Even voorstellen

Hey Liz,

Bedankt voor de uitleg. Wel heftig zeg. En balen dat je nu ook niet veel kan ondernemen of af kan spreken met anderen. Dat is wat mij nog op de been houdt, m'n hondje en af en toe iets afspreken, ook al heb ik nergens zin in. Het geeft vaak toch weer energie. Ik heb helaas niet echt veel vrienden en een goede vriendin van me wordt binnenkort opgenomen, ook voor depressie. En met haar ga ik regelmatig ergens wat drinken, broodje eten of zomaar kletsen. 
Ik moet er echt niet aan denken om bij m'n ouders te gaan wonen, dat zou al heel snel mis gaan. Dus ik kan me voorstellen dat je daar ook niet op je plek bent. Maar je moet wat idd. Ik hoop voor je dat je weer gaat opknappen! Je doet er genoeg je best voor! 

Groetjes, Aline