Gisteren met een paar oud collega’s afgesproken. Toen iemand vroeg hoe het met mij ging werd ik emotioneel en begon te huilen. Mensen weten dan niet hoe ze moeten reageren en gaan gauw over op een ander onderwerp waarschijnlijk in de hoop dat het huilen dan snel stopt. Ik voelde me enorm opgelaten. Kan het van mezelf moeilijk accepteren dat ik emotioneel word. Ik denk dan ook dat iedereen me zielig vindt en ik wil niet zielig gevonden worden!

Gisteren met een paar oud collega’s afgesproken. Toen iemand vroeg hoe het met mij ging werd ik emotioneel en begon te huilen. Mensen weten dan niet hoe ze moeten reageren en gaan gauw over op een ander onderwerp waarschijnlijk in de hoop dat het huilen dan snel stopt. Ik voelde me enorm opgelaten. Kan het van mezelf moeilijk accepteren dat ik emotioneel word. Ik denk dan ook dat iedereen me zielig vindt en ik wil niet zielig gevonden worden!

Hoi Tara,

Sommige (best veel) mensen vinden het zelf moeilijk met emoties om te gaan, laat staan met die van een ander. Hun reactie op dat moment zegt net zo goed iets over hen dan over jou.
Ze hadden ook een arm om je heen kunnen slaan en vragen waarom je moest huilen toch?
Of misschien merkten ze dat je je opgelaten voelde en dachten ze jou een dienst te bewijzen door er zo min mogelijk aandacht aan te schenken, wie zal het zeggen

Ik herken jouw gevoel. Ik ben zelf snel emotioneel en voelde mij altijd enorm kwetsbaar en opgelaten op zo'n moment. Ik heb geleerd dat emoties er mogen zijn en doordat ik van mijzelf emotioneel mag zijn, hoef ik gek genoeg minder snel in het openbaar ook echt te huilen.
En als het toch gebeurt, dan geneer ik mij er niet meer voor. Niks om je voor te schamen, het is juist sterk als je je kwetsbaar durft op te stellen!

Lieve Tara,

Met emoties is helemaal niks mis. Zoals Jorin al zegt, de meeste mensen weten gewoon niet zo ze ermee om moeten gaan. Dat is hun tekortkoming , voel je dus vooral niet opgelaten want je mag elke emotie tonen die je hebt. Vroegen ze nog waarom je verdrietig was?

Maar ik snap het wel,, zeker als mensen er onhandig op reageren. Als ik verdrietig ben, gaat mijn zus ook automatisch mee huilen en dat vind ik ook niet prettig. 

Sterkte en liefs xx

Shalin 

Hoi Tara,

Sommige (best veel) mensen vinden het zelf moeilijk met emoties om te gaan, laat staan met die van een ander. Hun reactie op dat moment zegt net zo goed iets over hen dan over jou.
Ze hadden ook een arm om je heen kunnen slaan en vragen waarom je moest huilen toch?
Of misschien merkten ze dat je je opgelaten voelde en dachten ze jou een dienst te bewijzen door er zo min mogelijk aandacht aan te schenken, wie zal het zeggen

Ik herken jouw gevoel. Ik ben zelf snel emotioneel en voelde mij altijd enorm kwetsbaar en opgelaten op zo'n moment. Ik heb geleerd dat emoties er mogen zijn en doordat ik van mijzelf emotioneel mag zijn, hoef ik gek genoeg minder snel in het openbaar ook echt te huilen.
En als het toch gebeurt, dan geneer ik mij er niet meer voor. Niks om je voor te schamen, het is juist sterk als je je kwetsbaar durft op te stellen!

Hoi Jorin, dank je wel voor de lieve en wijze reactie. Doet me enorm goed. Ik denk inderdaad dat ze me een dienst dachten te bewijzen door er geen aandacht aan te besteden. Het zijn trouwens ontzetttend lieve mensen. Achteraf zijn er trouwens twee oud collega's erop teruggekomen en hebben we het er nog over gehad. Zou pas echt raar zijn geweest als niemand er meer iets over zou hebben gezegd. 
Voor mij was het ook weer een tijdje geleden dat ik in het openbaar heb gehuild. Soms lijkt het dan ook of er iets los komt, alsof het een goed teken is. Als ik helemaal niet meer huil is een veel slechter teken.
Ik voel me gesterkt door je opmerking "emoties mogen en zijn en juist sterk als je kwetsbaarheid durft te tonen".

Veel liefs,
Tara

---

Lieve Tara,

Met emoties is helemaal niks mis. Zoals Jorin al zegt, de meeste mensen weten gewoon niet zo ze ermee om moeten gaan. Dat is hun tekortkoming , voel je dus vooral niet opgelaten want je mag elke emotie tonen die je hebt. Vroegen ze nog waarom je verdrietig was?

Maar ik snap het wel,, zeker als mensen er onhandig op reageren. Als ik verdrietig ben, gaat mijn zus ook automatisch mee huilen en dat vind ik ook niet prettig. 

Sterkte en liefs xx

Shalin 

Hoi Shalin, dank je wel voor je reactie en betrokkenheid. Heel lief. Ik ben een vrij gevoelig en emotioneel iemand. Als mijn zusje verdrietig is en huilt, ga ik ook met haar meehuilen... Dat gaat automatisch en kan ik ook niet tegenhouden. We huilen dan samen, dat doet ons goed en we voelen ons verbonden met elkaar.

Veel liefs,
Tara

Hoi Jorin, dank je wel voor de lieve en wijze reactie. Doet me enorm goed. Ik denk inderdaad dat ze me een dienst dachten te bewijzen door er geen aandacht aan te besteden. Het zijn trouwens ontzetttend lieve mensen. Achteraf zijn er trouwens twee oud collega's erop teruggekomen en hebben we het er nog over gehad. Zou pas echt raar zijn geweest als niemand er meer iets over zou hebben gezegd. 
Voor mij was het ook weer een tijdje geleden dat ik in het openbaar heb gehuild. Soms lijkt het dan ook of er iets los komt, alsof het een goed teken is. Als ik helemaal niet meer huil is een veel slechter teken.
Ik voel me gesterkt door je opmerking "emoties mogen en zijn en juist sterk als je kwetsbaarheid durft te tonen".

Veel liefs,
Tara

---

Hoi Shalin, dank je wel voor je reactie en betrokkenheid. Heel lief. Ik ben een vrij gevoelig en emotioneel iemand. Als mijn zusje verdrietig is en huilt, ga ik ook met haar meehuilen... Dat gaat automatisch en kan ik ook niet tegenhouden. We huilen dan samen, dat doet ons goed en we voelen ons verbonden met elkaar.

Veel liefs,
Tara

Hoi tara,

Graag gedaan. Ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat.
Het is mooi dat jij en je zusje elkaar zo goed aanvullen, dat is een fijn cadeau!
Ik ben zelf ook heel erg emotioneel en vaak wordt dat ook niet begrepen. Mensen schuiven het vaak op mijn afkomst, maar ik vind dat nergens op slaan. Dan zeggen ze: 'ja daar zijn ze allemaal zo dramatisch'. Dat doet mij wel eens pijn. Ten eerste kennen ze waarschijnlijk niets van mijn komaf, en ten tweede kennen ze mij ook niet. Dus dat is mijn gevecht vaak een beetje.

Een fijne dag toegewenst,

Liefs van Shalin 

Hoi tara,

Graag gedaan. Ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat.

Het is mooi dat jij en je zusje elkaar zo goed aanvullen, dat is een fijn cadeau!
Ik ben zelf ook heel erg emotioneel en vaak wordt dat ook niet begrepen. Mensen schuiven het vaak op mijn afkomst, maar ik vind dat nergens op slaan. Dan zeggen ze: 'ja daar zijn ze allemaal zo dramatisch'. Dat doet mij wel eens pijn. Ten eerste kennen ze waarschijnlijk niets van mijn komaf, en ten tweede kennen ze mij ook niet. Dus dat is mijn gevecht vaak een beetje.

Een fijne dag toegewenst,

Liefs van Shalin 

Hoi Shalin,

Wat super lief en attent van je dat vraagt hoe het nu met me gaat. Dank je wel! Van ontroering springen me bijna weer de tranen in de ogen. Wat bijzonder dat mensen zo betrokken zijn bij anderen die ze niet persoonlijk kunnen. Dat is toch echt de kracht van deze site. Veel dank voor de mensen die deze site hebben opgericht!

Het gaat met mijn redelijk, voel me kwetsbaar. Ik weet verstandelijk dat ik me voor mijn gehuil niet hoef te schamen, maar ik voel het niet zo. Moet er ook nog vaak aan terugdenken. Daar word ik somber van. Ik weet wel dat het een kwestie van tijd is en het dan weer wegebt. 
Voor mij is het moeilijk om dingen van me af te zetten. Als ik depressief ben, ben ik overgevoelig.

Heel irritant dat mensen denken dat zoals je bent met je afkomst heeft te maken. Mensen vullen vaak in voor anderen. Sommige mensen zijn echt niet te harden. Oordelen, ongenuanceerde meningen, niemand zit hierop de wachten. 

Veel lieve groetjes uit zonnig en warm Limburg,
Tara

Hoi Tara,

Als jij zo'n mooi bericht plaast dan kan je verwachten dat ik benieuwd ben hoe het met je gaat, hoor, hihi. En qua persoonlijk kennen, mensen zijn in mijn ogen mensen. Vreemden zijn vrienden die je nog niet ontmoet hebt, laten we het zo zeggen!
Ik snap je gevoel overigens heel goed. Als mensen zich geen raad weten dan voel je je zeker ongemakkelijk. Gelukkig begrijp je dat het niet aan jou ligt! 
Ja dat mensen soms zo ontzettend kortzichtig zijn daar ben ik vaak de mist mee ingegaan. Maar nu ben ik ietsje ouder en wijzer, dat was meestal in mijn puberteit.

Hoe gaat het met de depressie, wat doe jij er vooral aan om het dragelijk te maken?

Liefs vanuit een oververhit Noord Holland, haha.

X

Hoi Tara,

Als jij zo'n mooi bericht plaast dan kan je verwachten dat ik benieuwd ben hoe het met je gaat, hoor, hihi. En qua persoonlijk kennen, mensen zijn in mijn ogen mensen. Vreemden zijn vrienden die je nog niet ontmoet hebt, laten we het zo zeggen!
Ik snap je gevoel overigens heel goed. Als mensen zich geen raad weten dan voel je je zeker ongemakkelijk. Gelukkig begrijp je dat het niet aan jou ligt! 
Ja dat mensen soms zo ontzettend kortzichtig zijn daar ben ik vaak de mist mee ingegaan. Maar nu ben ik ietsje ouder en wijzer, dat was meestal in mijn puberteit.

Hoe gaat het met de depressie, wat doe jij er vooral aan om het dragelijk te maken?

Liefs vanuit een oververhit Noord Holland, haha.

X

Hallo Shalin,

Met mijn depressie gaat het op en neer. Onlangs op vakantie geweest in Kroatie. En warempel veel minder last van mijn depressie, even dacht ik zelfs dat ik eruit was. Maar helaas een week na thuiskomst slaat het weer in alle heftigheid toe...
Twee weken geleden is mijn AD verhoogt. Afwachten of dit iets oplevert.
Verbetering komt denk ik deels voort door medicatie en deels door gedrag. 

Het zogenaamde "contra gedrag" is voor mij belangrijk. Geen zin hebben om met iemand af te spreken, het toch doen. Geen zin naar de yoga te gaan, het toch doen. Enz. 
Leuke dingen plannen om naar uit te kijken. Over een paar weken gaan we nog een paar dagen naar Duitsland op vakantie.

Toevallig ben ik gisteren begonnen met vrijwilligerswerk bij een welzijnsorganisatie. Ik zag er enorm tegenop om er naar toe te gaan, maar kwam enthousiast thuis. Vind het nu zelfs leuk om volgende week weer te gaan. 

Kortom, soms moet ik me dwingen om dingen te ondernemen waar ik helemaal geen zin in heb om niet helemaal weg te zakken in de depressie.

Afgelopen voorjaar heb ik een cursus cognitieve gedragstherapie gevolgd. Curusus komt me af en toe goed van pas. 
Praten met een psycholoog levert mij helemaal niets op, werkt bij mij zelfs averechts. Ga me daardoor alleen maar minderwaardig voelen. 

En als het helemaal niet gaat, als ik geen zin meer heb ik het leven, probeer ik gewoon de dag door te komen en lief te zijn voor mezelf. Maak het mezelf thuis zo aangenaam mogelijk. 
Op hele slechte dagen zijn er soms toch kleine lichtpuntjes, die geven me kracht om door te gaan.

Hoe gaat het met jou? Waar heb jij baat bij?

Veel liefs en groetjes,
Tara

Gisteren met een paar oud collega’s afgesproken. Toen iemand vroeg hoe het met mij ging werd ik emotioneel en begon te huilen. Mensen weten dan niet hoe ze moeten reageren en gaan gauw over op een ander onderwerp waarschijnlijk in de hoop dat het huilen dan snel stopt. Ik voelde me enorm opgelaten. Kan het van mezelf moeilijk accepteren dat ik emotioneel word. Ik denk dan ook dat iedereen me zielig vindt en ik wil niet zielig gevonden worden!

---

Dag Tara

Ja dat is voor je Collegas’s natuurlijk I verwacht dat je moest huilen. 
Hun interesse In jou maakte dat los waar je misschien In je een the mee rond Liep
Dan voel je erkenning. Het is een wat makkelijker situation als Het inbeen op een contact gebeurt. Je wil niet zielig gevonden worden maar medeleven is toch wel okee?
Je doet er trouwens veel aan. Je tekst over contra gedrag is waardevol voor mij. Ik kan echt zo bevriezen In nix doen. Dat maakt het er niet beter op
Dus dat is een goed voor beeld voor mij, dank je wel

---

Gisteren met een paar oud collega’s afgesproken. Toen iemand vroeg hoe het met mij ging werd ik emotioneel en begon te huilen. Mensen weten dan niet hoe ze moeten reageren en gaan gauw over op een ander onderwerp waarschijnlijk in de hoop dat het huilen dan snel stopt. Ik voelde me enorm opgelaten. Kan het van mezelf moeilijk accepteren dat ik emotioneel word. Ik denk dan ook dat iedereen me zielig vindt en ik wil niet zielig gevonden worden!

---

Dag Tara

Ja dat is voor je Collegas’s natuurlijk I verwacht dat je moest huilen. 
Hun interesse In jou maakte dat los waar je misschien In je een the mee rond Liep
Dan voel je erkenning. Het is een wat makkelijker situation als Het inbeen op een contact gebeurt. Je wil niet zielig gevonden worden maar medeleven is toch wel okee?
Je doet er trouwens veel aan. Je tekst over contra gedrag is waardevol voor mij. Ik kan echt zo bevriezen In nix doen. Dat maakt het er niet beter op
Dus dat is een goed voor beeld voor mij, dank je wel

---

Hallo,

Ik denk inderdaad de oprechte interesse de huilbui heeft veroorzaakt. Het gevoel van erkenning wat ik vaak bij andere mensen mis. Dit heb je echt heel goed gezien. Petje af!
Het is nu een week geleden en gelukkig weer op de achtergrond geraakt.

Fijn dat ik zoveel steun heb ontvangen van mensen op dit forum. Heeft me enorm geholpen.

Groetjes,
Tara