je nu de ervaring hebt zelf te sturen. En dat de dip minder zwaar is dan voorheen. Ik dacht dat ze meestal moeilijker werden bij voortschrijden van de leeftijd.
Dat sturen zoek ik ook inderdaad. Ben nog lerende hierin maar dan wel met medicatie.
Ben ook weer aan het kijken naar vrijwilligerswerk want heb te weinig het gevoel er voor anderen te kunnen zijn. Dat zou helpen weet ik ook voor mijn gevoel van eigenwaarde.....dat zoek ik nu op het forum door anderen mijn kennis en ervaring te geven. Dat helpt ook wel wat.
De kunst is om de middenweg te bewandelen voor mij, niet doorschieten in hypomanie of diepe depressie. Of dat mogelijk is zal de tijd en het voorbeeld van mensen als jij me leren.

Doe ook vrijwilligerswerk sinds 2,5 jaar het is maar 2 dagen een paar uurtjes per week.
Moet eerlijk zeggen dat ik er vaak tegenop kijk om te gaan, maar ik ga gewoon.
Het is gewoon enorm moeilijk als je heel druk bent in je hoofd om persoonlijke  aandacht te geven aan mensen en je te kunnen concentreren op je taken.
Toch is het fijn dat mensen me waarderen en naar me vragen en heb nog nooit een klacht gehad.
Wel heb ik zelf het gevoel dat dit niet mijn sterkste kant is.
Hoop dat je ook zo iets vindt dipjes.