Goedenavond allemaal,

Ik ben 35 jaar en kamp met een depressie en somberheid. Ik heb in het verleden ook veel alcohol gebruikt maar daar ben ik nu 2 maanden mee gestopt. Ik gebruikte alcohol als zelfmedicatie om de depressie te onderdrukken. Maar nu ik gestopt ben komt alles naar boven.

Ik ben 2 weken geleden gestart met antidepressiva en dat neemt weer hele andere vervelende effecten met zich mee. Ik voel me nu nog somberder, Eenzamer , raak vaker in paniek en ben nu zelfs bang om naar buiten te gaan.

 Ik heb hier morgen een gesprek over met mijn huisarts. Wat kan ik volgens jullie het beste doen? Ik heb heel erg de neiging om er mee te stoppen of moet ik het juist minimaal 6 weken aanhouden voordat ik echt kan oordelen en moet ik deze vervelende bijwerkingen maar even doorstaan?

Hallo D, 

Welkom op het forum. Wat naar dat je het zo zwaar hebt. Op dit forum kan je steun vinden, en geven.  In principe  staat er 6 weken voor om te bepalen of een middel een effect heeft  waar je je beter bij voelt.  Ondertussen kunnen er bijwerkingen optreden zoals je merkt. 
 Maar je mag ook naar je gevoel luisteren. Je zal niet de eerste zijn die voortijdig stopt.  

Sterkte, Mabel

Dag Mabel,

Bedankt voor je bericht.
Ik ben vandaag bij de huisarts geweest en ga het nog een paar weken aan met de antidepressiva in de hoop dat het straks wel aanslaat. Ik weet het anders nu ook niet. Het zal nog even pittig zijn. Als het na die 6 weken niet helpt stop ik er zeker mee en moet ik het maar zonder medicatie aangaan.

Op naar betere tijden ?

Hoi Duton  

Niets blijft zoals het is  dus ook je huidige situatie niet. Je hebt ook nog praattherapieopties. Mocht het ad verhaal je niet bevallen . 
Ik dacht ook nog aan wellbutrin.  Is ook n ad , werkt n beetje anders en lijkt ook tegen verslavingsziekte te kunnen helpen.  Ik weet niet wat welke je nu slikt. Mischien goed om in je achterhoofd  te houden. 

Sterkte!

Hallo,

Ik zit nu in week 3 van de antidepressiva en heb echt het gevoel dat ik steeds verder wegzak. Van het weekend ging het oké. Een vriend van me zei nog “wat fijn om je zo weer te zien, je was wat meer aan het lachen”. Het enige wat ik dacht was van wtf je had me van de week eens moeten zien toen ik de hele dag op de bank lag en omdat je me nu even op een goed moment tegen komt denk je dat het goed met me gaat…

En ja hoor maandag was het weer drama. Ik kon me bed niet uitkomen en had de ochtend werk afspraak afgezegd, weer de hele dag op de bank.
Oké en vandaag zou ik het anders gaan doen. Hoeveel tegenzin ik ook had, ik ga naar kantoor. Manmanman ik was niet vooruit te branden. Huilen onder de douche omdat ik niet wilde. Toch ben ik gegaan maar de spanning was zo hoog. Ik ben in m’n eentje achter een pc gedoken, heb 1 mail gestuurd en ben zonder gedag te zeggen het pand uitgelopen. Het ging weer niet.

Ik werk momenteel 50% dus men weet wel van de situatie. Het ging een paar weken geleden (voor de AD) ook wel, maar nu met de medicatie is er angst en spanning bijgekomen. Maar het voelt ook alsof er iets niet klopt met werk. Wil ik dit nogwel, maar wat kan ik nu anders? Weer even 100% ziek melden of integreren op een andere afdeling? Dit gaat Iig niet goed…

Gr D.

Hoi Duton, 

 Mischien kan je nu helemaal niet beoordelen of je iets aan je werk moet doen. Ben je te ziek daarvoor.   Het klinkt echter niet als herstelbevorderend dat je nu gaat werken ,  wat je beschrijft. 
Mischien is het idd beter geheel de zw in te gaan en nu niets van jezelf te verwachten.   Wees ziek, ga uitzieken. Over n paar maanden staat het bedrijf er ook nog wel.  Mischien is het nog  te vroeg om therapeutisch uren te draaien.  
Mensen komen vaak liggend de dagen door tot het weer n beetje gaat ,  en proberen dan weer wat op te pakken.   Het gaat niet sneller dan het gaat.

Wat die vriend betreft, goed bedoelt en iedereen hier kent dit . Het gaat vast beter , want " je bent nu toch hier, ik zie je lopen , je was op n verjaardag" etc etc .  En je doet je best om normaal gedrag te vertonen en lacht eens wat. Tja .  
Het is niet hoe je je van binnen voelt, hè.  
En het complete overzicht  heeft niemand. 

Sterkte, Mabel

Hallo,

Ik zit nu in week 3 van de antidepressiva en heb echt het gevoel dat ik steeds verder wegzak. Van het weekend ging het oké. Een vriend van me zei nog “wat fijn om je zo weer te zien, je was wat meer aan het lachen”. Het enige wat ik dacht was van wtf je had me van de week eens moeten zien toen ik de hele dag op de bank lag en omdat je me nu even op een goed moment tegen komt denk je dat het goed met me gaat…

En ja hoor maandag was het weer drama. Ik kon me bed niet uitkomen en had de ochtend werk afspraak afgezegd, weer de hele dag op de bank.
Oké en vandaag zou ik het anders gaan doen. Hoeveel tegenzin ik ook had, ik ga naar kantoor. Manmanman ik was niet vooruit te branden. Huilen onder de douche omdat ik niet wilde. Toch ben ik gegaan maar de spanning was zo hoog. Ik ben in m’n eentje achter een pc gedoken, heb 1 mail gestuurd en ben zonder gedag te zeggen het pand uitgelopen. Het ging weer niet.

Ik werk momenteel 50% dus men weet wel van de situatie. Het ging een paar weken geleden (voor de AD) ook wel, maar nu met de medicatie is er angst en spanning bijgekomen. Maar het voelt ook alsof er iets niet klopt met werk. Wil ik dit nogwel, maar wat kan ik nu anders? Weer even 100% ziek melden of integreren op een andere afdeling? Dit gaat Iig niet goed…

Gr D.

Hallo,

Ik zit nu in week 4 van het gebruik van de antidepressiva, maar het gaat alleen maar slechter. Ik kan me niet herinneren dat ik me zo slecht heb gevoeld. Ik heb me nu volledig ziek gemeld op werk, maar lig vervolgens alleen maar op de bank en in bed. Wel nog met diverse hulpverleners gesproken maar die geven aan houd het nog even vol met de medicatie en probeer elke dag even een rondje buiten te lopen. Maar mijn hele levenslust is eruit. Ik wil eigenlijk zo snel mogelijk stoppen met de antidepressiva, ik geloof er niet meer in en denk wel dat dat de basis moet zijn om het te laten werken.

Gr D.

Klinkt beroerd D, 

Als er met 6 weken nog steeds niet verandert , dan afbouwen is het advies.    Je bent er bijna. Je kan dan kiezen voor een andere , als je nog wilt .  Kan me voorstellen dat je er niet aan moet denken. 
Het bed en bank gebeuren kennen veel mensen hier . Houd voor ogen dat je nu eenmaal  ziek bent en verwacht niet  van alles van jezelf.   Een beetje lopen , even naar buiten, kan geen kwaad , maar als het n vreselijke opgave is , dan niet. 
Je behoud volledig het recht om te besluiten te stoppen als jij vind dat het niet te doen is overigens. Het moet niet. Er zijn meer behandelnogelijkheden. 


Groet en sterkte, Mabel

wat Mabel zegt geef het de tijd