Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Zal me even voorstellen


#21

(10-10-2018, 17:18)Ray schreef: Kan je er wat over vertellen wat je geleerd hebt dan? Ben wel benieuwd.  RET is ook soorst gedragstherapie volgens mij en iedereen bracht zijn of haar ding in. Maar t ligt er ook aan hoe goed of slecht je je al voelt natuurlijk. 


Hoi Wispelturig,

Ik heb nooit RET gehad. Mijn angsten verdwenen puur door de medicijnen.

Jaren later heb ik die groepstherapie gedaan en daar werd vanuit de verslavingszorg een soort cognitieve gedragstherapie gegeven. Dat ging dus niet over angsten of depressies, maar over iemands gevoel in het algemeen. De goeie therapeut en de leuke groep zorgden ervoor dat bijna iedereen van die groep er veel aan gehad heeft en veel relaxter in het leven staat nu.

Dat gun ik iedereen hier.

groet,
Ray
Antwoord

#22
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 10-10-2018, 23:34 door Ray.)

rHoi Wispelturig,

Dat is lastig in een paar woorden te vangen, maar ik doe mijn best.

Iedereen had huiswerk dat bestond uit het opschrijven van een sociale emotie van de afgelopen week. Dus een gevoel van trots, blijheid, verdriet, boosheid, schaamte etc. in een situatie met een ander. Iedereen las zijn stukje voor, waarop de anderen vragen konden stellen.

Wat heel duidelijk werd was, dat bijna iedereen vastgeroest zat in een vooraf bepaalde mening. Men dacht de reactie al te kennen en al was de reactie anders, dan toch hoorde men wat men van te voren had gedacht te gaan horen.

Door de reacties van de anderen (in de groep) leerden we dat een verhaal, een situatie vele kanten kan hebben. 
Het leerproces werd vaak verbeeld in een rollenspel, waarbij een ander de rol van de schrijver op zich nam.

Ik heb geleerd om op die manier met situaties om te gaan, dus dingen van verschillende kanten te bekijken. Dat lukt niet altijd, zeker niet als de emoties hoog oplopen, maar vaak ook wel.

In feite waren het allemaal oefeningen om je werkelijke gevoel te uiten en niet je geacteerde/ingeprente gevoel te laten spreken.

Zo duidelijk genoeg?

groet,
Ray
Antwoord

#23

Hey Wispelturig,

Zo gelukkig ben ik niet, wel geweest maar ben alles verloren vanaf 2013 is alles mislukt. Dus het lijkt verre van vroeger en als je het niet meer hebt weet je goed wat je mist. Dus het is niet zo dat ik het kan weten wat gelukkig zijn is. Ik weet juist het omgekeerde wat ongelukkig zijn is. Gelukkig zijn is voor mij voorbij. Gelukkig zal ik ook nooit meer worden.
Antwoord

#24
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 10-10-2018, 21:19 door wispelturig.)

(10-10-2018, 18:24)Ray schreef: Hoi ray

Ja dat klinkt leerzaam met rollenspellen dan ben je juist met gevoel bezig dat kan inderdaad leerzaam zijn. Ja Ik heb dat volgens mij een klein beetje gedaan met situaties om inzicht te krijgen en oefenen om meer op mezelf te kunnen zijn dat heb ik toen geoefend. Maar qua met mensen en opkomen voor mezelf en hoe ik dingen moest doen ben ik in een gat gevallen. 
Dan had ik beter begeleid kunnen gaan wonen. Dus ja dingen uitpluizen hoe t zit en dan maar uitzoeken is ook niet draaglijk geen goed idee denk ik nu achteraf.




rHoi Wispelturig,

Dat is lastig in een paar woorden te vangen, maar ik doe mijn best.

Iedereen had huiswerk dat bestond uit het opschrijven van een sociale emotie van de afgelopen week. Dus een gevoel van trots, blijheid, verdriet, boosheid, schaamte etc. in een situatie met een ander. Iedereen las zijn stukje voor, waarop de anderen vragen konden stellen.

Wat heel duidelijk werd was, dat bijna iedereen vastgeroest zat in een vooraf bepaalde mening. Men dacht de reactie al te kennen en al was de reactie anders, dan toch hoorde men wat men van te voren had gedacht te gaan horen.

Door de reacties van de anderen leerden we dat een verhaal, een situatie vele kanten kan hebben. 
Het leerproces werd vaak verbeeld in een rollenspel, waarbij een ander de rol van de schrijver op zich nam.

Ik heb geleerd om op die manier met situaties om te gaan, dus dingen van verschillende kanten te bekijken. Dat lukt niet altijd, zeker niet als de emoties hoog oplopen, maar vaak ook wel.

In feite waren het allemaal oefeningen om je werkelijke gevoel te uiten en niet je geacteerde/ingeprente gevoel te laten spreken.

Zo duidelijk genoeg?

groet,
Ray

(09-10-2018, 19:27)Zip schreef: Maar ik voel me hier ook wel gesteund zip zeker als je ook schrijft jij raar vind antwoorden van hulp.ik dacht t ligt aan mij ik verwacht te veel ben gek ja ik ben heel onzeker geworden van al die discussies waarin ik natuurlijk t korte eind trek en dan toch lees en hoor ik goed had dan word ik boos op hun maar ook op mezelf waarom laat ik me hersenspoelen. Ik kreeg met urgentie een hadeenheid en na de dagbehandeling van toen wilde ze me wel in woongroep maar was te oud sloeg nergens op. Toen maar weg en alleen maar dat kon ik niet aan en nu nog niet. En heb thuishulp omdat ik frozensholder heb.  Die voel ik wel meer als menselijk maar als die aan t opruimen is schaam ik me denk ik moet dat zelf kunnen. Maar ik kan t niet kan vaak niet eens normaal denken zie dingen niet meer of lig veel op bed. Dus ja ik zou beter ook in een woonvorm of iets waar ik altijd terecht kan thuishoren misschien krijg ik dan meer rust  steun, erkenning begrip veiligheid want dat  voel ik allemaal niet.
Nou dit is vast al een heel verhaal. Huilen kan ik amper meer ben zo gehersenspoeld. 


Mag ik naar je leeftijd vragen? Als je dat wilt natuurlijk. Ik ben 50 
Woon je nog thuis? 

" Het loslaten anders zien"  ja ik krijg ook wel eens van die stomme antwoorden: " en nu stoppen met huilen ga gitaar spelen ofzo" 
Dan denk ik laat me alsjeblieft huilen want dat is het enige wat ik kan op dat moment. 
Soms zeggen ze idd dingen waarvan ik denk huh? 


Liefs Zip
Antwoord

#25

(10-10-2018, 21:07)wispelturig schreef:

Hey...ik herken de gevoelens waarmee je rondloopt...ik voel me net zo....ook al huil ik wel.

Bedankt voor het delen  Shy

Veel sterkte en schrijf maar gerust van je af...
Antwoord

#26

(10-10-2018, 21:07)wispelturig schreef:

Maar denk ik nu wat mag je dan van een hulpverlener verwachten ? Ik heb vaak gehoord dat ik te veel verwacht Maar Ja wat is teveel he.
En wat normaal?
En ook met andere vriendschap en relaties. Niemand zegt zo hoort t of dat is normale verwachting dat mag je verwachten. Alleen ik te hoge heb ja daar leer ik lekker van.
En ja hoe kom je in een woonvorm als je t zelf niet meer kan of eigenlijk al die tijd al niet?
T is echt zwaar geen familie niemand die achter je staat. En waar moet je t dan in zoeken vinden. Niemand snapt t en heeft antwoord.
Antwoord

#27

(23-10-2018, 22:40)wispelturig schreef: Maar denk ik nu wat mag je dan van een hulpverlener verwachten ? Ik heb vaak gehoord dat ik te veel verwacht Maar Ja wat is teveel he.
En wat normaal?
En ook met andere vriendschap en relaties. Niemand zegt zo hoort t of dat is normale verwachting dat mag je verwachten. Alleen ik te hoge heb ja daar leer ik lekker van.
En ja hoe kom je in een woonvorm als je t zelf niet meer kan of eigenlijk al die tijd al niet?
T is echt zwaar geen familie niemand die achter je staat. En waar moet je t dan in zoeken vinden. Niemand snapt t en heeft antwoord.

Hoi Wispelturig,

Van een hulpverlener mag je in ieder geval verwachten is dat hij/zij naar je luistert en door zijn antwoorden duidelijk maakt dat hij met je meedenkt. Dat meedenken hoeft niet te betekenen dat hij het met eens is, zeker niet. Als het goed is laat hij je op een andere manier naar je problemen of situaties kijken. Dat is ook logisch want op de tot nu toe door jou gehanteerde manier lukte het blijkbaar niet.

Hoe je in een woonvorm als begeleid wonen komt, is o.a. te vinden door er op te Googelen. Ik ken je situatie niet en weet niet hoe oud je bent. 
Als je een steun en toeverlaat zoekt, wil ik best kijken of ik dat kan zijn, maar dan moet je wel iets meer vertellen over jezelf en wat je precies wilt.
Stuur me eventueel een privé bericht als je het niet open en bloot op het forum kwijt wilt.

groet,
Ray
Antwoord

#28

Hoi Wispelturig,

Ik heb je verhaal en je reacties gelezen. Ik lees dat je enorm in gevecht bent en het zwaar hebt. Wat moeilijk voor je.

Wat ik ook lees is je teleurstelling in de hulpverlening, lastig. In je verhaal lees ik veel overtuigingen, veelal negatieve. Zonder oordeel hoor! Ik ken dat soort overtuigingen als geen ander. Alleen wat ik wel heb geleerd is dat het niet helpende overtuigingen zijn. Wat Ray ook zei over zijn groepstherapie, je leert dat jouw overtuigingen niet persé de waarheid zijn, dat er alternatieve waarheden zijn die je kunt omarmen. Dat als je overtuigingen die niet helpend zijn kunt ombuigen tot helpende, je levensvreugde enorm kan toenemen.

Ikzelf heb onlangs schematherapie in een groep gevolgd. Dat was voor mij wel de sleutel tot verandering. Gespiegeld worden door lotgenoten heb ik als heel waardevol ervaren. Waardevoller dan 1 op 1 momenten met een therapeut. 

Sterkte met alles.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Mijntje :   • Ray
Antwoord

#29

Hoi mijntje 

Ja ben met alles helaas in gevecht en zoek naar erkenning en oplossing. 
Heb gesprek met poh bij huisarts gehad en ja deels voelt t goed en deels voel ik me niet gehoord. 
Wat heb ik nog er nou aan dat ze zegt komen ook mensen met goede baan mij is t nog nooit gelukt.
Zoals veel dingen en dan al wanneer je hoort te bloeien iets op hoort te bouwen.
En ook zo van met medicatie verandering kunnen we nog wel wachten net of ik t niet zwaar genoeg heb. En psychiaters zitten vol..dus niemand heeft weer tijd voor me. Hoe moet ik in hemelsnaam zeggen dat t niet kan wachten en echt erg is. Ik word gewoon steeds aan de kant geschoven. 
Ja dat je dingen anders kan bekijken probeer ik en blijf dingen proberen maar kom er toch niet uit.
Word niet blij van alles zachtjes positief uitgedrukt. 
Slik jij ook medicatie? 
Waar door je wel positief werd? Of veel oploste? Of lukken dingen meer? Heb je een goed netwerk om je heen dat schilt ook mensen die er voor je zijn die om je geven. Of samen wonen helpt ook denk ik. Al ik nog nooit heb meegemaakt.  Dus weet niet hoe verder nu. Heb vd week weer gesprek met die poh bij de huisarts. Die moet helpen iemand iets te vinden wat bij me past. Ze denkt ook dat je littekens minder pijnlijk worden.  Nou ik kan t me niet voorstellen t is allemaal zo door en door zeg maar op alle levensgebieden.
Antwoord

#30

Ik herken het geen vertrouwen meer hebben. Misschien hebben we wat aan elkaar hier op het forum. Ik wens je in ieder geval heel veel kracht toe.

Groetjes JD9
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Even voorstellen... Started by Tinneke
3 Replies - 116 Views
05-12-2024, 20:02
Laatste bericht: lichtinhetduister
  Even voorstellen Started by Mario64
2 Replies - 105 Views
17-11-2024, 18:39
Laatste bericht: Mario64
30-10-2024, 11:21
Laatste bericht: Marnix
14-10-2024, 20:53
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by dizzy37
3 Replies - 163 Views
06-10-2024, 14:43
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by MarcSmit
5 Replies - 440 Views
05-10-2024, 22:17
Laatste bericht: Sander45
05-10-2024, 19:46
Laatste bericht: Sander45
  Voorstellen Started by Valdemar
2 Replies - 118 Views
02-10-2024, 08:38
Laatste bericht: Joy
  Voorstellen Started by Hinata
1 Replies - 69 Views
26-09-2024, 15:58
Laatste bericht: cyranno
  Voorstellen Started by Suri
1 Replies - 164 Views
26-08-2024, 20:27
Laatste bericht: don't know



Gebruikers die dit topic lezen:
2 gast(en)