Hoi,

Mijn naam is jola, althans hier wel omdat ik graag anoniem wil blijven. Woonachtig in zwolle met mijn vrouw en 2 kinderen van 3 en 0. 

Ik ben hier omdat ik benieuwd ben of er meer partners zijn waarvan de vrouw in postnatrale depressie is beland. Na de geboorte van de beide kinderen raakte mijn vrouw in een zware depressie, ze voelde niks voor de baby en had het idee dat haar hele leven stil kwam te staan/ kwijt was. Zelfs nu de oudste 3 is zegt ze nog steeds vaak dat ze het de kinderen kwalijk neemt, dat die haar hele leven hebben afgenomen. Voor de oudste kan ze nu wel houden maar ook voor de jongste voelt ze niks.


Als partner voel ik me machteloos, wat er met je partner gebeurd voelt ongrijpbaar. Het ene moment is ze vrolijk en het andere weer niet. Ze is vaak neerslachtig, geiriteerd en er over praten lukt niet. Ik krijg vaak te horen dat ik het toch allemaal niet snap maar als ik eerlijk ben voelt dat ook zo. Ik snap het ook niet, wat er allemaal in dat koppie omgaat, wat er gebeurd. 

Op relatie vlak zijn we door beide depressies helemaal uit elkaar gegroeid. Er is amper nog aandacht voor elkaar op emotioneel gebied en over andere gebieden hebben we het helemaal maar niet. Soms denk ik wel eens, moet ik de handoek in de ring gooien, hoe lang hou ik dit nog vol. Ik voel me emotioneel moe, en heb het idee dat ik al 4 jaar in een kooi zit opgesloten waar ik niet uit kom. En dat ik in die kooi alleen ben achtergelaten en er geen aandacht meer is. 

Herkent iemand dit? En hoe ging dit bij jou? 
Of heeft er iemand nog tips?

Ik denk op dit moment niet hier Jola, ervaringen zou je kunnen vinden onder het partners topic. 
Wellicht wel onder andere forums  op internet, ook bij ouders / zwangerschap forums. 

Sterkte

Wat een verdrietige situatie Jola,
Kan me voorstellen dat je je opgesloten voelt zoals je schrijft. 
Volgens mij geen partners van depressie specifiek na zwangerschap hier op het forum (zover ik even weet) 
Maar wel ook wat partners -van. 
Je zou eens kunnen lezen bij het topic "partners van"
Of het nu na zwangerschap is of gewoon depressie, het zal zoiezo moeilijk zijn om je partner zo te zien en de machteloosheid als je probeert te helpen.

Heeft je vrouw iets van therapie? 
Zorg ook voor jezelf, heb jij daar behoefte aan, 
bespreek het eens bij de huisarts als je dat oké lijkt.

Groet

Hoi Jola,

Welkom op het forum.
Ik heb geen relatie etc, dus ik kan je er helaas niet bij helpen.
Volgens mij zijn er hier ook niet echt op het moment mensen met de zelfde onderwerp als jij net zoals mabel al schreef.

Wil je in iedere geval veel sterkte wensen.

Groetjes Jupiter

Dag Jola, dank voor het eerlijke delen en wat een pijnlijke situatie! Wat begrijpelijk dat je niet meer weet hoe het verder moet en waar je de energie vandaan moet halen!

Ik zou zeggen: heb de moed om nog een stap verder te zetten dan dan wat je hier al deelt en zoek hulp! En dan niet voor je vrouw, maar voor jezelf. Om in jezelf de kracht en de wijsheid te vinden om met deze enorm uitdagende situatie om te gaan. Daarmee kan je de situatie niet 'fixen' maar doe je wel wat je kunt doen om er zelf niet aan onder door te gaan, met alle gevolgen van dien. Zodat jij er kunt zijn, er echt kunt zijn, in ieder geval voor je kinderen. 

Ik heb zelf inmiddels ook een paar keer hulp gezocht en gevonden toen ik even vast zat. Ik moest iedere keer echt even een drempel over (ik ben meer van het zelf oplossen dan hulp vragen), maar was verrast over hoe snel een paar gesprekken met de juiste persoon m'n eigen proces in een stroomversnelling brachten. Er veranderde niets aan de situatie, maar wel heel veel aan m'n beleving ervan. 

Volgens mij ben je een geweldige vent, ik wens je veel moed en wijsheid! Jasper.