Hoi Dipjes,
Opstaan is en blijft een heel groot probleem bij mij doodgewoon omdat ik niet weet wat ik met al die tijd aan moet. Dus blijf ik (heel fout) liggen en kom tegen de tijd dat het avondeten klaar is (partner doet vrijwel alles in huis) vaak pas echt uit bed. Zover kan het dus komen.... Dit patroon is langzaam maar zeker opgebouwd de afgelopen 10 jaar en het is dodelijk en dat weet ik ook. Heel heftig dus. Dus echt tips die jou blijvend kunnen helpen heb ik niet echt. Maar wat je zegt als je activiteiten hebt waarvoor je moet opstaan kun je het wel. Het probleem is altijd: wat is de moeite waard om voor op te staan??????? Daar zit de kneep volgens mij en dat is voor iedereen weer anders. Sorry, dat ik je geen beter licht op het geheel kan geven. Maar ik ben wel belangstellend naar jou en vroeg me af wat voor vrijwilligerswerk jij doet en wat dat inhoud. Gewoon interesse!

Vriendelijke groet,
Marianne

Toch help je me met jouw voorbeeld, in de zin dat ik denk “maar dat wil ik niet hoor”
Ik herinner me van toen ik tieners as dat ik dag en nacht wel s omdraaide voor een 
Examen of zo en dat het lekker was, zo rustig snachts
Ik was ook een avondmens. Hoe doe jij dat met slapen? Of ben je wel wakker overdag maar blijf je in bed?
Vanavond trof mij een uitspraak van een psycholoog op tv. Die zei “het gaat niet om gelukkig worden maar om voelen wat er is” 
Ineens dacht ik “maar dat kan ik nog wel leren misschien....” dat gaf ineens een perspectief, anders dan dat ik verder altijd ongelukkig blijf en depri. Dat doe je bij mediteren immers ook, contact maken met wat er is, het doel is niet om rustig te worden! Kortom ik ben er nog niet mee klaar, er kan nog wat.
Mijn vrijwilligerswerk is netwerken en bijeen brengen van mensen met heel verschillende culturen en overtuigingen zo dat ieder zichzelf kan zijn zonder elkaar de koppen in te slaan. 
Heel Mooi krachtig hoopvol werk waarin je schitterende mensenkinderen tegenkomt maar soms ook onvoorstelbare onmenselijke  wreedheid en ellende. 
Dank Marianne voor je reactie, verhaal en belangstelling.

Weer gelukt op te staan, met tandartsafspraak dan he. 
Als ik kijk

---

Weer gelukt op te staan, met tandartsafspraak dan he. 
Als ik kijk naar al mijn reacties op alles hier dan is dat wel erg veel. Ik lijk wel een woekerplant....
Is ook wanhoop, waardoor ik me nuttig probeer te maken voor anderen he. 
Maar ik schaam me ook dat ik zo veel ruimte inneem ook al reageer ik op anderen. Mensen reageren er wel positief op dat wel. Maar het grote plaatje is ook iets van laat mij maar even...
Ik mag wel weer wat minder gas geven denk ik. ....heb gewoon ook veel behoefte aan contact maar moet dat ook rond mijzelf real life doen natuurlijk.
Dus sorry mensen voor iets. Te veel gas....

---

Weer gelukt op te staan, met tandartsafspraak dan he. 
Als ik kijk naar al mijn reacties op alles hier dan is dat wel erg veel. Ik lijk wel een woekerplant....
Is ook wanhoop, waardoor ik me nuttig probeer te maken voor anderen he. 
Maar ik schaam me ook dat ik zo veel ruimte inneem ook al reageer ik op anderen. Mensen reageren er wel positief op dat wel. Maar het grote plaatje is ook iets van laat mij maar even...
Ik mag wel weer wat minder gas geven denk ik. ....heb gewoon ook veel behoefte aan contact maar moet dat ook rond mijzelf real life doen natuurlijk.
Dus sorry mensen voor iets. Te veel gas....

hoi Dipjes,

Je reageert gewoon op topics en dat doe je op een nette manier, is toch niet erg dan. Je moet doen waar je je goed bij voelt, daar zal heus begrip voor zijn. Van mijn kant in ieder geval wel. het beste.

groet,
Run

Ik sluit me bij Run haar mening aan, nogmaals ik ervaar het als positief dat je zoveel energie in anderen steekt op een vriendelijke manier.

Prima bezig Dipjes