hoi allemaal,

Ik (V,17) ben onlangs gediagnostiseerd met depressiviteit en heb het daar best zwaar mee. Ik somber, heb enorme stemmingswisselingen, voel me buiten mezelf staan, veel huilbuien maar ook veel agressie. Soms lig ik in bed en dan beginnen mijn armen te tintelen met het gevoel dat ik iets of iemand pijn moet doen, dit trekt door tot in mijn hoofd en ik word compleet gek. Ik voel me door nirmand begrepen. Vriendinnen niet, familie niet en zelfs door mijn therapeut niet. Ik hoop via dit forum iemand  te vinden om te praten <3

Liefs Maan

Hoi Maantje,

Wat akelig voor je dat je al zo vroeg zulke gevoelens, gedachten en ervaringen hebt.
Ik zie niet de duidelijke kenmerken van depressie in je bericht staan, maar misschien kan je wat meer info geven.
Blijkbaar is er iets gebeurt wat je nog niet vermeldt hebt, het onbegrip van alle kanten kan daar ook de oorzaak van zijn.
Je kan hier chatten met leden wat niet zichtbaar is voor niet leden, wil je niet dat alle leden je verhaal kunnen lezen, kan je een persoonlijk bericht sturen.

Sterkte Maantje.

Hoi Maan,

Ik hoop dat je hier wat herkenning en begrip vindt.
Ik herken wat je beschrijft wel van toen ik zo oud was als jij. 

Bij mij kwam het doordat ik niet mijzelf kon zijn thuis, ik had o.a. een dominante moeder die alles wilde bepalen. De situatie thuis was lastig uit te leggen aan vrienden en ze begrepen het niet. Daarnaast liep het op school ook niet lekker. Emotioneel gezien kon ik eigenlijk bij niemand terecht. Ik wilde het huis uit, maar wist niet hoe want ik had niet geleerd zelfstandig te zijn.
Ik voelde mij machteloos en boos.

Hoe is dat bij jou? Heb je zelf een idee waar de huilbuien en frustratie vandaan komen?

Hallo Maan,

Ik zat op jou leeftijd ook slecht in mijn vel. Hoe ziet je leven er uit? Vertel eens wat meer .

Groetjes, Mabel

Ik had dit ook op jouw leeftijd. En heb het nu terug. Bij mij was de diagnose, adhd, ptss, borderline, angst en dwang, depressie en neiging tot psychose en manie. Je kunt je voorstellen hoe moeilijk ik het heb in het leven. Voel me niets of niemand. 
Had geen ouders, enkel een bullebak die energie putte uit me te vernederen en te slaan. Zo ben ik opgegroeid en daar pluk ik nu rot fruit van. 

Ik hoop dat jij wel de weg vind om het tij te keren en gelukkig kan worden.