Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

korte kenningsmaking.


#1

Ik ben voorlopig nog even Poedermelk. Ik ben begin 30 en kom uit twente.
Naast een zware depressie heb ik cptss, borderline en een angststoornis.
Ik ben al heel lang opgenomen binnen de psychiatrie.

Vragen staat vrij!
------------------------------------
Toen alle sterren vielen, was de Melk weg.
Antwoord

#2

(20-04-2017, 02:17)Poedermelk schreef: Ik ben voorlopig nog even Poedermelk. Ik ben begin 30 en kom uit twente.
Naast een zware depressie heb ik cptss, borderline en een angststoornis.
Ik ben al heel lang opgenomen binnen de psychiatrie.

Vragen staat vrij!

Hallo Poedermelk,

Allereerst hartelijk welkom op dit forum. Ik hoop dat je hier wat herkenning vind.
Dat lijkt me een pittig pakket op mee te leven Poedermelk.
Hoe is je stemming op dit moment? Waarmee houd jij je bezig om een beetje actief te blijven?
Ik zelf heb ook problemen met depressie, maar op dit moment zit ik in rustig vaarwater.
Hoor graag van je.
Antwoord

#3

(20-04-2017, 18:15)Bert schreef: Hallo Poedermelk,

Allereerst hartelijk welkom op dit forum. Ik hoop dat je hier wat herkenning vind.
Dat lijkt me een pittig pakket op mee te leven Poedermelk.
Hoe is je stemming op dit moment? Waarmee houd jij je bezig om een beetje actief te blijven?
Ik zelf heb ook problemen met depressie, maar op dit moment zit ik in rustig vaarwater.
Hoor graag van je.

Hoi Bert,

Ik hoop ook op een stuk (h)erkenning hier. Bedankt voor je vriendelijke welkom.
En ja, alles bij elkaar is ook een heel pakket, maar daar strijd ik al jaren tegen. Misschien dat het voor mij "normaal" begint te  voelen
om zo'n rugtas mee te sjouwen, omdat ik er zo enorm mee bezig ben.
Mijn stemming is redelijk. Ik merk wel dat ik behoefte heb aan rust dus ik trek me terug op mijn slaapkamer.
En op dit moment ben ik behoorlijk inactief. Ik ga alleen elke dinsdagmiddag trouw naar de andere kant van de stad voor een uur traumatherapie
(Prolonged Exposure).Verder doe ik nu niet zoveel. Ja, ik schrijf veel, houd een weblog bij en doe mee aan schrijfwedstrijden als ik de inspiratie en motivatie heb. Dat schiet er nogal bij in de laatste tijd.
Mijn leven gaat z'n gangetje, ik ben alleen zelf degene die voor chaos en onrust zorgt volgens mij.
De depressie wordt met medicatie behandeld maar echt opschieten doet het nog niet.
------------------------------------
Toen alle sterren vielen, was de Melk weg.
Antwoord

#4

(23-04-2017, 12:58)Poedermelk schreef: Hoi Bert,

Ik hoop ook op een stuk (h)erkenning hier. Bedankt voor je vriendelijke welkom.
En ja, alles bij elkaar is ook een heel pakket, maar daar strijd ik al jaren tegen. Misschien dat het voor mij "normaal" begint te  voelen
om zo'n rugtas mee te sjouwen, omdat ik er zo enorm mee bezig ben.
Mijn stemming is redelijk. Ik merk wel dat ik behoefte heb aan rust dus ik trek me terug op mijn slaapkamer.
En op dit moment ben ik behoorlijk inactief. Ik ga alleen elke dinsdagmiddag trouw naar de andere kant van de stad voor een uur traumatherapie
(Prolonged Exposure).Verder doe ik nu niet zoveel. Ja, ik schrijf veel, houd een weblog bij en doe mee aan schrijfwedstrijden als ik de inspiratie en motivatie heb. Dat schiet er nogal bij in de laatste tijd.
Mijn leven gaat z'n gangetje, ik ben alleen zelf degene die voor chaos en onrust zorgt volgens mij.
De depressie wordt met medicatie behandeld maar echt opschieten doet het nog niet.

Hoi Poedermelk,

Das wel heel toevallig zeg! Ik heb een vriendin met ongeveer dezelfde achterliggende problemen, al blijft dat natuurlijk heel persoonlijk.
Zij heeft ook een weblog waar zij haar ervaringen beschrijft.
Als jij mee doet aan schrijfwedstrijden heb je er vast talent voor!
Dat je tijdens een sombere periode veel rust nodig hebt herken ik ook. Ik kan dan niet veel mensen om mij heen hebben, maar heb dan wel de neiging mijzelf te isoleren. Heb jij baat bij de traumatherapie?
Antwoord

#5
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 24-04-2017, 08:58 door Poedermelk.)

Aargh, heel stuk getypt en ineens liep mn telefoon vast. Weg bericht! Ik heb zeker baat bij trauma therapie.  Goede klik met therapeute , voel me ook veilig bij haar. Waardevol!
Ik ga nu even pillen halen en dan zometeen wat uitgebreider!

(23-04-2017, 13:57)Bert schreef: Hoi Poedermelk,

Das wel heel toevallig zeg! Ik heb een vriendin met ongeveer dezelfde achterliggende problemen, al blijft dat natuurlijk heel persoonlijk.
Zij heeft ook een weblog waar zij haar ervaringen beschrijft.
Als jij mee doet aan schrijfwedstrijden heb je er vast talent voor!
Dat je tijdens een sombere periode veel rust nodig hebt herken ik ook. Ik kan dan niet veel mensen om mij heen hebben, maar heb dan wel de neiging mijzelf te isoleren. Heb jij baat bij de traumatherapie?

Dat is inderdaad wel heel toevallig!  Het is niet mijn dubbelganger ofzo? :-)
I heb nu 2  nachten niet geslapen en dat breekt me lelijk op nu. Ik ga uitgerekend deze week een midweek weg. Druk en vol programma dus ook niet veel tijd om rust momenten in te bouwen helaas.
Nu ik weer dieper in de depressie zit de laatste tijd kan ik me nergens meer voor motiveren en lig ik het liefst de hele dag in bed met mijn kop diep onder de dekens. . Maar dat zit er nu dus niet in. Ik vraag me nu echt af waarom ik me heb aangemeld voor de midweek weg. Het leek allemaal zo leuk..
Ach het zal wel meevallen hoop ik. 
------------------------------------
Toen alle sterren vielen, was de Melk weg.
Antwoord

#6

[Afbeelding: IMG_n5izwu_zpsfckwzblo.jpg]

Hee volgens mij ben ik dat die nu in het zonnetje zit te roken  :-)
------------------------------------
Toen alle sterren vielen, was de Melk weg.
Antwoord

#7

Register or login to view the content
Antwoord

#8

(24-04-2017, 13:39)Positiva schreef: Register or login to view the content


Ooh dat wil ik met alle liefde doen!  Ik heb nu weinig tijd maar later vanavond zal ik op je verzoek reageren okee? :-)
------------------------------------
Toen alle sterren vielen, was de Melk weg.
Antwoord

#9

Hartstikke goed. Ik ben benieuwd..
Antwoord

#10

Gisteravond kwam het er niet meer van, ik heb me de hele avond moeten concentreren en daarna was ik op en dook ik debedstee in.

Wat een diagnose met me doet? Dat is wisselend per diagnose.  Ik ben gediagnosticeerd met Borderline,  cptss , depressie en angststoornis. 

Als eerste kreeg ik de diagnose depressie,  zo'n 10 jaar geleden. Ik voelde wel een soort opluchting  omdat mijn klachten heel serieus genomen werden. Ik had veel sombere en neerslachtige buien, kon mijzelf niet meer motiveren. Ik ben nogal nuchter dus in het begin dacht ik dat ik meer rust moest nemen en me niet zo moest aanstellen. 
Ik woonde nog thuis. Mijn ouders zagen ook dat het niet goed ging met mij. Ze keken het even aan en drongen er toen op aan dat ik naar de huisarts moest. Zo gezegd zo gedaan. 
Ik kreeg rust en medicijnen voorgeschreven. 

ENigeria tijd later werd ik psychotisch opgenomen op de paaz. Daar werd ik natuurlijk ook geobseveerd.  Na 3 maanden werd ik overgeplaatst naar een open behandelafdeling in een psychiatrisch ziekenhuis. Daar kreeg ik na een tijdje de diagnose Borderline.  Dat vond ik echt zo erg!! Dat was net in de tijd dat iedereendie niet helemaal spoode die diagnose kreeg had ik het idee. Ja, ik had wel veel kenmerken van borderline,  maar die heb ik -achteraf gezien - altijd al gehad maar dat maakte wie ik was dacht ik. Ik schaam me nu -10 jaar na de diagnose - nog steeds voor de Borderline. Ik zeg tegenwoordig dat ik een persoonlijkheidsstoornis heb. Dat is het ook en dat geeft veel minder vooroordelen dan het stigma Borderline. 

Toen ik me eenmaal vertrouwd en veilig geoeg voelde heb ik voor het eerst verteld over het misbruik vroeger.  Daar heb ik veel over gesproken. Therapie voor gehad en bij de 2e therapeut  kreeg ik de cptss erbij. Daar was ik heel blij mee.  Klinkt gek he? Heel veel puzzelstukjes vielen op zn plaats en ik kon gericht behadeld worden. Tuurlijk die diagnose is niet leuk, maar ik kon eindelijk een naam geven aan datgeewaar ik zoveel last mee had. Weer opnieuw ingesteld op medicatie en verschillende vormen van therapie geprobeerd.  Ik ben nu bijna een jaar met mn huidige therapeute aan de gang. Een enorme klik en de therapie (prolonged exposure ) begint aan te slaan.

I werd steeds kwetsbaarder en onzekerder toen ik dieper op het misbruik inging. Ik durfde niet meer naar buiten omdat ik mezo schaamde en vies voelde en nog meer van die nare gedachte gangen. Vandaar de angst stoornis.  Daar kan ik ook wel mee leven en daar wordt ook aan gewerkt.  

Pfff punt even kwijt.  Tijd voor rookpauze. 

Ws dit een antwoord op je vraag?
Groetjes Linda
------------------------------------
Toen alle sterren vielen, was de Melk weg.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
24-04-2017, 08:42
Laatste bericht: Chrisje



Gebruikers die dit topic lezen:
7 gast(en)