Hoi iedereen!

Mijn naam is Elise, 26 jaar en ben twee maanden geleden (helaas) ernstig depressief "verklaard". Echter moet ik ook toegeven dat dit al veel langer speelde, maar had ik nog niet eerder om hulp gevraagd.
Ik ben sinds begin 2015 ziek met een niet gediagnosticeerde ziekte. Elke dag leef ik met veel pijn wat ook nog eens vaak per week erg opvlamt, wat dus het leven voor mij ondraaglijk maakt! Tot overmaat van ramp is na een operatie ook mijn blaas beschadigd, waardoor ik met een suprapubisch katheter moet leven omdat mijn blaas niet goed meer functioneert.
Al dit heeft mij al sinds 2015 in een milde tot zware depressie geslagen, wat zich nu tot een ernstige depressie met suïcidale drang heeft ontwikkeld. Hierbij verwaarloos ik mijzelf ook door te weinig te eten en drinken, en misbruik ik veel medicatie om maar niet bezig te hoeven zijn met mijn gedachten.

Om het verhaal voor mij nog erger te maken ben ik een tijdje geleden, voor een paar weken, opgenomen geweest in een psychiatrisch kliniek op een gesloten afdeling. Inmiddels ben ik alweer een kort weekje thuis en gaat het alweer wat beter, maar ik heb nog vaak terugvallen door pijn en veel stemmingswisselingen. Dit lijkt met moeite net onder controle te zijn met oxycodon, maar voor mijn gevoel nog niet genoeg. Ook gaat het slapen erg slecht tot veel nachten niet slapen ondanks zware slaapmedicatie (nozinan en promethazine), naast een berg andere pillen.

Zoals je leest zit ik er echt behoorlijk doorheen. Radeloos en uitzichtloos. Ik ben en voel mij erg alleen, en het lijkt alsof niemand in mijn omgeving mij begrijpt!
Ik hoop lotgenoten te kunnen en mogen spreken die weer wat lichtpuntjes in mijn leven kunnen toveren, en in hoop dat ik dit t.z.t. ook voor andere kan doen.

Ook vroeg ik mij af hoe anderen slaapproblemen oplossen. Wat doen jullie om beter in te slapen?

HI Elise,

welkom op het forum. Het klinkt verschrikkelijk zwaar wat je allemaal hebt meegemaakt en nog doormaakt. Ik vind de zware depressie zelf al vreselijk moeilijk te overleven. Maar bij jou is het niet mis..... Ik  hoop dat je hier een beetje herkenning vind en krijgt, en met anderen in gesprek kan over je strijd om te leven of soms te overleven. Heel veel sterkte.
Wat is de hulp die je op het moment krijgt en is dat voldoende denk je?

gr. Liz

 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 

Op dit moment ontvang ik IHT thuis en wacht ik nog op vervolgbebandingen in vorm van cognitieve gedragstherapie en wat anders. Alleen voelt het niet als genoeg dus werk ik ook nog een aantal uur per dag, puur ter afleiding. Hoewel dit voor afleiding goed werkt ga ik wel elke dag over mijn grenzen.

Een erg onrustige periode dus maar nogmaals opgenomen worden wil ik dat kosten wat kost vermeiden!