Hey micha

Je ziet hier al dat je er niet alleen voor staat. genoeg mensen die je willen helpen
Ook vind ik het enorm knap dat je weer met je collega's bent gaan praten. Het is dan niet het antwoord dat je hoopt maar nu weet je wel waar je aan toe bent.
wat positieva zegt ...doemdenken helpt nooit. het gooit je alleen maar in een negatieve spiraal. wat je kan doen is kleine doelen opstellen en deze afwerken met een kleine beloning
of zoals thijs ook zegt de gedachten uitdagen. kijken of ze realistisch zijn of wel echt waar.
deze twee dingen hangen ook samen met zelfvertrouwen. Dat zul je op moeten bouwen. En hoe je dat kan doen. mischien gewoon met iemand praten. alles rustig aanpakken. soms een beetje geluk.

Je komt er wel. maar je moet wel even vol blijven houden en het aanpakken. Ik weet zeker dat je dat kan

Pedra

G- Schema 

Gebeurtenis:

(Waar was je, met wie, wat gebeurde er? Beschrijf dit zo objectief mogelijk,  alsof je het door een camera bekijkt)

Gedachten:

(Wat ging er door je heen? Wat dacht je? Hoe interpreteerde je hetgeen er gebeurde? Wat voor conclusie trok je hieruit?)

Gevoel:

(Hoe voelde je je? 0-100%)

Boos

Bang 

Bedroefd 

Beschaamd 

Blij 

Lichamelijk sensaties:

Gedrag:

(Wat deed je? Of wat deed je niet, wat ging je uit de weg?) 

Uitdagen

Gedachten:

(Zijn mijn gedachten waar? Heb ik hier bewijzen voor? Weet ik dat zeker? Hoe weet ik dat zo zeker? Trek ik niet te snel conclusies of vul ik gedachten voor andere in? Helpen deze gedachten om mijn doel te bereiken of mij beter te voelen?) 

Alternatieve gedachten:

Hoe zou ik anders kunnen denken? Wat zijn meer realistische gedachten en helpende gedachten in deze situatie? Wat zou ik tegen iemand anders zeggen? 

Alternatief gedrag:

Ben ik tevreden met mijn gedrag? Zo nee, wat had ik anders kunnen doen? 

[font=.SF UI Text][font=.SFUIText]Hye Pedra, [/font][/font]


Dank je wel

[font=.SF UI Text][font=.SFUIText]Jah ik heb soms echt het gevoel dat ik alles wel heb om gelukkig te zijn maar het me om de een of andere reden toch niet lukt om het echt te zijn... [/font][/font]
[font=.SF UI Text][font=.SFUIText]Ik probeer zo veel mogelijk te doen zoals sporten en wandelen enzo om mijn gedachten ook wat kwijt te kunnen... Als ik dat niet doe beginnen twijfels en zelfhaat het volledig over te nemen. Laatste tijd lukt dat minder: geen motivatie om te gaan lopen, geen blij gevoel na het lopen...[/font][/font]

[font=.SF UI Text][font=.SFUIText]Mijn collega's heb ik eergisteren na heel veel moed bijeen te zoeken gevraagd of ze ergens anders een moment ergens verder in de toekomst eens iets wouden doen ... dat was ook weer direct ja nee laatste tijd heb ik het druk met ....[/font][/font]
[font=.SF UI Text][font=.SFUIText]Dus vroeg ik daarna (wel via skype chat want face 2 face durfde ik niet meer echt) of ze eigenlijk wel interesse hadden om eens iets samen te gaan, want als dat niet zo was dat ik het ook niet moest blijven vragen... [/font][/font]
[font=.SF UI Text][font=.SFUIText]En dan kwam het he... Weekends zijn voor met hun vriendin, we zien elkaar al elke dag, da's moeilijk uit te leggen thuis, zullen iets gaan drinken na een volgend werk event zoals een kerstmarkt ofzo .... [/font][/font]

[font=.SF UI Text][font=.SFUIText]Andere collega kan er duidelijk ook niet mee om dat ik somber ben, zei wel telkens van als er iets is van babbelen en dat ik dat mag zeggen enzo ... maar als ik dan somber ben op het werk of zo iets zeg... dan is hij ineens weg of negeert hij me.[/font][/font]

[font=.SF UI Text][font=.SFUIText]Wat voor mij eigenlijk een beetje duidelijk maakte dat ik dus toch verkeerd was om hen te aanzien als vrienden... het zijn collega's en daar zal het ook bij blijven. [/font][/font]
[font=.SF UI Text][font=.SFUIText]Op zich niet slecht, maar ik ja begon me wel beetje te hechten aan het idee om wat meer vrienden te hebben, om er wat bij te horen... maar jah, misschien beter zo om collega's en vrienden gescheiden te houden.  [/font][/font]

Qua werk heb ik aan de klant al vaak nieuwe dingen voorgesteld maar aangezien het een heel groot bedrijf is (wereld wijd) hebben wij niet veel inspraak op hoe of wat. Nu is er al wel een jaar of 2 besproken geweest hoger af te vernieuwen en is die knoop zelfs door gehakt met wat maar wanneer wij daar effectief mee gaan kunnen werken is nog maar de vraag. 
Aan mijn vaste baas heb ik tijdens het eindejaarsgesprek aangegeven dat als er vernieuwingen komen bij de klant waar ik effectief terug uitdagend mee kan werken dat ik het nog wel zie zitten daar en dat ik anders toch iets anders zoek te doen. Alleen ligt mijn schrik daar dan in dat ik niet meer mee ga zijn/kunnen omdat ik het laatste jaar al zo een achterstand heb opgelopen. 


Die site ga ik helaas niet kunnen gebruiken denk ik ( ik ben van België) 
En ondanks dat ik vaak sociaal overkomen kost het me altijd enorm veel moeite, als ik eens met iemand dan al afspreekt haak ik meestal al af voor de tweede keer. Of zelfs dan terug naar die collega's toe heeft het mij toch ook een heel aantal maand geduurd om daar iets opener tegen te zijn. Dikke 9-10 maanden zelfs eer ik wou toegeven om er vrienden te noemen ... Wat dan uiteindelijk toch beter niet had gedaan. Maar jah met dat ze dan ook vaak zijden van "we zijn toch vrienden he" of " wij zijn framily he" (framily is een woordje dat deze zomer in België op de radio populair was , samentreksel van friend and Family  dus vrienden die zo close zijn dat ze als familie zijn en familie die je ook als vrienden beschouwd) 


hi Micha kljnkt heftig...
lullaby