Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Waarom lukt het niet alleen?


#1

Hey, leuk dat jullie dit lezen. Ik ben Michael, een 23 jarige jongen, woonachtig in Rotterdam (Zuid-Holland). Ruim een jaar geleden heb ik toegegeven aan een gevoel in mij dat mij keer op keer naar beneden haalt. Een stemmetje wat ik ontwikkeld heb, wat mij vaak naar beneden haalt en vaak genoeg blijf ik met een waardeloos gevoel over. Ik kan het gewoon nooit goed genoeg doen voor mezelf. Ergens weet ik nu dat dit een onderdeel van mij is. Maar ik vind het onwijs lastig om ermee om te gaan. 

Ik ben zorginstanties afgegaan en ik heb gepraat met psychologen. Maar nu, nu sta ik er weer grotendeels alleen voor. Ik sta bij een andere psycholoog op de wachtlijst. Dit omdat ik het belangrijk vind dat ik niet weer in een zwart gat zal vallen en dat ik het leven, mijn leven, niet meer zo leuk vindt en mezelf ook niet. Ik maak stapjes, hele kleine stapjes, maar genoeg voor nu. Soms sta ik stil, maar die momenten heb ik nodig om weer vooruit te kijken.

Wat ik zelf vind, is dat ik een stukje aandacht gemist heb. Iemand die tegen me gezegd zou hebben van je bent goed zoals je bent. Werkelijk waar. Ik heb nauwelijks vrienden gekend en thuis werd er niet gesproken over hoe ik mij soms voelde (alleen en eenzaam) en ik kon mijn emoties gewoon niet kwijt. Ik heb het opgepropt en nu, nu begin ik er meer en meer over te praten.

Ik las iets over emotionele verwaarlozing in combinatie met perfectionistische trekjes. Dat stukje heb ik wel ontwikkeld. Ik wil dingen ontzettend goed doen, ik sta vaak voor andere klaar, om er gewoon bij te horen. Dat is het minste wat je kunt doen. Zo heb ik dat ervaren en daar heb ik naar geleefd. Niemand is perfect en dat nadelig perfectionistisch zijn, heeft mij grotendeels gemaakt. Ik kijk erop terug en heb zeker wel dingen bereikt door mijn doen en laten en persoonlijkheid. Dat ik daar best trots op ben. 

Ik mis het contact met leeftijdsgenoten. Vandaar dat ik het fijn zou vinden om met mensen van ongeveer mijn leeftijd in contact zou kunnen komen. Herken je een beetje in het verhaal, of helemaal niet, maar lijkt het je wel leuk om met mij in contact te komen en misschien een vriendschappelijke band op te bouwen dan zou ik dat ontzettend fijn vinden. 

Ik ben gewoon vaak alleen en ik kom graag meer buiten. Ik heb in zekere zin een angst ontwikkelt en ik wil daar graag aan werken. Ik zou het helemaal mooi vinden als je dat stukje ook zou hebben. Dat je ook meerdere stapjes vooruit wilt maken ook in het contact en leuke dingen doen met andere. Dus woon je in de omgeving van Rotterdam en ben je begin 20 - 25 jaar. Dan kun je zeker mij een mailtje sturen --> m.s.deman@gmail.com. Ik bijt niet. Het lijkt me alleen maar leuk als ik weer bepaalde mensen in mijn leven zal hebben. Ook als je gewoon iemand zou willen hebben om berichten mee uit te wisselen dan kun je ook zeker contact met me opnemen.
Antwoord

#2

MichaelMHey, leuk dat jullie dit lezen. Ik ben Michael, een 23 jarige jongen, woonachtig in Rotterdam (Zuid-Holland). Ruim een jaar geleden heb ik toegegeven aan een gevoel in mij dat mij keer op keer naar beneden haalt. Een stemmetje wat ik ontwikkeld heb, wat mij vaak naar beneden haalt en vaak genoeg blijf ik met een waardeloos gevoel over. Ik kan het gewoon nooit goed genoeg doen voor mezelf. Ergens weet ik nu dat dit een onderdeel van mij is. Maar ik vind het onwijs lastig om ermee om te gaan. 

Ik ben zorginstanties afgegaan en ik heb gepraat met psychologen. Maar nu, nu sta ik er weer grotendeels alleen voor. Ik sta bij een andere psycholoog op de wachtlijst. Dit omdat ik het belangrijk vind dat ik niet weer in een zwart gat zal vallen en dat ik het leven, mijn leven, niet meer zo leuk vindt en mezelf ook niet. Ik maak stapjes, hele kleine stapjes, maar genoeg voor nu. Soms sta ik stil, maar die momenten heb ik nodig om weer vooruit te kijken.

Wat ik zelf vind, is dat ik een stukje aandacht gemist heb. Iemand die tegen me gezegd zou hebben van je bent goed zoals je bent. Werkelijk waar. Ik heb nauwelijks vrienden gekend en thuis werd er niet gesproken over hoe ik mij soms voelde (alleen en eenzaam) en ik kon mijn emoties gewoon niet kwijt. Ik heb het opgepropt en nu, nu begin ik er meer en meer over te praten.

Ik las iets over emotionele verwaarlozing in combinatie met perfectionistische trekjes. Dat stukje heb ik wel ontwikkeld. Ik wil dingen ontzettend goed doen, ik sta vaak voor andere klaar, om er gewoon bij te horen. Dat is het minste wat je kunt doen. Zo heb ik dat ervaren en daar heb ik naar geleefd. Niemand is perfect en dat nadelig perfectionistisch zijn, heeft mij grotendeels gemaakt. Ik kijk erop terug en heb zeker wel dingen bereikt door mijn doen en laten en persoonlijkheid. Dat ik daar best trots op ben. 

Ik mis het contact met leeftijdsgenoten. Vandaar dat ik het fijn zou vinden om met mensen van ongeveer mijn leeftijd in contact zou kunnen komen. Herken je een beetje in het verhaal, of helemaal niet, maar lijkt het je wel leuk om met mij in contact te komen en misschien een vriendschappelijke band op te bouwen dan zou ik dat ontzettend fijn vinden. 

Ik ben gewoon vaak alleen en ik kom graag meer buiten. Ik heb in zekere zin een angst ontwikkelt en ik wil daar graag aan werken. Ik zou het helemaal mooi vinden als je dat stukje ook zou hebben. Dat je ook meerdere stapjes vooruit wilt maken ook in het contact en leuke dingen doen met andere. Dus woon je in de omgeving van Rotterdam en ben je begin 20 - 25 jaar. Dan kun je zeker mij een mailtje sturen --> m.s.deman@gmail.com. Ik bijt niet. Het lijkt me alleen maar leuk als ik weer bepaalde mensen in mijn leven zal hebben. Ook als je gewoon iemand zou willen hebben om berichten mee uit te wisselen dan kun je ook zeker contact met me opnemen.


Hey Michael ik ben zelf 24. Ik heb eigenlijk best veel vragen: wat doe je nu dagelijks?  studeer je bijvoorbeeld? werk je? Ik begrijp wat je voelt eenzaamheid komt veel voor zelfs onder hen die veel mensen kennen. Ik heb wel vrienden maar voel mij de laatste tijden helemaal alleen, terwijl ik omringt ben met mensen. Als je hierover praat hoor je vaak komt allemaal goed, is normaal een dagje zo voelen. Maar wat veel mensen vaak niet zien, omdat ik er nooit over praat, is dat het niet een dagje is dat eenzaam gevoel. Het is maanden aan de gang.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
30-07-2023, 12:57
Laatste bericht: Floyd
  Alleen en deppressief Started by Helena123
5 Replies - 905 Views
01-08-2022, 05:39
Laatste bericht: Feline
11-02-2022, 15:26
Laatste bericht: Nick
  Waarom ben ik hier? Started by Phoenix
3 Replies - 1,132 Views
07-02-2022, 14:24
Laatste bericht: Mabel
12-12-2021, 15:38
Laatste bericht: Soleil
27-12-2019, 18:44
Laatste bericht: Mark1234
13-11-2019, 19:11
Laatste bericht: Karel 500
  Ik kan niet meer Started by anoniem3
3 Replies - 1,560 Views
03-11-2019, 13:07
Laatste bericht: Shalin
  Alleen in de duisternis Started by Gedoofdezon
11 Replies - 4,582 Views
25-04-2019, 22:19
Laatste bericht: Letitgo
02-03-2019, 18:46
Laatste bericht: Bert



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)