Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Hoe help/steun ik


#1

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw hier en zoek eigenlijk hoe ik me zou kunnen opstellen, tips, wat dan ook.
Als moeder maak ik mij zorgen om mijn jongvolwassen zoon. Ik vermoed dat hij depressief is. Praten is lastig en moeilijk. Hij zegt vaak alleen het hoognodige en bij diepere gesprekken haakt hij al snel af.
Ik voel me nutteloos en soms onzeker, doe ik wel genoeg, kan ik meer doen, zeggen?
Wat moet ik juist laten?
Ben soms radeloos  Undecided

Ik hoop hier wat meer inzicht te krijgen,

Groetjes, Lelietje
Antwoord

#2

Hoi Lelietje, welkom op het forum! Ik schrijf hier als "partner van" , dus begrijp wel hoe jij je voelt op dit moment. Een echte gebruiksaanwijzing is er helaas niet. Heb je al eens gewoon gezegd dat je je zorgen maakt om hem? Of gevraagd of hij hulp nodig heeft?
Antwoord

#3

(24-09-2018, 15:45)Positiva schreef: Hoi Lelietje, welkom op het forum! Ik schrijf hier als "partner van" , dus begrijp wel hoe jij je voelt op dit moment. Een echte gebruiksaanwijzing is er helaas niet. Heb je al eens gewoon gezegd dat je je zorgen maakt om hem? Of gevraagd of hij hulp nodig heeft?

Hoi Positiva,
Dank voor je reactie!
Ik tast in het duister en ben bang dat ik door wat ik zeg of doe juist verkeerd bezig ben.
Wel fijn om een 'lotgenoot' te hebben..
Ik heb dat idd gezegd en ook hulp aangeboden, hij lijkt zich daar niet om te bekommeren.
Meestal is er geen dynamiek in een gesprek en kan nergens over doorvragen.
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 24-09-2018, 18:09 door Ray.)

Hoi Lelietje,

Misschien heel flauw, maar het klinkt als pubergedrag en dat kan best lang duren, zelfs tot in de twintig.

Als dat het is, is er ook geen recept want elke puber is anders, maar dan hoef jij je in ieder geval geen zorgen te maken.
Vraag regelmatig, maar niet meer dan één keer per dag, hoe het gaat en ga daar pas verder op in als hij dat ook doet.
Mocht hij wél depressief zijn, dan zou ik hetzelfde doen trouwens.

Ik ben nu 58 en ik kan me herinneren dat mijn ouders tot mijn 25e niet echt van mij genoten hebben. Ik was dus zo'n langdurige puber, maar het is best goed gekomen, geloof ik. 

sterkte,
Ray
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Ray :   • Lelietje
Antwoord

#5

(24-09-2018, 18:07)Ray schreef: Hoi Lelietje,

Misschien heel flauw, maar het klinkt als pubergedrag en dat kan best lang duren, zelfs tot in de twintig.

Als dat het is, is er ook geen recept want elke puber is anders, maar dan hoef jij je in ieder geval geen zorgen te maken.
Vraag regelmatig, maar niet meer dan één keer per dag, hoe het gaat en ga daar pas verder op in als hij dat ook doet.
Mocht hij wél depressief zijn, dan zou ik hetzelfde doen trouwens.

Ik ben nu 58 en ik kan me herinneren dat mijn ouders tot mijn 25e niet echt van mij genoten hebben. Ik was dus zo'n langdurige puber, maar het is best goed gekomen, geloof ik. 

sterkte,
Ray

Dankjewel. Ray
Ik hou dit in gedachten
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
28-04-2023, 09:59
Laatste bericht: Jarno
  Steun Started by franc1711
28 Replies - 7,889 Views
04-05-2021, 17:08
Laatste bericht: franc1711
  Steun aan mekaar Started by ChibiChiii
4 Replies - 1,382 Views
17-04-2020, 23:51
Laatste bericht: ChibiChiii
25-04-2019, 12:06
Laatste bericht: Shalin



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)