Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Even voorstellen


#1

Hallo,

Na wat getwijfel, ga ik me toch maar voorstellen hier. Ik hoop hier lotgenoten tegen te komen en daar wat van te kunnen leren en elkaar te helpen waar dat kan. 
Ik heb in 2010 een ernstige depressie doorgemaakt. Na instellen op medicatie, een opname in een herstellingsoord, ben ik daar weer redelijk uitgekomen. Helaas zijn de klachten nooit helemaal verdwenen en daar wen je aan. Ik heb er daarom ook te laat erg in gehad, dat het weer mis was. Ook door gezondheidsproblemen met o.a. schildklier. Nu zit ik sinds half januari in de ziektewet. Heb hulp via de POH van de huisarts en een online Ehealth programma, maar dat helpt niet genoeg. Nu afgelopen vrijdag intake gehad bij een psychologen gebeuren en waarschijnlijk kan ik daar snel starten met therapie. Dat wordt waarschijnlijk 2x per week. 

Zoals ik me nu voel, denk ik nooit meer aan het werk te kunnen, maar probeer toch de moed erin te houden. En liever gezond zonder werk, dan steeds weer gezondheidsklachten met werk. 

Ik heb hier al verschillende verhalen gelezen en vind dat best heftig. Ik hoop ook echt dat lotgenotencontact helpt en me niet verder de put in trekt. Hoe ervaren jullie dat?

Groetjes,
Aline
Antwoord

#2
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 10-04-2017, 17:13 door Liz is fighting.)

(10-04-2017, 16:10)Aline49 schreef: Hallo,

Na wat getwijfel, ga ik me toch maar voorstellen hier. Ik hoop hier lotgenoten tegen te komen en daar wat van te kunnen leren en elkaar te helpen waar dat kan. 
Ik heb in 2010 een ernstige depressie doorgemaakt. Na instellen op medicatie, een opname in een herstellingsoord, ben ik daar weer redelijk uitgekomen. Helaas zijn de klachten nooit helemaal verdwenen en daar wen je aan. Ik heb er daarom ook te laat erg in gehad, dat het weer mis was. Ook door gezondheidsproblemen met o.a. schildklier. Nu zit ik sinds half januari in de ziektewet. Heb hulp via de POH van de huisarts en een online Ehealth programma, maar dat helpt niet genoeg. Nu afgelopen vrijdag intake gehad bij een psychologen gebeuren en waarschijnlijk kan ik daar snel starten met therapie. Dat wordt waarschijnlijk 2x per week. 

Zoals ik me nu voel, denk ik nooit meer aan het werk te kunnen, maar probeer toch de moed erin te houden. En liever gezond zonder werk, dan steeds weer gezondheidsklachten met werk. 

Ik heb hier al verschillende verhalen gelezen en vind dat best heftig. Ik hoop ook echt dat lotgenotencontact helpt en me niet verder de put in trekt. Hoe ervaren jullie dat?

Groetjes,
Aline

Hi Aline,

welkom. Een tweede keer een zware depressie, schrijft hier terug.
Wat betreft je vraag: mij helpt het wel om contact te maken met lotgenoten. Je zal zelf snel genoeg merken of je dit contact fijn vind of juist niet.
Je ziet mij op het moment veel op het forum reageren, omdat ik weinig  anders heb momenteel en erg behoefte heb aan contact. Dus mij helpt het wel.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liz is fighting :   • Aline49
Antwoord

#3

Hoi Liz,

Ik hoop dat het mij ook gaat helpen en ik misschien iets voor anderen kan betekenen. Ik heb al e.e.a. van je gelezen, is niet makkelijk (netjes gezegd)... En op het moment dat je erin zit, niet voor te stellen dat je er weer uit komt. Maar het is me de eerste keer gelukt, dus hoop op betere tijden. Ik hoop dat dat ook voor jou gaat gelden!
Groetjes, Aline
Antwoord

#4

Hi Aline, dat hoop ik ook. En moet ook echt kunnen.

We hebben altijd nog aan het einde van de rit de ECT, al doen ze dat niet snel.
Ik hoop dat we voor die tijd al opgeknapt zijn, maar anders zeg ik: kom maar op. :-)


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#5

(10-04-2017, 16:10)Aline49 schreef: Hallo,

Na wat getwijfel, ga ik me toch maar voorstellen hier. Ik hoop hier lotgenoten tegen te komen en daar wat van te kunnen leren en elkaar te helpen waar dat kan. 
Ik heb in 2010 een ernstige depressie doorgemaakt. Na instellen op medicatie, een opname in een herstellingsoord, ben ik daar weer redelijk uitgekomen. Helaas zijn de klachten nooit helemaal verdwenen en daar wen je aan. Ik heb er daarom ook te laat erg in gehad, dat het weer mis was. Ook door gezondheidsproblemen met o.a. schildklier. Nu zit ik sinds half januari in de ziektewet. Heb hulp via de POH van de huisarts en een online Ehealth programma, maar dat helpt niet genoeg. Nu afgelopen vrijdag intake gehad bij een psychologen gebeuren en waarschijnlijk kan ik daar snel starten met therapie. Dat wordt waarschijnlijk 2x per week. 

Zoals ik me nu voel, denk ik nooit meer aan het werk te kunnen, maar probeer toch de moed erin te houden. En liever gezond zonder werk, dan steeds weer gezondheidsklachten met werk. 

Ik heb hier al verschillende verhalen gelezen en vind dat best heftig. Ik hoop ook echt dat lotgenotencontact helpt en me niet verder de put in trekt. Hoe ervaren jullie dat?

Groetjes,
Aline

Hoi Aline,

ik ben ook nieuw hier en hoop ook dat contact hier een beetje zal helpen.
Ik zit zelf ook sinds augustus 2016 in de ziektewet door depressie en andere ziekte, ik begrijp jou heel goed als je zegt dat het voelt alsof je nooit meer aan t werk kunt.

Wat fijn dat je al een intake gehad hebt bij een psycholoog, ik hoop dat het je meer zal helpen dan Ehealth.
Als je behoefte hebt om te praten mag je me altijd berichten.

Groeten Rose
Antwoord

#6

Hi Rose en Aline,

van harte welkom!

EHealth is alleen behulpzaam denk ik als je klachten  en depressie niet te zwaar zijn. Mijn subjectieve mening hoor.
Elkaar hier helpen en met elkaar delen is echt behulpzaam. Het maakt je toch een beetje minder eenzaam in je gevecht.

Het idee dat je nooit meer echt hersteld, of echt kan werken komt hier bij mij ook wel naar boven hoor. En voorlopig is dat zeker zo. Maar ik besef wel ook dat die manier van denken ook depressief is. Het zijn geen helpende gedachten en ik weet dat het mogelijk is veel over jezelf te leren en zo in theorie iets te vinden waar je heel blij van wordt om te doen en daardoor eigenlijk veel meer energie hebt en mogelijkheden. De uitdaging is dat precies te vinden. Of we het gaan vinden is een tweede, maar wel mogelijk.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#7

(12-04-2017, 15:01)liz is fighting on her own schreef: Hi Rose en Aline,

van harte welkom!

EHealth is alleen behulpzaam denk ik als je klachten  en depressie niet te zwaar zijn. Mijn subjectieve mening hoor.
Elkaar hier helpen en met elkaar delen is echt behulpzaam. Het maakt je toch een beetje minder eenzaam in je gevecht.

Het idee dat je nooit meer echt hersteld, of echt kan werken komt hier bij mij ook wel naar boven hoor. En voorlopig is dat zeker zo. Maar ik besef wel ook dat die manier van denken ook depressief is. Het zijn geen helpende gedachten en ik weet dat het mogelijk is veel over jezelf te leren en zo in theorie iets te vinden waar je heel blij van wordt om te doen en daardoor eigenlijk veel meer energie hebt en mogelijkheden. De uitdaging is dat precies te vinden. Of we het gaan vinden is een tweede, maar wel mogelijk.

Hoi Liz,

ja volkomen mee eens wat EHealth betreft.
Ik denk ook wel dat het zal helpen om hier dingen te delen en elkaars verhalen te lezen, het is altijd fijn om te weten dat je niet alleen bent en er meerdere zijn die zich zo voelen.

Je hebt gelijk wat depressieve gedachtes, maar vind het momenteel erg moeilijk om die niet te hebben.
Ik geloof er ook zeker nog wel in dat er 'iets' is wat mij wel happy zal maken, maar toch voelt het vaak niet zo.

Hoe ga jij om met die depressieve gedachtes?
Antwoord

#8

(12-04-2017, 16:12)Rose schreef:
(12-04-2017, 15:01)liz is fighting on her own schreef: Hi Rose en Aline,

van harte welkom!

EHealth is alleen behulpzaam denk ik als je klachten  en depressie niet te zwaar zijn. Mijn subjectieve mening hoor.
Elkaar hier helpen en met elkaar delen is echt behulpzaam. Het maakt je toch een beetje minder eenzaam in je gevecht.

Het idee dat je nooit meer echt hersteld, of echt kan werken komt hier bij mij ook wel naar boven hoor. En voorlopig is dat zeker zo. Maar ik besef wel ook dat die manier van denken ook depressief is. Het zijn geen helpende gedachten en ik weet dat het mogelijk is veel over jezelf te leren en zo in theorie iets te vinden waar je heel blij van wordt om te doen en daardoor eigenlijk veel meer energie hebt en mogelijkheden. De uitdaging is dat precies te vinden. Of we het gaan vinden is een tweede, maar wel mogelijk.

Hoi Liz,

ja volkomen mee eens wat EHealth betreft.
Ik denk ook wel dat het zal helpen om hier dingen te delen en elkaars verhalen te lezen, het is altijd fijn om te weten dat je niet alleen bent en er meerdere zijn die zich zo voelen.

Je hebt gelijk wat depressieve gedachtes, maar vind het momenteel erg moeilijk om die niet te hebben.
Ik geloof er ook zeker nog wel in dat er 'iets' is wat mij wel happy zal maken, maar toch voelt het vaak niet zo.

Hoe ga jij om met die depressieve gedachtes?

ik denk dat we zo depressief zijn omdat we vaak niet eens herkennen dat we zo hard rondrennen in ons hoofd met die gedachten die helemaal losgeslagen en onrealistisch en lelijk zijn. Ik herkende de jouwe omdat je het hebt opgeschreven en het jouw woorden zijn en niet de mijne.

Ik ben aan het leren er mee om te gaan, en om ze te herkennen.  Herkennen is namelijk de eerste stap. En ik merk dat ze opschrijven, heel verhelderend werkt. Zolang ze in je hoofd zitten, kan je ze bijna niet veranderen of bevechten. Maar als je ze gaat opschrijven ga je ze anders beschouwen. Ik probeer nu ook mijn therapie te delen hier op het forum, die twee weken geleden begon. Ik hoop dat het iemand anders ook kan helpen. Mijn therapeut is voor als nog erg overtuigd van de effectiviteit, maar ik heb nog niet genoeg tijd met hem gehad om het echt te leren.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#9

Hoi Liz en Rose, ik heb wel wat geleerd van de Ehealth, maar toen was het hoofdstuk: wat doe je bij terugval er al. Dat was nog helemaal niet aan de orde. Toen ben ik bij de huisarts naar een verwijzing gaan vragen. De bedrijfsarts adviseerde dat ook en nu heb ik de intake al gehad en wacht ik op verdere oproep voor gesprek. Waarschijnlijk 2x per week. Ik kijk er niet echt naar uit, maar wil wel graag beter worden. Maar hoe? Dat zou ik nu niet weten. Waarschijnlijk stoppen met huidige AD (Fluoxetine) en andere starten. O.a. huisarts denkt dat de Fluoxetine niets meer doet. Daar zie ik wel heel erg tegenop, andere medicatie. Vooral ook omdat je hoort dat je soms lang moet zoeken naar de voor jou het best werkende AD. Dan kan het nog een lange weg worden... 

@Liz: mag ik vragen waarom je (tijdelijk) bij je ouders inwoont? Ik begrijp dat je niet goed alleen kan zijn? Niet fijn dus, weg van je gezin.... Ik hoop echt dat ik thuis kan blijven deze rit. Maar iedereen is anders en voor iedereen werkt het anders. Het is gewoon een rotziekte! 

Groetjes,
Aline
Antwoord

#10

hi, het is eigenlijk very simple. Ik heb geen eigen huis meer na mijn scheiding vorig jaar.
Maar het verhaal verder is ongeveer zo: Ik trok al vanaf mei 2015 eerst half bij een vriendin en half bij mijn nu  nieuwe vriend in omdat het thuis onhoudbaar was omdat ik wilde scheiden. Dit maakte mijn ex razend. Vanaf jan 2016 zat ik volledig in huis bij mijn vriend maar dat is een super klein huisje van 30-40 m2. Hij had al erg last van ptss en zou daarvoor behandeld worden. Mijn ziek zijn en dat hij me niet kan helpen valt precies in zjin angst dat een geliefde in gevaar is/ lijdt, en dat hij wil helpen maar het niet kan. Het maakt hem letterlijk ook ziek. En met zo weinig ruimte in huis is dat echt niet te doen.
Zo vertrok ik naar mijn ouders om even bij te komen dachten we, en hadden niet verwacht de volledige depressie om mijn oren te krijgen. Maar helaas. Nu trekt hij zelfs het contact niet. Met veel pijn en moeite hebben we het contact stil gelegd en gaan we allebei eerst beter worden. Helemaal beter hoeft misschien niet, maar nu ben ik echt een wrak. Ik eet en drink slecht, al ben ik gedisciplineerd. Ik vind het vreselijk moeilijk iets te bedenken wat ik zou kunnen doen, omdat ik nergens iets positiefs van ervaar. Mijn leefomgeving is ook zomaar totaal anders en ik kan mijn vrienden nu dus niet even opzoeken. alle laagdrempelige contacten zijn verdwenen en ik zal dus iets nieuws van mijn leven moeten maken, want alles is weg.

Ik kan het iedereen afraden om zo weer bij je ouders te gaan zitten. Maar ik had dus geen keus.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Voorstellen Started by dizzy37
3 Replies - 65 Views
06-10-2024, 14:43
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by MarcSmit
5 Replies - 353 Views
05-10-2024, 22:17
Laatste bericht: Sander45
05-10-2024, 19:46
Laatste bericht: Sander45
  Voorstellen Started by Valdemar
2 Replies - 49 Views
02-10-2024, 08:38
Laatste bericht: Joy
  Voorstellen Started by Hinata
1 Replies - 40 Views
26-09-2024, 15:58
Laatste bericht: cyranno
  Voorstellen Started by Suri
1 Replies - 110 Views
26-08-2024, 20:27
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by MirW
3 Replies - 244 Views
29-05-2024, 14:20
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by Ice
1 Replies - 201 Views
20-05-2024, 23:05
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by jan98256
4 Replies - 552 Views
14-04-2024, 15:45
Laatste bericht: zizou10
  Voorstellen Started by Jack1991
0 Replies - 186 Views
06-04-2024, 19:41
Laatste bericht: Jack1991



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)