Yep Mabel, terug bij af. Alle medicijnen gaan er weer af en dan Ritalin of dexamfetamine er op. Wil de dex dan maar proberen, Ritalin in het verleden vaak zat gehad,brengt wel wat rust maar houdt me niet uit de depressie,laat staan dat het me eruit haalt. 

Ze hopen dat de thuisbegeleiding effect gaat hebben, maar in het verleden heb ik al structurerende en activerende begeleiding en daaruit een strak dagprogramma gehad dus ik zie dat nog niet gebeuren.

En bij mijn eigen psychiater zou ik idd act gaan doen dus dat zal hem nu wel worden. Maar wat ik daarover kan vinden zijn dat toch ook weer onderdelen die ik veelal al gehad heb dus daar verwacht ik ( en Utrecht) weinig van.

Het voelt voor mij nu gewoon echt als een herhaling van zetten, daar haal ik geen hoop uit. Ben zelfstandig vast begonnen met afbouwen nu, en heb eigenlijk de neiging om alle hulp stop te zetten maar ben bang dat bedrijfsarts en straks UWV dat niet accepteren.

Dus ik modder maar door. Het moet echt wel beter dan dit worden anders dan laat ik ondanks man en kinderen het leven voor wat het is.

Liefs Freya

PS, lief dat je steeds blijft reageren!

Hallo Freya, 

Begrijp volkomen dat je helemaal somber en hopeloos ervan bent. 
En dat is volkomen terecht .  Het is teleurstellend als het allemaal niet werkt, ondanks je moeite. Bij mij hielp het allemaal ook niet, al is het wel enigzinds steunend. 


Zelf probeer ik maar 'stom te accepteren'  dat het leven (voor mij en eigelijk voor iedereen kom ik achter) n doormodder en sukkelpartij is. Met slechte dagen,  heel slechte dagen en ook wat betere.  En soms n leuk moment.  Na n half jaar  ronduit  slecht ben ik  met weinig ' tevreden '  of probeer ik dat  op waarde schatten.  

Als ik er niets aan kan veranderen ,  dat ik nou eenmaal een  ander gemoed heb dan wat wenselijk is of zo  , kan ik me er net zo goed ook maar zo weinig  mogelijk druk over maken en  er rekening mee houden ipv dat iets anders zou moeten zijn wat niet anders is . Ik kan het toch niet oplossen. 
Nou, dat lukt natuurlijk niet altijd.( En al helemaal niet als ik angstig ben, voor mij is dat de hel ) . 

Trouwens: Behalve ACt is er ook nog cbasp overigens. 
https://www.nesda.nl/effectieve-behandel...e-patient/
( zelf ook geen ervaring mee) 

Veel liefs en voor nu sterkte. 
En blijf schrijven !
Mabel

Is je angst ook weer minder nu?

Ik ben wel weer wat rustiger nu. Dinsdag het definitieve afscheid gehad en de boel nog even nabesproken, en nu dus weer wat minder opstandig. Maar o wat ga ik haar missen. 

Het moet bij mij echt wel beter, dit is geen doen. Heb ook nog een gezin te draaien.... halve dagen in bed liggen is niet handig. 

Maar ben nu aan het afbouwen en ergens geeft het ook wel opluchting dat het er weer af gaat. Gelukkig nog geen last van de afbouw, duimen dat dit zo blijft. Ben nu van 70 naar ( vandaag voor het eerst) 40 gegaan. Maar mijn ervaring is wel dat de laatste stapjes meestal het meest lastig zijn. Twijfel nog over de aripiprazol eraf halen, maar eerst maar eens kijken hoe het gaat zonder de tracydal en de trazodon ( die bouw ik na de tracydal af).

Liefs freya

Hallo Freya, 

Toch weer n hoop medicatie zo bij elkaar... om af te bouwen ook , kan je ook weer wat wiebelig van worden , bah , gedoe is het t toch ook.  Maar hoe minder, hoe beter, als t toch niets oplevert al helemaal. 

Hoe ziet je hulpverlening , steun, begeleiding er nu dan  uit? 

Ik begrijp ook dat er n gezin afhankelijk van je is, dat legt een flinke druk  , maar kan je ook op de been helpen houden wellicht .  
 

Bij mij is angst toch wel minder ( op de voorgrond dan ) aanwezig momenteel ,   zolang ik het maar behapbaar houd, en bij de dag leef .
( Ik kan meer als ik denk wellicht ,  alleen dat denken van mij word al snel piekeren en doem). 
 En al  ontleen er nog steeds niet veel aan , zo kom ik toch de dagen al n stukje  beter door. 
En dat blijf ik mezelf dan maar voorhouden .( En het moet me regelmatig verteld worden.) 

Veel liefs!
Mabel

Fijn dat de angst minder is, en dat je de dagen beter doorkomt. Zo lees ik je ook, toch weer wat betere momenten en niet alleen maar zwart! Hopelijk zet dat nog een beetje door zodat de dagen nog makkelijker door te komen zijn. 

Ik hou er ook maar ff rekening mee dat het afbouwen linksom of rechtsom wel invloed heeft, lat ligt nog een stukje lager dan normaal. Schoonmaakster was ziek, normaal zou ik dan toch zelf aan de poets zijn gegaan maar niet gedaan vandaag.

Morgen heb ik overleg of we toch nog een stukje EMDR gaan doen in Utrecht. Ik heb daar iig nog twee maanden pmt. Mijn eigen ambulant begeleider komt elke week, die van de kinderen om de week. Mijn eigen psychiater zal ik wrs om de week gaan zien, en naast de medicatie zal ze dan vermoedelijk ook ACT gaan doen. ( Maar daar heb ik de eerste afspraak dus pas over een maand mee). 
Daarnaast heb ik een keer in de week een schoonmaakster, en gaan de twee jongsten elke woensdag en om de week op zaterdag naar de zorgmanege op smi basis. Hulp/ steun zat dus. 

Liefs Freya

Hallo Freya, 

Goed om te lezen dat er toch veel hulp is. Knap dat je dat heb kunnen regelen en dat je dat ook accepteerd,  je hebt t hard nodig denk ik zo. 

Gaat de emdr door?  
Bevalt pmt je goed? 

Met mij gaat het weer wat minder.  Het blijft n struggel om de dagen door te komen, contact met anderen te houden , alles eigenlijk. 
Van contact knap ik toch wel wat op,  maar om het altijd te regelen  ienand te zien valt me erg tegen.  Uit activiteiten als zelf  iets doen haal ik niet veel. 
Mijn zelfsturend vernogen is door de jaren toch flink afgenomen . Vraag me af hoe anderen dat doen. 

Veel liefs,
Mabel

Hoi Mabel,

Het regelen van de hulp heeft de maatschappelijke werkster destijds voornamelijk gedaan, en het accepteren was idd een hele stap voor me. Maar denk nu wel dat het goed is.

De EMDR is niet nodig, de net heeft er genoeg spanning vanaf gehaald. Wel krijg ik van de ambulant begeleider reattach. Kan het niet zo goed uitleggen maar heeft wel raakvlakken met EMDR. 

De pmt is meestal wel fijn, geeft wel hele praktische inzichten.

Balen dat het weer minder gaat..... Het blijft eeuwig op en af hé.
Herken het wel dat ik uit activiteiten zelf doen niets haal. Wat dat betreft is voorij een afspraak, al dan niet met hulpverlening altijd een goed "Breek de dag" moment. Deze week zit ook weer mooi vol met bijna elke dag wel iets dat moet.

Als je weet dat contact je zo goed doet, zijn er dan geen mensen te vinden om op vaste tijdstippen mee af te spreken? Desnoods via een maatjes project via de gemeente ofzo? Gemeente kan meer bieden/ regelen dan ik dacht, misschien kan jij er ook wat aan hebben?

Ik heb gelukkig nog steeds weinig last van de afbouw, het lijkt zelfs of de middagen wat lichter worden. De ochtenden en avonden zijn echt nog bagger maar in de middag kan ik mezelf makkelijker ergens toe zetten. Zit nu op 30, en moete echt inhouden om niet in één keer helemaal te stoppen en dan verder te gaan met de trazodon. 

Hoi vol! Liefs Freya

Hallo Freya,

Mooi dat je iig geen hinder ondervind van de afbouw.  Dat hoeft er niet ook nog bij .
Ik vond pmt destijds ook nog wel verassend beeldend destijds . Reattach is me ooit geadviseerd maar nog niets mee gedaan . 

Ik  neem nu deel aan een herstelgroep en ik heb met n buurt eetgroep meegegeten. Dat vind ik  even voldoende nieuwe mensen, al ga ik er niet van uit dat dat ergens heen leidt .

Ik denk dat ik behoefte heb aan contacten zoals n ander die in de familie/relatiesfeer heeft. Ik heb daar nog een paar contacten van.  Mensen die al  lang bij mn leven horen zeg  maar. 
 Ik had dat ooit  met meer nabije vrienden  , maar dat is veelal uiteengegroeid, verwaterd, verandert. 
Wat ooit toch enigzinds vanzelf ging , is nu een hoop moeite,  en op een gegeven moment is de fut eruit qua bereidheid me open te stellen. 
Leeftijd waarschijnlijk ook,, en ik ben ook niet de vrolijkheid zelve / outgoing . 

Een maatje,  tja dat lijkt me vooralsnog niet echt iets. Die svper had het er ook al over n aantal keren. 

Veel liefs! 
Mabel

Hoi Mabel, 

Een herstel en een eetgroep zijn inderdaad al mooie nieuwe contacten. Ik weet ook niet of een maatje voor je werkt, maar juist omdat zo iemand weet waar je staat sluit het misschien wat makkelijker aan. En omdat jij aangeeft dat echt contact je vaak goed doet moest ik daaraan denken. Zelf heb ik geen energie voor vriendschappen, en mis het ook niet maar ik heb natuurlijk wel een relatie waarin ik mijn ei in kwijt kan.

Paar slechte dagen achter de rug weer. Dacht ik net dat ik weer wat meer lucht kreeg zie ik het weer compleet niet zitten en kom ik de dagen amper door, alles weer teveel. En zo rommelen we maar door het.

Liefs Freya

Hallo Freya, 

Ik denk als n goede en stabiele relatie had , zou het voor mij ook niet zo van belang zijn , maar hele dagen in je eentje - en depressief zijn -  , helpt ook niet echt.   Ik ben ook nog gewoon n mens met wat contactbehoefte.   
Wat dat betreft heb je een voordeel met een stabiele partner,  en houden je kinderen je ook bezig en aan de praat ( denk ik).
Van de vervullende activiteiten of zo hoef ik het nog steeds niet te hebben , want  het lukt niet , vervult amper. Plannen en uitvoeren is ook lastig.

Dus ik probeer maar wat draagdrempelige dingen met kans dat het ook lukt.  Dat is in ieder geval iets.

Beroerd is dat toch , dat die zware dagen zo blijven.
Ik heb t ook hoor, af en toe gaat het even wat beter , maar dat blijft dan niet doorgaan  en zijn er dagen terug in de put.  
Bij mij gaat dit nu al jaren op en af . Het zou beter zijn als ik ergens buiten mij wat stabiliteit had gehad ,  dat ik niet telkens het initiatief voor iets hoef te nemen, het is het  moeilijk dit te bereiken vanuit mn huidige positie .

Ik kan best eens ergens iets in zien,  maar als ik me weer slechter voel , zie ik vreselijk tegen op,  lijkt t onhaalbaar en  heb ik weer angst. 
Ik hou dat niet goed vast, ergens iets in zien  enthousiasme , inzet etc.

Liefs, Mabel .