Ik ben weer zo onrustig , kom de hele tijd met mijn omgeving in de problemen. Ik heb het gehad met mijn omgeving. Altijd mij moeten verantwoorden waarom ik niet werk, waarom ik een uitkering heb en waarom ik eigenlijk ziek ben omdat men aan mij niks ziet maar ik voel het wel , ik heb er dagelijks mee te maken met de stemmingswisselingen, de depressies, de vermoeidheid , weinig energie , de zenuwen en ga zo maar door ja jullie snappen het wel. In mijn familie is er een vrouw die radicaal alles veroordeelt wat met burn out te maken heeft en uitkeringen en zo en als we samen komen ja dan zegt ze luidop de hele tijd ja ze willen niet werken. Nu vraagt die persoon als ik haar huis kan gaan poetsen wat eigenlijk helemaal niet mag want ik heb een uitkering en mag niet gaan poetsen op een andere plaats. Maar dat is logisch ik heb ook genoeg aan mijn eigen flat en aan mijn boodschappen en alle huishouden waar ik soms niet door geraak. Door de situatie ben ik al de hele tijd nerveus. Ik kan niet omgaan met anderen daar ik veel te veel medelijden heb en empathie en dan mijn  eigen grenzen niet aangeef. Daardoor ga ik dan over mijn grenzen en ben ik zeer gespannen wat dan weer uitmondt in depressie en suïcidaliteit. Ik  heb altijd problemen met mijn omgeving omdat ik te toegeeflijk ben en zij over mij lopen. Nu heb ik besloten iedereen op een afstand te houden  , enkel mezelf en mijn vriend , ik kan het gewoon niet waarom heb ik altijd zo een medeleven met iedereen en stel ik mijn eigen behoeftes op de achtergrond? Ik zou dit weekend naar een vriendin gaan maar ik  kan het ook neit opbrengen de reis ernaar toe , ik ben gewoonweg moe van het leven van elke dag en de problemen en de spanningen. Het wordt lekker leven met mezelf en mijn boeken in de stilte. Gelukkig nog dit forum waar mensen begrijpen waar je over praat omdat ze het zelf meemaken. Dank voor dit forum. Dus dit pinkster weekend wordt lekker met mezelf en mijn boeken op mijn terras vele groetjes Cyranno

Goedemorgen Cyranno,

Heel herkenbaar en frustrerend.  Begrijp het helemaal. De omgeving heeft snel hun mening klaar omdat zij niet voelen wat wij voelen. Wij willen wel maar kunnen gewoonweg niet en als.je dan 1 keer wel iets kunt ondernemen hebben zij gauw hun mening klaar plus je ziet vaak niets aan  ons dus is het moeilijk te begrijpen voor hun. Probeer gewoon lief voor jezelf te zijn en het positieve is dat je nu echt jouw goede vrienden leert kennen. Wij kiezen niet voor een depressie maar lijden er helaas wel onder. Het moeilijkste ia en blijft die terugvallen waarbij weer al het vertrouwen dat het ooit nog goedkomt als sneeuw voor de zon verdwijnt. Het gaat wel vooruit maar helaas tergend.langzaam. Als ik weg moet ben ik dagen vooraf op van de zenuwen maar vindt op de een of andere manier meestal wel de.kracht te gaan. De praktijkondersteuner zei ook tegen mij: je doet het allemaal zelf en als je perse wilt  kun je het wel. Stom dat zo'n opmerking blijft hangen en je ook nog eens een soort stempel van aanstellerij geeft. Wij willen  wel maar kunnen gewoon  even  niet. Sterkte Cyranno!

Herkenbaar hoor, 
wat voor veel mensen vrij simpel en  eenvoudig is ligt op dit forum vaak een stuk lastiger. 
Bij mij ook. 

Je zit gewoon niet verlegen om een poetsbaantje, en ik geloof ook niet dat je medeleven met deze vrouw hebt:  je lijkt haar naar,  dominant en onaangenaam te vinden , Zo komt het mij over. Dat is iemand die je niet te vaak om je heen wilt hebben.

Ik denk dat je kan volstaan met een bericht dat je haar niet kan helpen met haar poetsgebeuren en dat je er alle vertrouwen in hebt dat ze dat anderzinds kan oplossen, vriendelijke groet en een fijne dag. Zoiets . 

Misschien is het toch wel een idee om wel naar je vriendin te gaan. Natuurlijk zie je die reis nu helemaal niet voor je, wellicht voel je daar nu gewoon te slecht voor. 
Misschien kun je even bellen dat je toch een slag om de arm wil houden en ook even kwijt dat je je beroerd voelt.

Hou je goed lieve Cyranno! 
Schrijf gerust verder.

 Liefs

Goedemorgen Cyranno,

Heel herkenbaar en frustrerend.  Begrijp het helemaal. De omgeving heeft snel hun mening klaar omdat zij niet voelen wat wij voelen. Wij willen wel maar kunnen gewoonweg niet en als.je dan 1 keer wel iets kunt ondernemen hebben zij gauw hun mening klaar plus je ziet vaak niets aan  ons dus is het moeilijk te begrijpen voor hun. Probeer gewoon lief voor jezelf te zijn en het positieve is dat je nu echt jouw goede vrienden leert kennen. Wij kiezen niet voor een depressie maar lijden er helaas wel onder. Het moeilijkste ia en blijft die terugvallen waarbij weer al het vertrouwen dat het ooit nog goedkomt als sneeuw voor de zon verdwijnt. Het gaat wel vooruit maar helaas tergend.langzaam. Als ik weg moet ben ik dagen vooraf op van de zenuwen maar vindt op de een of andere manier meestal wel de.kracht te gaan. De praktijkondersteuner zei ook tegen mij: je doet het allemaal zelf en als je perse wilt  kun je het wel. Stom dat zo'n opmerking blijft hangen en je ook nog eens een soort stempel van aanstellerij geeft. Wij willen  wel maar kunnen gewoon  even  niet. Sterkte Cyranno!

Dank je Liesbeth het is inderdaad wel hard frustrerend hoor , we willen van alles doen maar het gaat gewoon niet en dan hebben de mensen uiteraard gauw hun mening klaar. Ja ik geloof niet in echt goed komen , ik ben wel sterk gestabiliseerd maar het blijft een gevoeligheid die terugkerende depressies en stemmingswisselingen. Ik ervaar de situatie als eerder stabiel maar ik raak er niet van af en zal wel altijd met deze gevoeligheid moeten blijven leven. Ja ik ben ook zo dat als ik weg moet ik dagen vooraf er al mee bezig ben en ook  op ben van de zenuwen , ook moet ik dan nog van alles regelen betalingen en zo en andere praktische zaken en die zenuwen putten me echt uit. Ik zie er meer en meer tegen op en ook ben ik t liefste hier thuis met een boek eventjes in de zon en mijn huishouden en zo. Ik mag niet veel mensen rondom mij want dan ben ik angstig en zenuwachtig en geef mijn grenzen niet aan dus ik voel ik meer deugd heb van mijn alleen zijn. Wat gek dat je praktijkondersteuner dat zei als je wilt kan je het wel , dat is nu net iets waar we niet op zitten te wachten op die opmerking , ik heb al mijn hele leven moeten vechten om gewoon te functioneren ik denk menig mens had er al het bijltje bij neergelegd. Heel erg bedankt voor jouw berichtje vele groetjes C.

---

Dank je Mabel ook voor jouw reactie , ja je weet het ik heb moeite met dominante mensen en waarom kan ik gewoon nou mijn grenzen niet aangeven , ik ga dan eventjes mee in het idee en was al klaar om te gaan schoonmaken maar mijn man was heel boos en zei ze zal jou volledig inpalmen en ook je  hebt al genoeg aan jouw eigen functioneren en jouw gezin ! Hij is veel assertiever en snapt niet waarom ik me steeds laat overhalen. Maar ja dat gezegd zijnde , ja jouw antwoord is wel goed hoor zo kan ik het aangeven aan haar. Met dit weekend ik ga gewoon niet gaan is ook nogal ver van hier en moet de trein en de tram en ik heb er geen zin meer in. Ik ga gewoon genieten van de stilte , een boek en het weer... Zoals Liesbeth schreef ik moet leren lief te zijn voor mezelf is wel hartstikke moeilijk . Maar ja ik ga lekker genieten van mijn boek dit weekend en bedankt mabel ik heb veel steun aan t lezen van jouw reacties groetjes Cyranno

Hoi Cyranno, als je zeker weet dat je dit weekend niet weg wilt, kun je het misschien al laten weten. Dan weet je vriendin waar ze aan toe is en hoef jij er ook niet verder over na te denken. 

Goed dat je niet gaat schoonmaken. Dat is bij een bekende sowieso niet handig, geeft toch vaak gedoe met verkeerde verwachtingen. 

Lastig dat je omgeving weinig begrip heeft. Maar voor ‘ons’ zijn de dagelijkse dingen al heel wat. 

Heb je een leuk boek voor het weekend?

Hoi Cyranno, als je zeker weet dat je dit weekend niet weg wilt, kun je het misschien al laten weten. Dan weet je vriendin waar ze aan toe is en hoef jij er ook niet verder over na te denken. 

Goed dat je niet gaat schoonmaken. Dat is bij een bekende sowieso niet handig, geeft toch vaak gedoe met verkeerde verwachtingen. 

Lastig dat je omgeving weinig begrip heeft. Maar voor ‘ons’ zijn de dagelijkse dingen al heel wat. 

Heb je een leuk boek voor het weekend?

Hoi Feline fijn jouw berichtje , ja je hebt gelijk , ik heb dat dan ook gedaan deze namiddag en haar gebeld, ze vond het spijtig maar snapt het volkomen want ze kent me  ook al lange tijd en weet dat ik vaak hoogten en laagten heb en nu kan ze haar weekend plannen en weet het nu zeker ik niet  kom. Ik ga het gewoon rustig aan doen dit weekend.
Ja dat schoonmaken ja dat zal niet doorgaan , heb al genoeg aan mijn eigen huishouden en vrijwilligerswerk eenmaal per week.
Ja dat is inderdaad lastig van de omgeving maar ja ik ga stoppen met me te verantwoorden waarom ik dit niet of dat niet kan en gewoon ik leef in een kleine kring en vind dat prima en mijn vriend ook , hij vindt dat ook best ok ja zeg wel de dagdagelijkse dingen zijn heel wat , het huis op orde krijgen en dan eens een extra poetsen enz
Ja ik lees boeken , ik lees waargebeurde verhalen van een vrouw uit Afghanistan die is gevlucht voor de Taliban en nu lees ik een roman van een vrouw die een diepe vriendschap ontmoet in Parijs en met die vriendin samen de hort op gaat en champagne drinkt hhahaah  zullen we maar geen voorbeeld aan nemen. Mij is het gelukt om die alcohol te laten staan en daar ben ik soms wel blij mee soms ook niet... Bedankt Féline en hou je goed ....groetjes Cyranno

Cyranno, het is gemakkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik ook, maar de vrouw, ook al is ze familie, is jou niet. Zij staat niet in jou schoenen. Zij weet niet wat jij meedraagt. En dat zij burn-out en depressie ect. niks vind, dat is haar ding. 
Ik zou je gunnen dat je je het iets minder aantrekt wat zij vinden dat jij allemaal zou moeten. Als ze op een punt zouden komen dat ze het zelf eens niet trekken dan weten ze ook hoe dat voelt. 
Ik ken het gevoel van je minder voelen dan die of die omdat zij wél nog dingen geregeld krijgen, maar wie zit er dan mee? Jijzelf. Jij weet toch hoe het zit bij jezelf, jij weet toch hoe je worstelt om de dag al door te komen.
Ik heb ook momenten gehad dat ik me zelfs schuldig voelde als ik dan weer eens een goede dag had en even gezellig op een terrasje wou zitten ofzo. Want oooh dat kan toch niet als je 'ziek' bent en niet kunt werken..
Mensen kunnen zo hard oordelen, ook familie, dat weet ik. Maar ik gun je dat je dat oordeel wat meer naast je neer kan leggen.

Jammer dat het niet lukt om naar je vriendin te gaan.. Een volgende keer misschien wel
Veel moed en sterkte Cyranno, en een dikke knuffel (:

---

En lijkt me trouwens wel fijn dat je man bij deze ook steunt en  zegt dat je je niet moet laten gek maken en al genoeg heb aan je eigen

Cyranno, het is gemakkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik ook, maar de vrouw, ook al is ze familie, is jou niet. Zij staat niet in jou schoenen. Zij weet niet wat jij meedraagt. En dat zij burn-out en depressie ect. niks vind, dat is haar ding. 
Ik zou je gunnen dat je je het iets minder aantrekt wat zij vinden dat jij allemaal zou moeten. Als ze op een punt zouden komen dat ze het zelf eens niet trekken dan weten ze ook hoe dat voelt. 
Ik ken het gevoel van je minder voelen dan die of die omdat zij wél nog dingen geregeld krijgen, maar wie zit er dan mee? Jijzelf. Jij weet toch hoe het zit bij jezelf, jij weet toch hoe je worstelt om de dag al door te komen.
Ik heb ook momenten gehad dat ik me zelfs schuldig voelde als ik dan weer eens een goede dag had en even gezellig op een terrasje wou zitten ofzo. Want oooh dat kan toch niet als je 'ziek' bent en niet kunt werken..
Mensen kunnen zo hard oordelen, ook familie, dat weet ik. Maar ik gun je dat je dat oordeel wat meer naast je neer kan leggen.

Jammer dat het niet lukt om naar je vriendin te gaan.. Een volgende keer misschien wel
Veel moed en sterkte Cyranno, en een dikke knuffel (:

---

En lijkt me trouwens wel fijn dat je man bij deze ook steunt en  zegt dat je je niet moet laten gek maken en al genoeg heb aan je eigen

Hoi Joy het is inderdaad makkelijker gezegd dan gedaan maar je hebt groot gelijk , ik moet me minder aantrekken van wat anderen van me denken of van me verwachten. Maar ik loop nog tegen zoveel dingen aan dat ik beslist heb om toch maar weer een prive psycholoog te contacteren. Bij het GGZ is er een ellenlange wachtlijst en nog steeds hoor ik niks van hen en ik loop vast tegen zoveel dingen aan... IK heb ook moeite met emotieregulatie en zo , en ik ben bang heel bang zelfs van het oordeel van anderen. Ook sociale angsten heb ik ook. Het kan zo niet verder , ik heb nu al een nieuwe psychiater en volgende week woensdag mag ik voor de eerste keer naar de psycholoog. Die is best duur maar ik zou het houden op twee keer per maand als onderhoudstherapie. Dat moet haalbaar zijn... Verder ben ik wel al sterk gestabiliseerd en zo dus we kunnen alleen maar vooruit gaan.
Ja mijn vriendin is jammer maar het lukt nu effe niet ik zie ertegenop voor de reis woont wel nog ver van hier dus trein tram en zo en dan niet zo goed slapen als je niet thuis bent dus ik hou het maar thuis , we kunnen wel later eens afspreken in een stad halverwege de afstand. Bedankt voor je steun Joy, en ik ben blij jij het zo goed doet op dit moment. Groetjes Cyranno

Heel herkenbaar Cyranno, verandering kan zo zo moeilijk zijn, en soms weet je verstandelijk iets maar 
alle emotie wat daarbij kan komen.. Schuldgevoel, falen, verdriet, boosheid pff!
M'n ex zei ook wel eens heel makkelijk; nou dan doe je dat toch niet. En daarmee was het voor hem opgelost (als ik bv. geen zin had in bezoek van bepaalde mensen) Dan dacht ik, jij hebt makkelijk praten! Daarna was ik ook nog vaak boos dat hij er zo makkelijk over kon doen terwijl ik er zo mee zat.

Fijn dat je voor jezelf wel al even de psychologe hebt ingeschakeld. Wachtlijsten kunnen inderdaad zo lang zijn! Ik hoop dat je niet al te lang meer op die wachtlijst hoeft.

Nou, ik wens je een rustig weekend met je boek Cyranno. Trek je dan maar even lekker terug en wat nodig is voor jou

De boeken klinken heel interessant! Wel fijn dat je de concentratie hebt om te lezen. Dat kan ook weggaan bij depressie. 
Het klinkt of je helemaal geen behoefte hebt aan allemaal drukke sociale dingen en dat is toch prima? 
Wat goed dat je de alcohol kunt laten staan. Dat is ook niet goed voor de stemming, ik voel dat nu ik 3 weken niets gehad heb. 

Goed te horen dat je vriendin begrip had. Anders kun je ook geen vrienden zijn denk ik.