Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Waarom ben ik hier?


#1

Ik ben bijna 18 en radeloos, alle hulp en adviezen zijn welkom. Ik zal uitleggen hoe het zit. Ik zit een beetje in de knoop met mezelf, ik heb het idee dat ik altijd faal, mezelf teleurstel en anderen teleurstel kortom alsof ik niets kan. Ik zou mezelf omschrijven als een vrij kalme kerel en dingen vaak rustig benader, maar de laatste tijd is het alsof mijn hersenen overuren maken en constant met anderen dingen bezig zijn. Negatieve gedachten die mij slecht over mezelf laten denken, constante gedachten die door m'n hoofd heen schieten over waarom ik dit doe waarom ik zo ben en waarom ik het niet stop kan zetten of onder controle kan krijgen. Dit terwijl ik mijn hersenen voor hele anderen dingen overuren zou moeten laten draaien, zoals school. Ik zou denken dat het nadenken de eerste stap naar een oplossing zou kunnen zijn, maar nee. Ben ik  dan depressief? Ik zou zelf denken van niet en ik vind het ook lastig om dat van mezelf te denken en een label op mezelf te plakken terwijl ik hier helemaal niet genoeg van weet. Ik vind het lastig om te denken dat ik depressief ben, maar tegelijkertijd doe ik wel dingen die depressieve mensen zouden doen. Ik vind het daarom lastig om te bepalen wat ik moet doen, is het gewoon een dipje en moet ik wachten? Of is het serieuzer en moet ik er iets mee en wat?

Maar hoe dan? Voor een beetje verduidelijking van het verhaal (en voor mij om alles eruit te halen en op tafel te leggen) een kleine toevoeging over waarom ik me misschien zo voel. Ik voel me alleen, alsof ik het allemaal zelf maar moet uitzoeken. Ik heb het idee dat ouderen op mij neerkijken van "oh, hoe erg kan je het hebben je zit op de middelbare school" en mijn leeftijdsgenoten lijken zonder problemen door het leven te gaan. Ik heb een vriendengroep waarmee ik het op zich prima mee kan vinden maar de laatste tijd heb ik gewoon geen behoefte meer om dingen met ze te doen die ik eerder wel deed. Gamen is niks meer aan naar mijn idee, een gezellige vrijdag- of zaterdagavond vind ik ook niet meer zo gezellig en juist herhalend, het is vaak hetzelfde. Op school heb ik dan ook geen zin meer om bij ze te staan en te praten omdat het toch weer hetzelfde is. Ik voel me alleen maar de oplossing staat recht voor m'n neus. Ik wil nieuwe vrienden maken omdat het me leuk lijkt mensen te leren kennen zonder te weten welk antwoord ze gaan geven, maar aan de andere kant wil ik die vriendengroep ook niet in de steek laten want ik mag ze wel en zij mij ook.

Dan waarschijnlijk wel m'n grootste probleem/zorgen, een vriendin. Laat ik voorop stellen dat ik van d'r houd, alleen zij misschien niet zo veel van mij. Voor mij is het vrij nieuw, een relatie, en daarom weet ik misschien niet helemaal wat ik moet verwachten. Ze is vaak veel met haar eigen leven bezig en heeft graag wat te doen, soms iets te veel en dan gaat ze stressen. Ik wordt meestal gezien als de "koele kikker" die zich nergens echt druk om maakt en daarom komt zij dan naar mij toe met al haar problemen alsof ik een of andere psycholoog ben. Begrijp me niet verkeerd ik doe het met alle liefde, maar waarom is zij er dan niet als ik me slecht voel, als ik ergens mee zit of als ik stress heb. Niemand niet trouwens. Ik doe m'n best om naar haar te luisteren en te helpen zonder te oordelen en te steunen/adviseren ook als ik er zelf heel anders in sta. Waarom kan zij dat niet doen als ik mijn verhaal wil doen waarom moet ze dan meteen zeggen: "ga wat doen", ik denk dat het goedbedoeld is maar dat weet ik niet eens. Ik zou juist van haar verwachten dat ze begrip zou hebben omdat ze eerder ook iemand kende die het erg lastig had en nu in een mooiere plek is hoop ik. Ik heb het al eens aan proberen uit te leggen, maar ze toonde weinig begrip en nu probeer ik toch op andere manieren aan te geven dat ik wel hulp nodig heb. Ergens anders hulp zoeken vind ik lastig zoals bij mijn ouders omdat zij ook iemand zijn verloren op deze wijze en ze niet wil belasten met zo'n zelfde probleem omdat ik niet weet hoe ze erop reageren. Ik ben bang dat zij en m'n ouders erg zullen schrikken van de dingen die ik mezelf soms aandoe

Wat mij het meest bezighoudt is of er daadwerkelijk iets met me is of dat ik me aanstel. Naar mijn idee zoeken mensen namelijk niet zo snel hulp dat is waarom ik zou denken van niet, anderzijds doe ik mezelf dingen aan die "aanstellers" misschien niet zouden doen. Ik ga er hier maar eens een eind aan knopen dus laat graag weten wat je denkt en geef me raad.

P.S. 
-Sorry als het laatste stuk op een vraag om relatietherapie lijkt, probeer het slechts te verduidelijken.
-Het kan wat lastig lezen zijn, schrijven doe ik niet zo vaak.
-Dit is mijn eerste keer dat ik iets schrijf op dit forum, sorry als dit onder de verkeerde topic staat.
Antwoord

#2

Welkom op het forum!

Het lijkt me dat je teveel van jezelf vraagt/niet goed jezelf durft te zijn en mischien makkelijk over je eigen grenzen gaat? Probeer het rustig aan te doen en probeer in de flow te komen wat voor jou beter voelt. 

Is er iets gebeurd waardoor je faalangst hebt? Mischien dat een psycholoog je hierbij kan helpen om het uit te vogelen
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Nick :   • Phoenix
Antwoord

#3

Hey. Ik denk dat je je niet aanstelt. Het is al moeilijk genoeg om hier te komen je verhaal doen. 

Ik ken het boeren advies van "ga wat doen", "kop eronder", "even doorbijten".  Maar dat werkt niet altijd vooral als je depessief bent. 

Als je wil weten of er echt iets mis met je is kan je beter later beoordelen door een psychiater/psycholoog. Die hebben er verstand van.

Sorry om te horen dat je zo weinig steun ervaart uit je omgeving en van je partner.

Je zou niet altijd de koele killer hoeven uit te hangen. Soms zou je ook gewoon je problemen moeten kunnen vertellen en dat daar begrip voor is. 
Je komt hier voor een reden. Dat het niet goed gaat en je graag hulp wil. 

Stuur me btw een pm als je over meer wil praten. 
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen JeffreyR :   • Phoenix
Antwoord

#4

Hoi P , 

Een piekerprobleem en n slecht zelfbeeld is al op zichzelf  vervelend genoeg . Dat is op zich al n reden om iets aan te doen.   Google eens rond , kijk eens wat je aanspreekt. Het is zeker geen onzin of aanstellerij om iets aan je persoonlijke ontwikkeling te doen . 

Groet!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Mabel :   • Phoenix
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw hier Started by Tazz
7 Replies - 149 Views
Gisteren, 18:13
Laatste bericht: Bert
29-01-2024, 22:39
Laatste bericht: AfterForever
30-07-2023, 12:57
Laatste bericht: Floyd
  Nieuw hier Started by Yvon
7 Replies - 637 Views
22-07-2023, 18:41
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Nieuw hier. Started by Rustige
2 Replies - 339 Views
12-06-2023, 01:53
Laatste bericht: Mabel
  Nieuw hier & eenzaamheid Started by Mila21
2 Replies - 452 Views
04-05-2023, 16:37
Laatste bericht: Jupiter
21-02-2023, 22:43
Laatste bericht: Joy
26-09-2022, 17:22
Laatste bericht: Jupiter
18-09-2022, 14:35
Laatste bericht: Barrykamerling
  Nieuw hier Started by Lentebokje72
4 Replies - 634 Views
18-09-2022, 09:00
Laatste bericht: Joy



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)