Hele dagen in je eentje is idd ook niet fijn, dan zak je wel heel.makkelijk weg. 

Ik hou het ff kort, het gaat niet goed. De tracydal en trazodon zijn eraf, mijn onrust is terug maar nog steeds totaal geen energie dus alles valt me enorm zwaar, veel wanhopige buien en ik neig ook naar paniek toe ( om niets), erg slecht teken. Zou eigenlijk nu beginnen met de afbouw van de aripiprazol, maar durf niet aangezien de kinderen ook nog vakantie hebben dus dat gaat ff op pauze. 

Hoop dat het jou beter gaat!

Groetjes Freya

O Freya,

Wat naar om te lezen. 

Toen ik de Tracydal adbouwde zakte ik ook zo weg. Je weet wel hoe ik er toen aan toe was.

Wel verstandig om in de vakantie niet nog meer overhoopte halen door nog meer af te bouwen.

Ik weet verder niet zo goed wat te zeggen. Heel veel sterkte.

Hey Madelief, 
Hoe is het met jou dan?

Best wel goed.
Ik moet rekening houden en accepteren dat het niet aangeboren hersenletsel naast lichamelijke klachten ook veel psychische problemen geeft .

Ik moet stoppen met vergelijken met anderen, dat ik wel wat kan maar niet teveel.

Dat ik lijstjes nodig heb en dat er veel ruimte er zijn voor rust.

En dat is soms nog behoorlijk lastig. 

Sinds ik weer met Ritalin ben gestart heb ik wel meer overzicht.

Fijn dat de Ritalin je helpt. En goed te lezen dat het best goed gaat!

Hele dagen in je eentje is idd ook niet fijn, dan zak je wel heel.makkelijk weg. 

Ik hou het ff kort, het gaat niet goed. De tracydal en trazodon zijn eraf, mijn onrust is terug maar nog steeds totaal geen energie dus alles valt me enorm zwaar, veel wanhopige buien en ik neig ook naar paniek toe ( om niets), erg slecht teken. Zou eigenlijk nu beginnen met de afbouw van de aripiprazol, maar durf niet aangezien de kinderen ook nog vakantie hebben dus dat gaat ff op pauze. 

Hoop dat het jou beter gaat!

Groetjes Freya

Hoi Freya, 

Helaas gaat het hier weer slechter.  Het valt mij ook enorm zwaar, depressie en angstklachten nemen weer toe, etc .  Het klopt volkomen dat eenzaamheid daar niet bij helpt.
Hoe gaat het nu met jou?

Groet, Mabel

Mooi k*t dat het bij jou ook weer slechter gaat Mabel! Je leek toch een beetje in de lift te zitten...

Met mij gaat het ook niet, dagen zijn lang en één groot gevecht. Merk wel dat ik in contact met derden me wat beter voel, maar ervoor en erna loopt de spanning juist hoger op, heb jij dat niet?

Ik slik nu alleen nog vijf mg aripiprazol, dinsdag zie ik mijn psychiater weer. Dan is het ook twee weken geleden dat ik de laatste tracydal heb gehad, dus hopelijk kan ik dan dit laatste restje ook afbouwen en starten met de dexamfetamine. Benieuwd of dat wat opleverd. Zo gaat het iig niet.....

Hou je taai!
Liefs Freya

Hallo Freya,  

Ik weet even niet aan welke derden ik moet denken ?. 
Ik kan absoluut normaal omgaan met ehm , buren, winkelpersoneel, mensen op straat,  hulpverleneners , groepgenoten .  Het levert me niet echt  meer spanning op.  Hoogstens ongemak.  Het moet niet te lang  duren. 

Mijn vader zei ooit tegen mij als klein kind:   " waar jij last van hebt,  daar hebben anderen geen last van ".  Niemand merkt wat aan me over het algemeen, over hoe ellendig en in het nauw gedreven ik me kan voelen .  Ik kan dat niet uitdrukken in contact. ( sociale angst?) 

Echt vreemden  waar ik nog mee moet leren omgaan vanwege een of ander doel , waar ik iets mee moet,  vind ik niet prettig .  Dat geeft me spanning .  Als er iets van me word verwacht en ergens op aangesproken kan worden: spanning . 
Beoordeeld of veroordeeld worden  : spanning . Stress.  

Er zijn wat mensen waar ik me ok bij voel en ik me enigzinds kan uitspreken over wat in mij plaatsvind , en me dan normaal voel daarbij , of veilig, of geacepteerd. Gewoon mezelf en ok zijn als mezelf.  Het zijn er maar 2 eigenlijk en ik zie ze niet altijd en niet lang . 

Er zijn er helaas ook die ik echt vermijd of mezelf tegen bescherm. Het type wat er op uit is om je op je 'zwakke plekken" te pakken en onderuit te halen , en wat dan grappig of gevat moet wezen.   Menselijk pikorde geziek. 

Desondanks kan ik  ook assertief zijn en voor mezelf opkomen ,  en kan dan zelfs wel eens  als  dominant, dwingend of  manipulatief worden bestempeld , waar ik  dan soms overigens ook echt  geen bal van begrijp. 


Mijn angst en spanning zit m vooral in het eindeloos  overgelevert zijn aan mezelf met alle angsten en onzekerheid, zwaarte ,leegte en het niet ervaren van enig tegenwicht daarin .  
In de zin van  relatie met/ betrokkenheid van  anderen, structuur , noodzaak, motivatie .  Afleiding is moeilijk,  concentratie ontbreekt ook.  

Hier ook lange dagen om door te komen , de hele dag spanning. En niet meer willen ,maar bestaan .




Liefs! 
Mabel

Hey Mabel,

Ik doelde niet zo zeer op niet normaal om kunnen gaan, maar inderdaad dat contact bij mij spanning oplevert. of het nou visite van mijn tante is, of een praatje bij de kassa, een gesprek bij de bedrijfsarts of iemand waar ik me ok bij voel, op dat moment gaat het ok maar het is dan soms net of dat ok voelen naderhand voor dubbele spanning zorgt. Merk dat ik het niet zo goed uit kan leggen. Heb contact net als jij wel nodig (ook buiten mijn gezin) maar het kost me ook veel.... het is wel een van de makkelijkste vormen van afleiding. 
Kom je de dagen nog een beetje door?

Groetjes Freya

Hoi Freya, 

Ik kom de laatste dagen best nog goed door na een behoorlijk  echt slechte week vorige week.  Denk dat ik nogal overprikkeld ben geraakt ook.  
Op het moment heb ik ook helemaal geen behoefte aan contactgedoe en wat afspraken afgezegd,  ws heb ik teveel spanning erbij ( of zo?) . Het is me te vermoeiend  en levert me niet op wat het me kost.  En nu ben ik er ook even  klaar mee. 

Op het moment ben ik heel comfortabel eigenlijk niets aan het moeten - willen. 
Voor zolang het duurt geniet ik daar maar eventjes van , van het nergens behoefte aan hebben en mezelf daar prima in kunnen voorzien!

Vind het geloof ik ook fiijn dat het al vroeg donker is en later licht . Slaap  dan ook wat beter en langer.,  en de dagen lijken niet zo lang.  

Groetjes,
Mabel