Hoi Roon, Mabel en anderen,

In deze "kwestie" bestaat "de waarheid" ook niet. We hebben zo allemaal onze ervaringen met hulpverleners en daar onze mening en gevoelens bij. Die zijn voor iedereen weer anders, hoewel de teneur hier op het forum vaak wel naar de negatieve kant gaat. Is volgens mij ook inherent aan het feit dat psychische klachten moeilijker te behandelen, laat staan te genezen, zijn dan lichamelijke klachten.
Ik wil hier toch een "klein lansje" breken voor de hulpverleners......

Groetjes, Alex

Hoi Alex,

ik begrijp dat je en lansje wil breken voor de hulpverleners. Dat wil ik ook wel, en als het kan doe ik dat ook zoals je gezien hebt; maar het moet wel kunnen. Het gaat mij er ook niet om negatief te zijn, juist om de aandacht daar te leggen waar het hoort; de vraag of de hulp die geboden wordt ook daadwerkelijk hulp is. Wat mij betreft zit er een groot gat tussen wat ik/wij als cliënt(en) voelen/ervaren en de kennis die de hulpverleners uit de 'boeken' hebben opgedaan. En daar schort het volgens mij; de DSM is heilig, terwijl wij als individu niet tot diagnoses en hokjes te reduceren zijn.

Als er echt vanuit mens tot mens naar de problemen gekeken zou worden, denk ik dat er meer resultaten of in ieder geval meer begrip en erkenning voor de problemen van de cliënten zou ontstaan. Volgens mij is het probleem van de grote terugvalkans juist dat er niet naar de mens maar naar het probleem gekeken wordt en dat de hulpverlener weet wat goed is voor de hulpvrager. Daar zet ik mijn vraagtekens bij. Niet dat ik/wij alles weten, zeker niet, maar hoe en wat wij voelen zou meer meegenomen mogen worden in het verhaal, wat mij betreft dan toch.

Groetjes,
Roon

---

Alex, dat "lansje" naar hulpverlening snap ik ook wel hoor..
Zoals Roon schrijf, een hoop gaan het werk doen omdat ze wel de intentie hebben om iemand te helpen.
Dat veelal negatief word geuit hier is waarschijnlijk een punt omdàt men misschien nergens anders de ruimte heeft/voelt. Net zoals veelal omgeving moeite heeft met "labeltjes" begrijpen zo loop je er dan ook nog eens ertegenaan dat weinig hulpverleners zelf met kritiek/feedback om kunnen gaan of durven toegeven dat ook zij gewoon mens zijn, fouten maken en eigen bagage mee de therapie in kunnen nemen. 
Voor een aantal mensen zal er echt wel eerst even een "warm badje" gemaakt moeten worden willen zij verder kunnen. Daar is zo weinig vertrouwen in over dat al dat geschuur waarschijnlijk tot nóg meer beschadiging leid, en lijdt de betreffende persoon alleen maar meer door de therapie als daar niet eerst een warm badje mag zijn. 

Ik heb ook hier en daar wel eens een therapeut tegengekomen waarvan ik het idee had dat ze verder keek dan "labeltjes", mij probeerde te begrijpen, een gesprek van mens tot mens aandurfden te gaan of de nek voor me uitgestoken had tegenover andere hulpverlening. Ik denk dat dat voor mij uiteindelijk de cruciale puntjes zijn geweest waarop ik een beetje verder durfde te bouwen en verder ben gegaan. Maar blijf het toch jammer vinden (en nog veel boosheid) dat ik ook veel moet "schuren". Ik probeer het maar te zien dat dat wrs bij mijn proces zal horen dan.. 
(En hoop inmiddels een beetje dat mijn feedback/kritiek misschien ook wat tot nadenken bij hulpverlening leid)

Hoi Joy,

Ik kan je helemaal volgen! 

Misschien is ons/mijn probleem ook wel dat we teveel denken dat het aan ons ligt, want wij zijn toch degene die afwijken 'van het normale/gangbare'. En dan ligt het aan het proces of aan het ziektebeeld of... Maar misschien ligt wel aan de 'grote meerderheid', in plaats van aan de 'kleine minderheid' (bewust zo geschreven )

En weet je wat zo grappig is; terwijl wij het in grote lijnen nu eens zijn met elkaar, zou het ook zomaar kunnen dat als we elkaar daadwerkelijk zouden spreken, we misschien ook wel 'tegenover elkaar' zouden kunnen komen te staan vanwege andere opvattingen. 

Groetjes,
Roon

Nu snap ik ook wel hoe enorm moeilijk het voor hulpverlening is om voor ieder individu maatwerk te gaan maken en bij alle cliënten enorm betrokken te zijn. Dat vergt zo'n enorme inspanning, misschien dat een therapeut zich dan binnen 3 weken helemaal 'leeggezogen' voelt.

Dat laatste zou misschien wel kunnen Roon, maar ook dat is oké. Verschillende meningen leid weer tot (nog meer!) nadenken, haha.

Nu snap ik ook wel hoe enorm moeilijk het voor hulpverlening is om voor ieder individu maatwerk te gaan maken en bij alle cliënten enorm betrokken te zijn. Dat vergt zo'n enorme inspanning, misschien dat een therapeut zich dan binnen 3 weken helemaal 'leeggezogen' voelt.

Dat laatste zou misschien wel kunnen Roon, maar ook dat is oké. Verschillende meningen leid weer tot (nog meer!) nadenken, haha.

Hoi Joy,

Ja, dat klopt misschien ook wel. Toch zou het wel fijner zijn voor de cliënt als er wel echt contact is, noem ik het altijd maar. Althans voor mij is dat echt wel heel belangrijk; als ik het gevoel heb dat het 'niet klopt of oprecht is', dan is het vertrouwen (bijna) onmogelijk. Iets wat we eerder al zeiden toch niet mijn/ons sterkste punt...

En nadenken doe ik toch wel, dus dan maar over een interessant onderwerp;-) Maar tot op heden heb ik niet het gevoel dat ik tegenover je sta, maar eerder naast je. Ook wel eens fijn om te voelen in een wereld waarin ik me toch vaak anders voel.

Groetjes,
Roon

Ik begrijp jullie ook wel Roon en Joy. Kan ook niet zeggen dat ik hier "mijn mening" over de psychische hulpverlening in Nederland heb geuit, maar mijn persoonlijke ervaringen met mijn hulpverleners. Opbouwende kritiek is altijd goed en die uiten jullie. Helemaal goed en er valt vast nog veel te verbeteren op dit gebied. De bezuinigingen van de laatste jaren zullen ook geen goed hebben gedaan.

Dat van dat "warme bad" klopt Roon of Joy, want ik weet nu even niet meer wie dat aanhaalde. Voor sommigen kan dat wel heel belangrijk zijn, vooral in het begin. Ik ging iets te veel van mezelf uit.
Het gaat in deze tak van hulpverlening echt over maatwerk. Als ik eerlijk ben heb ik ook wel hulpverleners gehad, waarbij ik dacht "moet dat nou zo, kan dat niet anders en beter".
Zo is mijn "verhaal" beter in evenwicht. Zo werkt dat nou als je met elkaar in gesprek gaat....

Groetjes, Alex

Ik begrijp jullie ook wel Roon en Joy. Kan ook niet zeggen dat ik hier "mijn mening" over de psychische hulpverlening in Nederland heb geuit, maar mijn persoonlijke ervaringen met mijn hulpverleners. Opbouwende kritiek is altijd goed en die uiten jullie. Helemaal goed en er valt vast nog veel te verbeteren op dit gebied. De bezuinigingen van de laatste jaren zullen ook geen goed hebben gedaan.

Dat van dat "warme bad" klopt Roon of Joy, want ik weet nu even niet meer wie dat aanhaalde. Voor sommigen kan dat wel heel belangrijk zijn, vooral in het begin. Ik ging iets te veel van mezelf uit.
Het gaat in deze tak van hulpverlening echt over maatwerk. Als ik eerlijk ben heb ik ook wel hulpverleners gehad, waarbij ik dacht "moet dat nou zo, kan dat niet anders en beter".
Zo is mijn "verhaal" beter in evenwicht. Zo werkt dat nou als je met elkaar in gesprek gaat....

Groetjes, Alex

Hoi Alex,

Ik kan je helemaal volgen. En het is ook zo mooi als je echt met elkaar praat en luistert naar de ander. Hoef je het nog niet eens te zijn; agree to disagree. 

Ik wil ook wel kwijt dat ik hier in de korte tijd ben, maar heb geleerd (van jullie en van mezelf), dan in al die jaren van gevechten met therapeuten, coachen en andere hulpverleners. Dank jullie daarvoor. En natuurlijk gaat het nog wel met vallen en opstaan. Maar op dit moment voel ik me wel sterker en vertrouw ik meer op mezelf. Dit ga ik proberen vast te houden, want voelt heel fijn! 

Groetjes,
Roon

Hoi Alex,

Ik kan je helemaal volgen. En het is ook zo mooi als je echt met elkaar praat en luistert naar de ander. Hoef je het nog niet eens te zijn; agree to disagree. 

Ik wil ook wel kwijt dat ik hier in de korte tijd ben, maar heb geleerd (van jullie en van mezelf), dan in al die jaren van gevechten met therapeuten, coachen en andere hulpverleners. Dank jullie daarvoor. En natuurlijk gaat het nog wel met vallen en opstaan. Maar op dit moment voel ik me wel sterker en vertrouw ik meer op mezelf. Dit ga ik proberen vast te houden, want voelt heel fijn! 

Groetjes,
Roon

Hoi Roon, 

"We agree to disagree", Ik zeg het liever in het Nederlands, maar deze "bekt" lekkerder in het Engels  .

Mooi dat je zo positief over dit forum bent en dat je al veel geleerd hebt hier. Dat vallen en opstaan is logisch en ook niet erg. Ik zit ook nog steeds op een forum over alcohol, minder drinken en stoppen met alcohol. Daar zeggen we dat vallen niet erg is als je maar weer opstaat en doorgaat op het goede pad. Lekker dat je steeds meer op jezelf vertrouwt en waarom ook niet? Volgens mij heb jij genoeg wijsheid in huis daarvoor..... Niet te krampachtig vasthouden, want dan ontglipt het je weer. Net als zand......

Groetjes, Alex

---

Dit topic is "hotter" dan het topic over luchtigheid valt me op. Ach, zo zwaar is het hier nu ook weer niet.

Hoi Roon, 

"We agree to disagree", Ik zeg het liever in het Nederlands, maar deze "bekt" lekkerder in het Engels  .

Mooi dat je zo positief over dit forum bent en dat je al veel geleerd hebt hier. Dat vallen en opstaan is logisch en ook niet erg. Ik zit ook nog steeds op een forum over alcohol, minder drinken en stoppen met alcohol. Daar zeggen we dat vallen niet erg is als je maar weer opstaat en doorgaat op het goede pad. Lekker dat je steeds meer op jezelf vertrouwt en waarom ook niet? Volgens mij heb jij genoeg wijsheid in huis daarvoor..... Niet te krampachtig vasthouden, want dan ontglipt het je weer. Net als zand......

Groetjes, Alex

---

Dit topic is "hotter" dan het topic over luchtigheid valt me op. Ach, zo zwaar is het hier nu ook weer niet.

Hoi Alex,

Dat vind ik zelf ook. Fijn om hier te zijn. En fijn om hier (thuis) ook meer voor mezelf te kiezen, wat ik wil doen, niet per se de verwachting van de ander nakomen. Dit zal.nog wel tot het een en ander leiden (en misschien lijden), maar dat is dan maar zo. Zal ook wel wennen zijn voor de ander als ik ineens niet meer meteen klaar voor ze sta.

Ik zei laatst tegen iemand; ik.ben er klaar mee om gezien en behandeld te worden als een gebruiks- en verbruiksvoorwerp. En daar leef ik nu naar. Dat betekent ook dat ik afscheid zal nemen van bepaalde mensen in mijn leven. Hopelijk krijg ik met iets moois voor terug. Even een ander cliche; iets met gesloten en open deuren en ramen, haha

Groetjes,
Roon
------------------------------------------------------------

Inderdaad Alex, dit is 'hotter' lijkt het. Wel grappig ook; was jij niet juist de eerste die hier even afscheid van.wilde.nemen hahaha. Blij dat je er nog bent.

Wat fijn dat je dat zo omschrijft Roon; naast elkaar staan ipv tegenover elkaar. 

Ik heb daar nog over zitten denken en misschien komt het ook wel omdat ik bij mij zelf al wat meer zoiets heb van, de ander heeft die mening en dat is oké en mijn mening/waarheid/ervaring mag er ook zijn. Het blijft moeilijk om dat zo te voelen maar het is al een verschil met vroeger denk ik. Vroeger voelde ik me dan compleet "van de kaart geveegd" ofzo, zo van, wat jij zegt, voelt of denkt is verkeerd. Nu heb ik vaker zoiets, het is mijn mening/waarheid/ervaring en die is niet 'verkeerd' maar dan gewoon anders dan die van de ander.
Alleen hele heftige dingen triggeren voor mij nog wel. Maar dat zal iedereen hebben, dat er iets blijft waar je je echt gekwetst voelt.

Wat fijn dat je dat zo omschrijft Roon; naast elkaar staan ipv tegenover elkaar. 

Ik heb daar nog over zitten denken en misschien komt het ook wel omdat ik bij mij zelf al wat meer zoiets heb van, de ander heeft die mening en dat is oké en mijn mening/waarheid/ervaring mag er ook zijn. Het blijft moeilijk om dat zo te voelen maar het is al een verschil met vroeger denk ik. Vroeger voelde ik me dan compleet "van de kaart geveegd" ofzo, zo van, wat jij zegt, voelt of denkt is verkeerd. Nu heb ik vaker zoiets, het is mijn mening/waarheid/ervaring en die is niet 'verkeerd' maar dan gewoon anders dan die van de ander.
Alleen hele heftige dingen triggeren voor mij nog wel. Maar dat zal iedereen hebben, dat er iets blijft waar je je echt gekwetst voelt.

Hoi Joy,

Dat vind ik soms best wel een lastige uitspraak; jij mag jouw mening/waarheid hebben en ik de mijne. Ik begrijp wel wat er bedoeld wordt, maar ik vind het vaak ook een dooddoener. Want het wordt te pas en te onpas gebruikt, naar mijn mening. Soms is er maar 1 waarheid (en grappig dat ik dat zeg terwijl ik overal over kan dubben...). Wat ik bedoel te zeggen is dat het soms gebruikt wordt om ' er vanaf te zijn '. Snap je wat ik bedoel?
Ik heb wel steeds meer zoiets van; ik ga (of wil) de strijd niet maar aan. 

Ik denk dat bij mij ook meespeelt dat het bij mij niet per se om het gelijk gaat, maar meer om de gedachte erachter. Het openstaan voor de mening van de ander. En dat sluit dan misschien bij jou aan wat betreft het niet gezien en gehoord voelen en dat je mening/gevoel van tafel geveegd wordt. Dat voelt zo naar. En voelt ook vaak zo oneerlijk, bij mij dan. En dan kan ik me wel gekwetst voelen.

Zijn wij niet gewoon te sociaal.en gevoelig, terwijl dat door anderen gezien wordt als lastig (of zelfs een stoornis)? Daarnaast denk ik dat wij, en dat is een vraag aan jullie of je jullie dat herkennen, zoveel nadenken en wikken en wegen om het goed te doen. En dan vooral eerst voor de (elk) ander en daarna pas, eventueel, voor onszelf, als het kan en mag?! En ik doe het niet om aardig gevonden te worden, maar omdat ik het echt zo voel. Helaas word ik toch vaak niet aardig gevonden (begrepen?), en ondanks dat dat niet mijn doel is, ben ik ook maar gewoon een mens die liefde wil ontvangen en er toe doet. Niets menselijks is mij vreemd?.

Hoe zien jullie dat?

Groetjes,
Roon

Ik denk dat ik je punt snap Roon maar ik bedoel het dan niet zozeer als dooddoener maar meer voor mezelf dat ik daarin m'n eigen waarheid/mening/ervaring heb (mag hebben).
En dan zijn er gedeelde waarheden wat je met meerdere mensen hebt. 
Een voorbeeld over de GGZ;  Alex lijkt over het algemeen prima te hebben ervaren terwijl jij en ik nogal wat erover te zeggen hebben. Is er dan 1 waarheid? Lijkt mij niet, want Alex's ervaring/gevoel is toch net zo waarheid als dat van jou of mij?  Zo kijk ik ertegenaan iig..
En dat kan voor mij dan (nu) meestal best naast elkaar bestaan.
Met sommige mensen kan of lukt dat niet en dat is dan ook maar zo.. 

Nou ja, als dat op grote schaal gebeurd kunnen zo oorlogen ontstaan denk ik.. maar dat is dan misschien weer te diep erop ingaan..