Nieuwe grens bereikt, twee maanden zonder medicatie.

Mijn stemming en energie wisselen nog behoorlijk. Afgelopen week een training voor ervaringsdeskundigen gevolgd in Utrecht. Ik was vol energie, betrokken bij de verhalen van anderen, kon goed mee doen. Eenmaal thuis nog energie over.
Afgelopen zondag een regendag, ik heb de hele dag lusteloos in mijn stoel gehangen voor de TV, zelfs mijn zelf verzorging kwam niet uit de verf. Vandaag gaat het weer beter, vanmorgen een informatieavond over depressie voorbereid, waar ik een bijdrage aan mag leveren 8 oktober.
Als ik alleen, zonder activiteiten, een paar dagen thuis ben dan zak ik weg. Ben ik bezig met mijn werk lijkt er geen vuiltje aan de lucht.
Herkennen jullie dit?

Ja klopt Bert, toen ik nog Werkte als Coach ging ik gewoon door als ik diep depressief was.
Het Leidde me af om me in anderen te verdiepen, bezig te zijn, anderen te helpen.

Nu ik niet meer werk is Het moeilijker. Alle structuur en activiteit moet uit mezelf komen nu.
Daarom meldde ik me ook weer aan voor vrijwilligers Werk. Het is ook de reden dat ik zo veel op Het forum ben. Nuttig willen zijn he.

---

Ja klopt Bert, toen ik nog Werkte als Coach ging ik gewoon door als ik diep depressief was.
Het Leidde me af om me in anderen te verdiepen, bezig te zijn, anderen te helpen.

Nu ik niet meer werk is Het moeilijker. Alle structuur en activiteit moet uit mezelf komen nu.
Daarom meldde ik me ook weer aan voor vrijwilligers Werk. Het is ook de reden dat ik zo veel op Het forum ben. Nuttig willen zijn he.

Het is precies hetzelfde als je rouwt. Er wordt wel vaker gezegd dat dat  op elkaar lijkt, maar in dit geval zeker. In beide gevallen wil je je brein bezig houden zodat je niet gaat nadenken, piekeren, malen, treuren..

Ik heb dat toch heel anders, als ik flink depressief ben, val ik helemaal stil, dan komt er geen enegrie meer vrij en doe ik niks meer. Heb dan ook weinig interresse in andere mensen, ben dan heel erg op mezelf. Daarom ben ik ook uitgevallen op mijn werk, het ging niet meer, de koek was op. (is).

Loop je bij jullie dan niet het gevaar te veel te gaan werken, om maar niks te hoeven voelen? of begrijp ik het verkeerd?


groet,
Run

Run

Ja dat gevaar is er, bijvoorbeeld bij mij met mijn op alles reageren op de site, dat leidt me af maar irriteert sommige mensen ook. Het is ook wanhoop bij mij hoor, dat ik tenminste dat nog doe. Ook met dat bezoeken van datingsites ging dat zo. Heel obsessief, tot ik moest concluderen dat het daar allemaal bedrog is en om geld gaat. Het zijn bijna allemaal nepprofielen en abonnementen waar je bijna niet vanaf komt terwijl ze zeggen dat het gratis is. Een afrader dus! Maar het geeft wel aan wat jij zegt dat die drang naar afleiding enorm is. Verslavend dus, dat klopt.
Workaholic is ook verslaving. 
Dat jij tot niks komt wordt weleens verklaard doordat depressie hard werken is met alle remmen erop.

Ik heb dat toch heel anders, als ik flink depressief ben, val ik helemaal stil, dan komt er geen enegrie meer vrij en doe ik niks meer. Heb dan ook weinig interresse in andere mensen, ben dan heel erg op mezelf. Daarom ben ik ook uitgevallen op mijn werk, het ging niet meer, de koek was op. (is).

Loop je bij jullie dan niet het gevaar te veel te gaan werken, om maar niks te hoeven voelen? of begrijp ik het verkeerd?


groet,
Run

Ik heb dat ongeveer wel hetzelfde, moeite met alles, schoonmaken, eten, daginvulling...ook geen zin om vrienden over de vloer te hebben.
Voorheen blowde ik veel en was erg veel aan het gamen daar vluchtte ik in.

Ik heb een vriendin die me vaak ondersteund waar ik eigenlijk altijd wel contact mee wil, hoe depressief ik me ook voel.
Komt ook omdat ze me al zo lang kent en ze de enige is die alles van me weet.

Heb wel sterk de behoefte om mensen met klachten te helpen, dan ben ik ten minste niet met mezelf bezig.
Vaak als ik niks te doen heb en nergens behoefte aan heb probeer ik te slapen soms 16 uur op een dag.

Sterkte Run

ja dat klinkt heel bekend, dat eeuwige slapen, volgens mijn man is het niet goed dat ik zoveel slaap, maar ik ben zo moe. Ik heb nu beloofd overdag geen dutjes meer te doen, maar er zijn echt momenten dat ik van gekkigheid niet weet wat ik anders kan doen. Ik word er ook niet fitter van, van het opblijven. De psychiater heeft helaas mijn man gelijk gegeven dat te veel slapen ook kan. Maar wanneer is het te veel slapen? Iedere keer als ik ga liggen, val ik wel echt in slaap en slaap dan ook zeker een uur of langer. Ik vind het moeilijk inschatten wanneer het nu echt te veel is

wel fijn voor je dat je iemand hebt die je ondersteund Desireless. Fijn om een vriend te hebben waar je op terug kan vallen.

groet,
Run

Ik herken eigenlijk alles wat jullie schrijven als ik stil sta bij de laatste 5 jaar van mijn leven.
Een depressieve periode mee maken, waar ik echt alle vrijwilligers werk moest stop zetten. Inderdaad de neiging je te isoleren en geen enkele mogelijkheid meer zien om actief te zijn.
Maar ook het forceert je werk blijven doen, afleiding zoeken, omdat je aanvoelt dat zo'n periode er aan komt en de angst daar voor.
Ook het veel meer slapen herken ik, vaak deed ik dat dan ook gewoon in zo'n sombere periode. Ook een manier om de dag door te komen. Ik heb niet gemerkt dat ik er slechter van werd.
Wat ik er lastig aan vind is om een goede balans te vinden vandaag. Aan de ene kant het lusteloze en passieve gevoel gewoon mee maken en er niet voor weg lopen. Maar dat dan wel weer wat begrenzen er niet helemaal in weg zakken. Lastig vind ik dat.
Gedoceerd aan het werk zijn werkt voor mij wel positief vandaag. Wat wel helpt is dat ik maar weinig erg negatieve gedachten heb deze periode. Dat geeft dan ook wel weer hoop.

Ja dat herken ik Ook, anderen helpen om eigen wanhoop minder te voelen. Over dat slapen: ja tot 16 uur per dag dat wordt een vliegwiel dat je niet zomaar stopt. Wat dat dan weer met je stemming doet.... Je kan moe worden van het moe zijn.... Ik merk ook dat ik het liefst wil slapen, 6-8 u per nacht en soms middagdutje. Maar toch ook iets doen op een dag, wandelen, klusje, hoe klein ook. Voor het gevoel van dat ik nog enige controle heb, nog iets zelf bepaal.....nog iets van wilskracht over heb (normaal juist sterk) lopen door stroop noem ik het wel eens...

Ja dat herken ik Ook, anderen helpen om eigen wanhoop minder te voelen. Over dat slapen: ja tot 16 uur per dag dat wordt een vliegwiel dat je niet zomaar stopt. Wat dat dan weer met je stemming doet.... Je kan moe worden van het moe zijn.... Ik merk ook dat ik het liefst wil slapen, 6-8 u per nacht en soms middagdutje. Maar toch ook iets doen op een dag, wandelen, klusje, hoe klein ook. Voor het gevoel van dat ik nog enige controle heb, nog iets zelf bepaal.....nog iets van wilskracht over heb (normaal juist sterk) lopen door stroop noem ik het wel eens...

Je wordt inderdaad moe van het vele slapen, je ziet er ook slecht uit door weinig beweging.
Het lichaam raakt er ook van in de war, die geeft vaak aan dat het tijd is om te slapen.
Ik val ook af van het vele slapen.
Als ik iets vind wat ik leuk vind dan is er een enorme wilskracht om me daar volledig op te storten.
Uiteraard om maar niet bezig te zijn met mezelf en te vluchten van mezelf.
Maar ok, die tijd dat ik niet met mezelf bezig ben wat uiterst zelden iets oplevert behalve pijn is dan maar weer voorbij.
Vroeger toen ik heel veel aan het gamen was, voelde ik me beter dan nu.
Ik denk als ik niet sterk was en weinig wilskracht had, ik allang hier niet meer was.
Al heeft het opvangen van vele verwaarloosde katten mij ook de wilskracht gegeven door te gaan.
Ik heb zo'n sterk gevoel voor beesten en besteed zoveel aandacht aan ze...ik kon ze niet achterlaten zonder mij.
En wat is er nou mooier dan een hele caravan katten achter je aan, als je boodschappen doet of even het park ingaat.
Ok, je moet wel van dieren houden