Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Alleen in de duisternis


#1
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 19-04-2019, 18:25 door Gedoofdezon.)

Dag lotgenoten,

Mijn naam is gedoofde zon omdat dat perfect omschrijft hoe ik me voel. Geen warmte, licht of leven meer. Vrouw, 37 jaar, gehuwd.

Dit is het laatste plekje waar ik hoop leven te vinden. Vrienden haken af, familie heeft het zwaar en eigenlijk ben ik voor mijn gezin enkel last.

Ik voel me alleen, is dit herkenbaar voor jullie?
Antwoord

#2

Hallo gedoofde zon,

Welkom op dit forum!
Houd vol en geef de moed niet op. Op een dag gaat jouw zon wel weer schijnen...

Ik vind het herkenbaar. Ik voel mij ook alleen. Voor de meeste mensen is het vanzelfsprekend dat ze geen last van hun stemming hebben. Ik zie mensen lachen en voel mij geen onderdeel van Hun wereld. Ik heb wel gemerkt dat ik niet de enige ben als ik het ter sprake breng. In mijn dochters klas zijn er zeker 5 andere ouders die psychische klachten hebben. Dus eenvijfde van een klas van 25 kinderen.

Dus we zijn zeker niet alleen.

Groetjes,
Marjolein
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Letitgo :   • Gedoofdezon
Antwoord

#3

Bedankt Marjolein.
Hoe houden anderen en jij dit vol? Ik ben al een tijdje aan het denken dat de tijd van volhouden op geraakt...

Inderdaad het gevoel afgezonderd te zijn van de wereld. Heb ook vaak last van dissociatie en slapeloosheid.

Mijn brein staat niet meer in contact met mijn lichaam en ik voel niets meer.
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 19-04-2019, 19:43 door Carpe diem.)

Hallo. 
Alleen in de duisternis,
Ik voel mij ook erg alleen en herken een beetje wat je omschrijft.
Als je wilt praten mag je me gerust een berichtje sturen ik ben sinds vandaag ook nieuw hier.
Weet je, Heel veel dingen zijn overbodig maar, vriendschap heb je nodig!

Mocht je behoefte hebben om te praten ik ben er.

Kop op.

Groetjes, Carpe diem.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Carpe diem :   • Gedoofdezon
Antwoord

#5

Beste Carpe Diem,

Bedankt. Ik hoop dat ook jij hier de nodige steun kan vinden.
Het lijkt wel alsof je in deze tijd enkel kan praten met iemand die je ervoor betaald...

Vind ik zo triest. En na 45 min. Is het afrekenen en ophoepelen...
Echte vriendschap of steun doet veel meer voor een mens.

Het is mooi dat we hier er kunnen zijn voor elkaar.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Gedoofdezon :   • Carpe diem
Antwoord

#6
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 19-04-2019, 20:35 door Carpe diem.)

Beste, Alleen in de duisternis.

Dat hoop ik ook, ik snap je gevoel het is op vandaag niet makkelijk om iemand te vinden waarmee je kan praten.
Diep triest inderdaad. Hier vind je toch een beetje steun. Ik wens je toch een fijne avond en sterkte.

Groetjes, Carpe diem
Antwoord

#7

(19-04-2019, 18:56)Gedoofdezon schreef: Bedankt Marjolein.
Hoe houden anderen en jij dit vol? Ik ben al een tijdje aan het denken dat de tijd van volhouden op geraakt...

Inderdaad het gevoel afgezonderd te zijn van de wereld. Heb ook vaak last van dissociatie en slapeloosheid.

Mijn brein staat niet meer in contact met mijn lichaam en ik voel niets meer.

Hoi Gedoofde Zon,

Geen idee hoe ik het vol houd. Soms kijk ik met verwondering naar mijzelf en vraag ik mij hetzelfde af. En dan realiseer ik mij dat ik anderhalf jaar verder ben en ik nog steeds leef en nog steeds iedere de dag de moed vind om mijn angsten en somberheid onder ogen te komen. Er zit blijkbaar genoeg kracht en doorzettingsvermogen in mij, ook al zie ik ditZelf meestal niet.Ik heb eigenlijk wel steeds heg geloof dat dit ergens goed voor is en dat ik er sterker uit zal geraken. 

Ik heb heel lang naar de oorzaak gezocht en nog harder naar de oplossing. Beiden niet gevonden, nu zoek ik vooral een manier om ermee te leven. Ik heb vertrouwen in mijzelf dat ik hierin ga slagen... op een dag... 

Verder probeer ik alles maar van dag tot dag en soms van uur tot uur te bekijken. Mijn enige grote zorg is hoe ik hiermee weet kan gaan werken. Ik zit momenteel in de WW.

Groetjes,
Marjolein
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Letitgo :   • Gedoofdezon
Antwoord

#8

(19-04-2019, 18:18)Gedoofdezon schreef: Dag lotgenoten,

Mijn naam is gedoofde zon omdat dat perfect omschrijft hoe ik me voel. Geen warmte, licht of leven meer. Vrouw, 37 jaar, gehuwd.

Dit is het laatste plekje waar ik hoop leven te vinden. Vrienden haken af, familie heeft het zwaar en eigenlijk ben ik voor mijn gezin enkel last.

Ik voel me alleen, is dit herkenbaar voor jullie?

Hoi gedoofdezon welkom hier ik vind dit een forum waar mensen met elkaar praten met respect geen veroordelingen dus ik ben er graag. Hopelijk zal dat voor jou hetzelfde zijn. Het alleen zijn en toch een partner hebben ja ik herken het ook. IK voel me vaak eenzaam omdat er zo weinig begrip is voor depressie en in mijn geval persoonlijkheidsstoornis. Ik heb een zeer zwaar verleden en ook ik ben er nog. Ik weet ook niet hoe ik het heb volgehouden al die jaren zonder hulp. Je mag me gerust berichtjes sturen ik sta open voor gesprekken. Cyranno
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen cyranno :   • Gedoofdezon
Antwoord

#9
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 21-04-2019, 14:18 door Gedoofdezon.)

(21-04-2019, 13:32)cyranno schreef: Hoi gedoofdezon welkom hier ik vind dit een forum waar mensen met elkaar praten met respect geen veroordelingen dus ik ben er graag. Hopelijk zal dat voor jou hetzelfde zijn. Het alleen zijn en toch een partner hebben ja ik herken het ook. IK voel me vaak eenzaam omdat er zo weinig begrip is voor depressie en in mijn geval persoonlijkheidsstoornis. Ik heb een zeer zwaar verleden en ook ik ben er nog. Ik weet ook niet hoe ik het heb volgehouden al die jaren zonder hulp. Je mag me gerust berichtjes sturen ik sta open voor gesprekken. Cyranno
Beste Cyranno,

Ook ik zit met een geïmplodeerde depressie en een persoonlijkheidsstoornis. Vreemd om te moeten omgaan met mensen die het niet begrijpen... 

Ik zeg het af en toe tegen mijn man dat ik dit niet kan volhouden, dat het gevoel onuitstaanbaar is... zijn reactie is dan “ maar schatje toch...”

Ik ben ondertussen apathisch. Geen gevoelens meer, wel de pijn vanbinnen en de chaos in mijn hoofd.
Ik krijg nu Dominal erbij om te kunnen slapen, samen met efexor, temesta bij angst.

Wat fijn dat jullie willen praten en begrijpen wat een hel het is om zo te bestaan.

(19-04-2019, 22:14)Letitgo schreef: Hoi Gedoofde Zon,

Geen idee hoe ik het vol houd. Soms kijk ik met verwondering naar mijzelf en vraag ik mij hetzelfde af. En dan realiseer ik mij dat ik anderhalf jaar verder ben en ik nog steeds leef en nog steeds iedere de dag de moed vind om mijn angsten en somberheid onder ogen te komen. Er zit blijkbaar genoeg kracht en doorzettingsvermogen in mij, ook al zie ik ditZelf meestal niet.Ik heb eigenlijk wel steeds heg geloof dat dit ergens goed voor is en dat ik er sterker uit zal geraken. 

Ik heb heel lang naar de oorzaak gezocht en nog harder naar de oplossing. Beiden niet gevonden, nu zoek ik vooral een manier om ermee te leven. Ik heb vertrouwen in mijzelf dat ik hierin ga slagen... op een dag... 

Verder probeer ik alles maar van dag tot dag en soms van uur tot uur te bekijken. Mijn enige grote zorg is hoe ik hiermee weet kan gaan werken. Ik zit momenteel in de WW.



Groetjes,
Marjolein
Beste Marjolein,

Werken schrikt me ook erg hard af... sociaal zijn lukt me niet en ik krijg paniekaanvallen op sociale plaatsen.
Ik zit nu 1,5 jaar thuis. Steeds erg ambitieus geweest, nu geen levensdoel meer.

Iedereen zou het eens een maand moeten ervaren, dit leven. Het wijzen met de vinger en me een schuldgevoel aanpraten helpt niet.
Antwoord

#10

Hoi Gedoofde Zon,

Ik gun uiteraard niemand hoe ik mij voel, maar je hebt gelijk. Soms zou je weleens willen dat iemand dit eens een tijdje zou kunnen voelen zodat ze ons beter begrijpen. Dan laten ze hun goedbedoelde opmerkingen wel achterwege. Ik krijg vooral te horen dat ik positief moet denken. Of cashew noten moet eten of gewone sla. Pff heel vermoeiend...

Ik lees dat jij ook medicatie gebruikt. Ook zo onvoldoende effect? 
Ik heb citalopram, venlafaxine en nu brintellix in combinatie met Seroquel gebruikt. Helaas zonder echt resultaat. 

Ik ga dadelijk in de zomer proberen om vakantiewerk te gaan doen. Ik wacht zelf al meer dan anderhalf jaar thuis op verbetering, maar dit blijft uit. Dus ergens voel ik mij wel een nood om weer te gaan proberen.

Liefs!
Marjolein
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Alleen en deppressief Started by Helena123
5 Replies - 914 Views
01-08-2022, 05:39
Laatste bericht: Feline
13-11-2019, 19:11
Laatste bericht: Karel 500
18-06-2018, 23:44
Laatste bericht: mouna
  alleen en nutteloos Started by m_m
12 Replies - 5,107 Views
  Chronisch depressief en alleen Started by Kana
5 Replies - 3,558 Views
05-02-2018, 16:57
Laatste bericht: Yasmine



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)