Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Leren leven



Dag Liz, hoe gaat het vandaag met je?  Fijne koningsdag gehad gisteren? 

Hier onrust onrust onrust. De gedachten in mijn hoofd zijn echt niet ok. Ik kan er nergens mee terecht. Beste vriendin heeft laten weten dat ze afstand houdt omdat ze het niet meer aankan om mijn verhaal te aanhoren door haar eigen problemen. Ik heb nu echt het gevoel dat alle lijntjes door zijn. Ik tel uur na uur af tot ik naar de therapeut kan. Sorry voor mijn verhaal. Ik moet het ergens kwijt...
Antwoord


Hallo Skanul,

Naar voor je dat jij je zo onrustig voelt.
Wat voor gedachten spoken er allemaal door je hoofd?
Is je bezoek aan jouw therapeut al dichtbij?
Hoor graag van je.
Antwoord


Bert, ik weet niet of ik dit hier durf schrijven wat er door mijn hoofd gaat.
Antwoord


(28-04-2017, 11:25)Skanul schreef: Bert, ik weet niet of ik dit hier durf schrijven wat er door mijn hoofd gaat.

Is het bij jullie ook meivakantie?
Zijn de kinders thuis?
Antwoord


Nee, wij hebben paasvakantie gehad. Kids zijn op school.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Skanul :   • Roos
Antwoord


(28-04-2017, 10:57)Skanul schreef: Dag Liz, hoe gaat het vandaag met je?  Fijne koningsdag gehad gisteren? 

Hier onrust onrust onrust. De gedachten in mijn hoofd zijn echt niet ok. Ik kan er nergens mee terecht. Beste vriendin heeft laten weten dat ze afstand houdt omdat ze het niet meer aankan om mijn verhaal te aanhoren door haar eigen problemen. Ik heb nu echt het gevoel dat alle lijntjes door zijn. Ik tel uur na uur af tot ik naar de therapeut kan. Sorry voor mijn verhaal. Ik moet het ergens kwijt...

De vermoeidheid van je vriendin is verdrietig en herkenbaar. Eigenlijk kan je er van uitgaan dat je het alleen moet doen. Met mij dan natuurlijk en Bert die ons trouw steunt.  

Gisteren wel even Koningsdag buiten geweest  en een Gaastra jas gescoord voor 5 euro. Super knalblauw Jackie.  Maar in de middag was ik totaal overprikkeld. Paniekaanvallen die zich aandienden. Ik kan ze gelukkig erg goed beheersen maar het geeft aan dat mijn hoofd ook alles gebruikt op dit moment.  Einde van de dag een migraine uurtje op mijn hoofd...
Ook vanmorgen was ik nog zo naar dat mijn vader bij mij bleef terwijl de rest op pad ging. Wij zijn pas om half twee in de auto gestapt. De hele ochtend de buikpijn en paniek geprobeerd weg te rusten. Maar uiteindelijk moest ik ook juist weer in beweging om me beter te voelen. We zijn naar de vlindertuin orchideeentuin geweest. Best leuk. Thuis wel direct weer rust genomen. 
Savonds ben ik wel altijd een stukje beter dan overdag. Meer praatjes en humor. Minder angst. 

Alles wat me aan mijn vriend doet denken op dit moment brengt me in paniek. Ik probeer in plaats van weg te draaien de angst nu recht aan te kijken. ..het maakt me boos die paniek. ...ik kijk het aan en zeg: WAT? Wat moet je nou?? Wat wil jè nou? Wat is er nou zo erg nu? Wat beangstigd je nou zo....WAT!! Met een beetje verzet dus eigenlijk bevraagd ik wat er nou is. Ik snap het namelijk niet. Want ook even niet weten is niet erg. Dus die paniek moet gewoon kappuh met me.... 
Ik vecht dus met mezelf. En ik ga winnen verdorie....


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord


(28-04-2017, 23:03)Liz is fighting schreef: De vermoeidheid van je vriendin is verdrietig en herkenbaar. Eigenlijk kan je er van uitgaan dat je het alleen moet doen. Met mij dan natuurlijk en Bert die ons trouw steunt.  

Gisteren wel even Koningsdag buiten geweest  en een Gaastra jas gescoord voor 5 euro. Super knalblauw Jackie.  Maar in de middag was ik totaal overprikkeld. Paniekaanvallen die zich aandienden. Ik kan ze gelukkig erg goed beheersen maar het geeft aan dat mijn hoofd ook alles gebruikt op dit moment.  Einde van de dag een migraine uurtje op mijn hoofd...
Ook vanmorgen was ik nog zo naar dat mijn vader bij mij bleef terwijl de rest op pad ging. Wij zijn pas om half twee in de auto gestapt. De hele ochtend de buikpijn en paniek geprobeerd weg te rusten. Maar uiteindelijk moest ik ook juist weer in beweging om me beter te voelen. We zijn naar de vlindertuin orchideeentuin geweest. Best leuk. Thuis wel direct weer rust genomen. 
Savonds ben ik wel altijd een stukje beter dan overdag. Meer praatjes en humor. Minder angst. 

Alles wat me aan mijn vriend doet denken op dit moment brengt me in paniek. Ik probeer in plaats van weg te draaien de angst nu recht aan te kijken. ..het maakt me boos die paniek. ...ik kijk het aan en zeg: WAT? Wat moet je nou?? Wat wil jè nou? Wat is er nou zo erg nu? Wat beangstigd je nou zo....WAT!! Met een beetje verzet dus eigenlijk bevraagd ik wat er nou is. Ik snap het namelijk niet. Want ook even niet weten is niet erg. Dus die paniek moet gewoon kappuh met me.... 
Ik vecht dus met mezelf. En ik ga winnen verdorie....

Die paniek is zo herkenbaar ja... Het komt uit het niets lijkt het. Één simpele gedachte en daar is het dan...  
Je strijdlust is mooi om te lezen, Liz... Ik pik er ook wat van mee, kan het gebruiken.
Antwoord


Soms huil ik ook hoor en zie ik nergens meer een gat in en weet ik echt niet hoe ik verder moet. Mijn leven is echt een doodlopende straat zonder kinderen huizen of bedrijven. Slechts muren. Het is er dood. Hoe kom ik er in hemelsnaam uit?
Dan denk ik weer....eerst beter worden.  Nu kan ik dat allemaal niet zien. Maar dat maakt de dagen niet minder klote. Het wonen bij mijn ouders is echt een probleem. Op mijzelf wonen zou dat ook eigenlijk niet oplossen. Want ik ken niemand . Iedereen van mijn leeftijd is hard aan het werk. Heeft een gezin. Kinderen. 
En ik hang half overboord te spartelen


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord


(28-04-2017, 23:26)Liz is fighting schreef: Soms huil ik ook hoor en zie ik nergens meer een gat in en weet ik echt niet hoe ik verder moet. Mijn leven is echt een doodlopende straat zonder kinderen huizen of bedrijven. Slechts muren. Het is er dood. Hoe kom ik er in hemelsnaam uit?
Dan denk ik weer....eerst beter worden.  Nu kan ik dat allemaal niet zien. Maar dat maakt de dagen niet minder klote. Het wonen bij mijn ouders is echt een probleem. Op mijzelf wonen zou dat ook eigenlijk niet oplossen. Want ik ken niemand . Iedereen van mijn leeftijd is hard aan het werk. Heeft een gezin. Kinderen. 
En ik hang half overboord te spartelen

:,(
Maar hoe kan je nu beter worden als er niet eerst iets verandert? De depressie komt toch van ergens? Of zie ik het verkeerd om?
Antwoord


Een stukje beter met medicatie en therapie. Dan weer een beetje beter door dingen in mijn leven te gaan toevoegen die me blij maken.  Zoiets. En daar zijn verdorie ook de hulpverleners voor. Ze gaan me maar helpen.  

Maar herstel van depressie begint op vele fronten
 IIk denk dat ik het zonder medicatie waarschijnlijk niet kan. Mijn kop heeft ook echt een reactie die aansluit op de theorie van stofjes tekort.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Leven zonder medicatie Started by Bert
202 Replies - 42,932 Views
10-12-2021, 11:11
Laatste bericht: Nick



Gebruikers die dit topic lezen:
3 gast(en)