Advies . Story.

Weet iemand hoe je je kan loslaten wat andere van je denken of dat je super sociaal wil zijn?

Ik heb waarschijnlijk een mengeling van sociaal fobie en angststoornis. 

Ik zit op de middelbare school. Ben sinds kort niveau hoger gegaan. Maar ik voel me niet fijn in de klas en op school. (Zit inmiddels in andere klas). Ook in pauze's voel ik me meer alleen. Ik sta vooral beetje buiten de groep en voel me heel alleen.

 Ik wil ook meer. Ik wil dat mensen me aardig vinden. Het is soort drang. Maar ik ben bang dat ik de vriendinnen die die ik heb verlies. Heb gewoon alleen gevoel ook al heb ik mensen om mijn heen. Ik heb er eigenlijk al 4 jaar last van. Maar heb het altijd verdrongen. Nu met die nieuwe mensen ben ik bang dat ik alleen achter blijf en met de vriendinnen die ik heb ook. Ik kan gewoon niet tegen  verandering of loslaten. 

Het gaat met pieken en dalen. Soms wil ik huilen en thuis zijn en er niet meer zijn. Andere moment voel ik me heel sterk. Het is niet dat ik hier een paar dagen mee loop. Ik had dit al heel erg in de eerste, en tot die tijd is het altijd gebleven. 4 jaar lang.. Nu ben ik eindelijk zo sterk om hulp te aanvaarden hoe moeilijk het ook is. Je moet niemand buitensluiten. Het is alleen maar sterker als je de hulp aanvaard van iemand. Dat heet pas kracht. 

Ik heb tegen vriendinnen wel verhaal gezegd. Maar volgens mij zijn ze het al weer vergeten of denken ze is niet zo erg. Ik doe gewoon normaal, blij & aardig, maar van binnen.


Ik denk dat ik ook faalangst heb en dat ik te perfectionistisch over mezelf kijk. Ik leg ook de lat te hoog. Alles moet sneller en beter. Ik kijk alleen maar naar resultaat en niet naar de weg er naar toe. Ik heb ook last van roodheid (blozen) en ben niet sociaal. (Heb daar nu een medicijn voor gekregen). Dat blozen staat mij op sociaal vlak in De weg en ben er onzeker over.  

Ik heb in de eerste al wel gedacht aan zelfmoord. Heb ik nooit tegen iemand gezegd, maar ik heb wel tegen ouders gezegd net. Nu zit ik met de gedachte dat stel dat me iets overkomt zou ik niet erg vinden. Ik zou zelf nog niks aan mezelf kunnen doen omdat ik gewoon mezelf geen pijn kan doen en het is laf. Er is een verschil. Je hebt dat je het wilt omdat je echt niet meer wilt of als je van je probleem of gevoel af wilt. Ik heb tweede. 

Ik zit momenteel zo in een put. We gaan met school een zorg plan opstellen. 

Die gedachtes probeer ik steeds te veranderen. Als er in mijn hoofd schiet "niemand kan mij helpen" denk ik daar werk ik juist nu aan. "Ben een probleem" nee ik moet juist hulp aanvaarden. Hoe moeilijk het ook is.

Ik ben naar psycholoog geweest zei gaat me helpen. Ik kan iedereen aan raden. Ga daar aan mezelf werken. Ik zit momenteel in een bange cirkel. Ga werken aan mijn gedachtes en mijn eenzaamheid. Ook ik naar mezelf kijk en hoe ik anders kan leren denken. 

Tips: 
-Vertel ook echt aan iemand. Aan je ouders 
-huil zoveel je wilt
-praat erover wanneer je wilt
-ga naar huisarts 
-ga naar psycholoog 
-probeer open te zijn
-schrijf dingen op als je niet kan/durft te vertellen
-weet dat je niet alleen bent
-denk aan de postieve dingen
-probeer dingen te veranderen
-sluit mensen niet van je af. Die heb je meest nodig
-het is krachtig om hulp te vragen. 
-als je wel hebt gedaan. Zeg sorry , vertel je verhaal. 
-blijf je herinneren aan wat wel goed ging op een dag. Ook al is het maar heel klein. 
-zoek iets waar je van houdt. Wat je bezig houdt.
-zoek ontspanning en laat de negatieve dingen maar even wachten. 

Ik weet het ik geef tips ook al zit ik zelf nog met gigantisch probleem. Maar ik geef wat tips wat mij tot nu toe heeft geholpen. Elke dag wordt een Challenge. Ik ga nu aan mezelf werken. Ik blijf updates maken zodat ik jullie kan helpen. Maar eerst ga ik mezelf helpen. Ook al voelt het soms of dat niet lukt...