Ik weet het niet meer. Mijn man heeft al jaren last van depressies en is hierdoor soms echt een tiran. Loopt te tieren door het huis en het maakt hem niets uit of hij mij of de kinderen kwetst. Vandaag was hij weer zo negatief en boos. En dan vraag ik hem waarom hij boos is. Hij zei: omdat ik me aan alles van jou irriteer. Ik doe echt alles om hem te helpen en om ervoor te zorgen dat hem zo min mogelijk in de weg ligt. Maar op de 1 of andere manier doe ik alles fout.
Hij heeft altijd commentaar. Ik ben jaren sterk geweest maar ik ga er aan onderdoor. Ik kan niet meer.
Hij woont sinds een paar weken in een verbouwde schuur om hem en ons wat rust te geven. Maar dit werkt ook niet want als hij dan hier in huis is, heeft hij altijd commentaar op alles.
Heb hem nu met de kinderen een middag weggestuurd want daar doet hij ook niets leuks mee. En dan heb ik even een dag voor mezelf. 

Ik hoop dat iemand mij hulp kan bieden. Ik kan er met niemand over praten want niemand weet hoe mijn man echt is. Ik voel me zo eenzaam.

Begin in ieder geval met praten puppy. Vertel iemand hierover iemand waar je je prettig bij voelt. Kan ook met de huisarts of met iemand van maatschappelijk werk. De telefoondienst van depressievereniging is er ook voor naasten. 

Je kan zo een man niet het hele huis laten verzieken. Desnoods levert hij.zn huissleutel maar in en dan blijft hij maar in de schuur. Ook al heeft hij een depressie.



Sterkte

Ik weet het niet meer. Mijn man heeft al jaren last van depressies en is hierdoor soms echt een tiran. Loopt te tieren door het huis en het maakt hem niets uit of hij mij of de kinderen kwetst. Vandaag was hij weer zo negatief en boos. En dan vraag ik hem waarom hij boos is. Hij zei: omdat ik me aan alles van jou irriteer. Ik doe echt alles om hem te helpen en om ervoor te zorgen dat hem zo min mogelijk in de weg ligt. Maar op de 1 of andere manier doe ik alles fout.
Hij heeft altijd commentaar. Ik ben jaren sterk geweest maar ik ga er aan onderdoor. Ik kan niet meer.
Hij woont sinds een paar weken in een verbouwde schuur om hem en ons wat rust te geven. Maar dit werkt ook niet want als hij dan hier in huis is, heeft hij altijd commentaar op alles.
Heb hem nu met de kinderen een middag weggestuurd want daar doet hij ook niets leuks mee. En dan heb ik even een dag voor mezelf. 

Ik hoop dat iemand mij hulp kan bieden. Ik kan er met niemand over praten want niemand weet hoe mijn man echt is. Ik voel me zo eenzaam.

Het klinkt alsof je man een narcist is. Ook omdat jij helemaal niets goed kan doen, al probeer je alles wat je kunt. Ook omdat hij zich niks van de kinderen aantrekt. Misschien is hij een verborgen narcist? Omdat je schrijft dat verder niemand weet hoe je man echt is...

Wat een lastige situatie puppy.
Zoals Mabel al aangeeft; kijk of je ergens met iemand kunt praten in de buurt, huisarts of maatschappelijk werk, vrienden/familie? ( En vraag evt. of je kids ergens iemand hebben (school bv) waar ze hun verhaal durven doen)
Het lijkt me moeilijk om dit in je eentje te dragen
en als jij er ook aan onderdoorgaat dan hebben je kids van beide ouders geen steun meer. 
Heeft je man therapie of iets anders? 

Heel veel sterkte

Ik weet het niet meer. Mijn man heeft al jaren last van depressies en is hierdoor soms echt een tiran. Loopt te tieren door het huis en het maakt hem niets uit of hij mij of de kinderen kwetst. Vandaag was hij weer zo negatief en boos. En dan vraag ik hem waarom hij boos is. Hij zei: omdat ik me aan alles van jou irriteer. Ik doe echt alles om hem te helpen en om ervoor te zorgen dat hem zo min mogelijk in de weg ligt. Maar op de 1 of andere manier doe ik alles fout.
Hij heeft altijd commentaar. Ik ben jaren sterk geweest maar ik ga er aan onderdoor. Ik kan niet meer.
Hij woont sinds een paar weken in een verbouwde schuur om hem en ons wat rust te geven. Maar dit werkt ook niet want als hij dan hier in huis is, heeft hij altijd commentaar op alles.
Heb hem nu met de kinderen een middag weggestuurd want daar doet hij ook niets leuks mee. En dan heb ik even een dag voor mezelf. 

Ik hoop dat iemand mij hulp kan bieden. Ik kan er met niemand over praten want niemand weet hoe mijn man echt is. Ik voel me zo eenzaam.

Hmm, ik weet niet goed of mijn reactie je zal helpen. Ik heb zelf in een giftige relatie gezeten. Ik was de bullebak. Mijn vriendin deed al het mogelijke om conflicten uit de weg te gaan en was grenzeloos vergevingsgezind. Woest maakte me dat. Ik kon letterlijk de kaas van haar brood eten. Ze bracht er niets tegenin. Ik was natuurlijk fout met mijn agitatie. Of dat nou door depressie komt of door een persoonlijkheidsstoornis, dat maakt niet uit, het gedrag is verkeerd, maar ik had behoefte aan duidelijkheid. Als ze iets niet wilde dan had ik graag dat ze dat rechtstreeks zei. Ik zocht haar grenzen op, maar die gaf ze steeds niet aan. Ik moest haar subtiele en vage signalen maar aanvoelen, maar dat kon en kan ik niet. Ik heb die voelsprieten niet. 

Ik weet natuurlijk niet hoe jullie relatie in elkaar steekt. Ik weet wel dat ik duidelijkheid en voorspelbaarheid in een relatie belangrijk vind. Dat mijn partner voor zichzelf opkomt en mij een tik op mijn vingers geeft als ik het plakje kaas van haar brood probeer te gappen.

Goede reactie Ferry! 
De man in het topic vraagt mijn inziens inderdaad om begrenzing. Of ie dat nou fijn vindt of niet. 
Normaal doen of de schuur in, kort gezegd.

Groet

Ik herken wat je schrijft helemaal, ik zit zelf ook in zo’n relatie alleen dan van de andere kant. Bij mij is het mijn vrouw die zich zo gedraagt. Ze kan zo uit bed stappen en de hele dag snauwen, schreeuwen, zich overal aan storen en alles k*t en kloten vinden. 

Ook ik probeer zoveel mogelijk voor haar te doen om er maar voor te zorgen dat ze geen reden heeft om geïrriteerd en boos te zijn of te gaan schreeuwen. Maar ik ben er wel achter dat het alleen maar symptoom bestrijding is. Symptomen en indicaties dat ze zelf hulp moet gaan zoeken en dat ze het zelf moet oplossen. Maar zolang ze dat niet willen zien verandert er ook niks.