Goedenavond,



Ik ben Eef, 37 jaar, moeder van een zoon van 9 jaar en vanaf mijn jeugd (zolang ik mij kan herinneren) bekend met angsten (straatvrees, faalangst) en depressieve episodes die variëren van een paar weken aaneengesloten tot een paar maanden. Ik heb mij altijd kunnen redden en wist eigenlijk niet beter, naast de depressies waren er ook de periodes waar het goed met mij ging. Ik ben altijd blijven werken, zorgen voor mijn zoon, zoveel mogelijk sociale contacten onderhouden omdat ik mijzelf heb aangeleerd dat dit mijn vorm is om er ook weer uit te komen. Structuur aanhouden hoe moeilijk dat soms ook is tijdens de depressieve episodes waar ik het liefst onzichtbaar word en elk contact met de buitenwereld wil vermijden. Jarenlang heb ik gezocht naar antwoorden en gevochten tegen de depressies. Ik vond mijzelf jarenlang een aansteller, depressies zijn voor mensen die hier een reden voor hebben, iets traumatisch in hun leven hebben meegemaakt, niet voor mij, diegene met een mooie jeugd, lieve ouders, leuke vrienden, een mooi en gezond kind en een baan waar ik ontzettend mijn ei in kwijt ķan. 



2 jaar geleden via de huisarts voor het eerst in mijn leven aan anti depressiva begonnen (venlafaxine uiteindelijk opgebouwd naar 112,5 mg) ik had voor de zoveelste keer een depressieve episode en omdat ik dit keer lang zou moeten wachten op een psycholoog waar ik in de loop der jaren al een aantal van had versleten waarbij ik niet het idee had, ondanks hun goede bedoelingen, dat ik geholpen was, mijn huisarts gevraagd of anti depressiva wellicht een optie voor mij was. Zo gezegd, zo gedaan en na 10 min stond ik buiten en kon ik direct langs de apotheek om het op te halen. De instructies waren, je begint met 37,5 mg en dan kun je bellen na 2 weken en dan kijken we of het werkt. Wanhopig dat ik was, klonk mij dit als muziek in de oren. Maar little did I know en mijn huisarts blijkbaar ook. Depressie leek veel erger te worden na een paar dagen slikken van venlafaxine, obstipatie, opvliegers en noem maar op, na dit gemeld te hebben was dit volgens de huisarts een goede reden om te verhogen en 2 weken later nogmaals. Na 6 weken leek het te werken en trok de depressie weg, na 10 weken na de start kon ik terecht bij een psycholoog. Dit keer na een sceptisch begin van mijn kant wel een klik en na mijn verhaal zoals ik eerder heb omschreven zei ze, is het wel eens bij je opgekomen dat het geen reden hoeft te hebben, dat het bij jou wellicht, net als bij mensen die een chronische ziekte hebben en daar niets aan kunnen doen, stoffen in jouw brein niet altijd in balans zijn? Hoe dom ook, hier had ik nooit bij nagedacht en streng en perfectionistisch als ik ben voor mijzelf, was dit wellicht wat ik nodig had. Ik moet het accepteren en dmv vele tips en opdrachten kon ik mijzelf en mijn situatie steeds beter begrijpen en accepteren. 

De venlafaxine bleef ik ook nadat mijn sessies met de psycholoog waren afgelopen gebruiken. Want, zo vertelde de huisarts, je moet het in ieder geval een jaar slikken. Ik heb een maand geleden besloten om af te gaan bouwen, dit door na wat later blijkt, de vele bijwerkingen van de venlafaxine, waar ik zelf overigens achter moest komen, want volgens de huisarts waren er nagenoeg geen bijwerkingen bekend met venlafaxine. Hoge bloeddruk, overmatig zweten, hoge hartslag, waarbij ik soms het gevoel had dat mijn hart uit mijn borstkas zou springen, gewichtstoename, ondanks ik niet meer ben ga eten en zelfs actiever ben gaan worden en allergische reacties, waaronder galbulten, wakker worden met dikke pus ogen en een mond waarvan de gemiddelde vrouwelijke filler gebruikster jaloers zou zijn. Kortom een feest van herkenning toen ik het internet door spitte over venlafaxine en bijwerkingen.

Nu, sinds bijna een week venlafaxine vrij en de bekende (niet voor de huisarts) ontrekkingsverschijnselen wat vreselijk was en nog niet helemaal voorbij, hoop ik hier wat steun te vinden en wellicht vragen kan beantwoorden voor mensen die zelf beginnen aan anti depressiva, willen afbouwen. Het gaat buiten de nog soms angst gevoelens en brain zaps al een stuk beter met de afkickverschijnselen.

Hey hallo,

beetje late reactie maar alsnog welkom op het forum. wat naar om te lezen van al je bijwerkingen en ontwenningsverschijnselen.
hoe gaat het inmiddels met afbouwen?


xliefs